Αναγνώστες

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Προτροπή για αφύπνηση.

Προτροπή για Ξύπνημα

Ξανακουνάω τα κοιμισμένα Ελληνικά πνεύματα με δύο τρόπους –επιχειρήματα:
1ος Τρόπος:Αν καθόσαστε σε ένα τραπέζι πόκερ και ένας από τους τέσσαρες παίκτες μπλοφάρει συνεχώς στριμώχνοντάς σας στη γωνία  με έναν άγαρμπο τρόπο, που δημιουργεί αρνητικά σχόλια από τους παρακολουθούντες το παιχνίδι απ’ έξω.
Τι θα κάνετε? 
Να σας πω τι θα έκανε κάθε ζωντανός παίκτης του πόκερ, που δεν φοβάται να ρισκάρει, που ξέρει να τηρεί τις αξίες της ζωής και που έχει υπ’ όψιν του την μεγάλη αλήθεια, που είναι νόμος μέσα σ’ όλη την δημιουργία και που ο απλός λαός τον διατυπώνει με την μεστή  έκφραση, «η τύχη αγαπάει τους τολμηρούς» .
Μπλόφα στην μπλόφα κι’ όποιος αντέξει.
Ένα είναι το σίγουρο, ότι απ’ τους δύο παίκτες που μπλοφάρουν βγαίνει κερδισμένος, αυτός που έχει το δίκιο με το μέρος του, ο πιο αδύνατος, αλλά ο πιο υπερήφανος, που αισθάνεται να του έχουν προσβάλει την αξία του και την αξιοπρέπειά του  αυτός που δεν φοβάται.
Γιατί η ζωή προχωράει μόνο με τους τολμηρούς, τους δειλούς τους αγνοεί, τους θεωρεί ένα με το χώμα, πατάει επάνω τους και προχωράει.

2ος Τρόπος: Θέλετε να αποφασίσετε περι του πρακτέου με την λογική?
Λοιπόν για να κάνουμε καταμέτρηση των δυνάμεων των αντιπάλων ή μάλλον παικτών, γιατί περί παιγνίου πρόκειται στη ζωή, τα πάντα είναι ένα παιχνίδι.
Και πρώτα απ’ όλα να δούμε τις δυνάμεις μας, τα όπλα που έχουμε να ρίξουμε σ΄αυτό το παιχνίδι.

    
   1)     Βαριά βιομηχανία που λέγεται Τουρισμός, βασισμένη στα σπάνια
            δώρα  της  Φύσης, τον Ήλιο και την Θάλασσα.
2)      Εφευρετικότητα του Έλληνα δώρο της Φυλής μας κι’ αυτό από τους θεούς του Ολύμπου.
3)     Τον ορυκτό πλούτο, που υπάρχει στο υπέδαφος της χώρας μας και που δεν μας αφήνουν οι αντίπαλοί μας να τον εκμεταλλευτούμε διότι τον εποφθαλμιούν εκείνοι για λογαριασμό τους.
4)     Την Ελληνική γλώσσα στοιχείο αφανές, που όμως έχει τεράστια σημασία στην καταμέτρηση των δυνάμεων, αφού έχει αποδειχθεί από έρευνες, ότι οι ομιλούντες την Ελληνικήν, είναι ευφυέστεροι των υπολοίπων, στην αρχαία Ελλάδα μάλιστα ελέγετο το περίφημο: πας μη Έλλην βάρβαρος.
5)     Την Ελληνική ψυχή, που υποβάλει σε ενότητα στις δύσκολες στιγμές του έθνους και πολεμάει με αυτοθυσία, απωθώντας τον αντίπαλο φωνάζοντας αέρααα στη μάχη κατά του εχθρού.
 Αυτό το επιφώνημα από μόνο του κρίνει την μάχη και η νίκη οφείλεται σε έναν μηχανισμό αυτό-ανάδρασης που εμψυχώνει τον μαχητή και τον  κάνει ακόμα πιο λιοντάρι. 
Μόνο αυτά τα όπλα είναι βαρύ πυροβολικό και δύσκολα αντιστέκεται και ο πλέον άρτια εξοπλισμένος αντίπαλος.
Για εφεδρεία έχουμε και την διεκδίκησή μας των πολεμικών επανορθώσεων από τις τρομακτικές απώλειες που υπέστημεν κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, από τις στρατιές το 3ου Ράιχ, αν δε περιλάβουμε στις διεκδικήσεις μας και το κατοχικό δάνειο, ποιος είδε τον τσολιά και δεν τον φοβήθηκε
Τι περιμένουμε λοιπόν ….    
     
