Αναγνώστες

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018

Προετοιμασία του αναζητητού της αλήθειας μέσω του Διαλογισμού, για την ανακάλυψη του αληθινού Εαυτού.- Τι είναι το Γνώθι σαυτόν.


Μπορείς να αγαπήσεις κάποιον, που δεν τον γνωρίζεις?
Ασφαλώς όχι, διότι τότε αυτό που νιώθεις για τον κόσμο γενικά, δεν θα είναι η γνήσια αληθινή Αγάπη.
Η Αγάπη είναι παντού, επομένως υπάρχει και μέσα μας, δώρο από την ίδια την Φύση προς όλα τα ζώντα και μη όντα.
Απλώς έχει σκεπαστεί από άλλες επίκτητες ιδιότητες.
Η Αγάπη είναι η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται και ο Εαυτός.
Δηλαδή ο Εαυτός συνυπάρχει μαζί με την Αγάπη.
Ο Εαυτός είναι το ζητούμενο το οποίο  επιθυμούμε να συναντήσουμε και να γνωρίσουμε.
Όταν όμως συμβεί αυτό, το κέρδος θα είναι διπλό.
Καθόσον μαζί με τον Εαυτό θα έχουμε κερδίσει και την βαθύτερη αίσθηση της Αγάπης, αφού η Αγάπη είναι η βάση στήριξης του Εαυτού.  

Δυνατό συμπέρασμα το τελευταίο.
Συνεπώς πρέπει να συγκεντρωθούμε στην κατάκτηση αυτού του ιερού σκοπού. 
Τον σκοπό της γνώσης του Εαυτού.
Ας αναζητήσουμε λοιπόν να βρούμε, μήπως υπάρχει κάποια συγκεκριμένη μεθοδολογία, που η εφαρμογή της, θα οδηγήσει στην επιτυχία αυτού του σκοπού.
Ώστε να στέφεται με επιτυχία ο σκοπός της αναζήτησης του Εαυτού, ανεξάρτητα από την διάρκεια εφαρμογής της μεθόδου. 
Εξαρτάται βέβαια από την Φύση και τον χαρακτήρα του αναζητητή καθώς και ο τρόπος εφαρμογής της μεθόδου.


Ευτυχώς κάποιοι φωτισμένοι έχουν δουλέψει σκληρά για τον ίδιο σκοπό και έχουν καταλήξει σε  ορισμένη μέθοδο.
Με την μέθοδο αυτή στέφεται με σίγουρη επιτυχία ο σκοπός της αναζήτησης του Εαυτού.
Η μέθοδος αυτή είναι η μέθοδος του Διαλογισμού.
 Ως προς την συστηματικότητα της μεθόδου από δική μου πείρα, βάσει της συγκρότησης των σχολών Φιλοσοφίας. 
Ο Διαλογισμός πρέπει να γίνεται δυο φορές την ημέρα.
Μισή ώρα το πρωί κατά την ανατολή του Ήλιου και μισή ώρα το απόγευμα κατά την δύση του Ήλιου.


Διαλογισμός συνοπτικά συνεπάγεται άδειασμα του Νου από κάθε σκέψη- Καθαρότητα -Αγνότητα - Γαλήνη - Παρατήρηση - Συνειδητότητα - έκλαμψη - Φώτιση - Ενότητα - Αγάπη - Ευτυχία.
Μπορούμε να πούμε πως ο Διαλογισμός οδηγεί με ασφάλεια - και συχνά με ατελείωτη χαρά έως και σε έκσταση - σε μια αιωνιότητα ευτυχίας και πληρότητας. Που παραδόξως βιώνεται σε μια και μόνο στιγμή! Υπερβατική εμπειρία τόσο όμορφη και ουσιαστική που αξίζει να βιώσει κάθε άνθρωπος! έστω και για μια στιγμή!

Αξίζει όσο τίποτα άλλο στον κόσμο!

Βασική μέριμνα λοιπόν του αναζητητού της  αλήθειας είναι η επιλογή μιας κατάλληλης  για την ιδιοσυγκρασία του, σχολής Φιλοσοφίας.
 Όπου θα διδαχθεί από αρμόδιους δασκάλους την τέχνη του Διαλογισμού στην θεωρία αλλά και στην πράξη. 
Μετά δε το πέρας της παρακολούθησης η οποία σημειωτέον δεν τελειώνει ποτέ, καθόσον υπάρχει και κάποια ιεραρχία, μεταξύ των μελών της σχολής.
Απλά κάποιος μπορεί να διακόψει με δική του πρωτοβουλία. 
Θα έχει όμως αναπτύξει τέτοιους δεσμούς με την σχολή, που αυτομάτως η εφαρμογή της μεθόδου του Διαλογισμού τον ακολουθεί εφ' όρου ζωής.

Το σύνθημα "Γνώθι σαυτόν" γνωστό  από τους αρχαίος Έλληνες φιλοσόφους, αναδεικνύεται πάλι εδώ σε όλη του την μεγαλοπρέπρεια. 

Ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς
Η (φράση) «γνώθι σαυτόν» αποδίδεται στον Χίλωνα αλλά και στον Πλάτωνα και σημαίνει «γνώρισε τον εαυτό σου»
Ο ενδιαφερόμενος δηλαδή να αποκτήσει την επίγνωση του ποιος είναι στην πραγματικότητα και όχι ποιος νομίζει, ή θέλει να πιστεύει ότι είναι...
Η γνώση του Εαυτού είναι ανεξάντλητη.


Πίνακας του Ζακ-Λουί Νταβίντ (1787) Ο Θάνατος του Σωκράτη

Η φράση "Γνώθι σαυτόν" είναι χαραγμένη στο μαντείο των Δελφών, και μάλιστα την χρησιμοποιούσε τακτικά ο (Σωκράτης). στις ομιλίες του.

Το 399 π.Χ. ο φιλόσοφος Σωκράτης βρέθηκε αντιμέτωπος με το Δικαστήριο της Ηλιαίας. Εκεί, σε μία δίκη η οποία έχει χαρακτηριστεί από πολλούς μελετητές ως παρωδία, διατυπώθηκαν εναντίον του κατηγορίες για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων
Ο φιλόσοφος καταδικάστηκε, με βάση αυτήν την κατηγορία, σε θάνατο. 
Ο ανωτέρω πίνακας αναφέρεται στην αναμονή του Σωκράτη, να πάρει το δηλητήριο  κώνειο για την εκτέλεση την απόφασης του δικαστηρίου περί καταδίκης εις θάνατον.
Ο πίνακας εμφανίζει τον αποχαιρετισμό του Σωκράτη από φίλους και μαθητές του. 

Μετά απ' αυτή την αναγκαία παρένθεση επανέρχομαι στο θέμα της κατάκτησης της Αυτογνωσίας με την αναφερθείσα ήδη μέθοδο του (Διαλογισμού). 
Γεγονός είναι ότι υπάρχουν πολλά ήδη  Διαλογισμού για τα οποία ενημερώνεται ο υποψήφιος αναζητητής της αποκάλυψης του Εαυτού, που ενυπάρχει μέσα σε όλα τα Όντα.
Στην συνέχεια έχει όλα τα δεδομένα και αποφασίζει για το είδος, που ταιριάζει καλύτερα στην ιδιοσυγκρασία του 

Κατά την πορεία εργασίας με την συγκεκριμένη μέθοδο διαλογισμού, καλλιεργούνται και αναπτύσσονται κάποιες αρετές, τέτοιες είναι η υπομονή και η επιμονή.
Εκτός από τις δυο ως άνω αρετές το κύριο τελικό κέρδος είναι η συνεχής γνώση του
 Εαυτού και ή αίσθηση της Αγάπης για τα πάντα μέσα στην Δημιουργία.
Η αίσθηση αυτή κυριαρχεί σε όλο το βάθος και πλάτος της ύπαρξης του διαλογιζόμενου ατόμου.

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2018

Ο ζωοδότης Ήλιος, βασική αιτία διατήρησης της Ζωής στον πλανήτη Γη.


Ο άνθρωπος αισθάνεται την  εξάρτηση της ζωής του από τον Ήλιο


Το φωτεινό (άστρο) που συναντάμε καθημερινά στον ουρανό, είναι το μοναδικό άστρο - αιτία ζωής και είναι: 
Ο Ζωοδότης Ήλιος, όπως  αποκαλείται λόγω του σκοπού που υπηρετεί αυτό το άστρο της ημέρας. 
Για να δούμε, αν ισχύει και πως αιτιολογείται ο χαρακτηρισμός Ζωοδότης.

Το ανωτέρω σχήμα αποδεικνύει τον χαρακτηρισμό Ζωοδότης
Ο χαρακτηρισμός Ζωοδότης αποδίδει πλήρως την σχέση του Ήλιου με την Ζωή γενικά, όχι μόνο του ανθρώπου, αλλά και κάθε μορφής Ζωή πάνω στην Γη.

Στον άνθρωπο ειδικά, εκτός της συνήθους δράσεως, που ο Ήλιος προσφέρει σε κάθε μορφή ζωής,  αποφασιστικό ρόλο παίζει και η δράση του Ήλιου στον Χαρακτήρα του.
Οι νότιοι λαοί της Ευρώπης είναι πιο ανοιχτόκαρδοι και πιο φιλόξενοι σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. 
Είναι παρατηρημένο εξ άλλου, ότι ο άνθρωπος γενικότερα επιδιώκει να βρίσκεται όσον το δυνατόν περισσότερο σε χώρους, που φωτίζονται άπλετα με ηλιακό Φως. 
Είναι γνωστή η φράση του Γκαίτε.
Φως περισσότερο φως, γερμανικά  (mehr licht).
Εννοούσε βέβαια περισσότερο ανοιχτοί στον Νου και στις νέες ιδέες.  

