Αναγνώστες

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

ΑΝΑΓΚΗ και ΠΑΡΌΝ.




                                                                           

(Έκχαρτ Τόλε - Η δύναμη του Τώρα)

Η υπαρξιακή ανάγκη να δράσεις αληθινά, είναι απαραίτητη προϋπόθεση, για να μπεις στο ΠΑΡΌΝ, το απόλυτο ΤΏΡΑ. την μόνη αλήθεια.

 Μεταφέρω από το πρόχειρο σημειωματάριό μου, σημείωση με τίτλο:
"Πειράματα σιωπηλής ζωής". (24.9.1983). 
Ένας τρόπος εισόδου στην ουσία του Τώρα, είναι η δράση χωρίς σκέψη, κατά την οποία μπαίνουν στον νου απαραίτητα λέξεις.
Αυτόν τον τρόπο ζωής τον αποκαλώ
("αμίλητη ζωή")ή αλλιώτικα δράση χωρίς σκέψεις κατ' ευθείαν από ανάγκη.

Τον όρο αμίλητη ζωή τον δανείζομαι ενδόμυχα από ένα έθιμο που είχαμε τότε στα χωριά της Παρνασσίδας.
Το έθιμο του ("αμίλητου νερού"). 
Σύμφωνα μ' αυτό το έθιμο το βράδυ της πρωτοχρονιάς ένα μέλος της οικογένειας, το πιο τυχερό, πήγαινε με την στάμνα στην πιο κοντινή βρύση του χωριού, να πάρει νερό, με μια προϋπόθεση, ότι έπρεπε στον δρόμο να μην μιλήσει σε κανένα, γιατί διαφορετικά χάνονταν η μαγεία του αμίλητου νερού
Δεν ξέρω από που και πότε είχε προέλθει αυτό το έθιμο, είχε όμως ένα σαφές νόημα.
Την αυτοκυριαρχία του μεταφέροντος το αμίλητο νερό και την αντοχή του στους πειρασμούς να εγκαταλείψει την αμίλητη στάση του από διάφορα πειραχτήρια, που παρεμβάλονταν συνεχώς στην πορεία του προς το σπίτι. 

Αγνά, ανεπίστρεπτα και ευτυχισμένα παιδικά χρόνια!
Στην σημερινή εποχή του κινητού τηλεφώνου και του υπολογιστή, αυτό το έθιμο, όπως και άλλες παραδόσεις με σημασία για την πνευματική υγεία του λαού, δυστυχώς έχουν περάσει  τελείως στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Μετά  απ' αυτή την παρένθεση επανέρχομαι στο κύριο θέμα της ανάρτησης, που είναι η ουσία του παρόντος: 
Για να δούμε λοιπόν πως λειτουργεί αυτός ο τρόπος ζωής και που οδηγεί.

Θα αναφέρω σχετικό παράδειγμα, που μπορεί ο καθ' ένας από μας, να τον εφαρμόζει σαν άσκηση και να καταγράφει το εκάστοτε αποτέλεσμα:
-Σηκώνομαι από το κάθισμά μου, δεν λέω σηκώνομαι  ούτε σηκώθηκα, απλά ενεργώ χωρίς καμιά λέξη, δηλαδή σκέψη στο κεφάλι μου.
-Αφήνω την ανάγκη και τις αισθήσεις μου και μόνο αυτές να με οδηγούν.
-Αποφεύγω συστηματικά να σκέπτομαι, γιατί αν σκεφτώ, θα μπουν πάλι λέξεις μέσα στον νου, που ήταν μέχρι στιγμής άδειος, απαραίτητη συνθήκη "αμίλητης ζωής".
-Αισθάνομαι σιγά σιγά τις αισθήσεις μου να γεμίζουν να κυριαρχούν στις πράξεις.
-Αντιλαμβάνομαι όλη τους την έκταση και όλες τις δυνατότητες που έχουν οι αισθήσεις από μόνες τους.
-Έκπληκτος αντιλαμβάνομαι  μια νέα  πραγματικότητα.
-Είμαι μόνο αίσθηση, είμαι στο Παρόν το Τώρα.
-Συνειδητοποιώ πόσο εύκολα δρω και κινούμαι μέσα στο χωροχρονικό συνεχές. 
-ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ.
-ΕΙΣΙΔΟΣ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΜΑΓΕΊΑ Σ.
(Ημερολόγιο 24.9.1983)


Ακόμα κατά την περίοδο ωρίμανσης έγραφα, εντυπωσιασμένος απ' αυτό που ένοιωθα σε κάποιες ανάλογες στιγμές:
Ιερότητα - έκσταση.
Μια παρέα ηλιαχτίδες τρύπωσαν αθόρυβα
απ' τη μισάνοιχτη πόρτα,
ταίριαξαν απλά 
στην ηρεμία του χώρου, 
ο μαγικός τους διάλογος με συνεπήρε,
έμεινα...
ακίνητος...
για να περνάει μέσα μου,
ανεμπόδιστα η μαγεία της έκστασης.
(Ημερολόγιο 21.10.1983)

Tο "εγώ" σ' αυτήν την κατάσταση δεν υπάρχει, έχει τραπεί σε άτακτη φυγή,  μπροστά στην επικράτηση της αυθεντικής ύπαρξης.
Η  δράση είναι απόλυτα άχρονη, παραμένει  μόνο πιστή στους νόμους της Φύσης.
Σημειώνω εδώ μια μεγάλη αλήθεια ότι σε συνθήκες Μαγείας δεν υπάρχει Εδώ ούτε Τώρα διότι τα δυο αυτά έχουν μεταμορφωθεί: 

Το μεν  Τώρα σε  Αιωνιότητα και το δε Εδώ, σε Απεραντοσύνη.