Απολλώνιος: apollon.blog.com & e-mail: servis7@otenet.gr
Nirav37.blogspot.com
  

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Η Ζωντάνια και η σημασία του ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΎ



    
Ο Διδάσκαλος Όσσο.

Η Φύση του Νου
Ο Νους δεν  είναι κάτι αυθύπαρκτο, ούτε κάτι σταθερό.
Ο Νους είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις σκέψεις των ανθρώπων χωρίς να ανήκει σε κανένα απολύτως άνθρωπο, είναι ένα σύνθετο πεδίο που παράγεται από τις σκέψεις των ανθρώπων απανταχού της γης.
Συνεπώς η συνήθης έκφραση, ο νους μου και ο νους σου είναι τελείως αβάσιμες.
Λόγω αυτής του της ιδιότητος δεν μπορούμε να ζήσουμε  τελείως χωρίς σκέψεις.   Αυτές οι σκέψεις όμως δεν είναι δικές μας απλά ανήκουν στο πεδίο  του νου, στο οποίο μέσα βρίσκεται και δικός μας εγκέφαλος και λαμβάνει σήματα που δεν του ανήκουν.
Δεν εξυπηρετούν ανάγκες της ύπαρξης καθαυτής και δεν έχουν σχέση με τις ανάγκες της.
Απλά ανήκουν στην φύση του πεδίου του νου.
Ο εγκέφαλός μας με άλλα λόγια είναι σαν ένα τρανζίστορ που επιπλέει, είναι εκτεθειμένος με άλλα λόγια, σε ένα σύνθετο πεδίο.
Κάθε φορά που θα μεταβάλει την συχνότητά του σαν δέκτης, συντονίζεται σε κάποια συχνότητα του σύνθετου πεδίου του νου και λαμβάνει αντίστοιχες  λήψεις, υπό μορφήν σκέψεων.
Έτσι οι άνθρωποι δεν δρουν σύμφωνα με δικές τους καθαρά υπαρξιακές ανάγκες, αλλά σύμφωνα με τις σκέψεις που επικρατούν στον νου κατά την στιγμή της συγκεκριμένης δράσης τους.
Για παράδειγμα, όταν κάποιος άνθρωπος συναντήσει έναν γνωστό του ή φίλο του, την στιγμή που εξέρχεται από μια διάλεξη, με θέμα τον πόλεμο και τις συνέπειες αυτού.
Η στάση του απέναντι στον φίλο του θα έχει στοιχεία αντιπολεμικά και θα του μιλάει συνέχεια για τις εντυπώσεις του, από την ομιλία, που μόλις είχε παρακολουθήσει.
Αγνοώντας τελείως την ανάγκη του φίλου του να εκφράσει τις δικές του απόψεις πάνω στο συγκεκριμένο θέμα ή προσωπικές του ανάγκες στο τέλος.
Με άλλα λόγια οι άνθρωποι δεν δρουν ελεύθεροι, αλλά βάσει σκέψεων, που δεν είναι δικές τους.
 Οι δράσεις τους επηρεάζονται από  τις επικρατούσες απόψεις στον  ΝΟΥ εκείνη την στιγμή της δράσης, ουδεμίαν σχέση ν έχουσες με την υπαρξιακή ανάγκη της συγκεκριμένης στιγμής.
Τι πρέπει να κάνει λοιπόν κανείς προκειμένου να ενεργεί σύμφωνα με τις υπαρξιακές ανάγκες της στιγμής?
Να απαλλαχθεί από τις παράσιτες και ξένες σκέψεις, του νου που δεν του ανήκουν, δεν έχει καμία σχέση με την ύπαρξή του.
Πως θα το καταφέρει αυτό? 
Υπάρχει μια  μέθοδος που εγγυάται απόλυτη επιτυχία και είναι αυτή του αληθινού «Διαλογισμού.» .