Από αυτήν την σκοπιά η Ελλάδα είναι προνομιούχος (χώρα) μια και έχει την υψηλότερη ηλιοφάνεια μεταξύ όλων των χορών της Ευρώπης και  ίσως όλου του κόσμου.
Ηλιοφάνεια 336 ημέρες τον χρόνο, δύσκολα θα βρεθούν κάποιες χώρες να την υπερβαίνουν. 
Αυτός είναι ο λόγος που όλοι οι βόρειοι λαοί, που τους λείπει ο Ήλιος,  σπεύδουν να μετακινούνται κατά τον  χρόνο των διακοπών τους προς το νότο και ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
Για να εκμεταλλευτούν και να απολαύσουν το φως του Ήλιου.   
   
Η ύπαρξη του Ζωικού αλλά και του (Φυτικού) βασιλείου εξαρτάται άμεσα από την ηλιακή ακτινοβολία.

Οπότε ή ίδια η Ζωή είναι αποτέλεσμα  ύπαρξης της ηλιακής ακτινοβολίας.


"Βασιλιά του Ελέους και της Ομορφιάς. 
Τρύπωσε στην ψυχή μου, όπως μπαίνει κανείς σε ανθισμένο κήπο. Με ένα σου βλέμμα οι πέτρες μεταμορφώνονται σε ρουμπίνια.Αν αυτός ο Βασιλιάς δεν κυβερνούσε τον κόσμο, σκοτάδι και χαλασμός παντού.Κάθισε στην θέση της ψυχής μου εσύ που είσαι οι χιλιάδες ψυχές" (Τζελαλλαντίν Ρουμί)

Θα επιχειρήσω τώρα,  να επισημάνω την απαραίτητη ομοιότητα, που προκύπτει μεταξύ του ανθρώπινου Εγκεφάλου και του Ηλίου, κατά την εφαρμογή του νόμου ομοιότητος των δομών, που ισχύει μέσα σε όλη την Δημιουργία. 
Βάσει αυτού του νόμου λοιπόν, ο Εγκέφαλος του ανθρώπου έχει το όμοιό του στον Ήλιο. 
Όπως ο Ήλιος ελέγχει την Ζωή στο πλανητικό σύστημα έτσι και ο ανθρώπινος  Εγκέφαλος ελέγχει την λειτουργία του σώματος και τις πράξεις του ανθρώπου
Αυτός είναι ο κύριος λόγος, που η Ζωή εγκαταλείπει τον άνθρωπο, όταν σταματήσει να λειτουργεί ο Εγκέφαλός του.   

Από την αρχαιότητα ακόμη ο Ήλιος κατείχε ην πρώτη θέση στις ψυχές των ανθρώπων, όλα τα εντυπωσιακά έργα τα αφιέρωναν οι καλλιτέχνες στον θεό Ήλιο. 
Όλα τα Αρχαία μυστήρια ήταν αφιερωμένα στον ΘΕΟ Ήλιο.
Από την πορεία του Ηλίου συμβολικά έδιναν τον κύκλο της Γέννησης, του Θανάτου και της Ανάστασης.
Ο Ήλιος λατρευόταν από όλες τις Θρησκείες σαν την υπέρτατη αρχή του σύμπαντος.



Τον 3 αιώνα π.χ. ο Χάρης ο Λίνδιος Ανέγειρε ένα τεράστιο άγαλμα όπου έγινε γνωστό ως κολοσσός της Ρόδου και θεωρείτε ως ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ο Πλίνιος έλεγε πως ήταν 105 πόδια ψηλός (33 μέτρα). Δυστυχώς 66 χρόνια μετά από ένα μεγάλο σεισμό το άγαλμα κατέρρευσε. 
Το άγαλμα αυτό αφιερώθηκε στον Ήλιο.

Στην αρχαία Αίγυπτο αναπτύχθηκαν (Ηλιακές) θεότητες  σε μεγάλο βαθμό.
Οι δε σύγχρονες αστρολογικές θεωρίες συμβάλλουν στον μέγιστο βαθμό υπέρ της αναγκαίας παρουσίας  του Ήλιου, για την ύπαρξη της οποιασδήποτε μορφής ζωής στο ηλιακό πλανητικό σύστημα.
Οι έρευνες της Φυσικής Αστρονομίας ως προς τον μηχανισμό παραγωγής της ηλιακής ακτινοβολίας, καταλήγουν στο ακόλουθο συμπέρασμα.  

Κάθε δευτερόλεπτο ηλιακής Ζωής, είναι ένα δευτερόλεπτο θανάτου,για τον ίδιο τον Ήλιο.
Κάθε δευτερόλεπτο Ζωής του  Ήλιου συμβαίνουν πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης ατόμων υδρογόνου προς ένα άλλο στοιχείο το (ήλιο), με σύμβολο το αρχικό γράμμα της λέξης στην Αγγλική γλώσσα (He) 


Διάγραμμα δομής του ατόμου ηλίου
Το άτομο του αερίου  ήλιον αποτελείται από πυρήνα με 2 πρωτόνια και 2 νετρόνια, μαζικός αριθμός (4). 
Περί δε τον πυρήνα περιφέρονται 2 ηλεκτρόνια, αντίστοιχα των 2 πρωτονίων του πυρήνα άρα, ατομικός αριθμός (2).


