Αναγνώστες

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ-ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ -ΣΥΝΕΊΔΗΣΗ.




Μεμονωμένος χρόνος δεν υπάρχει.
Χρόνος σημαίνει κίνηση, άρα συνοδεύεται πάντοτε από γεγονότα.
Συνεπώς δεν έχει νόημα η ξεχωριστή ύπαρξη του.
Αυτό εννοεί ο Einstein με την γνωστή φράση:
Χρόνος δεν υπάρχει είναι μια ανθρώπινη επινόηση και εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες. 

Εννοεί τον συμβατικό χρόνο που σχετίζεται με τις κινήσεις ορισμένων ουρανίων σωμάτων. 
Για την μέτρηση του συμβατικού (χρόνου) λαμβάνεται κατά σύμβαση η κίνηση της γης (ημερονύκτιο), της σελήνης (μήνας) και η περιφορά της γης γύρω από την Ήλιο (έτος).
Ο χρόνος δηλαδή που μας δείχνουν τα ρολόγια δεν έχει καμία σχέση με πραγματικό χρόνο.
Είναι ένας χρόνος διεθνούς σύμβασης που καθιερώθηκε  για τις κοινωνικές ανάγκες των ανθρώπων. 
Αντίστοιχες ανάγκες εξυπηρετεί και θέσπιση ξεχωριστού χρόνου στην Φυσική για την μελέτη της κίνησης. 

Επίσης χώρος μόνος του δεν έχει νόημα.
Κάθε σημείο του χώρου  πληρούται πάντοτε με ένα ποσό ενέργειας.
Η ενέργεια αυτή θέτει σε κίνηση την ύλη που καταλαμβάνει τον συγκεκριμένο χώρο.
Χώρος χωρίς ενέργεια, η οποία προκαλεί με την σειρά της γεγονότα, δεν υφίσταται.

Η μόνη πραγματικότητα που απομένει είναι η πολυπλεξία του χώρου με  τον χρόνο.
Σε αυτό που ονομάζεται (Χωρόχρονος).
O H.Minkowski στην εργασία του Raum und Zeit 1908 γράφει:
(Στο εξής ο χώρος και ο χρόνος, ξεχωριστά ο ένας από τον άλλον, είναι καταδικασμένοι να καταντήσουν απλές σκιές.
Μόνο ένα είδος συνένωσης των δυο θα διατηρήσει μιαν ανεξάρτητη οντότητα).



Ο χωρόχρονος είναι ένα σύστημα 3+1 (τρεις χώρου και μία χρόνου) διαστάσεων οι  οποίες δεν παριστάνουν θέσεις αλλά γεγονότα.

Σ' αυτό το επίπεδο κατ' αρχήν πλέγμα σύμφωνα με την θεωρία της σχετικότητας κάθε μάζα προκαλεί καμπύλωση του πλέγματος στην θέση που βρίσκεται.
Το γεγονός της καμπύλωσης του πλέγματος του χωροχρόνου με την παρουσία μάζης οφείλεται:




Στην παρουσία μεγάλης ενέργειας που αντιστοιχεί στην συγκεκριμένη μάζα ( Ε=mc2)
Ισοδυναμία μάζης και ενέργειας.

Δηλαδή στην συγκεκριμένη θέση του χωροχρόνου η συγκέντρωση ενέργειας θα προκαλέσει μεγαλύτερα γεγονότα.
Αυτό αναπαρίσταται με ανάλογη του μεγέθους της μάζας καμπύλωση του πλέγματος στην θέση παρουσίας της  μάζας. 

Η παρουσία μεγάλης μάζας στο σύμπαν προκαλεί έλξη στα σωματίδια των φωτονίων.
Τα σωματίδια είναι κβάντα ενέργειας, αλλά η ενέργεια αυτή έχει μια ισοδύναμη μάζα.
Η ελάχιστη αυτή μάζα υφίσταται έλξη από την παρουσία μιας άλλης μάζας σύμφωνα με τον νόμο παγκόσμιας έλξης.
Σε γήινα φαινόμενα δεν παρατηρείται  κάμψη των φωτεινών ακτίνων, λόγω μη παρουσίας μεγάλων μαζών στην διαδρομή του φωτός.

