Αναγνώστες

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

ΕΔΏ και ΤΏΡΑ - Η ΑΠΟΛΥΤΉ ΑΛΉΘΕΙΑ.

Στην ανάπτυξη του ακόλουθου γραπτού βοήθησε αποτελεσματικά η γνώση των ιδεών του Έκχαρτ Τόλε από το βιβλίο του: 
Η Δύναμη του Τώρα.
Ακολούθως εκτίθεται ένα απόσπασμα σε βίντεο του ιδίου σχετικό με το θέμα της ανάρτησης.



(Σε περίπτωση σφάλματος, βάζετε το βέλος στο πάνω μέρος της οθόνης και πάτε κατ' ευθείαν στο You Tube.)
Γενική διαπίστωση.
Σήμερα οι άνθρωποι απανταχού στον πλανήτη Γη, βρίσκονται σε κατάσταση πλήρους ή μερικής σύγχυσης, εκτός ελαχίστων ευτυχώς εξαιρέσεων.

Οι δε πολιτικοί που καλούνται να υπερασπίσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και να ρυθμίσουν τα οικονομικά και την άμυνα των κρατών. 
Eίναι άκρως διεφθαρμένοι και εξαρτημένοι ή εν πολλοίς ακόμη και ανίκανοι για ηγέτες. 
Αφού ότι κάνουν, είναι μόνο προς εξυπηρέτηση των  προσωπικών τους συμφερόντων ή και αλλότριων, ουδεμίαν πάντως σχέσην έχοντα,  με τον λαό και την χώρα που εκπροσωπούν.

Αγνοούν το απλό λαό που τους έδωσε την εξουσία, γαντζώνονται στις καρέκλες τους, δεν μπορούν να δουν τίποτε άλλο, παρά μόνο, ότι θα τους αποδώσει το μεγαλύτερο ατομικό κέρδος. Χωρίς καμία ευαισθησία για τον πόνο και τις ανάγκες των απλών ανθρώπων, που τους έδωσε την εξουσία.

Αλήθεια είναι ότι χρειάζεται σθένος,για να αντισταθείς στην φθορά της εξουσίας
Το χαρακτηριστικό  γνώρισμα της μη φθοράς από την εξουσία, ανήκει αποκλειστικά στους μεγάλους ηγέτες.

Η διαπίστωση της σημερινής πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα, οδηγεί στις ακόλουθες σκέψεις. 
Στα μεγάλα αδιέξοδα καλείται η Φιλοσοφία, ως πλέον αρμόδια, να βρει απαντήσεις και να προτείνει λύσεις, για την αντιμετώπιση του προβλήματος. 
Η φιλοσοφική σκέψη όμως δεν δίνει λύσεις άμεσα εφαρμόσιμες και εκτελεστές. 
Ο ρόλος της Φιλοσοφίας αυτός είναι εξ άλλου να μην δίνει παυσίπονα, αλλά να βρίσκει τις αιτίες των προβλημάτων και να προσφέρει οριστικές λύσεις. 

Προαπαιτούμενο θεωρείται η ύπαρξη κατάλληλης ποιοτικής παιδείας και ήθους.
Η εφαρμογή των λύσεων που προσφέρει η φιλοσοφική εξερεύνηση του προβλήματος, επιφέρει το ποθητό αποτέλεσμα και οδηγεί την ζωή των ανθρώπων σε ηρεμία και αληθινή δημιουργική ευτυχία. 

Αντί να μας πιάνει κατάθλιψη και πανικός από την καθημερινή κατάρρευση των παλιών δομών και αξιών γύρω μας, θα έπρεπε να αποδεχτούμε το γεγονός ως μέρος της εξελικτικής διαδικασίας.
Οι παλιές δομές καταρρέουν, η ζωή μας μπαίνει σε ανεπιθύμητη τροχιά και επικρατεί αβεβαιότητα για το αύριο,επειδή όλα όσα μας περιβάλλουν στηρίζονται σε παλιά πρότυπα ζωής που πήγαζαν από τον εγωκεντρισμό.
Αντί λοιπόν να αντιστεκόμαστε στο καινούριο που έρχεται, είναι προτιμότερο να αγκαλιάσουμε την αβεβαιότητα, που έτσι κι αλλιώς έχει γίνει κομμάτι της ζωής μας. 

Συγκεκριμένα
Όλα τα κοινωνικά φαινόμενα και οι διαδικασίες που διαδραματίζονται στις ανθρώπινες κοινωνίες, ακολουθούν φυσικούς νόμους. 
Καθόσον πραγματοποιούνται μέσα στην παρούσα φυσική πραγματικότητα που υφίσταται στην υπάρχουσα εκδήλωση του κόσμου. 