Τελική φάση παραγωγής (Ηε)
Μία σειρά πυρηνικών αντιδράσεων που αρχίζει με την σύντηξη δυο υδρογόνων προς παραγωγή του ισοτόπου του (Η), δευτέριο.
Η σειρά συνεχίζεται  με την περαιτέρω σύντηξη του δευτερίου με ένα ακόμη (Η) προς παραγωγή του ισοτόπου του (Η), το τρίτιο.
Στην ανωτέρω εικόνα παριστάνεται η τελευταία πράξη της δημιουργίας του αερίου ήλιον (Ηe), που είναι και το τέλος της διαδικασίας με ταυτόχρονη απελευθέρωση ενέργειας 14,1 Mev ένα νετρόνιο και 3,5Mev + σωμάτιο α.
Συνολική ενέργεια που απελευθερώνεται 17,6 Mev για κάθε παραγόμενο άτομο του στοιχείου ήλιον (He).


Εντός του Ηλίου βέβαια όλη αυτή η σειρά πυρηνικών συντήξεων,  πραγματοποιείται αυτομάτως αφεαυτής, κάτω από εδικές συνθήκες τεράστιας πιέσεως και θερμοκρασίας.


Ο (Ήλιος) μας εκπέμπει ενέργεια ίση με 386 δισεκατομμύρια Μegawatts και κάθε δευτερόλεπτο 700.000.000 τόνοι υδρογόνου μετατρέπονται σε 695.000.000 τόνους ηλίου και 5.000.000 τόνους σε ενέργεια με τη μορφή ακτίνων γάμμα.
Καθώς ταξιδεύει προς την επιφάνεια η ακτινοβολία, συνεχώς απορροφάται και επανεκπέμπεται σε ολοένα μικρότερη θερμοκρασία, έτσι ώστε όταν φτάσει στην επιφάνεια, να γίνει κυρίως ορατή ακτινοβολία

Η ηλικία του Ηλίου εκτιμάται στα 5 δισεκατομμύρια έτη.
Ως τότε όμως και στις ενδιάμεσες φάσεις της ζωής του Ήλιου, η ακτινοβολία όλο και εξασθενεί, αφού το (Η) μετατρέπεται σε ήλιο (He) και ενέργεια.
Με άλλα λόγια ο Ήλιος αργοπεθαίνει κατά την διάρκεια των χιλιετηρίδων.
Συνέπεια αυτού του γεγονότος είναι η ευεργετική δράση του ως προς την ζωή, να γίνεται με την πάροδο του χωροχρόνου, όλο και πιο ασθενέστερη.
Δηλαδή πεθαίνει και την ίδια στιγμή προσφέρει  Ζωή στην Γη και στους υπόλοιπους πλανήτες του ηλιακού συστήματος.

Ο Ήλιος πεθαίνει προσφέροντας την Ζωή στην Γη και όπου αλλού υφίσταται μέσα στο υπόλοιπο πλανητικό σύστημα.
Η δράση του Ήλιου μέσα στο πλανητικό σύστημα, αποτελεί υπέρτατο παράδειγμα θυσίας με απώλεια της ίδιας του της Ζωής.
Αυτό και μόνο το γεγονός ας αφήσουμε να επικρατήσει στην συνείδησή μας, για  να έχουμε σεβασμό στο περιβάλλον,  τον  συνάνθρωπό μας και σε κάθε μορφή ζωής γύρω μας.


















Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2018

ΕΔΏ και ΤΏΡΑ, κατάσταση του ΌΝΤΟΣ πριν αρχίσει η Δημιουργία. Ο Χωρόχρονος ταυτίζεται με την Δημιουργία. Η Αυτογνωσία είναι η συμμετοχή του ανθρώπου στα δρώμενα της Φύσης.


Διαλογισμός οδηγεί άμεσα στο  ΕΔΏ και ΤΏΡΑ.

Ο σωστός διαλογισμός, ως προς την ακολουθητέα  μέθοδο, την  στάση του σώματος και την διάρκεια,  είναι ένα μέσον, που  οδηγεί με σχετική ασφάλεια στην αίσθηση του ΕΔΏ και ΤΏΡΑ.
Αυτή η αίσθηση συνεπάγεται αποταύτιση από το "εγώ".

Με άλλα λόγια "εγώ" και αίσθηση του ΕΔΏ και ΤΏΡΑ είναι αδύνατον να συνυπάρξουν ταυτόχρονα στην ίδια ύπαρξη. 

Στην κατάσταση αυτή, το Εδώ γίνεται Παντού, και το Τώρα γίνεται Αιωνιότητα.