Στο εξωτερικό διάστημα όμως η παρουσία του Ήλιου μπορεί να προκαλέσει εκτροπή των ακτίνων που προέρχονται από κάποιο άστρο.



Αποτέλεσμα είναι η εκτροπή της θέσης που παρατηρείται από έναν άνθρωπο στην γη.
Η εκτροπή οφείλεται στην ιδιότητα της ευθειορίας,  λόγω της φυσιολογίας του ανθρώπινου οφθαλμού.  

Ο χωρόχρονος καλύπτει τα πάντα όπου υπάρχει ύλη . 
Όλη η εκδήλωση είναι χωρόχρονος.
Οι μικρότερες μάζες προκαλούν αντιστοίχως μικρότερες καμπυλώσεις στον χωρόχρονο.
Ο άνθρωπος σαν μάζα είναι και αυτός μια καμπύλωση του χωροχρόνου. 

Ο χωροχρόνος παριστά γεγονότα.

Τα γεγονότα συνιστούν αυτό που λέγεται Γίγνεσθαι.
Άρα γίγνεσθαι και  χωροχρόνος είναι ένα και το αυτό.   

Η λέξη (συνείδηση) προέρχεται από το απαρέμφατο συν-ειδέναι.

Το  οίδα είναι το ρήμα του οποίου απαρέμφατο είναι το συνειδέναι.
Αυτό το ρήμα που σημαίνει  γνωρίζω και συν- οίδα γνωρίζω ο ίδιος. 
Το συνειδέναι επομένως σημαίνει ιδίαν γνώση, γνωρίζει ο εαυτός μου η ύπαρξή μου.

Συνείδηση επομένως σημαίνει γνωρίζω καλώς ότι με πληροφορούν οι αισθήσεις για τον περιβάλλοντα χώρο, για τον κόσμο που με περιβάλλει και τον εσωτερικό μου κόσμο.
Αλλά εφόσον βρίσκομαι μέσα στον χωροχρόνο, αυτό σημαίνει  ότι:
Συνείδηση και χωροχρόνος είναι μια άλλη ταυτότητα.
Τέλος από τα προηγηθέντα βγαίνει η ακόλουθη τριπλή ταυτότητα:
Γίγνεσθαι= Χωροχρόνος=Συνείδηση. 

Εδώ όμως είναι και η ουσία των ιδεών που προηγήθηκαν.
Η θέση του ανθρώπου μέσα στο σύμπαν είναι κοσμικής σημασίας.
Η  Συνείδηση του ανθρώπου είναι ο Χωρόχρονος και τέλος  το ίδιο το  Γίγνεσθαι.
Αυτή η αμεσότητα αλληλεπίδρασης της Συνείδησης με το Γίγνεσθαι μέσω μηχανισμών (ανάδρασης).
Ρίχνει νέο φως σε πολλά θέματα εκδήλωσης της Φύσης σε κόσμο.

Συγκεκριμένα.
Ο άνθρωπος απέχει κατά πολύ από του να είναι απόλυτα συνειδητός.
Η απώλεια συνειδήσεως  σε υγιεί κατά τα άλλα άτομα οφείλεται σε κέντρα παρ' έλξεως που ονομάζονται "εγώ".
Αν λάβουμε ως ενδεικτική κλίμακα συνειδητότητας την κλίμακα του 10.
Ελάχιστος αριθμός ανθρώπων μπορεί να βαθμολογηθεί με 10 σε ολόκληρο τον πλανήτη Γη. 
Ο υπόλοιπος πληθυσμός καταλαμβάνει τις υπόλοιπες βαθμίδες μεταξύ 10 και 0.
Από απόλυτη συνειδητότητα, θεϊκή κατάσταση  μέχρι απόλυτη ασυνειδησία ζωώδης κατάσταση.

Συμπέρασμα: 

Η φώτιση εναπόκειται πλέον στον άνθρωπο μετά τα ανωτέρω προεκτεθέντα.  
Ήτοι εφόσον διαπιστώθηκε η αλήθεια της τριπλής ταυτότητας μεταξύ των εννοιών Συνείδηση, Χωροχρόνος, Γίγνεσθαι. 
Η ευκαιρία που δίνεται στον άνθρωπο είναι ολοφάνερη.
Ο δρόμος είναι καθαρισμένος από την τριπλή ταυτότητα.
Μια απόφαση μένει να ληφθεί από τον άνθρωπο να πηδήξει μέσα στο πηγάδι της Συνείδησης και βαδίζοντας πάνω στον Χωροχρόνο να γίνει συνεργός της Φύσης στο Γίγνεσθαι. 
Δύσκολος και επίπονος δρόμος αλλά βατός από τον κάθε άνθρωπο.
Ο άνθρωπος εκ φύσεως είναι δυνάμει Θεός.