Στη ζωή μας ο νους τεμπελιάζει και δημιουργεί νοητικά καταστάσεις που αναφέρονται στο παρελθόν ή στο μέλλον. Θα εξετάσουμε στη συνέχεια κατά πόσον οι δυο αυτές καταστάσεις είναι αληθινές. 
Μάλλον αν έχουν κάποια σχέση, με αυτό που συνήθως αποκαλούμε (πραγματικότητα) ή αποτελούν γενικότερα (ψευδαισθήσεις).
Σε αναδρομές στο παρελθόν ο νους παίζει περίεργα παιχνίδια ενοχής και θάρρους. 
Τέτοιες σκέψεις όμως παράγουν πάντοτε αντίστοιχα συναισθήματα λύπης και απογοήτευσης. 
Αυτά όμως δεν παύουν να είναι αρνητικά συναισθήματα, που αφαιρούν από την ενεργητικότητα του ατόμου, το καθιστούν δέσμιο και εξαρτημένο από περιττές σκέψεις. 
Αντλούν ενέργεια από την ύπαρξη και το ΠΑΡΌΝ.

Όποια σκέψη οδηγεί, στο παρελθόν, αν δεν είναι διορθωτική, όπως είδαμε παραπάνω, θα είναι νοσταλγική, συναισθήματα άχρηστα που προκαλούν, όπως το λέει και η ίδια η λέξη, άλγος δηλαδή πόνο και επιθυμία να το ξαναζήσεις.
Πέφτουμε έτσι στο μέλλον, επιδιώκοντας την ευτυχία με διάφορους ενίοτε παραβατικούς της νομιμότητας τρόπους. 
Ο πλέον συνήθης απ’ αυτούς, ο πλέον άμεσος, είναι η απόκτηση υλικών αγαθών με έννομα ή ενίοτε και άνομα μέσα. Που νομίζουμε ότι θα μας φέρουν την πολυπόθητη ευτυχία.

Αντίθετα μάλιστα το κυνήγι υλικών αγαθών οδηγεί με ασφάλεια στην πλεονεξία, ένα θανάσιμο αμάρτημα. 
Ο μεγάλος Ηράκλειτος είπε: "εισέδυσα μέσα μου". 
«Εδιζησάμην εμεωυτόν». 
Αυτός είναι ο μόνος δρόμος, που οδηγεί στην αληθινή ευτυχία, εκείνη την κατάσταση που σου χαρίζει μακαριότητα, θάρρος, δύναμη μοναδική, ηρεμία ακρίβεια στις δράσεις σου και απόλυτη αποτελεσματικότητα.

                                           

Θεωρούμε τώρα έναν ζυγό και ας αντιστοιχίσουμε το παρελθόν και το μέλλον, στους υποδοχείς των δυο βραχιόνων. Αν σε ένα από τα δυο τάσια, έχει μεγαλύτερο φορτίο, για παράδειγμα αν προτιμάμε την νοσταλγία, από το να σχεδιάζουμε διαρκώς το μέλλον, ο ζυγός δεν ισορροπεί. 
Η ισορροπία επέρχεται μόνο όταν αυτές οι δυο έννοιες αποκτήσουν την ίδια φόρτιση και την ίδια βαρύτητα, τότε ισορροπεί και όλη η πίεση μεταφέρεται στο σημείο στήριξης της οριζόντιας μπάρας του ζυγού.

Αυτό είναι και το ζητούμενο. 
Διότι όταν παρελθόν και μέλλον αποκτήσουν στον νου την ίδια βαρύτητα. 
Χάνουν το νόημά τους για την ύπαρξη και εξαφανίζονται από το προσκήνιο. 

Αλλά για να δούμε τη σημαίνει παρελθόν και μέλλον να αποκτήσουν την ίδια βαρύτητα, να έχουμε δηλαδή το ίδιο ενδιαφέρον τόσο για το παρελθόν όσο και για το μέλλον.

Το εγχείρημα αυτό είναι πραγματικά δύσκολο. Αν όμως καταφέρουμε κάποτε να ισχύσει, έστω κατά προσέγγιση, τότε: Ο νους ισορροπεί αναγκαστικά στο παρόν και αποσύρεται ελευθερώνοντας χώρο για δράση. 
Δράση που να ικανοποιεί μόνο ανάγκες του παρόντος. 