Στην κατάσταση  αυτή, που επιτυγχάνεται μετά από χρόνο, εξαρτώμενο από την φύση και  την προϊστορία της ύπαρξης.
Κατάσταση απολύτου καθαρότητας από σκέψεις στο νου.
Μια κατάσταση που νιώθεις ότι, είσαι ένα με την Φύση, λειτουργείς σε απόλυτο συντονισμό με την ΦΎΣΗ.
Αισθάνεσαι, την Φύση να κυλάει μέσα  στο αίμα σου:
Σαν να έχεις ξαναγεννηθεί νιώθεις να βρίσκεσαι σε έναν χώρο πρωτόγνωρο που κάθε τι είναι δικαιολογημένα στη θέση του.
Δεν έχεις καμιά απορία, νιώθεις πληρότητα, χαρά και δεν έχεις καμιά επιθυμία. 
Αυτή είναι η κατάσταση διαλογισμού και επιτυγχάνεται όταν έχεις απαλλαγεί από την επίδραση του νου, ο οποίος φέρνει στην συνείδηση, ότι ποιο άσχετο με τις ανάγκες της στιγμής.

Η κατάσταση διαλογισμού είναι σαν να έχεις φτάσει πλέον στο σπίτι σου δεν έχεις ανάγκη πια από κανέναν και τίποτα, γεύεσαι την πραγματική ελευθερία της ύπαρξης.




Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Οι αληθινοί Έλληνες

Οι αληθινοί Έλληνες

Ας ξυπνήσουμε επιτέλους καμιά φορά εμείς οι Έλληνες, έχουμε όπλα στα χέρια μας κι' αφήνουμε την Κα Μέρκελ να μας μεταχειρίζεται σαν πρόβατα χωρίς θέληση.
Ε! δεν είμαστε λοιπόν πρόβατα, μας συνήθισαν έτσι, σ' αυτή την νοοτροπία οι Δυτικού προσανατολισμού  κυβερνήτες μας και η διεθνής πολιτική.
Είμαστε λιοντάρια, όπως και όλοι οι άνθρωποι, όμως ακόμα πιο πολύ εμείς οι Έλληνες όταν χρειαστεί,  
Το αφήσαμε βέβαια να ξεχαστεί, γιατί είχαμε να φάμε, να κοιμηθούμε και μάλιστα μ' όλες τις ανέσεις μας, τόσες που καταλήξαμε παιδιά του καναπέ και της TV. 
Έχουμε τελείως ξεχάσει την ανθρώπινη Φύση μας, αρκεί όμως ένας βρυχηθμός και μόνο από  ένα αληθινό λιοντάρι, έναν αληθινό Έλληνα που αγαπά την πατρίδα του,  για να ξυπνήσει μέσα μας την αληθινή μας Φύση και να κοκαλώσει τότε όλη η Ευρωπαϊκή ζούγκλα.
Στην Ινδία κυκλοφορεί ένας σχετικός μύθος, που παρουσιάζει αυτή την παρανόηση των ανθρώπων , με μια παραβολή, αρκετά εύγλωττα.
Κάποτε λέει ένα κοπάδι λιοντάρια καθώς έτρεχε μέσα στη ζούγκλα, έφτασε σε μια λίμνη, τα λιοντάρια πήδηξαν τη λίμνη και εξαφανίστηκαν μέσα στη ζούγκλα.
Μια λιονταρίνα όμως που ήταν ετοιμόγεννη γέννησε εκεί ένα λιονταράκι και το παράτησε, τρέχοντας μετά να ενωθεί με το υπόλοιπο κοπάδι των λιονταριών. 
Αυτό το μέρος όμως  ήταν βοσκότοπος και συχνά πήγαινε εκεί ένας βοσκός το κοπάδι του με τα πρόβατα για να βοσκήσουν το τρυφερό χορτάρι.
Όταν αντίκρισε το λιονταράκι παρατημένο και πεινασμένο, το μάζεψε και το έβαλε σε μια λεχώνα προβατίνα να πιεί γάλα και να ζήσει. 
Όταν γύρισε στο μαντρί το λιονταράκι ακολούθησε μέχρις εκεί την από μηχανής θεού μητέρα του και ενσωματώθηκε άθελά του στο υπόλοιπο κοπάδι, αφού εκεί έβρισκε φαγητό και ύπνο κατά βούληση.
Σιγά-σιγά όμως απέκτησε και όλες τις συνήθειες των υπόλοιπων προβάτων του κοπαδιού, εντάχθηκε δηλαδή μέσα στο σώμα του κοπαδιού σαν ίσος προς ίσον.    
Μια μέρα που έτυχε να περνάει από αυτά τα μέρη ένα άλλο κοπάδι με λιοντάρια, τα πρόβατα όλα το έβαλαν στα πόδια και μαζί μ' αυτά και το νεαρό λιοντάρι μας, που είχε εντωμεταξύ ενηλικιωθεί και φάνταζε σαν ένα υπερήφανο λιοντάρι, χωρίς όμως καθόλου λιονταρίσια συμπεριφορά.
Ένας γέρο-σοφός, αρσενικό λιοντάρι, όταν είδε αυτό το φαινόμενο, ένα σωστό λιοντάρι να το βάζει στα πόδια με τ' άλλα πρόβατα για να σωθεί, τούστριψε και αποφάσισε να ξεδιαλύνει το μυστήριο.
Κυνήγησε λοιπόν το νεαρό λιοντάρι, που έτρεχε αρκετά πιο γρήγορα, όμως παρά την ηλικία του το γέρικο κορμί υπάκουσε στην εσωτερική θέληση του εαυτού του και το πρόφτασε σε μια στροφή, του έκλισε τότε τον δρόμο και του φώναξε, δεν θα σε πειράξω, μόνο να σου δείξω κάτι θέλω, ακλούθησέ με μέχρι εδώ παρακάτω, που είναι μια λίμνη θέλω να δεις κάτι.
Έτσι κι' έγινε, φτάσανε μπροστά στη λίμνη και τότε το σοφό λιοντάρι λέει στο νεαρό, σκύψε και κοίτα μέσα στο νερό και πες μου τι βλέπεις.
Το νεαρό λιοντάρι έτσι και έπραξε...όταν όμως αντίκρισε τη φάτσα του μέσα στο νερό, αναπήδησε συνειδητοποιώντας  αμέσως την πλάνη του, κατάλαβε πόσο διαφορετικό ήταν απ' τα πρόβατα και αμέσως ένας ισχυρός βρυχηθμός βγήκε απ' τα βάθη της ψυχής του που έκανε όλη τη ζούγκλα να παγώσει.
Εμείς οι Έλληνες είμαστε πιο λιοντάρια από λιοντάρια και η ιστορία μας το έχει αποδείξει αδιαμφισβήτητα.
Τι να πρώτο-αναφέρει κανείς αρχίζοντας από την αρχαιότητα, τον Λεωνίδα με τους τριακόσιους μαχητές που έπεσαν μέχρι ενός στο στενό των Θερμοπυλών, εμποδίζοντας τον Περσικό στρατό να περάσει, γιατί ήταν τέτοια και η παιδεία τους και η πειθαρχία και σκληρή εκγύμναση που τους διέκρινε. 
Ξεχνιέται το περίφημο  "ή ταν ή επί τας"  που έλεγαν οι σπαρτιάτισσες μητέρες στα παιδιά τους όταν έφευγαν για την μάχη, είχαν όμως έτσι γαλουχηθεί ανάλογα, δεν ήταν παιδάκια του καναπέ και της καλοπέρασης ,το χάζεμα στην καφετέρια και στα χαζό σίριαλ της TV, ξάπλα στον καναπέ. 
Μην πάμε όμως μακριά, η πιο πρόσφατη ιστορία μας, μια  άλλη πραγματικότητα μας παρουσιάζει.
 Eμφανίζει έναν Έλληνα θηρίο ανήμερο που μπορεί να κρατάει στο Ρούπελ στρατιές Γερμανών κατακτητών μόνο με μια χούφτα μαχητές επί πέντε ημέρες με τρομερές απώλειες των Γερμανών σ' αυτό το διάστημα.
Όταν δε τέλος παραδίδεται το οχυρό, μετά από συνθηκολόγηση που υπεγράφη στη Θεσσαλονίκη, όπως φαίνεται  στην φωτογραφία η σκηνή παράδοσης από τον Έλληνα ταγματάρχη Γιώργο Δουράτσα, ο Γερμανός αξιωματικός τον συγχαίρει για το θάρρος και την φιλοπατρία του.

Λεπτομέρειες στην σελίδα:  

 Θεωρώ καθήκον όλων ανεξαιρέτως  των Ελλήνων να τιμήσουμε την ιστορία μας, που είναι γεμάτη από τέτοιες θυσίες και να βάλουμε την πατρίδα μας στην θέση που της ανήκει, πράττοντας αναλόγως.

Απόλλων  e-mail: servis7@otenet.gr  &  apollon.blob.com & nirav37.blogspot.com