  

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

Πραγματικότητα και Γίγνεσθαι.




                                     
Η πραγματικότητα είναι ένα στιγμιότυπο του γίγνεσθαι.
Συμβαίνει μέσα σε απειροστό χρόνο dt.





Το γίγνεσθαι είναι σύνολο στιγμών Πραγματικότητας.
Ήτοι το ιστορικό αποτύπωμα της πραγματικότητας.


Το γίγνεσθαι είναι ιστορία της πραγματικότητας, άρα εισάγει τον χρόνο στην ουσία του.
H πραγματικότητα αναφέρεται στο παρόν, μηδενίζει τον χρόνο.

Χρόνος δεν υπάρχει είναι μια ανθρώπινη επινόηση και εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες. (Einstein) 
O χρόνος σαν φυσικό μέγεθος, είναι μια επινόηση των φυσικών για την μελέτη των νόμων της Φυσικής πραγματικότητας.
Η χρήση του εξυπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες των ανθρώπων.
Χρόνος σαν φυσικό μέγεθος δεν υπάρχει.

Προηγουμένως επισημάναμε την αλήθεια:  
Ότι η πραγματικότητα μηδενίζει τον χρόνο.

Ένα συμπέρασμα μπορεί να προκύψει έτσι:
Ότι το γίγνεσθαι είναι ανύπαρκτο μόνο το (παρόν) υπάρχει.
Στο ίδιο συμπέρασμα  οδηγεί και ο παρακάτω συλλογισμός: 
Αφού το γίγνεσθαι είναι χρόνος, συνδέεται άμεσα με τον χρόνο, εξαρτάται από τον χρόνο.
Αλλά ο χρόνος είναι ανύπαρκτος, άρα και το γίγνεσθαι είναι ανύπαρκτο.

Δηλαδή το γίγνεσθαι αποκτά νόημα.
Μόνο σαν μια πρακτική  έννοια Ζωής.
Στην δε Φιλοσοφία έχει απλά θεωρητική,  αλλά ταυτόχρονα και πρακτική σημασία.
Όλο το μπέρδεμα οφείλεται στην αίσθηση που έχει ο άνθρωπος για τον χρόνο. 
Δεν μπορεί να πεισθεί ότι ο χρόνος είναι ανύπαρκτος. 
Αυτό αντίκειται προς την εμπειρία του.

Οι αισθήσεις του όμως είναι τέτοιας φυσιολογίας, που του παρέχουν πληροφορίες μόνο για ένα (τρισδιάστατο) σύμπαν.
Δεν υπάρχει αισθητήριο χρόνου.
Ο χρόνος δημιουργείται από τον νου του ανθρώπου για να απεμπλέξει τα γεγονότα. 

Η κίνηση ενός αυτοκινήτου για παράδειγμα γίνεται στο χώρο των τριών διαστάσεων για τον άνθρωπο.
Ενώ στην πραγματικότητα ο χώρος είναι τεσσάρων διαστάσεων.
Προκειμένου να αντιρροπίσει αυτό το γεγονός ο Νους του ανθρώπου εφευρίσκει τον χρόνο.
Έτσι ο χρόνος γίνεται σύνολο σημείων χώρου.
Ο χρόνος είναι τύπος της νόησης γράφει ο 
Κάντ.

Συμπέρασμα
Το γίγνεσθαι είναι χωρικό κατ' ουσίαν.
Ο Νους του ανθρώπου επιβάλει τον χρόνο πάνω στα χωρικά γεγονότα, για να τα απεμπλέξει λογικά μεταξύ τους.
Αυτό οδηγεί στην συγκρότηση θεωριών φυσικής πραγματικότητας, που αιτιολογούν  τα φαινόμενα. 

