Ζω αυθεντικά = ζω χωρίς σκέψεις.

-Ζω χωρίς σκέψεις, σημαίνει...
-Υπάρχω στο παρόν, σημαίνει...
-Ζω αληθινά!

Μερικές αληθινές καταστάσεις ζωής αναφέρονται στη συνέχεια

Σ' έναν αγώνα δρόμου δεν σκέφτεσαι καθόλου, σε οδηγεί ο ίδιος ο αγώνας πως να συνεχίσεις.



Έρευνα στο εργαστήριο.
Ζητάς απάντηση με όλη σου την ύπαρξη σε ένα σοβαρό πρόβλημα, που θα έχει εφαρμογή στην υγεία των ανθρώπων.

Κατά την πειραματική εργασία στο εργαστήριο δεν προλαβαίνεις να σκεφθείς.
Το ίδιο το πνεύμα της έρευνας σου δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσεις.

Η γυναίκα όταν γεννά δεν σκέφτεται πως θα γεννήσει.

Η φύση την οδηγεί πως να υποφέρει με κατανόηση το μεγαλείο της γέννας. 

Ένας μεγάλος συγγραφέας όπως ο Νίκος Καζαντζάκης όταν έγραφε, βρισκόταν πάντοτε σε καθεστώς έμπνευσης.

                                 (Νίκος Καζαντζάκης)
Ένας τέτοιος τεχνίτης του λόγου δεν σκέφτεται τι να γράψει, όλο το έργο έρχεται μέσα του σαν από θαύμα. 
Η σκέψη απλά του παρέχει τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσει.


Ένας αναγνωρισμένος ζωγράφος δεν σκέφτεται, πως να ζωγραφίζει, τον καθοδηγεί η έμπνευση πως να δημιουργεί. 

Το χέρι του ζωγράφου οδηγεί το πνεύμα της τέχνης και τίποτε άλλο.

                   Ο ζωγράφος είναι απλά παρόν!

Όλοι οι άνθρωποι έχουν στιγμές αληθινής ζωής χωρίς να το ξέρουν.
Είναι τότε που κάνουν κάτι αυθόρμητα από αληθινή ανάγκη.
Όταν αγκαλιάζουν έναν φίλο που επιστρέφει από ένα μεγάλο ταξίδι.
Όταν  διηγούνται σε ένα κύκλο φίλων ένα έντονο βίωμα, που άλλαξε κάτι οριστικά μέσα τους.
Όταν διασκεδάζουν με την καρδία τους ανάμεσα σε παρέα αληθινών φίλων. 

Αλλά τον περισσότερο χρόνο της ζωής τους ζουν μέσα στις σκέψεις τους.
Όμως, τι ωφελεί να σκέπτεσαι, αν δεν τολμάς να πράξεις, έλεγε μια φίλη ποιήτρια.
Αλίμονο αν πρέπει να σκεφθώ για να ζήσω.

Ποιος είναι ο χώρος που γεννιούνται και αναπτύσσονται  οι σκέψεις?
Ο νους φυσικά.
Που ανήκει ο νους και από ποια ανάγκη ορμώμενος δημιουργεί σκέψεις?

Ο νους δεν ανήκει στην ύπαρξη, ζει παράλληλα με την ύπαρξη.
Τρέφεται από την ύπαρξη.
Οι σκέψεις γεννιούνται μέσα στον νου από ανάγκη του παράσιτου "(εγώ)".
Το "εγώ"έχει για κατοικία τον νου, ζει και τρέφεται από τον νου και πεθαίνει μέσα στον νου.

Ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη να σκεφθεί για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του.
Οι ανάγκες του τον οδηγούν τι να πράξει για να τις ικανοποιήσει. 
Ο ανθρώπινος (εγκέφαλος) είναι το τελειότερο όργανο που έχει δημιουργήσει η Φύση.

Θεωρείται ως εκ τούτου εγκληματική απαξίωση ενός τέλειου εργαλείου.
Όταν  ασχολείται με άσχετες των πραγματικών αναγκών  σκέψεις.
Είναι σαν βάζεις ένα διαστημικό όχημα να κουβαλάει πέτρες.

