Ο μικρός γαλάζιος πλανήτης τρίτος κατά σειράν μετά τον Ερμή είναι πλανήτης προνομιούχος σε σύγκριση με τους άλλους πλανήτες του Ηλιακού συστήματος.
Το προνόμιό του είναι ότι επελέγη από την Φύση, σ' αυτό το σημείο του σύμπαντος για την ανάπτυξη Ζωής.
Επειδή το θέμα του τίτλου Ανθρωπική Αρχή, που θα αναπτυχθεί παρακάτω απαιτεί καθαρό νου, απαλλαγμένο από ήδη υπάρχουσες ιδέες.
Απαιτεί καθαρό έδαφος από την αρχή, γιατί οι ιδέες που θα εκτεθούν, απαιτούν εύφορο έδαφος απελευθερωμένο από ζιζάνια.
Η θεωρία της δημιουργίας του κόσμο από την Μεγάλη Έκρηξη του Αβά Λεμαίτρ είναι ένα ζιζάνιο στον νου, που καταναλίσκει ωφέλιμη ενέργεια.
Γιατί η ίδια η θεωρία μπάζει από παντού.
Μιλάει για ηλικία του σύμπαντος από την γέννησή του, ίση προς 14 δισεκκατομύρια χρόνια.
Μιλάει για ένα κοσμικό γεγονός και χρησιμοποιεί παρά ταύτα γήινη μονάδα μέτρησης συμβατικού χρόνου, που ισχύει μόνο στην Γη.
Μα χρόνος δεν νοείται ούτως ή άλλως εντός του σύμπαντος στο σύνολό του, αυτό μας βεβαιώνει η Θεωρία της Σχετικότητας του θείου Αλβέρτου.
Σύμφωνα μ' αυτήν την Θεωρία μια γήινη ώρα στον Ήλιο διαρκεί πολλαπλάσιο χρόνο λόγω σύγκρισης των μαζών Γης και Ηλίου.
Δεδομένου ότι η μάζα του Ήλιου αποτελεί τα 99,86 της μάζας ολοκλήρου του ηλιακού συστήματος.
Επειδή σε ολόκληρο το σύμπαν η μάζα είναι άπειρη είτε βρίσκεται συγκεντρωμένη στο "πρωταρχικό αυγό" της θεωρίας της "μεγάλης έκρηξης", είτε μετά απ' αυτήν στο διαστελλόμενο σύμπαν.
Σημαίνει πάντα σύμφωνα με την θεωρία της Σχετικότητας ότι και ο χρόνος του σύμπαντος είναι άπειρος.
Η έννοια χρόνος μέσα στο άπειρο σύμπαν δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Στο ίδιο (συμπέρασμα) είχε καταλήξει και ο Ηράκλειτος 2600 χρόνια πριν, όπως θα δούμε παρακάτω.
Έτσι επαληθεύεται στην πράξη η πρόταση, που λέει ότι, τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται εκεί, που βρίσκεται η απόλυτη αλήθεια.
Πιο αληθινό και πιο πραγματικό είναι το ιστορικό του προπατορικού αμαρτήματος της Παλαιάς Διαθήκης, απ' ότι είναι η θεωρία της "μεγάλης έκρηξης".
Στο προπατορικό (αμάρτημα) καθορίζονται οι ρόλοι των δυο φύλων, του αρσενικού και θηλυκού καθώς και η πονηρή περιέργεια όχι ενδιαφέρον, για μυστική γνώση.
Αυτήν που υπέβαλε στον νου της Εύας ο όφις, με την παρότρυνση να δοκιμάσει τον καρπό από το δέντρο της γνώσης, με σκοπό να την επιβάλει και στον άντρα της, τον Αδάμ.
Στόχος να τα βάλουν με τον Θεό και να τον νικήσουν.
Αυτό προκάλεσε την οργή του Θεού, τους έδιωξε από τον Παράδεισο και τους υπέβαλε να ζουν στην Γη και να αγωνίζονται για την επιβίωσή τους.
Φιλοσοφική και συμβολική αναφορά σε γεγονότα και αξίες ανθρώπινες που έχουν κάποια σχέση και με την Ανθρωπική Αρχή.
Η σχέση υπολογισμού της αδρανειακής μάζας από την Θεωρία της σχετικότητας είναι:
Όταν η ταχύτητα v πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός c, o παρονομαστής του κλάσματος τείνει προς το 0 και η μάζα mv τείνει στο άπειρο (∞).
Ο αδρανειακός χρόνος (tv) μέσα σ' αυτό το όχημα γίνεται επίσης άπειρος και υπολογίζεται από την ίδια σχέση που υπολογίζεται το μέγεθος (mv).