Η ύπαρξη και των δυο, συνιστά αυτό που αποκαλείται: 

Απόλυτη συνειδητότητα ή άλλως Μαγεία.
Και είναι Μαγεία, γιατί μέσα σε ένα τέτοιο καθεστώς μπορείς να κάνεις τα πάντα, όσα θεωρούσες μέχρι τότε ακατόρθωτα.
Η κατάσταση της μαγείας για τον αυθεντικό άνθρωπο είναι, ότι πιο φυσιολογικό γίνεται, απόντος του "εγώ".
Το "εγώ" δημιουργεί και επιβάλει καταστάσεις σχίζο, χωριστικότητας, ενώ η Μαγεία λειτουργεί σε καθεστώς Ενότητας.

Από το 1983   ήδη, φωτεινή περίοδος ωρίμανσης, έγραφα:

Απόλυτη αίσθηση 
Μια αίσθηση πρωτόγνωρη,
γεύση γαλήνης...
ολοκληρωτική είσοδος στο Τώρα.
Η διάρκεια αδιάφορη, 
πλήρης απουσία του χρόνου.
Αίσθηση απεραντοσύνης,   
διάσταση κοσμική.
Καμιά εγγύηση...
αυτή χρειάζεται για την λειτουργία των     
μηχανών. 
ΕΓΏ είμαι απλά,
μόνο μια ΑΊΣΘΗΣΗ.
 (Ημερολόγιο 11.5.1083)



Η άμεση επαφή με την βροχή είναι μια απ' ευθείας επαφή με την λειτουργία της Φύσης.
Ο Χορός στην βροχή με το σώμα γυμνό, είναι αυθεντική φάση συμμετοχής στην ενότητα της Φύσης. 
Είναι μια Διονυσιακή μορφή δράσης που οδηγεί συχνά  σε κατάσταση έκστασης.

Λίγο πριν, όταν δεν είχα ακόμα  προσανατολισθεί στην οδό της αληθινής γνώσης, έχω γράψει:

Εξορία 

Ακόμα πλανιέμαι μέσα στο πολύχρωμο 
μαυλιστικό όνειρο,
ακόμα προσκολιέμαι αχόρταγα
στις πρωινές ολόφωτες στάλες δροσιάς,
λέω...
ακόμα έχουμε καιρό,
για την περιπέτεια της γνώσης και της ηδονής!
ακόμα δεν κατάφερε το χέρι μου, να σφίξει το χέρι
ενός συντρόφου στέρεα!
Νοιώθω τα δάχτυλά μου, να ξεγλιστρούν κάθε φορά
μέσ' τα δικά του.
Καθώς λαχανιάζω προς τα πολύχρωμα άστρα
κι ύστερα πάλι το κενό...κι η μοναξιά...κι η νοσταλγία 
και τα άστρα όλο πιο ξέμακρα...
Σφίγγω τα κουρέλια πάνω μου ριγώντας, 
καθώς ο νέος θάνατος τρυπώνει μέσα μου.
Και όμως δεν πεθαίνω!
Ποτέ δεν πέθανα στα αλήθεια μέχρι τώρα,
απλώς κοιμάμαι και ξυπνώ πάντα στο ίδιο άπιαστο, 
το πλάνο. το πολύχρωμο, μαυλιστικό όνειρο.  
(Σημειωματάριο 10 Μαρτίου 1982)

Όλα αυτά που περιγράψαμε ανωτέρω, μοιάζουν με "Μαγεία".
Η αντίθετη  κατάσταση του είναι εκείνη που κυριαρχεί το"εγώ".
Το "εγώ" δημιουργείται και καλλιεργείται κατά τις τρεις φάσεις της ζωής του συνηθισμένου ανθρώπου.
Οικογένεια - σχολείο - κοινωνία.
Είναι οι τρεις αναγκαίες φάσεις που όλοι υποχρεούμεθα να περάσουμε.

Το αγνό αρχικά  άτομο  διέρχεται μέσα από τρία επίπεδα έντονης διαμόρφωσης - αλλοίωσης, που επικρατεί το "εγώ"αντί της Ενότητας.

Εκεί μέσα αποκτά τελικά, ευτυχώς όχι πάντα, την επίκτητη και καταστροφική ιδιότητα του "εγώ"

Έτσι  από αγνή ύπαρξη μετατρέπεται σταδιακά, μέσα στα τρία χωνευτήρια οικογένεια, σχολείο και κοινωνία σε νοθευμένη ύπαρξη.
Το παράσιτο  "εγώ" που του φόρτωσαν οι τρεις κοινωνικές δομές είναι διαφόρων μεγεθών. 


Οι βασικές αρχές μιας κοινωνίας στην οποία κυριαρχεί η (Δημοκρατία) είναι η δικαιοσύνη η ελευθεριά και η κοινωνική ισότητα.
Οι δομές της οικογένειας, της εκπαίδευσης  και τέλος της κοινωνίας οφείλουν να έχουν ανάλογη σύνθεση. 
  
Ένα καράβι για να σωθεί, όταν βρεθεί σε τρικυμία, πρέπει να έχει ικανό καπετάνιο στο τιμόνι. 
Ο άνθρωπος στην ζωή του βρίσκεται  πολλές φορές κάτω από συνθήκες ανάλογες με τρικυμία. 
Ο καπετάνιος που θα ξεπεράσει τις δύσκολες στιγμές της ζωής, άφοβα και χωρίς αβαρίες είναι μόνο ο εαυτός μας.

Αυτό που είναι αναγκαίο επομένως είναι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας.  
Το Δελφικό: (Γνώθι σ' αυτόν) 
Ας είναι του λοιπού κύρια μέριμνα στην ζωή μας. 