Συνεπώς χάνουν το νόημά τους ο Χρόνος και ο Χώρος.
Ήτοι Χώρος σημαίνει: 
Οπουδήποτε, παντού.
Και Χρόνος:
Οποτεδήποτε, πάντα.
Δηλαδή αυτά τα δυο φυσικά μεγέθη δεν επηρεάζουν καθόλου την (φυσική) πραγματικότητα.

Δεδομένου τώρα ότι: 
Φυσική Πραγματικότητα  σημαίνει: 
Ότι έχει προηγηθεί εκδήλωση του Όντος.  
Ακόμη δε: 
Ότι, η Φυσική Πραγματικότητα  βρίσκεται υπό το καθεστώς του Χωροχρόνου.


Το όλο σκεπτικό οδηγεί με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι, στην κατάσταση του ΕΔΏ και ΤΏΡΑ, έχει μηδενισθεί ο Χωροχρόνος.
Δηλαδή δεν έχει ακόμη αρχίσει τίποτα.
Δεν υπάρχει καν Δημιουργία.

Το ανωτέρω συμπέρασμα σημαίνει τέλος: 
Ότι ο Χωρόχρονος ταυτίζεται με την εκδήλωση, την Δημιουργία.

Αυτογνωσία είναι η (συμμετοχή) του  ανθρώπου στα δρώμενα της Φύσης. 
Ήτοι ταύτιση του ανθρώπου με την ίδια την Φύση.


Εγκέφαλος του Ανθρώπου ως μια μικρογραφία του σύμπαντος κόσμου.
                                       
Η ανωτέρω παραπομπή θεωρείται απαραίτητη για την εμπέδωση της έννοιας Αυτογνωσία.
Πράγματι το ΟΝ πριν εκδηλωθεί  ήταν μια ουσία από καθαρή ενέργεια, με ενσωματωμένη την 
εντολή της αυτόματης εκδήλωσης σε Κόσμο.
Όταν λοιπόν το Ον εκδηλώθηκε σε Κόσμο, το έκανε γιατί δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αφού αυτή ήταν η Φύση του.
Εκτελούσε με άλλα λόγια, αυτόματα την εντολή της ίδιας του της ενδότερης δομής.

Όταν όμως αντίκρισε το θαύμα, που έγινε, του γεννήθηκε η επιθυμία, να γνωρίσει την Φύση του. 
Αυτό το θαύμα, που προέκυψε αυτόματα από την ενδότερη Φύση του Όντος.
Να γνωρίσει δηλαδή το εαυτό του.
Να αποκτήσει  με άλλα λόγια την Αυτογνωσία. 
Ήταν όμως τόσο έντονη αυτή του η επιθυμία, που αναζήτησε επειγόντως μέσο να την πραγματοποιήσει.  
Το μέσον βρέθηκε τελικώς και ήταν το τελειότερο ΟΝ της Δημιουργίας ο Άνθρωπος.
Σ'  αυτόν και ανέθεσε το σπουδαίο αυτό (καθήκον) της απόκτησης της Αυτογνωσίας. 
Η προτροπή Γνώθι σ' Αυτόν που αποδίδεται στον Σωκράτη.
Πρέπει να είναι έκτοτε ο κεντρικός άξονας ηθικής συμπεριφοράς για όλο  το ανθρώπινο είδος.


  
  

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2018

Το φάντασμα του χρόνου


 Το παράδοξο των διδύμων.
        Ο ένας εκ των διδύμων ταξιδεύει με ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός, ο δε έτερος  παραμένει στην Γη.
Όταν επιστρέφει ο ταξιδευτής, όπως φαίνεται στο δεξί μέρος της εικόνας, βρίσκει τον δίδυμο αδερφό του γερασμένο. 
Αυτό είναι ένα από τα πορίσματα της (Θεωρίας) της Σχετικότητας του Einstein.

Τον άνθρωπο έχει εφοδιάσει η Φύση με όλα τα αισθητήρια, γεύση, όραση, αφή, όσφρηση και ακοή,  για να αντιλαμβάνεται τον χώρο, μέσα στον οποίο υπάρχει και ευρίσκεται, για να δημιουργεί.
Έλα  όμως που, η πραγματικότητα είναι τετραδιάστατη, δηλαδή περιγράφεται από εξισώσεις της μορφής f(x,c,z,t).
Οπότε ο άνθρωπος είναι τελείως ξεκομμένος από την διάσταση του χρόνου.
Εν ολίγοις μεμονωμένος χρόνος και χώρος δεν έχουν νόημα για την ανθρώπινη συνείδηση, εντός 
της Φυσικής (πραγματικότητας)
Λογικά μόνο εμμέσως αντιλαμβάνεται και μετράει την διάσταση του χρόνου, σε σχέση με την κίνηση των ουρανίων σωμάτων, Ηλίου, Σελήνης και αστέρων.
Έχοντας καθιερώσει ένα σύστημα μέτρησης με τις γνωστές σε όλους μας μονάδες, ημέρα-μήνας-χρόνος.  
Θα δούμε όμως στο τέλος αυτού του γραπτού πια είναι κατά την άποψη του γράφοντος η πραγματική αλήθεια.

