Ο άνθρωπος μετατρέπει την υλική πραγματικότητα σε πνευματική, χάριν Αυτογνωσίας της Φύσης.

(Ο εγκέφαλος είναι μια μικρογραφία του σύμπαντος)

Ο Εγκέφαλος είναι το πιο τέλειο φυσικό δημιούργημα, που υπάρχει στον γνωστό Κόσμο.
Ένας ήλεκτρο-βίο-χημικός μηχανισμός, έργο της Φύσης κι αυτός, που λειτουργεί με άλλη σκοπιμότητα, από ότι λειτούργησε η Φύση κατά την εκδήλωση της σε Κόσμο.
Διότι ο Εγκέφαλος έχει ενσωματωμένη την εντολή να ερευνά τον τρόπο, με τον οποίο λειτουργεί η Φύση.
Με σκοπό να διαπιστώσει τους νόμους που διέπουν την λειτουργία της.
Στην συνέχεια διατυπώνει αυτούς τους νόμους, σε μαθηματικές σχέσεις μεταξύ φυσικών μεγεθών, τα οποία διέπουν την λειτουργία της.
Δηλαδή  μετατρέπει την μηχανική λειτουργία της Φύσης, σε θεωρητική Νομοτέλεια και την κατανοεί.

Το αρχικό υλικό πριν την εκδήλωση της Φύσης σε κόσμο ήταν καθαρή ενέργεια, σε μια σφύζουσα από ενεργητικότητα  μορφή, σε πολύ υψηλή συχνότητα. 
Η συχνότητα αυτή άρχισε, να ελαττώνεται προκειμένου, να συμβεί η εκδήλωση σε κόσμο. 
Η δε αρχικά λεπτή ενέργεια άρχισε να πήζει .
Τέλος η συχνότητα κατέληξε σε τέτοιες τιμές, ώστε να να προκύψουν στερεά υλικά σώματα. 
Όλη η Ενέργεια που δαπανήθηκε για αυτή την μετατροπή, έγινε ύλη, σύμφωνα με την εξίσωση ισοδυναμίας Ενέργειας -Μάζης  (Ε=mc2), της θεωρίας σχετικότητας του Einstein, 

Το ορατό υλικό (Σύμπαν) περιέχει  Ήλιους σε πλήθος, της τάξεως του 10 στην 22α δύναμη.(10²²⁾

Το πλήθος των ουράνιων σωμάτων στο ορατό σύμπαν είναι της τάξεως του 10 στην 80ην δύναμη.(10^{80)
Στον μυθικό αυτόν αριθμό σωμάτων στο σύμπαν είναι πιθανόν να υπάρχουν αστέρες των οποίων οι πλανήτες να πληρούν τις προϋποθέσεις (ύπαρξης) ζωής.}

Στον πλανήτη Γη του Ηλιακού συστήματος υπήρξαν ως φαίνεται οι κατάλληλες συνθήκες που επέτρεψαν να εμφανισθεί: 
Η Αυτής Μεγαλειότης η Ζωή. 

Το δικό μας Ηλιακό σύστημα αποτελείται  από 8 πλανήτες, που περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο. 

Η οργανική Ζωή εμφανίσθηκε, μόνο στον τρίτο πλανήτη Γη, στον οποίο υπήρχαν οι κατάλληλες προς τούτο συνθήκες.
Η Ζωή εξελίχθηκε μέσα στις χιλιετηρίδες και διαμόρφωσε την πυραμίδα των έμβιων όντων, με ένα  ΟΝ στην κορυφή της πυραμίδας.
Του οποίου το όνομα στην Ελληνική γλώσσα είναι, (Άνθρωπος).   

Ο Άνθρωπος όμως ανέλαβε ένα έργο αντίστροφο απ' απ'αυτό της Φύσης.  
Η Φύση όταν εκδηλώθηκε σε κόσμο, το έκανε γιατί αυτή ήταν η δομή και το περιεχόμενό της. Οπότε δεν μπορούσε, να κάνει διαφορετικά.
Η φύση της ήταν η αιτία, που την ώθησε, να δημιουργήσει την Ζωή. 
Κατά την γνώμη μου, αυτός ήταν και ο τελικός σκοπός της Εκδήλωσης.
Ο  Άνθρωπος όταν έφτασε σε ικανό βαθμό εξέλιξης, εγέρθηκε  μέσα του η υπάρχουσα εντολή της Φύσης για  Αυτογνωσία. 

Αυτό το ΟΝ, που λέγεται Άνθρωπος, είναι δυνάμει Θεός.
Γι αυτόν  τον λόγο εξελίσσεται συνεχώς, ωθούμενος από μια έμφυτη εσωτερική ανάγκη. 
Το ΟΝ Άνθρωπος  από την Δημιουργία του επωμίσθηκε  με ειδική αποστολή, να ερευνήσει αυτόν τον κόσμο, για λογαριασμό της ίδιας της Φύσης.

Ή μάλλον ή ίδια η Φύση με όχημα τον Ανθρώπινο εγκέφαλο θέλει να αποκτήσει Συνείδηση του κόσμου. 