Η Φύση εκδηλώνεται σε ζευγάρια αντιθέτων όπως, θετικό - αρνητικό, άνδρας - γυναίκα, φως σκοτάδι, θάνατος - ζωή.
Αν εξαφανισθεί το ένα εκ των δυο, εξαφανίζεται και το αντίθετό του. 

Υπό αυτή την έννοια η ύπαρξη του ενός σκέλους του ζεύγους, καταξιώνει την ύπαρξη του άλλου. 

Πως θα ξέραμε ότι ζούμε, για παράδειγμα  αν δεν υπήρχε ο Θάνατος. 
Πως θα αναγνωρίζαμε το φως, αν δεν υπήρχε το αντίθετό του το σκοτάδι.

Υπό αυτή την προοπτική και το "εγώ"μπορούμε να το θεωρήσουμε φυσιολογικό  γιατί η ύπαρξή του, χωρίζει τους ανθρώπους σε δυο μεγάλες αντίθετες κατηγορίες.

Στους εξόριστους ή εγωιστές  και στους φυσιολογικούς.


Οι μεν Εγωιστές ζουν στην δική τους πραγματικότητα, που είναι μια πλάνη και τελούν υπό πλήρη έλεγχο από τον δυνάστη "εγώ".  


Οι δε φυσιολογικοί ζουν στην μαγεία μιας αληθινής ζωής και βλέπουν τους εγωιστές, που ανήκουν στην αντίθετη κατηγορία με πλήρη κατανόηση. 
Η Φύση έχει προικίσει τον άνθρωπο από τα θεμέλια της ύπαρξης με ορθή κρίση και τον αφήνει ελεύθερο, με το δικαίωμα της επιλογής. 
Αυτό εναπόκειται στον ίδιο τον άνθρωπο.

Ανάλογα με τον βαθμό συνειδητότητας την οποία έχει πετύχει μέχρι την στιγμή της πιθανής φώτισης στον βίο του.
Βρίσκεται  μπρος στην επιλογή ζωής:
1)Για αυθεντική ζωή.
2)Παραμονή στο τέλμα του "εγώ"

Κατά συνέπεια και ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται σε μια διαρκή ζύμωση. 

Ο Ηράκλειτος είχε πει το περίφημο "πατήρ πάντων πόλεμος και πάντων βασιλεύς". 
Έτσι οι συνειδησιακές καταστάσεις μεταβάλλονται και η πολυπληθέστερη  από τις δυο κάθε φορά επηρεάζει ανάλογα την αντίθετή της.
Υπάρχουν δηλαδή περίοδοι ζωής του πλανήτη, που επικρατεί πληθυσμιακά η αυθεντική ζωή και άλλες που επικρατεί το "εγώ"



Οι αναφερθείσες μεταβολές αποδίδονται από το διπλανό σχήμα που παρουσιάζει το πανάρχαιο κινέζικο ("Γιν Γιανγκ"), σύμβολο που περικλείει όλη την σοφία του ορατού κόσμου, το λεγόμενο (ΤΑΟ) κατά την κινέζική Φιλοσοφία.
Αποτελείται από δυο διακριτές περιοχές με χρώματα μαύρο και άσπρο που τις χωρίζει μια αρμονική καμπύλη. 
Η μαύρη περιοχή είναι το Γιν, που εκπροσωπεί το θηλυκό στοιχείο και η άσπρη το Γιανγκ, το αρσενικό. Μέσα στην περιοχή το Γιν υπάρχει μια άσπρη τελεία που εκπροσωπεί το Γιανγκ, αντιστοίχως εντός της περιοχής Γιανγκ βρίσκεται ο σπόρος του Γιν.  

Το σύμβολο Γιν-Γιανγκ εκπροσωπεί την ουσία ου κόσμου.
Όλοι οι κοσμικοί νόμου συμβολίζονται εδώ. 

Ο νόμος των αντιθέτων είναι ολοφάνερος, καθώς επίσης ο νόμος της αρμονίας  και του χάους, ακόμη δε οι τελείες μέσα στα αντίθετα συμβολίζουν ότι, σε κάθε κατάσταση υπάρχει ο σπόρος της αντιθέτου. 
Το σύμβολο Γιν-Γιανγκ  είναι Παγκόσμιο σύμβολο 
διαλογισμού.

Σημείωση-Υπόδειξη
Επειδή μου αρέσει ο τρόπος που χειρίζεται την Ελληνική γλώσσα ο Κώστας Ζουράρις.
Αλλά και το χιούμορ που χαρακτηρίζει  τις ομιλίες του στο κοινοβούλιο.

Μεταφέρω εδώ ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την ομιλία του.
Εδώ αποδεικνύεται η ευχέρεια και η άνεση που έχει ο ίδιος στον χειρισμό της Ελληνικής γλώσσας. 
Απολαύστε τον!



           



   

     

  
   



















Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Να τι θα πει ΕΛΛΆΔΑ και ΕΛΛΗΝΑΣ.





                     Ερείπια Ναών(Δελφοί-Ναός του Απόλλωνα)




Γραφικά Εκκλησάκια στα νησιά (Λέρος)


(Ηράκλειτος)

Λίγα πεύκα, λίγα μάρμαρα λευκά
 και μια θάλασσα που λάμπει από φρεσκάδα, εκκλησάκια ταπεινά και φτωχικά,
 να τι θα πει Ελλάδα. 
Ο στιχουργός Κώστας Κιούσης ανέδειξε  με τον στοίχο του, αυτό που ο ίδιος αισθανόταν. 
 Κατά την κρίση μου, ήθελε να αναδείξει το συναίσθημα και την αγάπη για την Ελλάδα, εκθιάζοντας τις ομορφιές της χώρας μας, με  έναν ιδιάζοντα τρόπο, πλούσιο σε συναίσθημα και ρομαντισμό.
Εδώ που τα λέμε  με το τραγούδι απευθύνεται κανείς κυρίως στην καρδιά των ανθρώπων με μελωδία και ποιητικό λόγο , οι δε φιλοσοφικές ιδέες είναι το  άρωμα που  προκύπτει και συντηρεί την ανάμνηση.


