Η Δημιουργία του Κόσμου. Αρχή μέτρησης χρόνου με βάση την εικόνα του σύμπαντος - θεωρία της Σχετικότητας..

Αρχική διάσπαση του όντος σε δύο κομμάτια.

Οντολογικά έτσι φαίνεται να άρχισε η Δημιουργία του κόσμου, με την αρχική διάσπαση της Ενότητας του Όντος σε δύο μέρη. 

Τούτο έγινε γιατί, έτσι έπρεπε να γίνει, προκειμένου να εκδηλωθεί το Όν και να δημιουργηθεί ακολούθως ο κόσμος.
Ο άνθρωπος συνίσταται κυρίως από δυο  από δυο φύσεις, την υλική και την πνευματική. 
Πνευματική του φύση λέγεται ψυχή.

Μια δική μου άποψη για την σύσταση της  ψυχής είναι: 
Η ψυχή ως καθαρά πνευματικής φύσεως ον, έχει συστατικά, που προέρχονται  από την αρχή της Δημιουργίας. Οπότε το κύριο συστατικό της είναι η Ενότητα, η οποία χαρακτήριζε το ΟΝ, προ της αρχικής διάσπασής του σε (2) τμήματα.
Έτσι σε όλη την ζωή ο άνθρωπος με τις διάφορες εκδηλώσεις του προσπαθεί, να επαναφέρει αυτήν την Ενότητα, της οποίας το κύριο συστατικό και τάση είναι η Αγάπη. 

Ας σημειωθούν όμως τα κάτωθι πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση της παρούσης αναρτήσεως.
1) Ότι ο Πλάτων μεταξύ άλλων, ορίζει στο θέμα της Δημιουργίας του σύμπαντος τα εξής.
-Γνώση χωρίς ηθική είναι άσκοπη, αβάσιμη και παραπλανητική.
-Ηθική χωρίς γνώση είναι αβάσιμη και ανεπαρκής.
Περί γνώσεως και ηθικής  

. 
Ο Einstein πατέρας της θεωρίας της Σχετικότητας, θέτει την επιστήμη της Φυσικής και των Μαθηματικών στην υπηρεσία της δημιουργίας του κόσμου.

Αυτή η θεωρία δεν περιορίζεται μόνο σε γήινες ταχύτητες, αλλά δημιουργεί τις προϋποθέσεις και για ταχύτητες, που πλησιάζουν την ταχύτητα του Φωτός.   

Ο κόσμος αυτός όμως υπάρχει ως τέτοιος, επειδή έτσι τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας.
Εάν δεν είχαμε αυτές τις περιβόητες (5) αισθήσεις ο κόσμος για τον άνθρωπο θα ήταν ανύπαρκτος. 
Κατά αυτόν τον  τρόπο λοιπόν ο κόσμος υπάρχει αποκλειστικά για τον άνθρωπο και για όσα όντα κατοικούν επάνω στην Γη μαζί με τον Άνθρωπο,  με ανάλογα όργανα και αισθήσεις.
Όσα όργανα έκρινε η Φύση ανάλογα με τον βαθμό εξέλιξης του Όντος,  στην βαθμίδα που βρίσκεται.
  
Συνεπώς καταλήγουμε στο ότι, αιτία  δημιουργίας αυτού του κόσμου, φαίνεται να είναι ο άνθρωπος, το μόνο νοήμον λογικό και σκεπτόμενο Όν και Δημιουργό ακολούθως  μιας ολάκερης πολιτιστικής πυραμίδας.  
Στην διερώτηση λοιπόν πια είναι η αιτία δημιουργίας αυτού του κόσμου? 
Η λογική απάντηση φυσικά που προκύπτει από τους προηγηθέντες συλλογισμούς είναι μια:
Μα Φυσικά ο Άνθρωπος!
Δεδομένου ότι, σύμφωνα με την θεωρία της (εξέλιξης)όλα τα προηγούμενα όντα καταλήγουν στην δομή του Ανθρώπου. 

Από εδώ και πέρα αρχίζει το καίριο οντολογικό (ερώτημα).
Ποίος είναι Αυτός, που αναρωτιέται και γιατί!
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα προκύπτει άνετα από τα προηγουμένως εκτεθέντα.  

Αυτός που διαθέτει το εργαλείο της σκέψης αυτός διερωτάται και με τον ίδιο νοητικό μηχανισμό καταλήγει σε διάφορες απαντήσεις.
Είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, δε που δημιούργησε θεωρητικά την περί τον χρόνο θεωρία και κατάλληλο υπολογισμό αυτού από την αρχή της Δημιουργίας.
Ετέθη δε η θεωρητική βάση της έννοιας του χωροχρόνου, με την αντίστοιχη "θεωρία της Σχετικότητας" του Άλμπερτ Αϊνστάιν.