Έτσι  η Ίδια η Φύση ανέλαβε δια του (Ανθρώπου) πλέον, την έρευνα των φαινομένων, που εκδηλώνονται κατά την λειτουργία του Κόσμου. 
Η γνώση και διατύπωση των νόμων, που δρουν πίσω από τα φαινόμενα είναι τώρα το γνωστικό αντικείμενο του Ανθρώπου.

Η Κοσμική Νομοτέλεια με άλλα λόγια είναι το όχημα,  που θα την οδηγήσει στον δρόμο, προς αποκάλυψη του μυστικού  της Δημιουργίας.

Αυτό το σχέδιο είχε καθορισθεί  από την εμφάνιση του Ανθρώπου.
Είναι το σχέδιο που όριζε τον Άνθρωπο, ως εκπρόσωπο της Φύσης στον κόσμο. 
Με την ανάθεση Αναζήτησης της Φυσικής Νομοτέλειας.

Στην πράξη ο Άνθρωπος, πιστός στην αποστολή του, ερευνά και  ανακαλύπτει συνεχώς άγνωστους Φυσικούς νόμους.
Τους νόμους  που είναι υπεύθυνοι για την συμπεριφορά της ύλης.
Συνεχίζει όμως με αντίστοιχη Θεωρητική επεξεργασία τη θεμελίωση αυτών των νόμων.
Έτσι μετατρέπεται  ολόκληρη η υλική δημιουργία σε πνευματικές ιδέες, μετά από ανάλυση και κατάλληλη επεξεργασία της υλικής Φύσης του Κόσμου.

Περαιτέρω  επεξεργασία των συλλογισμών αυτών καταλήγει στο ακόλουθο απλό ερώτημα:

Τι άλλο κάνει ο Άνθρωπος, από το να μετατρέπει την λειτουργία της ύλης σε πνευματικό υλικό?  
Το αποτέλεσμα της έρευνας παύει, να είναι πλέον ύλη, έχει μετατραπεί σε πνεύμα.
Φροντίζοντας κάθε φορά, η θεωρία να επιβεβαιώνεται πειραματικά μέσα στην υπάρχουσα υλική Δημιουργία.

Οπότε η αυτόματη, γιατί δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, εκδήλωση της Φύσης σε Κόσμο. 
Αποκτά αιτιότητα, διότι χαρίζει την Αυτογνωσία στην Φύση, μέσω του Ανθρώπου. 
Ο οποίος με οδηγό την γνώση της Νομοτέλειας, που διέπει την λειτουργία του Κόσμου, πετυχαίνει σίγουρα να κατακτήσει την Αυτογνωσία.

Η Φύση στα πλαίσια  την εκδηλώσεως της, στο τέλος δημιουργεί την Ζωή και το επιστέγασμα αυτής τον Άνθρωπο.
Τέλος σαν τον κολυμβητή που κάνει βουτιά στην λίμνη και όταν φτάσει στον πυθμένα, με τα πόδια του τεντωμένα τινάζεται προς τα πάνω, για να βγει στην επιφάνεια.
Η Φύση  αναλόγως πράττουσα.
Μόλις δημιουργήσει τον Άνθρωπο και εξασφαλίσει την Αυτογνωσία της, επιστρέφει νοερά στην πηγή της ικανοποιημένη.
Έχοντας αναθέσει τα υπόλοιπα στον εκπρόσωπό της τον Άνθρωπο.
Του οποίου την εξέλιξη  παρακολουθεί από το πόστο της κατά βήμα και αν παραστεί ανάγκη, επεμβαίνει ανάλογα.
Έτσι η αποστολή του Ανθρώπου στον κόσμο, στέφεται από  επιτυχία.

Συνεχίζει η παρουσίαση με μια  ομοιότητα, που απαιτεί την χρήση ενός κοσμικού νόμου,
υποτίθεται καταχρηστικά. 
Διότι το ένα σκέλος της ομοιότητας είναι το κερί, που είναι  ανθρώπινη κατασκευή  και όχι κατασκευή της Φύσης. 
Όμως το κερί είναι μια ανθρώπινη κατασκευή μεν, αλλά παράγει τελικώς την φλόγα, παράγωγο της φωτιάς.
Η φωτιά βέβαια είναι ένα φυσικό φαινόμενο, το οποίο ανακάλυψε ο άνθρωπος στην πορεία ζωής, από ανάγκη να ζεσταθεί και να φωτίσει τους χώρους κατοικίας του.
Ως φυσικό φαινόμενο επομένως δικαιούται να μετέχει στην εφαρμογή κοσμικών νόμων.

Ο αναφερθείς κοσμικός νόμος είναι:  
Ο νόμος ομοιότητος των δομών στην Δημιουργία.

Η ομοιότητα αναφέρεται στον άνθρωπο και το  αναμμένο κερί. 
Ομοιότητα που πηγάζει από την Φύση λειτουργίας των δομών κερί και Άνθρωπος.



Η λειτουργία της φλόγας του κεριού συμβάλει στην κατανόηση του ρόλου του εγκεφάλου. 