Η κάθε εποχή συνδέεται με ορισμένα τραγούδια.
Τα τραγούδια είναι γέννημα - θρέμμα της εποχής τους. Περιγράφουν τα προβλήματα, τους πόνους, τις ελπίδες  και τα συναισθήματα των ανθρώπων της.

Όταν έχεις ζήσει σαν νέος γεμάτος ζωή και ρομαντισμό  στην 10ετία του 60, την πλέον δημιουργική εποχή για την τέχνη, είναι επόμενο να σου έχουν μείνει οι μελωδίες και τα τότε συναισθήματα χαραγμένα βαθιά μέσα στην μνήμη.
Οι σημερινοί νέοι δεν  παραδέχονται μελωδίες και τραγούδια αυτού του τύπου, επηρεασμένοι από το πνεύμα της εποχής, ως είναι φυσικό εξ άλλου, γιατί δεν έχουν τις αντίστοιχες εμπειρίες εκείνης της εποχής!
Τα τραγούδια συνδέονται άμεσα με την ζωή και επαναφέρουν μνήμες που συνδέονται μ' αυτά, όσος χρόνος κι αν περάσει!

  
Ήταν ένα διαφορετικό άκουσμα του ίδιου τραγουδιού που απεδόθη από την χορωδία "Δημόδοκος" του Δήμου Κέρκυρας.
Με την χορωδία και την κατάλληλη μουσική , αναδεικνύεται η μελωδία συλλογικά και η αίσθηση που προκύπτει είναι πλουσιότερη εξ αιτίας της διάχυτης συλλογικότητας. 
Θυμήθηκα τώρα με ευκαιρία το άκουσμα της Κερκυραϊκής χορωδίας ότι, στα χρόνια του γυμνασίου στην Άμφισσα, είχε συγκροτηθεί μια χορωδία, υπό την διεύθυνση του καθηγητού και μουσικού Κου Ποτετζάγια, νομίζω Κερκυραϊκής καταγωγής.
Αυτή η χορωδία είχε πολλές επιτυχίες, σε εθνικές γιορτές, και διάφορες άλλες σχολικές  εκδηλώσεις. 
 Εκείνη την εποχή σε μια παρέα φίλων που είχαμε, όταν μαζευόμαστε και ερχόμαστε στο κέφι με το απαραίτητο κρασάκι, το ρίχναμε στις καντάδες με την συνοδεία ακορντεόν και νοιώθαμε απελευθέρωση μέσα στην δύναμη της παρέας.
Ωραία χρόνια,  αγνά και αληθινά!  
  Η αίσθηση της συλλογικότητας στο τραγούδι συμβάλει στην συντροφικότητα, στη ενότητα και στην φιλία.
                                                      
Αυτά ως προς τα επιφανειακά γνωρίσματα της χώρας. 
Οι εξωτερικές ομορφιές είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο για την χώρα μας, αλλά είναι μόνο η βιτρίνα,  που δημιουργεί και την  πρώτη εντύπωση και σε καλεί  να την επισκεφτείς και να απολαύσεις τις χάρες της.
Υπάρχουν όμως ακόμα και σήμερα δυστυχώς  ανιστόρητοι  Έλληνες, που πιστεύουν ότι   η Ελλάδα είναι μόνο συρτάκι, σουβλάκι, θάλασσα, αρχαίες πέτρες και μισοτελειομένα κτίρια και αυτά προβάλλουν σαν προσόντα της χώρας.
Αυτή την Ελλάδα προσπαθούν να αναδείξουν και εν πολλοίς το καταφέρνουν. 
Αυτά όμως είναι μόνο η  απαραίτητη βιτρίνα, περιβάλλοντος και ανθρώπων.
 Η Φύση φρόντισε πλουσιοπάροχα και τους δύο παράγοντες, την μεν φυσικό περιβάλλον στόλισε  με κυρίαρχα χρώματα το πράσινο και γαλάζιο, στον δε άνθρωπο έδωσε κυρίως ένα χάρισμα την μεγάλη καρδιά.
 Αμφότερα  δημιουργούν μια ζεστή και  θελκτική ατμόσφαιρα για να γευτεί  κανείς την ουσία του κυρίως γεύματος.  
  
Η ΑΛΉΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ  ΕΛΛΆΔΑ και τους ΕΛΛΗΝΕΣ  ΕΊΝΑΙ:

Πρώτα απ'όλα Ελλάδα σημαίνει Ήλιος -Φως- θάλασσα  και γαλάζιος ουρανός.

Όμως  η ουσία της Ελλάδας είναι κυρίως οι παρακάτω   μεγάλες αλήθειες:
Ιστορία-Γλώσσα - Φιλοσοφία - ΗρωισμόςΦιλοξενία - Τέχνη -Αθλητισμός. 
Κι ας δούμε μια προς μία αυτές τις αλήθειες.