Άν όπου (mv) θέσουμε (tv) και όπου (mo) θέσουμε (to).
(to ο χρόνος ακίνητου συστήματος αναφοράς).
Εάν γίνουν οι ίδιοι συλλογισμοί που οδήγησαν στο συμπέρασμα, ότι στην ταχύτητα του φωτός c η αδρανειακή μάζα γίνεται (∞), και ο χρόνος tv θα γίνεται κι αυτός (∞).
Με τον όρο αδρανειακή μάζα εννοούμε μια ισοδύναμη κινούμενη μάζα , η οποία θα έχει ορισμένη κινητική ενέργεια, λόγω ταχύτητας.
Αυτή η σκέψη είναι αυταπόδεικτη λόγω της σχέσεως Ε=mc2 ισοδυναμίας μάζης - ενέργειας.
Η άπειρη μάζα του σύμπαντος για να αλλάξει κινητική κατάσταση, απαιτείται άπειρη δύναμη.
Ο χρόνος που απαιτείται ώστε ολόκληρο το άπειρο σύμπαν, να αλλάξει κινητική κατάσταση είναι άπειρος.
Σ' αυτή την περίπτωση ο χρόνος δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Την μονάδα χρόνος που χρησιμοποιεί η ανθρωπότητα την ορίζει κατά διεθνή σύμβαση και την δανείζεται από το φυσικό φαινόμενο μιας περιστροφής της Γης περί τον Ήλιο.
Οι υποδιαιρέσεις του χρόνου σε μήνες, ημέρες και ώρες, είναι βασισμένες κατά συμφωνία αντιστοίχως στις φάσεις της Σελήνης και την περιστροφή της Γης περί τον εαυτό της,
Οι μονάδες αυτές χρησιμοποιούνται συμβατικά, για να ρυθμίζει ο άνθρωπος τις κοινωνικές του υποχρεώσεις και για την μελέτη της κίνησης στην Φυσική επιστήμη.
Χρόνος σαν απόλυτο φυσικό μέγεθος δεν υπάρχει, μόνο σε συνδυασμό με τον χώρο υπάρχει στο μέγεθος χωροχρόνος.
Σε αντίθεση με την θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης ( Big Bang) έρχεται η διαπίστωση του Ηράκλειτου με την εξής φράση:
Αυτόν τον Κόσμο, τον ίδιο για όλους ούτε κανείς Θεός, ούτε άνθρωπος τον κατασκεύασε, αλλά ήταν, είναι και θα είναι πάντα μια φωτιά, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο.
Με την λέξη φωτιά εννοεί την ενέργεια, μια παγκόσμια ουσία ως κεντρικό συστατικό της δημιουργίας.
Ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο, εννοεί εκδηλώνεται αρμονικά και αποσύρεται αρμονικά επίσης.
Αυτή η φράση του Ηράκλειτου βάζει τα πράγματα στην σωστή τους θέση.
Διότι μας συμβουλεύει απλά να μην ασχολούμαστε να ανακαλύψουμε την αρχή του σύμπαντος, διότι δεν θα προσθέσει τίποτα στην γνώση, που ήδη έχουμε για την ύπαρξη του σύμπαντος.
Αυτό έρχεται σε πλήρη συμφωνία με τα τελευταία συμπεράσματα της κβαντομηχανικής.
Τα οποία συμποσούνται στην εξής φράση ότι, ο κόσμος αυτός, έτσι όπως τον αντικρίζουμε δεν είναι τίποτε άλλο από ένα (είδωλο) , που παράγεται από τις ανθρώπινες αισθήσεις.
Πιο συγκεκριμένα ο ανθρώπινος εγκέφαλος επιλέγει ορισμένες πληροφορίες μέσα από τον ενεργειακό χυλό της εκδήλωσης και κατασκευάζει μ' αυτές ένα ολόγραμμα.
Αυτό το ολόγραμμα προβάλει εν συνεχεία στον ευκλείδειο χώρο των τριών διαστάσεων και το αποκαλεί πραγματικό κόσμο.
Αυτά είναι πορίσματα της Κβαντομηχανικής κλάδου της Φυσικής επιστήμης.
Δεν υπάρχει λοιπόν τίποτε άλλο από ένα είδωλο τι να αναζητήσεις περισσότερο απ' αυτό.
Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης είναι μια επιστημονική παρανόηση χάριν της θρησκείας.
Έχει δε παρασύρει ένα αριθμό Φυσικών, να ασχολούνται μέσα σε πανάκριβα εργαστήρια με τις φαντασίες ενός ιερωμένου "επιστήμονα".