                            Αισθήσεις


Τα πέντε αισθητήρια όργανα με τα αντίστοιχα
κέντρα αντίληψης στον εγκέφαλο.
Ο άνθρωπος διαθέτει κατάλληλα (αισθητήρια) με την βοήθεια των οποίων αποκτά συνείδηση του περιβάλλοντος εντός του οποίοι ευρίσκεται.
Το Ον άνθρωπος είναι το αγαπημένο Ον της Φύσης, γιατί του έχει αναθέσει το σπουδαίο καθήκον της απόκτησης Αυτογνωσίας, προς όφελος του ιδίου του ανθρώπου και εμμέσως αυτής τούτης της  Φύσης.
Γι αυτόν τον λόγο τον έχει προικίσει με ένα πλήθος εφόδια, που να του εξασφαλίζουν την καλή του υγεία και κατάλληλη συνείδηση του περιβάλλοντος, που διαμένει. 
Την συνείδηση και ομορφιά της Φύσης του την εξασφαλίζουν οι κατάλληλα διαμορφωμένες αισθήσεις.

Τρία είναι τα ερωτήματα που εύλογα προκύπτουν:
1) Γιατί η Φύση διαμόρφωσε έτσι τις αισθήσεις στον άνθρωπο.
2) Ο χρόνος είναι ένα Φυσικό μέγεθος?
3) Πως και αν αναπληρώνεται,  η ατέλεια της ανυπαρξίας στον άνθρωπο αισθητηρίου για τον χρόνο. 

Η αναγκαιότητα  στην διαμόρφωση των αισθήσεων έγκειται στον αντίστοιχο περιορισμό του φάσματος ευαισθησίας των πέντε αισθήσεων.
Έτσι αποκαλύπτεται η ομορφιά της Φύσης, ως αντανάκλαση της ομορφιάς, που είναι δομημένος  ο εσωτερικός μας κόσμος. 
Αν τα (5) αισθητήρια όργανα κάλυπταν όλο το προσφερόμενο στα αισθητήρια όργανα φάσμα. 
Ο άνθρωπος θα είχε την εντύπωση, ότι πλέει μέσα σε ένα απέραντο χυλό από ενεργειακά κβάντα. 

Έτσι δεν  αποκαλύπτεται μεν η πραγματικότητα στην Φύση, συμβαίνει όμως κάτι πολύ πιο σοβαρό.
Ήτοι αυτό που σχετίζεται με την συγκρότηση και δομή του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου.
Αποκαλύπτεται έτσι μια ανθρώπινη πραγματικότητα, που βασίζεται στην διαμόρφωση των (5) αισθήσεων του ανθρώπου.
 -Αυτό όμως που βλέπει και αντιλαμβάνεται σαν πραγματικότητα είναι η προβολή της εσωτερικής δομής του ανθρώπου.
 -Δηλαδή η ομορφιά του εσωτερικού μας κόσμου και κατά συνέπεια η θεϊκή μας προέλευση και ουσία 
Απαντήθηκε έτσι το πρώτο από τα ανωτέρω τεθέντα ερωτήματα.

Το δεύτερο ερώτημα είναι το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. 
Όπως συνηθίζεται, να λέγεται για θέματα έχοντα άμεση σχέση με την ίδια μας την Ζωή .
Αναφέρομαι στο μέγεθος   χρόνος.
Κατ' αρχήν πρέπει να επισημανθεί το γεγονός, ότι ο χρόνος υπεισέρχεται σε όλα τα θεμελιώδη συστήματα μετρήσεων των Φυσικών μεγεθών.
-Όπως είναι για παράδειγμα κατ' ανάγκη το θεμελιώδες μετρικό σύστημα CGS, με αντίστοιχα θεμελιώδη μεγέθη την μάζα (Μ), το μήκος (L) και τον χρόνο (T)  και  αντίστοιχες μονάδες τα  (cm) - (gr) - (sec)
-Στο Τ.Σ (Τεχνικό σύστημα) με θεμελιώδη μεγέθη πάλι τα ίδια ήτοι:
 Μάζα, μήκος, χρόνος και μονάδες,  αλλάζουν όμως οι μονάδες μέτρησης των, ως προς  το μήκος και την μάζα ήτοι:  
Το χιλιόγραμμο μάζης (Kgr) , το μέτρο (m) , και το δευτερόλεπτο (sec). 