ΙΣΤΟΡΊΑ είναι το υπόβαθρο ενός λαού, είναι η βάση στην οποία στηρίζει τις δράσεις του για το μέλλον. 
Γενικότερα η Ιστορία  έχει σχέση με την μορφή, τον χαρακτήρα  και τον τύπο που προβάλει ένας λαός στον υπόλοιπο κόσμο. 
Σχετίζεται με τις  ρίζες των ανθρώπων του, είναι  η πηγή δύναμης και αντοχής του.
Όταν γνωρίσει κανείς την Ιστορία της χώρας του, όχι μόνο σαν πληροφορία, αλλά με το να μπει στην φύση των γεγονότων, έχει κατακτήσει μια πρόσθετη δύναμη μέσα του.
 Όταν μιλάει, το πνεύμα του έθνους μιλάει με την φωνή του. 
Δεν είναι δύσκολο να το πετύχει κανείς αυτό , χρειάζεται απλά ενδιαφέρον πίστη και  αγάπη, για τον λαό στον οποίο ανήκει.
Οπότε με κατάλληλη και επίμονη προσπάθεια και αρκετή  δόση φαντασίας, μπορεί να ενσωματώσει τα γεγονότα της Ιστορίας στο πετσί του και να γίνει αληθινός γνώστης αυτών. 
Αρκεί και ένα μόνο τμήμα της Ιστορίας της χώρας, να επιλέξει και να γνωρίσει με επιμονή και αγάπη.
 Αυτό φτάνει, θα έχει μπει με σιγουριά στο πνεύμα αυτού τμήματος της Ιστορίας και θα έχει διεγερθεί το ενδιαφέρον του, για να γνωρίσει και άλλα τμήματά της.
Αντιπροσωπευτικό των ικανοτήτων του Ελληνικού λαού, αλλά και γοητευτικό  δείγμα, για μένα  είναι το τμήμα της Ιστορίας, που αναφέρεται στην χρονική περίοδο της αρχαιότητας, γύρω στον 5ο .π.χ. αιώνα.


 Η χρονική περίοδος του (5ου π.χ. αιώνα) είναι η  πιο αντιπροσωπευτική της φύσης του Έλληνα.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να γράψεις έστω περιληπτικά για το πιο δυνατό κομμάτι της παγκόσμιας Ιστορίας.
Είναι μια περίοδος της Ιστορίας που τα γεγονότα είναι τόσο πυκνά και αντίθετα, που  τους  πολέμους διαδέχονται πνευματικά επιτεύγματα τεράστιας σημασίας. 
Γεγονότα που ο ανήσυχος χαρακτήρας του Έλληνα αποθεώνεται κυριολεκτικά.
Συμβαίνουν πράξεις που αναδεικνύεται η κακή πλευρά του Έλληνα και πράξεις που τον απογειώνουν στην κυριολεξία.
Η ιστορική περίοδος του 5ου π.χ αιώνα έχει τέτοια πυκνότητα συμβάντων,  που δεν υπάρχει παρόμοια περίοδος στην παγκόσμια ιστορία.
Τον (Χρυσό αιώνα) του Περικλέους με τα θαυμάσια επιτεύγματα τέχνης,  το χτίσιμο του Παρθενώνα, με το χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς Αθηνάς, την λάμψη της  Φιλοσοφίας, την  γέννηση της (Δημοκρατίας), που επηρεάζει ολόκληρο τον πλανήτη μέχρι σήμερα.
 Την ανάπτυξη της Αθήνας σε μεγάλη ναυτική δύναμη, διαδέχεται η καταστροφή και το τέλος  με την διοίκηση των Αθηνών από τους "Τριάκοντα" τυράννους εκ Σπάρτης.
Γεγονότα ακραία που επαληθεύουν τον κοσμικό νόμο των αντιθέτων υπό τον οποίο γίνεται η εκδήλωση της Φύσης σε κόσμο. 

Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο οι νέοι  Έλληνες και Ελληνίδες να αγνοούν την Ιστορία της χώρας τους.


Η ΓΛΏΣΣΑ ενός λαού είναι στενά συνδεδεμένη με την Ιστορία του.
Η Ελληνική γλώσσα  παρουσιάζει ουσιαστική  σχέση συγγένειας ήχων, μεταξύ σημαίνοντος και σημαινομένου  αντικειμένου, ως προς την ουσία του αντικειμένου. 
Για παράδειγμα η λέξη "θρόισμα" των φύλλων, έχει γράμματα που αναπαριστάνουν τον ήχο των φύλων.  
Αυτό το χαρακτηριστικό μαζί με την ποικιλία όρων και εκφράσεων, δίνει την δυνατότητα στην Ελληνική γλώσσα  να θεωρείται "γλώσσα θεών".
Η Γλώσσα είναι η ταυτότητα ενός λαού. 
Είναι  ρίζες του δέντρου, που τρέφουν με χυμούς το δέντρο και το διατηρούν στην ζωή. 
Όταν κόψεις τις ρίζες ενός δέντρου, του κόβεις την ίδια την ζωή.
Πως είναι δυνατόν να επιζήσει ένα δέντρο χωρίς να τροφοδοτείται με χυμούς από την μάνα γη.
Οι δε απόπειρες που έχουν γίνει μέχρι τώρα, περί δήθεν απλοποίησης της γλώσσας, της στέρησαν απλώς την πληρότητα. 
Διότι ήταν πλήρης σε όλα, γραφή, εκφώνηση, σήμανση.   
Είναι φυσικό βέβαια η γλώσσα να διαμορφώνεται δυναμικά μέσα στους αιώνες, γιατί αυτή είναι η Φύση της, σαν μέσον επικοινωνίας. 
Είναι όμως άλλο η διαμόρφωση και άλλο η παραμόρφωση
Μοιάζει σαν μια όμορφη αρχοντοπούλα, που τις έκοψαν τα μαλλιά και της έβγαλαν όλα τα κοσμήματα, που της χάριζαν μια ιδιαιτερότητα και αρχοντιά.  
Υπάρχουν σήμερα χώρες, που διδάσκεται η Ελληνική γλώσσα για να δώσει την δυνατότητα στους γνώστες, να διαβάσουν τα ιστορικά κείμενα κατευθείαν στην γλώσσα που γράφτηκαν. 


ΦΙΛΟΣΟΦΊΑ. Η γέννηση της Φιλοσοφίας στα χρόνια την Ελληνικής τραγωδίας είναι το απόφθεγμα μελέτης της αρχαιοελληνικής τραγωδίας από τον ίδιο τον (Νίτσε).
Μερικά αποφθέγματα του ιδίου αναφέρονται στην ανωτέρω ιστοσελίδα  όπου εκτίθενται γνωμικά,  που σκιαγραφούν κατά κάποιον τρόπο την κοσμοθεωρία του.
Αναφέρθηκα στον Νίτσε στην προσπάθεια  μου  να δώσω μια ιδέα της έννοιας της Φιλοσοφίας, γιατί αυτός είναι ένας δυτικός φιλόσοφος, που πίστεψε αληθινά στην (Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία).  
Φιλοσοφία γράφω κάπου, είναι η θρησκεία των επιστημών, από αυτήν γεννιέται κάθε επιστήμη και σ' αυτήν καταφεύγουν οι ειδικοί επιστήμονες,  όταν δεν μπορούν να συλλάβουν τα βαθύτερα νοήματα κάποιου αντικειμένου που εξετάζει η επιστήμη τους.
Είναι η σκέψη πάνω στο σκέπτεσθαι. 
Είναι ο καθαρός στοχασμός απαλλαγμένος από την ύλη. 
Είναι η υπέρβαση της υλικής φύσης του ανθρώπου.
Έχει διάρκεια και ποτέ τέλος
 Να τι είναι η Φιλοσοφία.
Η φύση της δεν την απαλλάσσει από την αντιμετώπιση προβληματισμών της καθημερινότητας. 
Μπορεί να μεταφέρεται σε όλη την γκάμα ιδεών, από τις πλέον λεπτές πνευματικές ιδέες, έως την καθαρά υλική πραγματικότητα.
Από την καθαρή θεωρητική σκέψη μέχρι την ορθή πράξη.
Από την σύλληψη ενός έργου τέχνης μέχρι την υλοποίηση του.

Αντιπρόσωπος της αρχαίας Ελληνικής σκέψης θεωρείται ο Σωκράτης και ο μαθητής αυτού  Πλάτων.
 Στον Πλάτωνα οφείλεται και ότι γραπτό υπάρχει επάνω στις ιδέες   του Σωκράτη, διότι ο Σωκράτης ίδιος δεν έγραφε, ότι γνωρίζουμε για  αυτή την προσωπικότητα, έχει γραφτεί από τον Πλάτωνα.
 Σε πολλά δε γραπτά οι ιδέες θεωρούνται αυθεντικά  Πλατωνικές.
Η σωκρατική σκέψη είναι συνέχεια των ιδεών, των προ του Σωκράτους φιλοσόφων, που έζησαν από τον 7ο π.χ αιώνα μέχρι τον Σωκράτη, μερικοί μάλιστα είναι και σύγχρονοί του. 
Οι (σπουδαιότεροι) εξ αυτών είναι: 
Θαλής ο Μιλήσιος, Αναξίμανδρος, Πυθαγόρας, Ξενοφάνης, Ηράκλειτος, Παρμενίδης, Ζήνων ο Ελεάτης, Εμπεδοκλής, Αναξαγόρας, Λεύκιππος, Δημόκριτος, Γοργίας, Πρόδικος, Ιππίας, Φερεκύδης. 
Αν καθόταν κανείς να αναφερθεί διεξοδικά για τον απ' αυτούς θα έγραφε με τις ώρες.

 Θα αναφερθώ μόνο δι' ολίγων στον μεγάλο Ηράκλειτο του οποίου την σκέψη θαυμάζω ιδιαίτερα.
Ο (Ηράκλειτος) φιλόσοφος εξ Εφέσου θεωρείται ο πραγματικός θεμελιωτής 
της (Δημοκρατίας) από καθαρά οντολογική άποψη. 
ο δε σοφός Όσσο στο βιβλίο του  "Κριμένη Αρμονία",  αναλύει διεξοδικά τους στοχασμούς του Ηρακλείτου. 
Χαρακτηριστικά δε αναφέρει ότι αν ο Ηράκλειτος ήταν στην Ινδία, θα είχε ανακηρυχθεί σε Βούδα.
Το βιβλίο "Κριμένη Αρμονία" είναι για μένα ένα από τα ευαγγέλια που διάβασα και συχνά καταφεύγω, όταν θέλω να έχω έμπνευση πάνω σε  θέματα που με απασχολούν, γιατί το πνεύμα του Ηρακλείτου ερμηνευμένο από τον δάσκαλο Όσσο, εύκολα με μπάζει στο πεδίο του στοχασμού. 
Η Φιλοσοφία είναι συν τοις άλλοις και  τέχνη λόγου.
 Ο φίλος και σύντροφος ο G. Dragonas, δίνει τον εξής ορισμό:
Η Φιλοσοφία μοιάζει σαν ένα άρμα, που στηρίζεται σε δύο ρόδες, η μια είναι η Ρητορική και η άλλη η Ποίηση. 
    Η Ρητορική εκπροσωπεί την αυστηρή ορθολογική επιχειρηματολογία και η  καθαρή τέχνη είναι η  Ποίηση.