Η καλή εκδοχή αυτής της έρευνας είναι ότι, με αφορμή την αναζήτηση της αρχής του σύμπαντος προκύπτουν αξιόλογα συμπεράσματα και εφαρμογές, σε παράπλευρες έρευνες.
Ως πλέον πιθανή φαίνεται και είναι η απλή εκδοχή του Ηράκλειτου, για ένα αέναο σύμπαν. Συμπέρασμα σύμφωνο και με την θεωρία της Σχετικότητας.
Συμπλήρωμα δε αυτής η (Ανθρωπική Αρχή).
Η οποία φαίνεται και είναι αιτία δημιουργίας του κόσμου από την παντοδύναμη Φύση.
Η ίδια η Ζωή και τέλος η κορωνίδα αυτής ο (Άνθρωπος) είναι η αιτία δημιουργίας του κόσμου.
Παραθέτω στην συνέχεια επιχειρήματα, που είναι αυταπόδεικτα για την ισχύ της Ανθρωπικής Αρχής.
1) Η Κβαντομηχανική θέση για ολογραφία που δημιουργεί ο ανθρώπινος (εγκέφαλος), την οποία προβάλει στον Ευκλείδειο χώρο και την θεωρεί πραγματικότητα.
Μέσα σ' αυτήν την κατασκευασμένη πραγματικότητα σαν στημένο σκηνικό θεάτρου.
Δρα ο άνθρωπος, χαίρεται την Ζωή με τις ακραίες εμφανίσεις του Ανθρώπου ή του αδηφάγου ζώου.
Του δίνεται όμως η ευκαιρία, να αποκτήσει συνειδητότητα λόγω των αντιθέσεων της εκδήλωσης.
Αυτή την συνειδητότητα απολαμβάνει η Φύση.
Αυτός είναι και λόγος που κατασκεύασε τον άνθρωπο.
2) Όταν ένας άνθρωπος χάσει τις αισθήσεις του σε κάποιο ατύχημα, χάνεται και ο κόσμος ολόκληρος.
Ο δε θάνατός του σφραγίζει και το τέλος της δημιουργίας γι' αυτόν τον άνθρωπο.
Άν υποθέσουμε παντελή εξαφάνιση της ανθρωπότητας εξαφανίζεται άμεσα μαζί της και το πρόβλημα της αρχής του κόσμου.
Διότι μόνο ο άνθρωπος ενδιαφέρεται για το πως δημιουργήθηκε και πώς λειτουργεί αυτός ο κόσμος κι τον άνθρωπο αφορά.
Αυτό είναι ένα επιχείρημα που καταδικάζει την θεωρία της "μεγάλης έκρηξης", η οποία αναφέρεται στην αρχή δημιουργίας του κόσμου, ανεξάρτητα από την δημιουργία ζωής και ανθρώπου.
Μένει μόνο το πως λειτουργεί ο κόσμος.
Αυτό ενδιαφέρει μόνο τον άνθρωπο, γιατί ζει μέσα σ' αυτόν τον κόσμο.
Ο προβληματισμός δηλαδή είναι ανθρωποκεντρικός, για το πως λειτουργεί αυτός ο (κόσμος) και όχι πως δημιουργήθηκε.
Αυτό αυξάνει την σπουδαιότητα της ανωτέρω ρήσης του Ηράκλειτου.
Ο έχων νουν νοείτο.
Γι' αυτό ο Μεγάλος Einstein αντελήφθη τα δυο γεγονότα, που είναι άπειρα μέσα στο σύμπαν, όπως αναφέρει ο ίδιος στην παραπάνω φωτογραφία.
3) Η ύπαρξη του κόσμου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον βαθμό συνειδητότητας του ανθρώπου.
Πόσο λειτουργικές είναι οι 5 αισθήσεις του και πόσο καθαρή χωρίς παρεμβολές είναι η εικόνα, που σχηματίζει απ'αυτές ο εγκέφαλός του.
Δεν μπορεί η Φύση να έδωσε στον άνθρωπο τέτοια ατέλεια στις αισθήσεις του και από την ατέλεια αυτή να προκύπτει η τέλεια ομορφιά της Φύσης.
4) Οι φυσικοί νόμοι που ισχύουν στον ανθρώπινο οργανισμό, είναι όλοι υπέρ της προστασίας της Ζωής.
Αναπνοή, ανοσοποιητικό σύστημα, αυτόνομες λειτουργίες, πέψης, κυκλοφορίας αίματος, αυτόνομη ίαση.
Όλες οι αυτόνομες λειτουργίες που δρουν μέσα στον οργανισμό του ανθρώπου, ελέγχονται με τον κοσμικό μηχανισμό της ανάδρασης μέσω του εγκεφάλου.
