Φυσικοί Νόμοι και Άνθρωπος.- Ο Άνθρωπος είναι το μυστικό της Δημιουργίας.

-Ο Θεός είναι ο νομοθέτης, ελέγχει δε το σύνολον των Νόμων της Φύσης.
-Ο Άνθρωπος υπακούει με ακρίβεια στο σύνολο  των Φυσικών Νόμων και διέπεται απ' Αυτούς.
Σύμφωνα με έναν απλό κανόνα της λογικής, τα προς τρίτον ίσα, είναι και μεταξύ των ίσα:
Επομένως, ο Άνθρωπος είναι Θεός. 
-Ναι αλλά τι θεός? 

Ο Άνθρωπος  είναι απλά δυνάμει Θεός,
 δύναται να γίνει Θεός.

Όπως πολύ ορθά αναγγέλλει και το σχετικό χωρίο του Ευαγγελίου "κατ 'εικόνα και ομοίωση του Θεού".

Παραμένει όμως κριμένος κατάλληλα πίσω από το "εγώ" του, απομένει δε κάποτε να σπάσει  αυτή την ψεύτικη μάσκα και να αποκαλύψει πάραυτα την Θεϊκή Του Φύση.

Προς τούτο θα χρειαστεί να δουλέψει επί πολλές ενσαρκώσεις, για να βιώσει το γεγονός ότι: 
Ο ίδιος είναι ταυτόσημος με τους Φυσικούς Νόμους.

Καθόσον στην αρχή της τυχαίας ενσάρκωσης δεν ανήκει στην συνείδησή του, αυτή η ουσιαστική  γνώση. 

Δηλαδή ο ίδιος ο Άνθρωπος το ξέρει μεν, αλλά δεν το γνωρίζει συνειδητά.

Προς τούτο οφείλει δυο τινά να πράξει:

Πρώτον και κύριο να ενταχθεί ο ίδιος σε σχετική ομάδα σχολής εσωτερισμού, που στόχο έχει την συνειδητοποίηση των μελών της. 
Ότι από υλική άποψη οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι ενσάρκωση των Φυσικών Νόμων.

Μετά από εντατική εργασία με κέφι και πίστη για την επιτυχία συνειδητοποίησης της αλήθειας:
Ότι ο άνθρωπος είναι ενσάρκωση ενός έξυπνου και άκρως λειτουργικού συνδυασμού Φυσικών Νόμων.
Έργο της ακούραστης Φύσης κι Αυτό.
Κατά την διάρκεια της ανωτέρω εργασίας και παράλληλα προς αυτήν οφείλει: 
Να εργαστεί για να πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα δηλαδή, ότι ο άνθρωπος είναι ενσάρκωση των Φυσικών Νόμων, αλλά με διαφορετικά εργαλεία τώρα.

Εδώ Τώρα απαιτείται κυρίως συστηματική - επιστημονική γνώση των Φυσικών Νόμων.
Αυτό επιτυγχάνεται με τακτική παρακολούθηση των σχετικών μαθημάτων ως εξωτερικοί φοιτητές, σε ένα Πανεπιστήμιο της χώρας.
Εξαιρούνται βέβαια όσοι κατέχουν Πανεπιστημιακό τίτλο Φυσικής.

Η γνώση δε αυτή δεν πρέπει να είναι μόνο επιφανειακή, αλλά οφείλει να είναι βαθιά βιωματική.

Προς τούτο  απαιτείται έντονη πειραματική δουλειά, όχι μόνο μέσα στα ειδικά εργαστήρια του Πανεπιστημίου. 

Αλλά και σε κάθε στιγμή της ζωής να γίνεται ο ίδιος ο Άνθρωπος, αντικείμενο πειράματος Φυσικής, ανάλογα και με τις επικρατούσες κάθε στιγμή συνθήκες, όπως επιτάσσει το αντίστοιχο πείραμα σε ένα εργαστήριο Φυσικής. 

Έτσι λοιπόν θα στεφθεί κάποια στιγμή από επιτυχία η όλη προσπάθεια του Ανθρώπου, για οριστική συνειδητοποίηση. 
Της παρουσίας Του Θεού, μέσω του Ανθρώπου, στον υλικό κόσμο. 

Σ'αυτό το σημείο εγείρεται στο Νου η σκέψη:

Οποία λογική οδήγησε το ΟΝ, στην ενέργεια

ενσάρκωσης Του με την ανθρώπινη μορφή?

Εύλογη απάντηση είναι η απόφαση του ΌΝΤΟΣ, μέσα από την ανθρώπινη μορφή, να δει και να αισθανθεί την Δημιουργία, που το Ίδιο προκάλεσε. 
Ως επίσης να εμπειραθεί κατά πόσον η όλη δομή του κόσμου, αποδίδει τον σκοπό για τον οποίο υπήρξε.