Πέρα από την λάθος χρήση του εργαλείου για άσχετες σκέψεις, είναι και απώλεια πολύτιμης ενέργειας.

Αυτή η απώλεια προκαλεί σοβαρές παρενέργειες. 
Μερικές απ' αυτές είναι:

-Αϋπνία και εκνευρισμός από το  κυκλωτό σκέψιμο, κατά την κατάκλιση για ύπνο. -Καθ'όσον ο Νους ξεκινάει μια σκέψη, αυτή φέρνει μια άλλη και μια τρίτη, έτσι που το όλο παιγνίδι προκαλεί  απλώς μεγάλη απώλεια ενέργειας ως και απώλεια ύπνου. 
-Ατυχήματα λόγω δέσμευσης της προσοχής σε άσχετες με την παρούσα στιγμή σκέψεις.
-Μη αρμόζουσα συμπεριφορά σε συναναστροφές για την ίδια ως άνω αιτία.   

Σύμφωνα με ερμηνεία ρήσης του  (Ηράκλειτου) η οποία λέει:

ΣΩΦΡΟΝΕΙΝ ΑΡΕΤΉ ΜΕΓΊΣΤΗ.
Η σωφροσύνη είναι η πιο μεγάλη αρετή.

Σωφροσύνη συνεπάγεται ισορροπία.
Το ("εγώ") δεν αντέχει αυτή την συνθήκη και εξαφανίζεται.
Το ("εγώ") τρέφεται από τα άκρα, στο μέσο χάνεται.

Μια ιδιότητα του νου είναι να βρίσκεται συνέχεια σε δράση.
Γι' αυτό επινοεί καταστάσεις που οδηγούν στα άκρα, στην δυστυχία.
Καταστάσεις ακραίες εκεί που χρειάζεται σκέψη για να ξεπεραστούν.
Εκεί το ("εγώ") πρυτανεύει, από τα άκρα τρέφεται και γιγαντώνει. 
Σε ισορροπία χάνεται, στην μέση οδό του (Βούδα) δεν αντέχει, πνίγεται από απραξία, ατονεί και σβήνει.

Η μέση οδός είναι η κατάσταση ισορροπίας. Εκεί που επικρατεί η σωφροσύνη, εκεί που το ("εγώ") δεν έχει λόγο ύπαρξης. 
Στην κατάσταση ισορροπίας οδηγός είναι η ανάγκη της παρούσης στιγμής.
Δεν χρειάζεται σκέψη για να ικανοποιηθεί αυτή η ανάγκη απλώς δράση και δαπάνη ενέργειας χρειάζεται. 
Την δράση αυτή προσφέρει ο άνθρωπος όντας παρόν και σε πνευματική ισορροπία. 
Η δράση διεξάγεται από την ίδια την ανάγκη, ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτα άλλο από το να διαθέτει ενέργεια σιωπηλός.

Η ιδέα του "εγώ" δρω δεν έχει χώρο εδώ, όπου τον πρώτο λόγο έχει  η ανάγκη.
Απλά η πράξη γίνεται και τελειώνει από ανάγκη. 

Στην συνεχή ροή των γεγονότων του γίγνεσθαι εγείρονται εμπόδια, ως επιτάσσει ο κοσμικός νόμος δράσης-αντίδρασης. 
Τα εμπόδια δημιουργούν την ανάγκη υπέρβασης τους.
Ο συνειδητός άνθρωπος καλείται να θεραπεύσει αυτές τις ανάγκες με την παρέμβασή του. 
Αυτός είναι ο κύριος ρόλος του κατά την παρουσία του στον κόσμο.
Να διευκολύνει ως μέτοχος την εξέλιξη του γίγνεσθαι σύμφωνα με το θείο σχέδιο.

Η ασκητική του να μένεις ήρεμος μπροστά  στο καινούργιο είναι επικρατέστερη κάθε είδους διαλογισμού.
Ο διαλογισμός είναι απαραίτητος γιατί σε προετοιμάζει και σου δείχνει τον δρόμο.
Η θεραπεία των αναγκών με σύνεση είναι η αληθινή ζωή.