ΗΡΩΙΣΜΟΣ Σημαίνει θυσία για ένα ιερό σκοπό, αψηφώντας την ίδια την ζωή. 
Ιερός σκοπός θεωρείται κάθε τι, που αποβλέπει στην σωτηρία της ζωής των άλλων. 
Η φιλία, η  οικογένεια, η πατρίδα, θεωρούνται  ιεροί σκοποί και ιδανικά που αξίζουν, να θυσιαστεί κάποιος γι'αυτά.
Την 28η Οκτωβρίου  κάθε χρόνο γιορτάζουμε για να θυμόμαστε τον (Ηρωισμό των Ελλήνων) στον πόλεμο κατά των κατακτητών Ιταλών, που επιχειρούσαν να αλώσουν  το υψηλότερο ιδανικό των ανθρώπων,  την πολυπόθητη Ελευθερία.
Την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε την επέτειο της επανάστασης το 1821, για να αποτινάξουμε τον ζυγό της σκλαβιάς, που μας επέβαλαν για 600 χρόνια οι βάρβαροι Τούρκοι.  
 Οι εθνικοί εορτασμοί έχουν και έναν άλλο σκοπό, να θυμούνται οι νεώτερες γενιές ότι οι πρόγονοί τους θυσιάστηκαν για να κερδίσουν την ελευθερία της πατρίδας.
Η απλή ανάμνηση των γεγονότων εκείνων των (ηρώων), συντελεί στην διέγερση και διατήρηση με κάθε θυσία ορισμένων ιδανικών του λαού. 

Η Φιλοξενία. 


(Ο Ξένιος Ζευς)
Η ΦΙΛΟΞΕΝΊΑ είναι ένα άλλο γνώρισμα και (καθήκον του Έλληνα) από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα.
Η λέξη Φιλοξενία είναι σύνθετη αποτελούμενη από το φιλώ=αγαπώ και  ξένος, ήτοι αγαπώ και σέβομαι τον ξένο. Ήταν θεσμός η Φιλοξενία για τους αρχαίους Έλληνες, πίστευαν ότι οι ξένοι  ήταν απεσταλμένοι των θεών και γι' αυτό ήταν πρόσωπα τιμημένα και ιερά. 
Πίστευαν στην ιδέα της Φιλοξενίας και την θεωρούσαν ηθικό χρέος και κανόνα των θεών. (Ξένιος Δίας, προστάτης)
Σήμερα ακόμα η αρετή της Φιλοξενίας είναι διάχυτη στην συμπεριφορά των Ελλήνων, όταν υποδέχονται και περιθάλπουν ανθρώπους προερχόμενους από τα πεδία μαχών της μέσης Ανατολής και όχι μόνο. 
Βέβαια οι μετανάστες τους οποίους περιβάλει η Ελλάδα με φροντίδα, είναι δύο ειδών οι οικονομικοί μετανάστες και οι διωγμένοι από την πατρίδα τους λόγω πολέμου, επαναστάσεως και γενικότερα λόγω έκρυθμης κοινωνικής κατάστασης, στην οποία κινδυνεύει η ζωή τους.
Το μεταναστευτικό γενικά είναι οπωσδήποτε ένα πρόβλημα που απαιτεί μια πιο μόνιμη  λύση για πολλές χώρες.  

Η ΤΈΧΝΗ  είναι το θεμέλιο του Πολιτισμού, χωρίς τέχνες δεν υπάρχει Πολιτισμός.
Οι (επτά τέχνες) είναι:  Αρχιτεκτονική, Γλυπτική, Ζωγραφική, Θέατρο, Ποίηση,  Μουσική, και Χορός.
Η αρχαία Ελλάδα ανέπτυξε πολιτισμό μέσα από την αξιόλογη ενασχόληση με τις τέχνες.
Λεπτομέρειες για την παρουσίαση όλων των τεχνών βρήκα στο διαδίκτυο σε μια σχετική ιστοσελίδα: 
Είναι η σελίδα που εμφανίζεται κάτω από τις δυο λέξεις, επτά τέχνες στην αρχή της παραγράφου. 
Εκεί θα βρει κανείς βασικά, ότι πληροφορία υπάρχει  για την ανάπτυξη των τεχνών στην Αρχαία Ελλάδα.

Η νεότερη Ελλάδα σαν συνέχεια της ποιότητος της αρχαίας εποχής, έχει έντονες επιτυχίες στις τέχνες και τα γράμματα.
Η (Εικονική πινακοθήκη) έχει λεπτομέρειες και πολύ ενδιαφέρον σαν εντυπωσιακή παρουσίαση και αξίζει τον κόπο να την επισκεφθεί κανείς, για να θαυμάσει τα εκτιθέμενα έργα από κοντά. 

 ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ Μια παρουσίαση των αθλητικών γεγονότων στην Ελλάδα θα ήταν άχαρη και ελλιπής, αν δεν περιελάμβανε την βάση του αθλητισμού, που ήταν και πάλι η Αρχαία Ελλάδα. 
Δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγα, ότι η νεότερη Ελλάδα δεν έχει να παρουσιάσει τίποτε καινούργιο στον τομέα του Αθλητισμού αντάξιο του αθλητικού πνεύματος των αρχαίων Ελλήνων.  
Θυμάμαι τον Ολυμπιακό ύμνο στο  αρχαίο πνεύμα αθάνατο που μάθαμε στο σχολείο:

Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ  πατέρα 
του ωραίου του μεγάλου και τ' αληθινού.
Κατέβα φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα
στη δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανού

στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι
στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή        
Και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι 
και σιδερένιο πλάσε  κι άξιο το κορμί

Κάμποι βουνά και θάλασσες φέγγουν μαζί σου
σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός
και τρέχει εδώ προσκυνητής σου
Αρχαίο Πνεύμα Αθάνατο κάθε λαός.

