Αναγνώστες

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Λύση για την έξοδο από την κρίση που μαστίζει την χώρα.

Υπάρχει (λύση εξόδου) από την κρίση και είναι τόσο απλή, που δεν καταλαβαίνω, γιατί δεν σκέφτηκε να την την θέσει σε εφαρμογή ή να ερευνήσει την δυνατότητα εφαρμογής της, μέχρι σήμερα  η κυβέρνηση της Ελλάδος.
Το διαδίκτυο βρίθει από δημοσιεύματα με κεντρική ιδέα το πείραμα  του Βεργκλ και την χρήση ενός τοπικού νομίσματος σε περιορισμένη έκταση και χρήση.
Τουλάχιστον να την μελετήσει και να ερευνήσει η Ελληνική κυβέρνηση την δυνατότητα εφαρμογής της σαν ιδέα.
Η λύση έχει ήδη εφαρμοσθεί στην μικρή πόλη Βεργκλ της Αυστρίας με απόλυτη επιτυχία.


Το χρήμα της Woergl
                                     
(Λεπτομέρειες του πειράματος εδώ)
Η διαφορά έγκειται στο αν είναι δυνατόν να έχει εφαρμογή σε ένα ολόκληρο κράτος και όχι σε μια μεμονωμένη πόλη.
Υπό την έννοια να έχουμε ένα τοπικό νόμισμα μόνο για χρήση εντός της χώρας, χωρίς να φύγουμε από την  Ευρώ ζώνη.
Το ερώτημα αυτό μπορεί να απαντηθεί μόνον αν γίνει επίσημη θέση από την κυβέρνηση της Ελλάδος.
Αν με άλλα λόγια μπει στο μυαλό των εγκεφάλων της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου η ιδέα, ή μιας μελλοντικής κυβέρνησης ενδεχομένως. 
Η οποία θα αναθέσει σε αρμόδιους οικονομικούς παράγοντες να  ερευνήσουν αυτή την δυνατότητα, κάνοντας σχετικές ενέργειες προς την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα). 
Προϋπόθεση εφαρμογής της λύσης Βεργκλ θα είναι ότι το νόμισμα που θα κόψει  το Κρατικό Νομισματοκοποίο  ( με το όνομα π.χ Ευρώ Ελλάδος) θα δαπανάται μόνο για εκτέλεση εργασιών εντός Ελλάδος.
Θα επανέλθουμε κατά κάποιο τρόπο σε ένα είδος δραχμής.
Η ονομασία δεν έχει σημασία αλλά η χρήση του νέου νομίσματος.
Κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτό που εφήρμοσε ο Δήμαρχος της Βεργκλ, με την διαφορά ότι  στην προκειμένη περίπτωση το νόμισμα θα χρησιμοποιείται σε ολόκληρη την χώρα. 
Το δε επίσημο ευρωπαϊκό νόμισμα,  διατηρείται και θα χρησιμοποιείται για κάλυψη των  υποχρεώσεων της Χώρας προς τους δανειστές και την διεξαγωγή εμπορικών συναλλαγών με άλλες χώρες του εξωτερικού.   
Η εφαρμογή της ιδέας από τον Δήμαρχο της  Αυστριακής πόλης Βεργκλ, στηρίχτηκε στις ιδέες του βιβλίου του οικονομολόγου Σίλβιο Γκέσελ " Η φυσική τάξη".
Η κεντρική ιδέα του βιβλίου ήταν η αποτροπή συγκέντρωσης του χρήματος από μερικούς πλούσιους, με σκοπό τον δανεισμό με υψηλά επιτόκια.
Κάτι σαν τις (αγορές) που τοκίζουν σήμερα χρήματα με επιτόκια κυμαινόμενα και απόλυτα ελεγχόμενα από λίγους επώνυμους, γνωστούς στους παγκόσμιους οικονομικούς  κύκλους.
Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας ενέργειας είναι η έλλειψη ρευστού στην αγορά της χώρας  και  μαρασμός της οικονομίας των χωρών αυτών κατ' ακολουθίαν.  
Αποτέλεσμα οι χώρες δεσμεύονται  και εκπίπτουν, έτσι ώστε να είναι διαρκώς εξαρτημένες από τους δανειστές, χωρίς οικονομική και γενικότερα δημοσιονομική αυτοτέλεια.
Με άλλα λόγια μεταβάλλονται  σκέτα προτεκτοράτα των οικονομικά ισχυρών  χωρών.  

Η εφαρμογή του σχεδίου είχε καταπληκτικά αποτελέσματα στην πόλη Woergl.
1)Μηδενισμό της (ανεργίας) που είχε φτάσει το 30%.
2)Υλοποίηση όλων των δημόσιων έργων  που εκκρεμούσαν μέχρι την εφαρμογή της ιδέας.
3)Οι πολίτες περνούσαν καλύτερα, μακράν της οικονομικής ασφυξίας που τους οδηγούσε το κεντρικό νόμισμα.
Είναι αρχή της ψυχολογίας ότι η ήρεμη οικονομική κατάσταση των ανθρώπων συντελεί την καλή σωματική τους υγεία και οικογενειακή ευτυχία.
Όταν δε η οικογένεια, που είναι το στοιχειώδες συστατικό της κοινωνίας, είναι υγιής και το έθνος ολόκληρο χαίρει άκρας υγείας.  

Αναρωτιέμαι τώρα, πως είναι δυνατόν να μην το έχουν σκεφτεί και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες?
Και όμως τρεις Ευρωπαϊκές χώρες  σκέφτηκαν εγκαίρως τα μειονεκτήματα του κοινού νομίσματος  και  διατήρησαν το εθνικό τους νόμισμα. 
Δηλαδή   εφαρμόζουν ήδη μια παραλλαγή της ιδέας.
Δεν είναι  ακριβώς ατόφια εφαρμογή της  ιδέας,  σύμφωνα με την παραπάνω πρόταση, αλλά παραλλαγή αυτής, καθ' όσον  διατήρησαν μεν  το υπάρχον εθνικό νόμισμα, αλλά  οι εμπορικές συναλλαγές και η διακίνηση ανθρώπων μεταξύ των κρατών  της ΕΟΚ, διεξάγεται με βάση το Ευρώ. 
Οικονομολόγος δεν είμαι και δεν γνωρίζω κατά πόσον αυτό είναι εφικτό,  να εφαρμοσθεί σε κρατική κλίμακα.
Αν δηλαδή εφαρμοσθεί  η ιδέα με τις σχετικές προϋποθέσεις πάντα,  πόσο αυτό θα επηρεάσει το χρηματοπιστοτικό σύστημα της Ευρώπης γενικότερα.
Αλλά με συγκινεί σαν ιδέα, γιατί κτυπάει κατ' ευθείαν στην καρδιά τον καπιταλισμό και απελευθερώνει τις δυνάμεις εργασίας, που παράγουν ουσιαστικά τον πλούτο.

Εξ όσων γνωρίζουν οι περισσότεροι  Έλληνες, οι άνθρωποι  που βρίσκονται στο τιμόνι της εξουσίας τώρα, αλλά και στο παρελθόν, είναι άνθρωποι που έχουν σπουδάσει οικονομικά σε διακεκριμένα Πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Εκεί λοιπόν  τους δίδαξαν την απλή αρχή της οικονομίας που λέει: 
Ότι το χρήμα στην ουσία είναι σκέτο χαρτί,  αν δεν αντιπροσωπεύει εργασία.
Διότι η εργασία είναι η μόνη κατ' ουσίαν, που παράγει  τον πλούτο.
Τι μεγαλύτερη επιβεβαίωση χρειάζεται αυτή η αρχή, από αυτό που έκανε ο άνθρωπος, που τόλμησε να εφαρμόσει πρώτος παγκοσμίως την ιδέα της ουσιαστικής σημασίας του χρήματος.
Ο Δήμαρχος της Woergl σαν πρώτη κίνηση τύπωσε 32000 σελήνια ως "Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας".   
Είναι σίγουρο όμως, ότι αυτό το διδάχτηκαν και το γνωρίζουν καλά οι κυβερνώντες. 
Κατά συνέπεια για να μην το εφαρμόζουν πάσι θυσία για το συμφέρον της χώρας τους, είναι πολύ πιθανόν να εξυπηρετούν, ως φαίνεται εμμέσως συμφέροντα των "ανώνυμων" αγορών.

Η Ελλάδα οδηγήθηκε με σατανικό τρόπο, ως πρόβατο επί σφαγήν, για ένταξη στην ζώνη του ευρώ.
Η μεθόδευση έγινε επί κυβερνήσεως Σιμίτη, από ειδικούς της τράπεζας (Goldman Sachs).
Οι οποίοι αλλοίωσαν με ψεύτικα στοιχεία τα οικονομικά δεδομένα της Ελλάδας, με σκοπό την αποδοχή της χώρας σαν μέλος της ζώνης του Ευρώ. 
Η Goldman Sachs γνωστή ως η τράπεζα της παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης, είναι αυτή που έχει απίστευτη δίψα για παγκόσμια εξουσία. 

Επεκτείνοντας τον συλλογισμό, θα μπορούσαν όλοι οι λαοί της Ευρώπης να διατηρήσουν το εθνικό τους νόμισμα και να υπάρχει το Ευρώ μόνο για τις συναλλαγές μεταξύ των Ευρωπαϊκών κρατών.
Να αντιστοιχηθεί δηλαδή  κάθε ευρωπαϊκό κράτος με μια υποθετική πόλη Βεργκλ της Αυστρίας, με κεντρικό έλεγχο και  επιτήρηση την διοίκηση της Ε.Κ.Τ.
Θα υπήρχε κάποια δυσκολία στην μετατροπή των τοπικών νομισμάτων στα σύνορα των χωρών, κατά την διακίνηση πολιτών και εμπορευμάτων , αλλά η οικονομική ανεξαρτησία των χωρών θα ήταν δεδομένη και μάλλον υπερέχει αυτών των μειονεκτημάτων. 
Ένα άλλο πρόβλημα που θα εμφανισθεί μετά την καθιέρωση τοπικού νομίσματος, είναι η σχέση του με το Ευρώ, η μετατροπή δηλαδή της  αξίας του σε Ευρώ. 
Η αποπληρωμή των χρεών των Ευρωπαϊκών χωρών και οι διακρατικές συμφωνίες υποτίθεται, ότι θα γίνονται σε Ευρώ.
Αυτά όμως  είναι προβλήματα για επίλυση από το οικονομικό επιτελείο της εκάστοτε κυβέρνησης.  
Έτσι θα είχαμε μια Ένωση Ευρωπαϊκών Εθνών με αλληλεγγύη μεταξύ τους και όχι μια Γερμανική Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση.
Ίσως να είναι λίγο ρομαντικό και ανέφικτο στην πράξη αυτό σαν πρόταση, αλλά νομίζω ότι πρέπει να εξετασθεί η εφαρμογή του τουλάχιστον στην Ελλάδα, που
αντιμετωπίζει άμεσα οικονομικά προβλήματα με κίνδυνο χρεωκοπίας, αν δεν έχει ήδη χρεοκοπήσει.   

Οι χώρες που έξυπνα ξέφυγαν από τον βρόχο του κοινού νομίσματος είναι η Αγγλία, Δανία και Σουηδία.  
Αυτό θα ήταν μια ακόμη εφαρμογή του κοσμικού νόμου της ομοιότητας,  διότι αφού μπορεί να ισχύσει για μια ή περισσότερες πόλεις του ίδιου κράτους, άρα θα έχει ισχύ και για συνασπισμό κρατών, όπως είναι η Ευρωπαϊκή ένωση. 

Στην περίπτωση της ΕΟΚ μπαίνει στη μέση η εκμετάλλευση των αδύναμων κρατών από τον  ισχυρό ή τους ισχυρότερους, με ποικίλους τρόπους.
Για παράδειγμα κατασκευάζουν μια γενική κεντρική τράπεζα, εν προκειμένω λέγεται (Ε.Κ.Τ) η οποία ελέγχει τα πάντα, σε ότι αφορά το κοινό νόμισμα. 
Το αποτέλεσμα είναι, ότι κερδίζουν οι τράπεζες, αυτά που χάνει ο απλός λαός.
Αλλά χωρίς τον λαό δεν χρειάζονται και οι τράπεζες, αίρεται με άλλα λόγια αυτομάτως η ανάγκη ύπαρξης των. 
Κάτι μου λέει όμως μέσα μου, ότι αξίζει τον κόπο να διερευνηθεί η δυνατότητα εφαρμογής της ιδέας από ένα ή περισσότερα  κράτη του Ευρωπαϊκού νότου, μετά από  κάποια συνεννόηση μεταξύ τους.
Αν δεν ερευνηθεί η δυνατότητα εφαρμογής της ιδέας από την υπάρχουσα κυβέρνηση, δεν γνωρίζω για ποιους λόγους, πιστεύω και ελπίζω ότι θα το πράξει η επόμενη   Εθνικής Σωτηρίας. 
Η εφαρμογή της ιδέας δεν αναιρεί  την πολιτική γραμμή της επόμενης κυβέρνησης να εφαρμόσει το εξαγγελθησόμενο πρόγραμμα της.
Είδομεν!