Αυτή πρέπει να είναι η πιθανότερη εκδοχή της Φύσης του κόσμου τούτου.

Η σκέψη αυτή οδηγεί σε δυο συμπεράσματα-πίστεις, τις οποίες οφείλουμε να σεβόμαστε από τώρα και στο εξής.

Ένα πρώτο εσωτερικής σημασίας και ένα δεύτερο εξωτερικής και πρακτικής σημασίας.

Το πρώτο εσωτερικής σημασίας συμπέρασμα είναι ότι όλη η ανθρωπότητα βρίσκεται σε φάση μετάλλαξης από την ανθρώπινη στην Θεϊκή της Φύση.

Το δε δεύτερο και πρακτικής σημασίας συμπέρασμα είναι ότι: 
Πρέπει τον άλλον άνθρωπο να μην τον εκλαμβάνουμε σαν κάτι ξένο, αλλά σαν μια παραλλαγή του ίδιου μας του Εαυτού.
Σαν μια διαφορετική άποψη του θεωρούμενου κόσμου, την οποία οφείλουμε να σεβαστούμε και να δουλέψουμε με αυτήν, ως βάσιν σύνθεσης ενός καλύτερου κόσμου.

Ο συνειδητοποιημένος Άνθρωπος παραμένει το μεγάλο μυστήριο, για πολλούς άλλους, μέσα σε ολόκληρη την Δημιουργία. 
Παρ' όλη την εξέλιξη της επιστήμης ένα μεγάλο τμήμα του εγκεφάλου του παραμένει ακόμη τώρα, άγνωστο -ανεξερεύνητο.
Μέσα στους νευρώνες αυτού του τμήματος του εγκεφάλου, ολοκληρώνεται η ιδέα του Θεού.
Και αυτούς τους νευρώνες οφείλει να ενεργοποιεί ο Άνθρωπος με κατάλληλη εργασία για τους άλλους και διαλογισμό, ώστε να ολοκληρωθεί οριστικά η συνειδητοποιήσή του  ως  Θεός.

Η δομή της ύλης αν  ξεκινήσει κανείς από την στοιχειώδη μονάδα αυτής, που είναι το άτομο,
το οποίο διέπεται ολοκληρωτικά από Φυσικούς Νόμους. (Bohr) 

Θα διαπιστώσει τελικά ότι: 
Αφού και η πλέον στοιχειώδη μονάδα ύλης ελέγχεται τελικά από Φυσικούς Νόμους, ολόκληρη η υλική Δημιουργία ελέγχεται από τους Φυσικούς Νόμους.
Στην αρχή αυτού του κειμένου έχει λεχθεί ότι:
Ο Θεός είναι το σύνολον των Νόμων της Φύσης.

Ο Άνθρωπος κατά το υλικό μέρος αυτού αποτελείται  καθαρά από ύλη.
Κατά συνέπεια λοιπόν η ανθρώπινη υλική δομή ελέγχεται πλήρως από τους Φυσικούς Νόμους.
Ιδιαίτερα δε η δομή του εγκεφάλου του Ανθρώπου είναι μικρογραφία ολοκλήρου του Σύμπαντος κόσμου.
Αυτή δομή όμως είναι προϊόν εξέλιξης χιλιετηρίδων και συνεχίζεται.
Συνεπώς η Φύση κάτι περιμένει να αποδείξει με την παρουσία του Ανθρώπου στον κόσμο.
Λογικό είναι το συμπέρασμα ότι, βρισκόμαστε σαν Ανθρωπότητα σε μεταβατική φάση προς μια ανώτερη μορφή Θεότητας.

Σαν τέτοια όμως η Ανθρώπινη Φύση είναι κυρίως πνευματική και μόνο, υπάρχει δε συνεχής ανταπόκριση και συνεργασία με την υλική εκδήλωση.

Αν βέβαια δεν συνεχίσει το "εγώ" να παρεμβαίνει και να δημιουργεί προβλήματα πλανητικής κλίμακας. 
Όπως αλλοίωση του κλίματος, που συμβαίνει αυτόν τον καιρό, στο άμεσο τώρα.
Στην τελευταία περίπτωση  εύχομαι να μην καταλήξει η Φύση σε μια ΕΠΑΝΕΚΚΊΝΗΣΗ του ΣΎΝΟΛΟΥ, λόγω ακριβώς της παρέμβασης του "εγώ".
 Όπως το έχει κάνει ήδη στο παρελθόν, όταν το "εγώ" υπερέβη τα φυσιολογικά όρια και μετετράπη, από απλός παρατηρητής, σε μοναδικό κυρίαρχο των πράξεων του ανθρώπου.

Πολλοί ερευνητές, μεταξύ αυτών και εγώ, έχουν καταλήξει στην αλήθεια ότι: 
Ο Θεός κατοικεί μέσα μας ή πουθενά.