Το φάντασμα του χρόνου

 Το παράδοξο των διδύμων.

        Ο ένας εκ των διδύμων ταξιδεύει με ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός, ο δε έτερος  παραμένει στην Γη.
Όταν επιστρέφει ο ταξιδευτής, όπως φαίνεται στο δεξί μέρος της εικόνας, βρίσκει τον δίδυμο αδερφό του γερασμένο. 
Αυτό είναι ένα από τα πορίσματα της (Θεωρίας) της Σχετικότητας του Einstein.

Τον άνθρωπο έχει εφοδιάσει η Φύση με όλα τα αισθητήρια, γεύση, όραση, αφή, όσφρηση και ακοή,  για να αντιλαμβάνεται τον χώρο, μέσα στον οποίο υπάρχει και ευρίσκεται, για να δημιουργεί.
Έλα  όμως που, η πραγματικότητα είναι τετραδιάστατη, δηλαδή περιγράφεται από εξισώσεις της μορφής f(x,c,z,t).
Οπότε ο άνθρωπος είναι τελείως ξεκομμένος από την διάσταση του χρόνου.
Εν ολίγοις μεμονωμένος χρόνος και χώρος δεν έχουν νόημα για την ανθρώπινη συνείδηση, εντός 
της Φυσικής (πραγματικότητας). 
Λογικά μόνο εμμέσως αντιλαμβάνεται και μετράει την διάσταση του χρόνου, σε σχέση με την κίνηση των ουρανίων σωμάτων, Ηλίου, Σελήνης και αστέρων.
Έχοντας καθιερώσει ένα σύστημα μέτρησης με τις γνωστές σε όλους μας μονάδες, ημέρα-μήνας-χρόνος.  
Θα δούμε όμως στο τέλος αυτού του γραπτού πια είναι κατά την άποψη του γράφοντος η πραγματική αλήθεια.

                            Αισθήσεις

Τα πέντε αισθητήρια όργανα με τα αντίστοιχα
κέντρα αντίληψης στον εγκέφαλο.

Ο άνθρωπος διαθέτει κατάλληλα (αισθητήρια) με την βοήθεια των οποίων αποκτά συνείδηση του περιβάλλοντος εντός του οποίοι ευρίσκεται.
Το Ον άνθρωπος είναι το αγαπημένο Ον της Φύσης, γιατί του έχει αναθέσει το σπουδαίο καθήκον της απόκτησης Αυτογνωσίας, προς όφελος του ιδίου του ανθρώπου και εμμέσως αυτής τούτης της  Φύσης.
Γι αυτόν τον λόγο τον έχει προικίσει με ένα πλήθος εφόδια, που να του εξασφαλίζουν την καλή του υγεία και κατάλληλη συνείδηση του περιβάλλοντος, που διαμένει. 
Την συνείδηση και ομορφιά της Φύσης του την εξασφαλίζουν οι κατάλληλα διαμορφωμένες αισθήσεις.

Τρία είναι τα ερωτήματα που εύλογα προκύπτουν:
1) Γιατί η Φύση διαμόρφωσε έτσι τις αισθήσεις στον άνθρωπο.
2) Ο χρόνος είναι ένα Φυσικό μέγεθος?
3) Πως και αν αναπληρώνεται,  η ατέλεια της ανυπαρξίας στον άνθρωπο αισθητηρίου για τον χρόνο. 

Η αναγκαιότητα  στην διαμόρφωση των αισθήσεων έγκειται στον αντίστοιχο περιορισμό του φάσματος ευαισθησίας των πέντε αισθήσεων.
Έτσι αποκαλύπτεται η ομορφιά της Φύσης, ως αντανάκλαση της ομορφιάς, που είναι δομημένος  ο εσωτερικός μας κόσμος. 
Αν τα (5) αισθητήρια όργανα κάλυπταν όλο το προσφερόμενο στα αισθητήρια όργανα φάσμα. 
Ο άνθρωπος θα είχε την εντύπωση, ότι πλέει μέσα σε ένα απέραντο χυλό από ενεργειακά κβάντα. 

