Τα δυο χαρακτηριστικά που κάνουν ένα κράτος και τον λαό του να νοιώθουν ατρόμητοι, είναι ο πλούτος και η πολεμική θωράκιση.

Παντοτινά αντίθετοι. Παρόμοιες διαφορές ως οι αρχηγοί και οι λαοί τους.

Όταν νιώθεις, ότι είσαι και εσύ αρκετά ισχυρός σαν τον αντίπαλό σου, από  άποψη οικονομική και εξοπλισμών.
Αυτές οι διαφορές στους δυο ανωτέρω πολέμιους, αυξάνει περαιτέρω το φάσμα του φόβου.
Σχετικά με την έκβαση, που φυσιολογικά υπολογίζεται πριν την τελική σύγκρουση.  
Δηλαδή γνωρίζουν και οι δύο αντίπαλοι, ότι σήμερα με την εξέλιξη των μέσων που υπάρχει εν τω μεταξύ, σε μια πολεμική σύρραξη.
Οι απώλειες που θα υπάρξουν εκατέρωθεν και στα δυο στρατόπεδα, θα είναι εξ ίσου σοβαρές και ολέθριες. 
Τέτοιες σκέψεις προκαλούν καθυστέρηση έναρξης της πολεμικής σύρραξης, προς όφελος και των δυο αντιπάλων τελικώς.
Δεδομένου ότι και οι δύο ιδεολογικά αντίπαλοι επιδίδονται προς το παρόν με πάθος στην βελτίωση της θέσεως εκάστου και στους δυο παράγοντες, ήτοι εξοπλισμοί και οικονομία.

Κατά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο όμως η Ρωσία δέχθηκε σημαντική (βοήθεια) από τις ΗΠΑ, παρά τις μεγάλες ιδεολογικές διαφορές που χώριζαν και εξακολουθούν να χωρίζουν τις δύο περιοχές του πλανήτη.

Από την εν λόγω παραπομπή αντιγράφω το παρακάτω απαραίτητο απόκομμα.
Eπίσης στις αιτίες πρέπει να προστεθεί και η μεγάλη βοήθεια που δέχτηκε η Ρωσία από την Αμερική λίγο αργότερα.
Ο Πρόεδρος Ρούσβελτ δημιούργησε το πρόγραμμα Δανεισμού και Εκμισθώσεων στέλνοντας στην Σταλινική Ρωσία χρήματα και στρατιωτικό υλικό για την αναχαίτιση της Βέρμαχτ.

Συγκεκριμένα είχε με τον Στάλιν κρυφή και συνεχόμενη αλληλογραφία για τις διαδικασίες και τα σχέδια που δημιουργούνταν, ώστε η οικονομική και στρατιωτική βοήθεια να φτάσει στην Ρωσία. 

Αρχικά την 1η Οκτωβρίου 1941 υπογράφτηκαν από την Αμερική, Αγγλία και Ρωσία, το πρωτόκολλο της Μόσχας στο οποίο καθορίζονταν η βοήθεια, που θα αποστέλνονταν στην Ρωσία. 
Λίγο αργότερα, στις 4 Νοεμβρίου 1941, ο Στάλιν συμφώνησε μέσω επιστολής προς τον Ρούσβελτ σε άτοκο δάνειο 1 δις δολαρίων από την Αμερική και το Πρόγραμμα δανεισμού και εκμισθώσεων. 

Η αποπληρωμή του δανείου θα ξεκινούσε να αποπληρώνεται 5 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου μέσα σε διάστημα 10 ετών.

Τέλος η παρένθεση, επανέρχομαι εκεί που διέκοψα.  

Η παρακάτω εικόνα παριστάνει τίγρη σε στάση απειλής, έτοιμη για επίθεση στο θήραμα που θα εμφανισθεί.
Αν οι πολέμιοι είναι δυο, κάνουν επίδειξη ισχύος πριν την μάχη.

Είναι δε συχνά πιθανόν ο ένας εκ των δυο αντιπάλων, να αλλάξει ξαφνικά γνώμη και να απορρίψει την σύγκρουση. 
Ιδίως όταν πρόκειται περί ανθρώπων, σκεπτόμενος απλά και ανθρώπινα τις συνέπειες μιας ένοπλης σύγκρουσης.

Αυτά όσον αφορά πολέμιους σε ατομική κλίμακα, αλλά και σε μεγαλύτερη κλίμακα, μεταξύ εθνών συμβαίνουν ανάλογα γεγονότα.  

Οι ανωτέρω σκέψεις αναφέρονται σε κάθε σύγχρονη  κοινωνία, που έχει διαφορές πολιτικής, κοινωνικής ή όποιας δήποτε άλλης φύσεως, συνήθως με την γειτονική της χώρα. 
Για παράδειγμα όπως η Ελλάδα με την Τουρκία.

Σε μια άλλη κλίμακα ολόκληροι λαοί και κυρίως οι αρχηγοί τους, αναμένουν την αδυναμία του αντιπάλου για να εκδηλώσουν την επιθετική δύναμή τους.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο άνθρωπος επιζητεί μια γνήσια συνεύρεση, αλλά καταλήγει συνέχεια σε παραλλαγές, που δεν οδηγούν  σε καμιά ικανοποίηση του προβλήματος.
Αλλά πέφτουν όλο και σε νέες αποτυχημένες απομιμήσεις,  μιας γνήσιας ικανοποίησης, που προέρχεται από μια πραγματικά, αληθινή επαφή.

Αυτός είναι ο λόγος που δεν ησυχάζουν ποτέ  οι άνθρωποι  και ρίχνονται συνεχώς,  όλο  και σε καινούργιες περιπέτειες.
Ενδόμυχα αλλά ασυνείδητα ο πραγματικός σκοπός όλων αυτών των αποπειρών είναι πάντα ο ίδιος. 
Χωρίς   παρά ταύτα  να πετυχαίνουν ποτέ τον τέλειο σκοπό της Φύσης, που είναι η Ενότητα.
Αυτό είναι και το ζητούμενο από το ΟΝ, που κρύβεται μέσα τους.

 Αυτό το ΟΝ που κρύβεται βαθιά μες' την ψυχή του κάθε ενός από μας τους ανθρώπους και δεν του δίνεται ευκαιρία να εκδηλωθεί. 
Η λύση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μια: 
Απλά οι δυο πολέμιοι δεν έχουν προσδιορίσει  ακόμα τα μέσα και τον δρόμο προς εξομάλυνση των διαφορών, που τους χωρίζουν.
Είναι μια παραλλαγή δυσκολίας όμοια με την δυσκολία, που αντιμετώπισε  το ΟΝ στην αρχή της εκδήλωσής του σε κόσμο. 

Να μια σοβαρή αιτία, που τους κρατάει συνεχώς σε πολεμική ετοιμότητα και ίσως η μοναδική.
Γνωρίζουν δε ήδη τι σημαίνει μια πολεμική σύρραξη, για αμφότερους τους λαούς, που νομίζουν πως, κάτι τους χωρίζει.
Η όποια διαφορά στις νοοτροπίες των λαών που φυσιολογικά υπάρχει, εξομαλύνεται άμεσα με σοβαρό και ειλικρινή διάλογο. 
Ο εν λόγω διάλογος πρέπει και αρκεί να διεξάγεται μεταξύ των πλέον φωτισμένων αρχηγών των υπ' όψιν παρατάξεων. 
Που νομίζουν, ότι αυτό που τους χωρίζει, δεν μπορεί να εξομαλυνθεί με κάποιον άλλο τρόπο, εκτός της πολεμικής σύρραξης.