Την στιγμή της ισορροπίας η οντότητα του, θα νοιώσει τελείως διαφορετικά. Ο άνθρωπος θα νοιώσει ολόκληρος και όχι μοιρασμένος μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. Θα ζει στο απόλυτο παρόν ελεύθερος πλήρης, με την καρδιά του γεμάτη αγάπη για τα πάντα. 
Τυχερός, όποιος έχει νοιώσει ανάλογες καταστάσεις, που είναι η αποκάλυψη της μόνης αλήθειας, στιγμές γεμάτες αγιοσύνη.

Τέτοια συναισθήματα νοιώθουν οι άνθρωποι όταν το μικρό "εγώ" γίνεται "εμείς" στα επιτυχημένα ζευγάρια των ανθρώπων. 
Σ' αυτά τα ζευγάρια ο συντονισμός των πράξεών τους είναι αυτόματος, όπως ακριβώς προβλέπεται από την  Φύση. 
Με άλλα λόγια, η κατάσταση εδώ και τώρα, είναι κατάσταση υπερβατική, υπερβαίνουσα δε κάθε ζεύγος αντιθέτων, μας οδηγεί κατ' ευθείαν στην αρχή της δημιουργίας. Από οντολογική άποψη αυτό συμβαίνει, πριν γίνει οποιοσδήποτε χωρισμός και διάσπαση της αρχέτυπης ουσίας. Όταν τα πάντα είναι ακόμα ΈΝΑ, πριν τη γέννηση και αυτού τούτου του Λόγου. 

Στο πανάρχαιο αρχέτυπο σύμβολο του (σταυρού), το σημείο που ενώνονται οι δύο ευθείες συμβολίζει την κατάσταση "εδώ και τώρα". Η οριζόντια ευθεία δημιουργείται με τα χέρια σε έκταση και η κατακόρυφη από την ορθή στάση του σώματος, καθώς συμπίπτει με την διεύθυνση του πεδίου βαρύτητας. 

Στο νοητό σημείο συνάντησης των δυο ευθειών. 
Το μεν ΕΔΏ γίνεται απεραντοσύνη και συμβολίζεται με την έκταση των χεριών, σαν να τείνει να αγκαλιάσει ο άνθρωπος ολόκληρο το σύμπαν.
Το δε  ΤΏΡΑ γίνεται αιωνιότητα και συμβολίζεται με την όρθια στάση του σώματος, καθώς συμπίπτει με την κατεύθυνση του πεδίου βαρύτητας, που είναι κάτι αιώνιο.
Δεδομένου ότι το πεδίο βαρύτητας  είναι ο αιώνιος νόμος παγκόσμιας έλξης στην παρούσα εκδήλωση, προσαρμοσμένος στην περίπτωση του πλανήτη Γη.

Αυτή είναι η μεταφυσική ερμηνεία του συμβόλου σταυρός

Ο άνθρωπος χωρίς να το συνειδητοποιεί λόγω της μεταφυσικής αξίας του συμβόλου του (σταυρού).
Σαν σύμβολο δεμένο άρρηκτα με την ίδια του την ύπαρξη.
Κυριαρχεί μέσα στον νου του και τον χρησιμοποιεί συμβολικά σε μια σειρά από γεγονότα και έννοιες, από την ίδια την ζωή. 
Λόγω αυτής της προϊστορίας του συμβόλου η χριστιανική θρησκεία καθιέρωσε εύκολα τον σταυρό ως σύμβολο πίστης.  
Φαινομενικά βέβαια  λόγω της σταύρωσης του Ιησού.

Προτείνω συνεπώς μια απλή πρακτική. Να αποφεύγουμε ήρεμα και όχι να αντιμαχόμαστε εν γένει τις σκέψεις, που μας οδηγούν στο παρελθόν ή στο μέλλον. 
Αφήνοντας την ήρεμη παρατήρηση να λειτουργεί ελεύθερα. 
Τότε και μόνο οι δράσεις μας θα ικανοποιούν με ακρίβεια, μόνο ανάγκες την παρούσης στιγμής. 
Τότε και μόνο η ύπαρξη επιτελεί σωστά τον ρόλο της, απουσία του νου.

Κάθε άλλη κατάσταση παραμονής της σκέψης στο παρελθόν ή στο μέλλον συνεπάγεται απώλεια ενέργειας. 
Η οντότητα παρασύρεται από την σκέψη και απέχει από την αλήθεια του ΕΔΏ και ΤΏΡΑ. 
Όταν πετύχουμε την υπέρβαση του νου, ολάκερη η ύπαρξη θα ζει μονίμως στο ΕΔΏ και ΤΏΡΑ. 
Θα έχουμε υπερνικήσει τότε κι αυτόν τον φόβο του θανάτου, που είναι το μοναδικό φρένο στην ολοκληρωτική απελευθέρωση και ευτυχία.