Έτσι δεν  αποκαλύπτεται μεν η πραγματικότητα στην Φύση, συμβαίνει όμως κάτι πολύ πιο σοβαρό.
Ήτοι αυτό που σχετίζεται με την συγκρότηση και δομή του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου.
Αποκαλύπτεται έτσι μια ανθρώπινη πραγματικότητα, που βασίζεται στην διαμόρφωση των (5) αισθήσεων του ανθρώπου.
 -Αυτό όμως που βλέπει και αντιλαμβάνεται σαν πραγματικότητα είναι η προβολή της εσωτερικής δομής του ανθρώπου.
 -Δηλαδή η ομορφιά του εσωτερικού μας κόσμου και κατά συνέπεια η θεϊκή μας προέλευση και ουσία 
Απαντήθηκε έτσι το πρώτο από τα ανωτέρω τεθέντα ερωτήματα.

Το δεύτερο ερώτημα είναι το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. 
Όπως συνηθίζεται, να λέγεται για θέματα έχοντα άμεση σχέση με την ίδια μας την Ζωή .
Αναφέρομαι στο μέγεθος   χρόνος.
Κατ' αρχήν πρέπει να επισημανθεί το γεγονός, ότι ο χρόνος υπεισέρχεται σε όλα τα θεμελιώδη συστήματα μετρήσεων των Φυσικών μεγεθών.
-Όπως είναι για παράδειγμα κατ' ανάγκη το θεμελιώδες μετρικό σύστημα CGS, με αντίστοιχα θεμελιώδη μεγέθη την μάζα (Μ), το μήκος (L) και τον χρόνο (T)  και  αντίστοιχες μονάδες τα  (cm) - (gr) - (sec). 
-Στο Τ.Σ (Τεχνικό σύστημα) με θεμελιώδη μεγέθη πάλι τα ίδια ήτοι:
 Μάζα, μήκος, χρόνος και μονάδες,  αλλάζουν όμως οι μονάδες μέτρησης των, ως προς  το μήκος και την μάζα ήτοι:  
Το χιλιόγραμμο μάζης (Kgr) , το μέτρο (m) , και το δευτερόλεπτο (sec). 

Εκτός από τα θεμελιώδη (μεγέθη) στην (Φυσική) επιστήμη υπάρχουν και τα παράγωγα, τα οποία ορίζονται από σχέσεις,  που παράγονται από τα Φυσικά φαινόμενα καθ' εαυτά.
Για παράδειγμα ο τύπος της ταχύτητας στην ευθύγραμμη ομαλή κίνηση δύνεται από την μαθηματική σχέση: 
Ταχύτητα ομαλής ευθυγράμμου κίνησης V: 
           (V)= διάστημα (S)/ χρόνος (t). 
Οι διαστάσεις στο θεμελιώδες σύστημα CGS και Τ.Σ είναι οι εκθέτες των δυνάμεων με  βάση αντιστοίχως τα M(μάζα)-L(μήκος)-Tχρόνος), και  βγαίνουν από την ως άνω σχέση ορισμού της ομαλής κίνησης κινητού:
                             V=s/t. 
Οι αριθμοί (0,1,-1),  είναι εκθέτες δυνάμεων με βάσεις τα M-L-T και αποκαλούνται διαστάσεις της ταχύτητας στο σύστημα CGS ή  το Τ.Σ.

Στην Φυσική προέκυψε αυτομάτως η ανάγκη χρήσεως του μεγέθους με οντότητα φυσικού μεγέθους και την ονομασία  χρόνος, σαν να ήταν σε ύπνωση στον νου του Όντος ή αλλιώτικα της Φύσης.
Πράγματι και λογικά μπορεί να προκύψει η ανάγκη χρήσης ενός φυσικού μεγέθους, που να αντιστοιχεί στο σύνολο των σημείων της τροχιάς ενός κινητού.
Έτσι ο χώρος σε μια κίνηση είναι ένα σύνολο σημείων του φυσικού μεγέθους χρόνος (t) και αντιστοίχως ο χρόνος είναι σύνολο σημείων χώρου (s). 
Αυτά τα συμπεράσματα ως προς την τοπολογία του μεγέθους χρόνος.