Στα μαθηματικά θα χαρακτηρίζαμε το γίγνεσθαι σαν το ολοκλήρωμα της πραγματικότητας.  
Συμβολίζουμε το γίγνεσθαι με G και την πραγματικότητα με p.
Οπότε συμβολικά η  μαθηματική έκφραση που αντιστοιχεί στην ανωτέρω πρόταση είναι:
                             G=pdt  
                     <><><><><><><>

Σκέψεις πάνω σε επίκαιρα πολιτικά γεγονότα.
Βάσει των μέχρι τούδε εκτεθέντων.
Εξετάζουμε το πολιτικό γίγνεσθαι και την πολιτική πραγματικότητα. 
Το πρώτο αναφέρεται στο πρόγραμμα μιας κυβέρνησης σε βάθος τετραετίας τουλάχιστον.
Το δε δεύτερο η πολιτική πραγματικότητα στην πολιτική κατάσταση μέσα σε κάποια χρονικά όρια.

Σύμφωνα με τα προηγηθέντα συμπεράσματα το πολιτικό γίγνεσθαι είναι ανύπαρκτο.
Γιατί το γίγνεσθαι εξαρτάται από τον χρόνο. 
Ο Χρόνος είναι ανύπαρκτος, αρά και το πολιτικό γίγνεσθαι χάνει το νόημά του.  

Στην πράξη όμως και στην πολιτική πιο συγκεκριμένα.
Οι έννοιες πολιτική πραγματικότητα και πολιτικό γίγνεσθαι διαφέρουν σημαντικά σε σχέση με τις καθαρά φιλοσοφικές έννοιες. 

Πολιτικό γίγνεσθαι:
Κατ' αρχήν δεν μπορεί να εκληφθεί σε άπειρο χρόνο όπως προβλέπει η αντίστοιχη έννοια της φιλοσοφίας.
Μπορεί οι κυβερνήσεις να συντάσσουν προγράμματα τετραετίας.
Αλλά αυτά λειτουργούν σαν δείκτες, με αρκετή πιθανότητα να πραγματοποιηθούν.

Η δε πολιτική πραγματικότητα δεν έχει νόημα να είναι ανεξάρτητη του χρόνου.
Η πολιτική κατάσταση μιας χώρας είναι πολύ ρευστή.
Μεταβάλλεται συνεχώς σε πολύ μικρά χρονικά διαστήματα.
Συνεπώς στην πράξη δεν έχει νήμα να την θεωρούμε σαν ένα στιγμιότυπο, γιατί δεν θα έχει καμία πρακτική αξία.

Ένα συλλαλητήριο για παράδειγμα δεν μπορεί να το ξεχωρίσεις από τον συμβατό χρόνο.
Είναι ένα κοινωνικό συμβάν. 
Η λειτουργία της κοινωνίας διεξάγεται μέσα στον συμβατό χρόνο.
Είναι η ίδια η ζωή.
Δεν θα είχε νόημα  να θεωρήσουμε ότι γίνεται σε μηδενικό χρόνο. 
Στα σχέδια της κυβέρνησης μπορεί να παίζει ρόλο, γιατί εκεί εκπροσωπεί μια σκέψη και η σκέψη είναι (χρόνος).

Η σωστή θεώρηση του θέματος είναι:
Να πλησιάζει η πολιτική πραγματικότητα όσο είναι δυνατόν στην Φυσική πραγματικότητα.
Έτσι θα έχει ως καμβά την φυσική νομοτέλεια.
Και το πολιτικό γίγνεσθαι κατ' ακολουθίαν θα έχει νομοτελειακή συγκρότηση και δομή. 

Ο σχεδιασμός τότε του πολιτικού γίγνεσθαι μπορεί να είναι όντως μακροχρόνιος και να πλησιάζει περισσότερο την θεωρητική ιδέα.  

Στο βίντεο που ακολουθεί αναπτύσσεται μια εικόνα της πολιτικής πραγματικότητας στην Ελλάδα. 
Ακολουθούν  προτάσεις αποδεκτές κατ' αρχήν λόγω της φυσικής νομοτέλειας και συνέπειας με τους φυσικούς νόμους. 
Οι προτάσεις αποσκοπούν στην βελτιστοποίηση αυτής της πολιτικής πραγματικότητας, κατά την άποψη του ομιλητή.