Εκτός από τα θεμελιώδη (μεγέθη) στην (Φυσική) επιστήμη υπάρχουν και τα παράγωγα, τα οποία ορίζονται από σχέσεις,  που παράγονται από τα Φυσικά φαινόμενα καθ' εαυτά.
Για παράδειγμα ο τύπος της ταχύτητας στην ευθύγραμμη ομαλή κίνηση δύνεται από την μαθηματική σχέση: 
Ταχύτητα ομαλής ευθυγράμμου κίνησης V: 
           (V)= διάστημα (S)/ χρόνος (t)
Οι διαστάσεις στο θεμελιώδες σύστημα CGS και Τ.Σ είναι οι εκθέτες των δυνάμεων με  βάση αντιστοίχως τα M(μάζα)-L(μήκος)-Tχρόνος), και  βγαίνουν από την ως άνω σχέση ορισμού της ομαλής κίνησης κινητού:
                             V=s/t. 
Οι αριθμοί (0,1,-1),  είναι εκθέτες δυνάμεων με βάσεις τα M-L-T και αποκαλούνται διαστάσεις της ταχύτητας στο σύστημα CGS ή  το Τ.Σ.

Στην Φυσική προέκυψε αυτομάτως η ανάγκη χρήσεως του μεγέθους με οντότητα φυσικού μεγέθους και την ονομασία  χρόνος, σαν να ήταν σε ύπνωση στον νου του Όντος ή αλλιώτικα της Φύσης.
Πράγματι και λογικά μπορεί να προκύψει η ανάγκη χρήσης ενός φυσικού μεγέθους, που να αντιστοιχεί στο σύνολο των σημείων της τροχιάς ενός κινητού.
Έτσι ο χώρος σε μια κίνηση είναι ένα σύνολο σημείων του φυσικού μεγέθους χρόνος (t) και αντιστοίχως ο χρόνος είναι σύνολο σημείων χώρου (s). 
Αυτά τα συμπεράσματα ως προς την τοπολογία του μεγέθους χρόνος.

Εδώ όμως εκτός της τοπολογίας αναφύεται το ερώτημα πως προέκυψε η ανάγκη εισαγωγής και ποια είναι η πηγή του μεγέθους (Χρόνος)
Από την ανωτέρω παραπομπή αντιγράφω την πρώτη παράγραφο του επίλογου.

Ο χρόνος, σε όλες τις εποχές, αλλά ιδιαίτερα μετά την διατύπωση των θεωριών της Ειδικής και της Γενικής Σχετικότητας, αποτέλεσε το επίκεντρο ενασχόλησης πολλών ανήσυχων πνευμάτων, που όλα εστιάζουν στα εξής ερωτήματα: 
Υπάρχει πραγματικά η διάσταση χρόνος ή όχι; 
Προς τα πού κινείται; Είναι αντιστρεπτός ή όχι; Μπορούμε να ταξιδέψουμε στο παρελθόν ή το μέλλον;  Έχει αρχή και τέλος ο χρόνος και πού είναι αυτά; 
Προφανώς όλα τα ερωτήματα είναι αναπάντητα αλλά και μόνο η διατύπωσή τους δημιουργεί και διαμορφώνει μια μυστηριακή και γοητευτική ατμόσφαιρα και γεννά μια παράξενη ψυχική διάθεση, όπως όταν επικοινωνείς με το θείο.

Με την βοήθεια των κατωτέρω απλών  συλλογισμών, είναι δυνατόν ωστόσο να δοθεί απάντηση στο ζήτημα της ύπαρξης ή μη του χρόνου.


Αναφέρθηκε ανωτέρω ότι:
1)Ο άνθρωπος είναι το ευνοούμενο Ον της Φύσης.
Νομίζω ότι αναφέρθηκαν  αρκετά επιχειρήματα υπέρ αυτής της άποψης.
2)Έχει λεχθεί εξ άλλου, ότι βάση της εμφάνισης του κόσμου, που ζούμε είναι η Ενότητα, με άλλα λόγια η εκδήλωση του κόσμου όλου στηρίζεται στην Ενότητα.
3)Λόγω αυτής της Ενότητας οι άνθρωποι δεν
μπορούν να ζουν απομονωμένοι στην Ζωή, τείνουν συνεχώς να έλκονται το αρσενικό με το θηλυκό, με τα βέλη του θείου Έρωτα (Πλάτων) και να αποτελούν τελικά ζεύγη.


Αλλά και γενικότερα στην Ζωή οι άνθρωποι αισθάνονται την ανάγκη συντροφικότητας και της φιλίας ο ένας του άλλου. 
4) Εν γένει όλα τα αντίθετα όντα έλκονται,  λόγω της ισχύουσας Ενότητας.
5) Σε όλα τα έμβια όντα έχει αναπτυχθεί επομένως το συναίσθημα την νοσταλγίας επανένωσης:
Αχ πότε θα ενωθούμε ξανά, για να επανέλθει η 
χαμένη Ενότητα.
6) Μ' αυτόν τον τρόπο εισέρχεται αυτομάτως στην συνείδηση των ατόμων η διάσταση του χρόνου.
7)Οπότε σιγά σιγά εδραιώνεται στην συνείδηση αυτή 
η στάση ζωής και ενσωματώνεται μέσα σε  ολόκληρη την ανθρώπινη ύπαρξη.
8) Ο χρόνος δηλαδή δρα ως φυσικό μέγεθος φάντασμα.
9) Τέλος επειδή το φυσικό μέγεθος (εντροπία) ενός κλειστού συστήματος σωμάτων σε κάθε μεταβολή τείνει συνεχώς να αυξάνει, ακολουθώντας την φυσική ροή της θερμότητας, από περιοχές υψηλής σε άλλες χαμηλότερης θερμοκρασίας.
Η δε εντροπία είναι το βέλος του (χρόνου), άρα ο χρόνος αυξάνει κατά την φορά αύξησης της εντροπίας.