Κάθε στοίχος είναι  διαλογισμός και προσευχή, για  ανθρώπους κάθε εποχής, που ευνοήθηκαν απ' την ζωή και αγάπησαν τον αγνό Αθλητισμό.  

Μετά από αυτό έτρεχα από γυμναστήριο σε γυμναστήριο για να πλάσω "σιδερένιο κι άξιο το κορμί"και οι συνέπειες ήρθαν μόνες τους, ως προς τα επακόλουθα της έντονης άσκησης του σώματος.
Αυτοπεποίθηση, Αντοχή, Καθαρότητα σκέψης, Αγωνιστικότητα, Υγεία σωματική και ψυχική, ήταν τα αποτελέσματα  της ενασχόλησης με την ενόργανη γυμναστική.
Θυμίζω και το Δελφικό "Νους υγιείς εν σώματι υγιεί" οπότε δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο. 

Ο αθλητισμός είναι η πιο σίγουρη θεραπευτική μέθοδος του σώματος.
Ένα δυνατό και υγιές σώμα αφήνει, να αναδειχθούν ελεύθερα τα χαρίσματα της ψυχής.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες όπως τελούνται σήμερα στις διάφορες χώρες, έχουν σαν βάση τα αγωνίσματα στίβου, όλες οι άλλες προσθήκες είναι τα στολίδια τους. 
Εδώ στην Ελλάδα ιδρύθηκαν εδώ  έγιναν  για πρώτη φορά μετά την Αρχαία εποχή.
Οι πρώτοι (Ολυμπιακοί Αγώνες) στην αρχαιότητα, τελέστηκαν στην Ολυμπία το έτος 776 π.χ. και έφτασαν στο απόγειο τον 6ο και 5ο π.χ. αιώνα. Οι αγώνες είχαν θρησκευτική σημασία και εγένοντο προς τιμήν του πατέρα των θεών Δία.
Εκεχειρία των  πολέμιων  εκυρήσετο κατά την διάρκεια των ημερών  τέλεσης των αγώνων. 
Οι νικητές στα είκοσι αγωνίσματα στίβου ήταν πρόσωπα θαυμαστά και περνούσαν στην αθανασία. 
Το 2004 τελέστηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα, η κατωτέρω φωτογραφία είναι από την τελετή έναρξης.
                                                  
                                                              (Τελετή έναρξης)

Ήταν η παρουσίαση μερικών από τα κύρια γνωρίσματα της Ελλάδας και των Ελλήνων.

Συμπληρώνω με κάποιες δικές μου σκέψεις, που δημιουργούν μια αόρατη μεν, αλλά ουσιαστική σύνδεση μεταξύ μιας χώρας και των ανθρώπων που την κατοικούν.
Υπάρχει μια γενική αλήθεια, που λέει ότι: 
Το παιδί αφομοιώνει τις ιδιότητες της μάνας που το τρέφει με το γάλα της και έτσι δημιουργείται, 
ένας αόρατος δεσμός, που συνδέει μητέρα και παιδί για όλη την υπόλοιπη ζωή.
Η Ελλάδα  που τρέφει τα παιδιά της με τους χυμούς της γης και την  ιστορία, τους προσφέρει την ίδια στιγμή με τα υλικά στοιχεία και όλες τις ιδιότητες, που συνεπάγονται την λεγόμενη Ελληνικότητα. 
Σ' αυτήν την Ελληνικότητα οφείλεται  η νοσταλγία επανόδου στην μητέρα πατρίδα. Αίσθημα ιδιαίτερα  αναπτυγμένο στον Έλληνα.
Το ίδιο ισχύει για κάθε χώρα της γης  και η ιδιότητα που αποκτούν οι κάτοικοι της , λέγεται  Εθνικότητα. 

Αυτές οι αρετές των Ελλήνων έχουν όμως και τις αντίθετες ιδιότητες, σε εφαρμογή  του κοσμικού νόμου της εκδήλωσης, η οποία κατά την υλοποίηση της εμφανίζεται σε ζεύγη  αντιθέτων.
Και στις καλές ιδιότητες υπάρχουν οι αντίθετες αυτών, που όλες μαζί εκπροσωπούνται με την λέξη απατεωνιές ή παρανομίες. 
Αυτές κυμαίνονται  από μικρο-απάτες μέχρι μεγαλύτερες και μπορεί να σημαδέψουν την Ιστορία της χώρας για μεγάλα χρονικά διαστήματα. 
Οι δωσίλογοι στην κατοχή, οι τσιφλικάδες επί Τουρκοκρατίας  ή ο εφιάλτης στην μάχη των Θερμοπυλών είναι ιστορικά  παραδείγματα που επιβεβαιώνουν  του λόγου το αληθές. 
Αυτές οι απατεωνιές είναι ιδιότητες που αμαυρώνουν την φύση της Ελληνικής ψυχής και υπάρχουν αρκετά παραδείγματα,  σε δύσκολες στιγμές της πατρίδας, που δεν θα έπρεπε να αναδεικνύονται τέτοια φαινόμενα.

Στον 5ο αιώνα π.χ. που έγινε το θαύμα της Ελληνικής φυλής την χώρα κυβερνούσε ο στρατηγός (Περικλής), άνθρωπος χαρισματικός και ενάρετος.
Συμπεραίνω λοιπόν ότι ο βαθμός παρανομίας μιας χώρας σχετίζεται άμεσα και με  τους κυβερνώντες, από το ήθος τους, την τιμιότητα και τις ικανότητες διακυβέρνησης.

Ασυνείδητα οι πολίτες προσπαθούν να μοιάσουν στους άρχοντες που κυβερνούν την  χώρα τους, από αυτούς εμπνέονται και αυτούς έχουν σαν ΠΡΌΤΥΠΆ !  





.