Εδώ όμως εκτός της τοπολογίας αναφύεται το ερώτημα πως προέκυψε η ανάγκη εισαγωγής και ποια είναι η πηγή του μεγέθους (Χρόνος)
Από την ανωτέρω παραπομπή αντιγράφω την πρώτη παράγραφο του επίλογου.

Ο χρόνος, σε όλες τις εποχές, αλλά ιδιαίτερα μετά την διατύπωση των θεωριών της Ειδικής και της Γενικής Σχετικότητας, αποτέλεσε το επίκεντρο ενασχόλησης πολλών ανήσυχων πνευμάτων, που όλα εστιάζουν στα εξής ερωτήματα: 

Υπάρχει πραγματικά η διάσταση χρόνος ή όχι; 

Προς τα πού κινείται; Είναι αντιστρεπτός ή όχι; Μπορούμε να ταξιδέψουμε στο παρελθόν ή το μέλλον;  Έχει αρχή και τέλος ο χρόνος και πού είναι αυτά; 

Προφανώς όλα τα ερωτήματα είναι αναπάντητα αλλά και μόνο η διατύπωσή τους δημιουργεί και διαμορφώνει μια μυστηριακή και γοητευτική ατμόσφαιρα και γεννά μια παράξενη ψυχική διάθεση, όπως όταν επικοινωνείς με το θείο.

Με την βοήθεια των κατωτέρω απλών  συλλογισμών, είναι δυνατόν ωστόσο να δοθεί απάντηση στο ζήτημα της ύπαρξης ή μη του χρόνου.

Αναφέρθηκε ανωτέρω ότι:

1)Ο άνθρωπος είναι το ευνοούμενο Ον της Φύσης.

Νομίζω ότι αναφέρθηκαν  αρκετά επιχειρήματα υπέρ αυτής της άποψης.

2)Έχει λεχθεί εξ άλλου, ότι βάση της εμφάνισης του κόσμου, που ζούμε είναι η Ενότητα, με άλλα λόγια η εκδήλωση του κόσμου όλου στηρίζεται στην Ενότητα.

3)Λόγω αυτής της Ενότητας οι άνθρωποι δεν

μπορούν να ζουν απομονωμένοι στην Ζωή, τείνουν συνεχώς να έλκονται το αρσενικό με το θηλυκό, με τα βέλη του θείου Έρωτα (Πλάτων) και να αποτελούν τελικά ζεύγη.

Αλλά και γενικότερα στην Ζωή οι άνθρωποι αισθάνονται την ανάγκη συντροφικότητας και της φιλίας ο ένας του άλλου. 

4) Εν γένει όλα τα αντίθετα όντα έλκονται,  λόγω της ισχύουσας Ενότητας.

5) Σε όλα τα έμβια όντα έχει αναπτυχθεί επομένως το συναίσθημα την νοσταλγίας επανένωσης:

Αχ πότε θα ενωθούμε ξανά, για να επανέλθει η 
χαμένη Ενότητα.
6) Μ' αυτόν τον τρόπο εισέρχεται αυτομάτως στην συνείδηση των ατόμων η διάσταση του χρόνου.

7)Οπότε σιγά σιγά εδραιώνεται στην συνείδηση αυτή 
η στάση ζωής και ενσωματώνεται μέσα σε  ολόκληρη την ανθρώπινη ύπαρξη.
8) Ο χρόνος δηλαδή δρα ως φυσικό μέγεθος φάντασμα.

9) Τέλος επειδή το φυσικό μέγεθος (εντροπία) ενός κλειστού συστήματος σωμάτων σε κάθε μεταβολή τείνει συνεχώς να αυξάνει, ακολουθώντας την φυσική ροή της θερμότητας, από περιοχές υψηλής σε άλλες χαμηλότερης θερμοκρασίας.

Η δε εντροπία είναι το βέλος του (χρόνου), άρα ο χρόνος αυξάνει κατά την φορά αύξησης της εντροπίας.

Έτσι δεν χρειάζεται ιδιαίτερο αισθητήριο χρόνου και η Φύση έδωσε στον άνθρωπο την έμφυτη ικανότητα να έχει συνείδηση του χρόνου χωρίς να χρειάζεται ειδικό αισθητήριο χρόνου.