Κατάσταση ισοδύναμη με θέοση. 
Στην κατάσταση αυτή ανήκουν εκείνες οι οντότητες που ρυθμίζουν τις τύχες των ανθρώπων που ζουν στον πλανήτη Γη.
Οντότητες που ταυτίζονται ακριβώς με την αλήθεια της ύπαρξης. 

Είθε αυτοί οι Άνθρωποι – Θεοί, όπου υπάρχουν, να ενώσουν την θέλησή τους ενάντια στην λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης. 
Της εκμετάλλευσης των λαών, από τους οικονομικά ισχυρούς.

Ο θεός Απόλλων είναι το σύμβολο αρμονίας και πλήρους ισορροπίας όλων των δυνάμεων σε όλη την εκδήλωση και κυρίως μέσα μας. 
Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται στην κατάσταση του απόλυτου ΤΏΡΑ. 


Τελειώνει αυτή η μελέτη με την παρουσίαση ενός μεγάλου μύστη του Όσσο που μας δίνει Δέκα μη Εντολές δικής του έμπνευσης. 


Όταν τελειώνει το βίντεο αναγράφονται κάποιες επιλογές άλλων.
Όλα αυτά τα στιγμιότυπα βίντεο παρουσιάζουν πνευματικό ενδιαφέρον. 
Είναι τέτοια η μέθεξη που συνεχίζεις να ρουφάς την γνώση, που προσφέρουν, χωρίς να το συνειδητοποιείς άμεσα.     







Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2016

ΕΊΝΑΙ και Κόσμος - Χάος και Τάξη.

Τα δυο ζεύγη  του τίτλου ακουμπάνε το ένα στο άλλο, με την εφαρμογή του νόμου της (ομοιότητας) των πάντων.
Ανάλυση της ουσίας του πρώτου και του δεύτερου ζεύγους έχει γίνει εδώ σε αναρτήσεις με τους αντίστοιχους τίτλους. 

Σχετικά με το ζεύγος, Χάος και Τάξη έχει γίνει ικανοποιητική αναφορά στην (ανάρτηση),
"Ο ρόλος της Ζωής στην δημιουργία του Κόσμου".
Στο ζεύγος ΕΊΝΑΙ και Κόσμος αναφέρομαι στο γεγονός της (εκδήλωσης) συνολικά του Άδηλου σε Δήλο, Κόσμο.

Εδώ σ' αυτή την ανάρτηση επιχειρείται να φωτιστεί το όλο θέμα της εκδήλωσης υπό το φως του νόμου της ομοιότητας. 
Ο νόμος αυτός είναι κοσμικής ισχύος και υπεισέρχεται σε όλη την έκταση της δημιουργίας από φαινόμενα γαλαξιακής κλίμακας μέχρι γήινα.

Στον Ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς υπείρχε η εξής επιγραφή: 
Ο Άναξ ου το μαντείο έστι το εν Δελφοίς, ου λέγει, ουδέ κρύπτει αλλά σημαίνει. 
Μετάφραση: Ο θεός Απόλλων το οποίου το μαντείο βρίσκεται στους Δελφούς, δεν λέει ούτε κρύβει, μόνο επισημαίνει την αλήθεια δείχνοντας σημεία.

Δηλαδή η Φύση είναι ανοιχτό βιβλίο μάθετε να το διαβάζετε και να αποκαλύπτετε την αλήθεια για την δομή της και για την λειτουργία των νόμων εντός αυτής.

Εάν εφαρμόσουμε τον νόμο της ομοιότητος των φαινομένων στα δυο ζεύγη που αναφέρθηκαν στον τίτλο.
Θα διαπιστώσουμε ότι η αλήθεια του ενός συνεπάγεται την αλήθεια του άλλου.

Θα εξετάσουμε κατ' αρχήν κατά πόσον είναι ομοειδή τα σκέλη των δυο ζευγών.
ΕΊΝΑΙ-Χάος.
Το ΕΊΝΑΙ το απαρέμφατον, το αναλλοίωτο, το αμετάβλητο, ομοιάζει με το Χάος, ως προς την μη ύπαρξη νόμων.
Δεν υπάρχουν νόμοι  παρά μόνο αβεβαιότητα. 
Μόνο όταν εκδηλωθεί το ΕΊΝΑΙ, εμφανίζονται οι νόμοι που διέπουν την ύλη.
Όλες οι δυνάμεις βρίσκονται σε σπερματική μορφή εντός του ΕΊΝΑΙ, έτοιμες να εκδηλωθούν.