Έτσι δεν χρειάζεται ιδιαίτερο αισθητήριο χρόνου και η Φύση έδωσε στον άνθρωπο την έμφυτη ικανότητα να έχει συνείδηση του χρόνου χωρίς να χρειάζεται ειδικό αισθητήριο χρόνου.
Το γεγονός αυτό αποτελεί απάντηση και στο 3ο αρχικό ερώτημα.
Με το να ενσωματώσει η ίδια η Φύση τον χρόνο στην συνείδηση των όντων, μέσω της διατηρηθείσης κατά την εκδήλωση Ενότητας.

Αυτή είναι η αιτία, που χρόνος αποκαλείται φάντασμα, διότι δεν προκύπτει από αντίστοιχο αισθητήριο, οπότε: 
-Η συνείδηση του  χρόνου είναι απλά ένα αποτέλεσμα της διατήρησης Ενότητας μετά την εκδήλωση του Ενιαίου Όντος σε κόσμο.
-Η Φύση μας δείχνει με αυτόν τον τρόπο την αλήθεια της Ενότητας  των όντων.
-Απομένει σε μας η συνειδητοποίηση της ισχύουσας Ενότητας των πάντων. 
Με αφετηρία την συνειδητοποίηση του δεδομένου του  χρόνου, που έχει την ρίζα του στην Ενότητα. 
Οπότε αυτομάτως προκύπτει και αίσθηση του χρόνου, που υποβάλλει το μεγαλείο της καλυπτόμενης από  τα φαινόμενα Ενότητας.

-Τέλος φαίνεται  ότι ο χρόνος είναι ενιαίος για όλα τα έμβια όντα της Γης.
Το σκέτο μέγεθος χρόνος στην ουσία είναι  ανύπαρκτο, μια κατ ανάγκη ανθρώπινη εφεύρεση.  
-Οπότε το συμπέρασμα, ότι δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον και ότι συμβαίνει, είναι μόνο στο (παρόν), είναι η μόνη αλήθεια.
Αφού το μόνο που αντιλαμβάνεται η ανθρώπινη συνείδηση είναι το στιγμιαίο γεγονός.

Δηλαδή τον   χώρο εντός του οποίου λαμβάνει χώρα το συγκεκριμένο γεγονός και τον  χρόνο , κατά τον οποίο αυτό συμβαίνει.
Άρα η συνείδηση αντιλαμβάνεται μόνο γεγονότα που συμβαίνουν στον χωρόχρονο, όπως ακριβώς  προβλέπει και η Θεωρία της Σχετικότητας.
Για παράδειγμα, αυτή την στιγμή η ώρα είναι 1&36" μ.μ κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή και γράφω.
Άν αφαιρέσω την ώρα ή τον χώρο η πρόταση μένει ξεκρέμαστη στο αέρα, γεγονός που αποδεικνύει ότι, μόνο με την παρουσία του χωροχρόνου, το συμβάν αποκτά την δέουσα βαρύτητα, καθαρότητα και σημασία.
Ο χρόνος μόνος του δεν έχει νόημα, ως επίσης και ο σκέτος χώρος. 
Μόνο το μόνιμο πάντρεμα των δύο μπορεί να γίνει αποδεκτό, όπως επιτάσσει η λογική και επιβεβαιώνεται από την Θεωρία της Σχετικότητας,
Ο συνδυασμός του χώρου με τον χρόνο ονομάστηκε στην Φυσική χωροχρόνος. 

Δηλαδή ο χρόνος που μετράει ο άνθρωπος μέσω των ρολογιών, είναι καθαρά δική του εφεύρεση, για να ρυθμίζει τις καθημερινές του ασχολίες . 
Όταν όμως έχεις γαλουχηθεί από τα σπάργανα με την ύπαρξη  ξεχωριστού και  αυθύπαρκτου χρόνου. 
Είναι αδύνατο, αν όχι απλώς δύσκολο, να περάσει στην συνείδησή σου μια τέτοια αλήθεια.
Εξ άλλου η ιδέα του χωροχρόνου η οποία είναι η μόνη, που αληθεύει, είναι εξ ίσου δύσκολη και προϋποθέτει Φυσική προπαίδεια για να γίνει αποδεκτή
Όποιος το καταφέρει θα έχει κάνει την τελική υπέρβαση και θα είναι αυθεντικός εκπρόσωπος της Φύσης. 
Ελεύθερος να χαρεί μια αληθινή και δημιουργική Ζωή.