Το γεγονός αυτό αποτελεί απάντηση και στο 3ο αρχικό ερώτημα.
Με το να ενσωματώσει η ίδια η Φύση τον χρόνο στην συνείδηση των όντων, μέσω της διατηρηθείσης κατά την εκδήλωση Ενότητας.

Αυτή είναι η αιτία, που χρόνος αποκαλείται φάντασμα, διότι δεν προκύπτει από αντίστοιχο αισθητήριο, οπότε: 

-Η συνείδηση του  χρόνου είναι απλά ένα αποτέλεσμα της διατήρησης Ενότητας μετά την εκδήλωση του Ενιαίου Όντος σε κόσμο.

-Η Φύση μας δείχνει με αυτόν τον τρόπο την αλήθεια της Ενότητας  των όντων.
-Απομένει σε μας η συνειδητοποίηση της ισχύουσας Ενότητας των πάντων. 
Με αφετηρία την συνειδητοποίηση του δεδομένου του  χρόνου, που έχει την ρίζα του στην Ενότητα. 
Οπότε αυτομάτως προκύπτει και αίσθηση του χρόνου, που υποβάλλει το μεγαλείο της καλυπτόμενης από  τα φαινόμενα Ενότητας.

-Τέλος φαίνεται  ότι ο χρόνος είναι ενιαίος για όλα τα έμβια όντα της Γης.
Το σκέτο μέγεθος χρόνος στην ουσία είναι  ανύπαρκτο, μια κατ ανάγκη ανθρώπινη εφεύρεση.  
-Οπότε το συμπέρασμα, ότι δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον και ότι συμβαίνει, είναι μόνο στο (παρόν), είναι η μόνη αλήθεια.
Αφού το μόνο που αντιλαμβάνεται η ανθρώπινη συνείδηση είναι το στιγμιαίο γεγονός.

Δηλαδή τον   χώρο εντός του οποίου λαμβάνει χώρα το συγκεκριμένο γεγονός και τον  χρόνο , κατά τον οποίο αυτό συμβαίνει.
Άρα η συνείδηση αντιλαμβάνεται μόνο γεγονότα που συμβαίνουν στον χωρόχρονο, όπως ακριβώς  προβλέπει και η Θεωρία της Σχετικότητας.
Για παράδειγμα, αυτή την στιγμή η ώρα είναι 1&36" μ.μ κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή και γράφω.
Άν αφαιρέσω την ώρα ή τον χώρο η πρόταση μένει ξεκρέμαστη στο αέρα, γεγονός που αποδεικνύει ότι, μόνο με την παρουσία του χωροχρόνου, το συμβάν αποκτά την δέουσα βαρύτητα, καθαρότητα και σημασία.
Ο χρόνος μόνος του δεν έχει νόημα, ως επίσης και ο σκέτος χώρος. 

Μόνο το μόνιμο πάντρεμα των δύο μπορεί να γίνει αποδεκτό, όπως επιτάσσει η λογική και επιβεβαιώνεται από την Θεωρία της Σχετικότητας,

Ο συνδυασμός του χώρου με τον χρόνο ονομάστηκε στην Φυσική χωροχρόνος. 

Δηλαδή ο χρόνος που μετράει ο άνθρωπος μέσω των ρολογιών, είναι καθαρά δική του εφεύρεση, για να ρυθμίζει τις καθημερινές του ασχολίες . 
Όταν όμως έχεις γαλουχηθεί από τα σπάργανα με την ύπαρξη  ξεχωριστού και  αυθύπαρκτου χρόνου. 
Είναι αδύνατο, αν όχι απλώς δύσκολο, να περάσει στην συνείδησή σου μια τέτοια αλήθεια.
Εξ άλλου η ιδέα του χωροχρόνου η οποία είναι η μόνη, που αληθεύει, είναι εξ ίσου δύσκολη και προϋποθέτει Φυσική προπαίδεια για να γίνει αποδεκτή. 
Όποιος το καταφέρει θα έχει κάνει την τελική υπέρβαση και θα είναι αυθεντικός εκπρόσωπος της Φύσης. 
Ελεύθερος να χαρεί μια αληθινή και δημιουργική Ζωή.