Η φλόγα είναι μια μηχανική λειτουργία, κατά την οποία συντελείται μεταβολή φάσης του στερεού υλικού του κεριού, σε αέρια φάση προϊόντων καύσης.
Ο εγκέφαλος έχει παρόμοια λειτουργία αφού μετατρέπει τα παρατηρούμενα φυσικά φαινόμενα σε νόμους και κλείνει αυτούς τους νόμους μέσα σε μαθηματικές σχέσεις.

Λειτουργία που δεν μετατρέπει μόνο την στερεά εμφάνιση της ύλης σε αέρια, αλλά αλλάζει και την σύσταση της ύλης, στο αέριο προϊόν της καύσης.
Μετατρέπει την οργανική σύνθεση του άνθρακα, σε αέριο διοξείδιο του άνθρακα. 
Κατ'αναλογίαν ο εγκέφαλος μετατρέπει την απλή παρατήρηση υλικών φαινομένων, σε ολόκληρη μαθηματική θεωρία.
Δηλαδή μετατρέπει υλικά φαινόμενα σε πνεύμα.
  
Η φλόγα του κεριού αλλάζει όχι μόνο την μορφή, αλλά και την σύσταση της ύλης.
Το ίδιο επιτελεί και ο εγκέφαλος.
Η θερμοκρασία καύσεως της θρυαλλίδας του κεριού φτάνει στους 1400 βαθμούς Κελσίου.
Σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες καύσεως προκαλείται ιονισμός των αερίων της φλόγας.
Στον ιονισμό των ατόμων του αερίου της φλόγας οφείλεται και το φως, που αυτή εκπέμπει. 

Το κερί καίγεται όρθιο και ο Άνθρωπος στέκεται όρθιος, κατά την διεύθυνση του πεδίου βαρύτητας. 
Όταν αλλάξει η κλίση του κεριού, η φλόγα παραμένει στην διεύθυνση του πεδίου βαρύτητος.
Στον ξαπλωμένο άνθρωπο ο εγκέφαλος εξακολουθεί το έργο του και μάλιστα μερικές φορές βρίσκει την λύση σε υπάρχοντα άλυτα προβλήματα. 

Η ομοιότητα μεταξύ της  φλόγας του κεριού και του ανθρώπινου εγκέφαλου είναι προφανής.  

Η φλόγα του κεριού αντιστοιχεί στον εγκέφαλο 

του ανθρώπου, όπου συντελείται η επεξεργασία

των δεδομένων και εξαγωγή συμπερασμάτων.

Το δε φως της φλόγας αντιστοιχεί στην αόρατη πνευματική ακτινοβολία, που παράγει η λειτουργία  του εγκεφάλου.

Το παιχνιδιάρικο παίξιμο της φλόγας, οφείλεται 

στην ανοδική κίνηση των θερμών αερίων στο 

περιβάλλον της φλόγας.

Αυτή η χαρούμενη νότα της φλόγας συμβολίζει την ευστροφία  της εγκεφαλικής λειτουργίας του συνειδητοποιημένου Ανθρώπου.
Στο σημείο αυτό επισημαίνω μια άλλη 
ιδιότητα  της φλόγας,  σε ένα διαφορετικό είδος Διαλογισμού. 
Όταν μένεις ήρεμος μπροστά στο αναμμένο τζάκι.
Τότε η έντονη κοσμική  ουσία της Φλόγας επιβάλει την υπέρβαση του νου και εισάγει μια κοσμική αίσθηση στην ανθρώπινη ύπαρξη. 

Ο άνθρωπος από την ανακάλυψη του κεριού αντελήφθη ασυνείδητα τον ιερό συμβολισμό του. 
Έκτοτε το καθιέρωσε σαν σύμβολο  προσευχής στους χώρους θρησκευτικής λατρείας, που είναι οι εκκλησίες. 
Σ' αυτούς τους χώρους τους γεμάτους θρησκευτική κατάνυξη, πρυτανεύει  η Ενότητα και η βαθιά πίστη σε μια  ανωτάτη δύναμη. 

Ο Άνθρωπος γίνεται έτσι ο λειτουργικός όρος μεταξύ ΕΊΝΑΙ και κόσμου, αποδίδοντας πίσω την ευεργεσία του δώρου Ζωής, που του χάρισε το ΕΊΝΑΙ. 
Χαρίζοντας με την σειρά του, την Αυτογνωσία στην Φύση. 

Όταν ο Άνθρωπος  συνειδητοποιηθεί και ελευθερώσει την λειτουργία της Φύσης μέσα του.
Φύση και Άνθρωπος γίνεται ένα και το (αυτό) ΟΝ.
Η Αυτογνωσία της Φύσης είναι και Αυτογνωσία του Ανθρώπου.  
Η βαθύτερη κατανόηση όσων εξετέθησαν σ'αυτό το κείμενο συνεπάγεται με βεβαιότητα τον σεβασμό στον συνάνθρωπο μας.
Αλλιώτικα το κείμενο πρέπει να ξαναδιαβαστεί...
Χαλαρά, προσεκτικά, χωρίς αντιστάσεις  από την αρχή στις νέες ιδέες.