Αυτό δείχνει μια συμπεριφορά μητέρας προς το αγαπημένο της παιδί, που είναι η Ζωή και ειδικότερα ο Άνθρωπος.
5) Η μητέρα Γη προσφέρει άφθονα ότι χρειάζεται για να διατραφεί ο άνθρωπος και κάθε Ζωή.
Υποχρεούται όμως ο Άνθρωπος να εργαστεί προς τούτο.
Η δε επαφή του με την πραγματικότητα, κατά την διάρκεια της εργασίας προς απόκτηση τροφής, του δίνει την ευκαιρία, να αποκτήσει συνειδητότητα.
6) Αν δεχτούμε την ύπαρξη κοσμικής νοημοσύνης και είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε, από την ύπαρξη κοσμικής τάξης κατά την λειτουργία του παρατηρούμενου σύμπαντος.
Αυτή που διαπιστώνεται, να υπάρχει από την πιο μικρή μονάδα ύλης, που είναι το άτομο, μέχρι την κίνηση των πλανητών περί τους Ήλιους και γενικότερα από παρατηρήσεις των γαλαξιών στα πέρατα του σύμπαντος κόσμου.
Θα πρέπει να αναζητήσουμε και έναν λόγο μιαν αιτία δημιουργίας του σύμπαντος, που να σχετίζεται μ' αυτή την νοημοσύνη.
Μια αρκετά συνεπής με την νοημοσύνη του σύμπαντος αιτία φαίνεται, να είναι η συνειδητή Ζωή και μαζί της ο τέλειος φορέας συνειδητότητας ο Άνθρωπος.
Οποιαδήποτε αντίθετη άποψη θα οφείλεται στην στενοκεφαλιά εγωιστών ανθρώπων, που θέλουν να εντυπωσιάσουν με τις δήθεν γνώσεις τους.
Γνώσεις θεμελιωμένες στην άμμο, σαν αυτή της μεγάλης έκρηξης!
7) Δεν αποκλείεται η εκδοχή ότι, αυτή η ανθρωπότητα της οποίας είμαστε μέτοχοι, να βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα ή να είναι μια πειραματική μορφή ανθρωπότητας για να προκύψουν κάποια συμπεράσματα.
Ενώ άλλες ανθρωπότητες σε άλλους πλανήτες που πληρούν τις προϋποθέσεις δημιουργίας Ζωής, να είναι σε τέτοιο βαθμό εξέλιξης που να έχουν ξεπεραστεί τα εμπόδια ταύτισης με την ύλη.
Να έχουν αντικατασταθεί τα "εγώ" από ένα συνολικό "εμείς".
Οι άνθρωποι εκεί θα ολοκληρώσουν την θεϊκή αποστολή τους ως προς την συνειδητότητα του Όντος.
Ενώ άλλες δοκιμαστικές (ανθρωπότητες) ενδέχεται να καταστραφούν, όπως έχει συμβεί για την ζωή επάνω στον πλανήτη Γη, σύμφωνα με την παλαιοντολογία.
Δεν θεωρείται ανθρωποκεντρική η θέση περί την Ανθρωπική Αρχή, αυτό αποδείχτηκε ήδη από τα παραπάνω 7 επιχειρήματα.
Πολύ πιθανόν να υπάρχουν άλλα τόσα και ακόμα περισσότερα.
Όμως αυτά τα 7 δεν καταρρίπτονται με καμία λογική και αποτελούν ένα στέρεο υπόβαθρο για τις θέσεις της Ανθρωπικής Αρχής.
Το σκηνικό του σύμπαντος το στήνει ο ίδιος ο άνθρωπος σαν είδωλο.
Μέσα σ'αυτό πασχίζει να αποκτήσει την συνειδητότητα, το Δελφικό "Γνώθι σ' Αυτόν", χάριν του Όντος.
Αυτό απέδειξε η Κβαντομηχανική με τον χαρακτηρισμό του ειδώλου ως ολόγραμμα.
Δεν υπήρχε άλλος λόγος-αιτία, να στηθεί όλο αυτό το σκηνικό από τον άνθρωπο, εκτός εάν επρόκειτο να αποκτήσει αυτογνωσία χάριν του Όντος.
Τον κόσμο όλον κατασκευάζει ο άνθρωπος και ο άνθρωπος τον καταργεί φυσιολογικά στον ύπνο και τον Θάνατό.
Η Φύση κατοικεί στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Ο ανθρωπινός εγκέφαλος είναι ακριβές αντίγραφο του σύμπαντος.
Καθώς επίσης προσωρινή κατοικία της ίδιας της Φύσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου