ΕΔΏ και ΤΏΡΑ, κατάσταση του ΌΝΤΟΣ πριν αρχίσει η Δημιουργία. Ο Χωρόχρονος ταυτίζεται με την Δημιουργία. Η Αυτογνωσία είναι η συμμετοχή του ανθρώπου στα δρώμενα της Φύσης.

Διαλογισμός οδηγεί άμεσα στο  ΕΔΏ και ΤΏΡΑ.

Ο σωστός διαλογισμός, ως προς την ακολουθητέα  μέθοδο, την  στάση του σώματος και την διάρκεια,  είναι ένα μέσον, που  οδηγεί με σχετική ασφάλεια στην αίσθηση του ΕΔΏ και ΤΏΡΑ.
Αυτή η αίσθηση συνεπάγεται αποταύτιση από το "εγώ".

Με άλλα λόγια "εγώ" και αίσθηση του ΕΔΏ και ΤΏΡΑ είναι αδύνατον να συνυπάρξουν ταυτόχρονα στην ίδια ύπαρξη. 

Στην κατάσταση αυτή, το Εδώ γίνεται Παντού, και το Τώρα γίνεται Αιωνιότητα.

Συνεπώς χάνουν το νόημά τους ο Χρόνος και ο Χώρος.
Ήτοι Χώρος σημαίνει: 
Οπουδήποτε, παντού.
Και Χρόνος:

Οποτεδήποτε, πάντα.
Δηλαδή αυτά τα δυο φυσικά μεγέθη δεν επηρεάζουν καθόλου την (φυσική) πραγματικότητα.

Δεδομένου τώρα ότι: 
Φυσική Πραγματικότητα  σημαίνει: 
Ότι έχει προηγηθεί εκδήλωση του Όντος.  
Ακόμη δε: 
Ότι, η Φυσική Πραγματικότητα  βρίσκεται υπό το καθεστώς του Χωροχρόνου.

Το όλο σκεπτικό οδηγεί με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι, στην κατάσταση του ΕΔΏ και ΤΏΡΑ, έχει μηδενισθεί ο Χωροχρόνος.

Δηλαδή δεν έχει ακόμη αρχίσει τίποτα.
Δεν υπάρχει καν Δημιουργία.

Το ανωτέρω συμπέρασμα σημαίνει τέλος: 
Ότι ο Χωρόχρονος ταυτίζεται με την εκδήλωση, την Δημιουργία.

Αυτογνωσία είναι η (συμμετοχή) του  ανθρώπου στα δρώμενα της Φύσης. 
Ήτοι ταύτιση του ανθρώπου με την ίδια την Φύση.

Εγκέφαλος του Ανθρώπου ως μια μικρογραφία του σύμπαντος κόσμου.

                                       
Η ανωτέρω παραπομπή θεωρείται απαραίτητη για την εμπέδωση της έννοιας Αυτογνωσία.
Πράγματι το ΟΝ πριν εκδηλωθεί  ήταν μια ουσία από καθαρή ενέργεια, με ενσωματωμένη την 
εντολή της αυτόματης εκδήλωσης σε Κόσμο.
Όταν λοιπόν το Ον εκδηλώθηκε σε Κόσμο, το έκανε γιατί δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αφού αυτή ήταν η Φύση του.
Εκτελούσε με άλλα λόγια, αυτόματα την εντολή της ίδιας του της ενδότερης δομής.

Όταν όμως αντίκρισε το θαύμα, που έγινε, του γεννήθηκε η επιθυμία, να γνωρίσει την Φύση του. 
Αυτό το θαύμα, που προέκυψε αυτόματα από την ενδότερη Φύση του Όντος.
Να γνωρίσει δηλαδή το εαυτό του.
Να αποκτήσει  με άλλα λόγια την Αυτογνωσία. 
Ήταν όμως τόσο έντονη αυτή του η επιθυμία, που αναζήτησε επειγόντως μέσο να την πραγματοποιήσει.  
Το μέσον βρέθηκε τελικώς και ήταν το τελειότερο ΟΝ της Δημιουργίας ο Άνθρωπος.
Σ'  αυτόν και ανέθεσε το σπουδαίο αυτό (καθήκον) της απόκτησης της Αυτογνωσίας. 
Η προτροπή Γνώθι σ' Αυτόν που αποδίδεται στον Σωκράτη.
Πρέπει να είναι έκτοτε ο κεντρικός άξονας ηθικής συμπεριφοράς για όλο  το ανθρώπινο είδος.