Οι δυο έννοιες ΕΙΝΑΙ και (Χάος) είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος όμοιες, με μόνη διαφορά ότι το Χάος έχει εκδηλωθεί ήδη, ως αντίθετο της Τάξης μέσα στα πλαίσια των αντιθέτων της εκδήλωσης.

Τάξη-Κόσμος.
Τάξη σημαίνει παρουσία νόμων αλλά και Κόσμος σημαίνει το ίδιο, εξ ου και το όνομα Κόσμος που σημαίνει στολίδι=ομορφιά= αρμονία= ύπαρξη νόμων.

Αν τώρα συγκρίνουμε τα δύο ζεύγη υπό  τον νόμο της ομοιότητας των πάντων, θα αναδειχθεί ο οντολογικός ρόλος και η αξία τους. 
Πρώτα θα αναδειχθεί  η ακολουθητέα σειρά, δεδομένου ότι,  από το ζεύγος ΕΊΝΑΙ και Κόσμος προέρχεται το άλλο ζευγάρι Χάος και Τάξη.  

Ταυτόχρονα με την εκδήλωση του ΕΙΝΑΙ σε Κόσμο δημιουργούνται ο χώρος και ο χρόνος τα οποία είναι συστατικά της συνείδησης.

Μεμονωμένα τα δυο στοιχεία χώρος και χρόνος δεν υπάρχουν μέσα στην εκδήλωση παρά μόνο ως (Χωροχρόνος)
Η επιστήμη της Φυσικής εκλαμβάνει τα στοιχεία Χώρου και Χρόνου φαινομενικά μεμονωμένα για την μελέτη της κίνησης. 
Αλλά και σ' αυτή την περίπτωση είναι φαινομενικά χωρισμένα , καθ'όσον:
Στον βασικό τύπο για παράδειγμα που υπολογίζεται η ταχύτητα ενός κινητού στην ομαλή κίνηση (ταχύτητα, υ=Διάστημα,S/χρόνος,t), υπεισέρχονται και τα δυο μεγέθη χώρου και χρόνου. 

Στην ανάρτηση Χωρόχρονος και (Συνείδηση) αποδεικνύεται ότι ο Χωρόχρονος και η Συνείδηση συμπίπτουν σαν έννοιες.

Οι ήχοι ξεπηδούν μέσα από την σιωπή και σ' αυτήν ξανασβήνουν.
Τα γεγονότα διεξάγονται μέσα στον χώρο και εκεί απορροφούνται πίσω ξανά.
 Καντ διετύπωσε την πρόταση ότι ο χώρος και ο χώρος είναι τύποι της νόησης.
Στην Κβαντομηχανική αποδεικνύεται ο κόσμος είναι ένα (ολόγραμμα) κατασκεύασμα του Νου.

Ο κόσμος ολόκληρος οφείλεται στην παρατήρηση από τον άνθρωπο και χωρίς αυτόν δεν υπάρχει.
Φαίνεται λοιπόν ότι ο κόσμος έγινε χάριν του ανθρώπου, αυτό υποστηρίζει  και η (Ανθρωπική Αρχή).  

Στην εκδήλωση του ΕΙΝΑΙ σε Κόσμο εμφανίζονται οι μορφές.
Ο άνθρωπος νομίζει ότι γνωρίζει τον κόσμο επειδή  θεωρεί ότι ο κόσμος είναι οι μορφές.
Ταυτίζεται ψυχολογικά με τις μορφές και χάνει την ουσία του κόσμου.
Επειδή δε οι μορφές συνεχώς μεταβάλλονται εισέρχεται μέσα του ο φόβος  για την δική του μορφή.
Ο φόβος αυτός αργά ή γρήγορα γίνεται φόβος Θανάτου και προκαλεί διαστρέβλωση στην θέαση του κόσμου. 

Ο φόβος δεν έχει λόγο ύπαρξης στον άνθρωπο που ο πυρήνας σύνθεσής του είναι η Αγάπη.
Ο φόβος είναι φανταστικό είδος και σαν τέτοιο πρέπει, να εκληφθεί από τον άνθρωπο, για να σταματήσει, να τον επηρεάζει.  
Ο φόβος Θανάτου μαζί με την ερωτική επιθυμία κατευθύνουν την πορεία του ανθρώπου μέσα στην ζωή