ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ και ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Η ύλη και τα γεγονότα παριστάνονται σαν βαθουλώματα στον χωρόχρονο.

Εάν ρωτήσετε έναν απλό άνθρωπο τι είναι Χρόνος.
Η απάντησή του θα είναι σύμφωνα με την παιδεία του νου του, εξ ίσου απλή: 
Χρόνος είναι το σήμερα,  το αύριο, το χθες.
Στην ερώτηση εάν έχουν κάποια σχέση αυτές οι χρονικές περίοδοι με τον χώρο θα σκεφθεί πολύ και είναι ζήτημα  αν θα μπορέσει να βρει την σωστή απάντηση.

Ποια είναι λοιπόν η απάντηση σ' αυτό το δεύτερο ερώτημα?

Η λογική επιβάλει αυτομάτως την απάντηση:
Οι χρονικές περίοδοι σήμερα, αύριο, χθες φέρνουν στον νου και κάποιο χώρο υλοποίησης γεγονότων σ ' αυτές τις χρονικές περιόδους.
Δεν λέμε ποτέ αύριο αν δεν υπάρχει στον νου και ο χώρος   που θα συντελεστεί συγκεκριμένη πράξη στην χρονική περίοδο αύριο. 
Για παράδειγμα, αύριο θα συναντήσω τον Γιάννη στον σταθμό του τραίνου, 
ή χθες πήγα περίπατο στο πάρκο.  
Δράση σημαίνει  κίνηση σε ορισμένο χώρο.

Παρατηρούμε δηλαδή ότι, σε όλες τις χρονικές περιόδους Παρελθόν-Παρόν- μέλλον συντελείται κάποια δράση, αλλιώς δεν έχει νόημα η αναφορά του χρόνου. 
Σκέτη αναφορά χρονικής περιόδου αποκτά νόημα επίσης, ως απάντηση ερώτησης προσδιορισμού του χρόνου.
-Πότε πήγες σινεμά με τον Κώστα?
-Χθες!

Στην Φυσική επιστήμη εισάγεται το μέγεθος χρόνος κατά την μελέτη της κίνησης.
Γιατί η κίνηση πραγματοποιείται εντός συγκεκριμένου χώρου.
Παρατηρούμε δηλαδή ότι η Φυσική ορίζει την απόλυτη σύζευξη Χρόνου και Χώρου.
Τα μεγέθη φαινομενικά μπορεί να υπάρξουν ξέχωρα,  αλλά μια βαθύτερη θεώρηση καταλήγει στο αντίθετο.  
Έτσι δεν δικαιούμαστε να μιλάμε για σκέτο Χρόνο ή σκέτο Χώρο.    
Αντίθετα δικαιούμαστε  να λέμε ότι, στην κίνηση των σωμάτων Χρόνος είναι ένα σύνολο σημείων Χώρου ή Χώρος είναι σύνολο σημείων Χρόνου.

Οι  δυο προτάσεις  επιβεβαιώνονται από  το φαινόμενο της κίνησης, που είναι αντικείμενο μελέτης της Φυσικής.

Η μελέτη της κίνησης ενός σώματος στην Φυσική εισάγει απαραίτητα τα μεγέθη Χώρος-Χρόνος με την μαθηματική σχέση ορισμού της ταχύτητας:

                             υ=Δs/Δt 

Όπου Δs -> το διάστημα που κινήθηκε το κινητό και Δt-> o αντίστοιχος χρόνος κίνησης.

Στην συνέχεια θα αποδειχθεί με λογικά επιχειρήματα προερχόμενα από την γραμματική της Ελληνικής γλώσσας.
Ότι ο χωρόχρονος έχει περάσει φυσιολογικά και στην καθημερινότητα της ζωής ως ενιαίο μέγεθος.

Ο Χρόνος στην καθημερινότητα έχει αποτυπωθεί στον νου των ανθρώπων πάντα σε σχέση με κάποιο συγκεκριμένο γεγονός, σε ορισμένο Χώρο.
Στις ειδήσεις ακούγεται η φράση για παράδειγμα ότι:
Σήμερα ο υπουργός υγείας επισκέφθηκε το νοσοκομείο νοσημάτων θώρακος, Σωτηρία.

Φράση πλήρης ως προς τον Χρόνο και Χώρο και ο ακροατής αποκτά πλήρη συνείδηση του γεγονότος που περιέχει η είδηση. 
Δηλαδή ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μεν τον συμβατό χρόνο στην καθημερινότητά του για να ρυθμίζει τις υποχρεώσεις του.
Όμως ασυνείδητα βιώνει τα γεγονότα με βάση τον Χωρόχρονο. 

Αν αφαιρεθεί ο χώρος η πρόταση παραμένει  ληψή και δεν βγαίνει κανένα νόημα. 
Σκεφθείτε αν βγαίνει νόημα από την φράση:
Σήμερα  ο υπουργός υγείας επισκέφθηκε...
Καθορίζεται ο Χρόνος και η δράση με το ρήμα, αλλά δεν προσδιορίζεται ο Χώρος και η φράση δεν βγάζει νόημα.  

Ο έναρθρος Λόγος είναι το μέσον επικοινωνίας των ανθρώπων.
Η επικοινωνία είναι το ζητούμενο και συμβάλει στην κατανόηση των συνομιλούντων και αποκατάσταση της Ενότητας. 

Ο έναρθρος Λόγος έχει κανόνες διατύπωσης. 
Είναι οι γνωστοί κανόνες της Γραμματικής.
Πρώτος κανόνας είναι εκείνος, με τον οποίο χτίζεται μια σωστή, πλήρης πρόταση με περιεχόμενο και νόημα.
Ο κανόνας ορίζει ότι μια πλήρης πρόταση περιλαμβάνει: 
-Το υποκείμενο που δρα. 
-Το Αντικείμενο που υφίσταται την δράση.
-Το Ρήμα   που καθορίζει το είδος της δράσης.
-Το κατηγορούμενο που προσδιορίζει την ιδιότητα του υποκειμένου ή του αντικειμένου.
Η πρόταση αποκτά νόημα εφ' όσον συμπληρωθεί απαραιτήτως από τους:
 -Τοπικούς και Χρονικούς προσδιορισμούς. 

Για παράδειγμα:
Ο Πέτρος πήγε χθες ο ίδιος τον γιο του στο σχολείο γιατί δεν πέρασε το σχολικό. 
-Πέτρος -Υποκείμενο.
-Πήγε - Ρήμα.
-Γιος - Αντικείμενο.
-Χθες - Χρόνος.
-Σχολείο - Χώρος.
Ο χωρόχρονος μόνιμα παρών στα γεγονότα.

Συνεπώς μεμονωμένος Χρόνος ή Χώρος δεν νοείται και δεν υπάρχει  στην Φύση και την Λογική.

Σε μια λογική διεργασία σκέψης ο χωρόχρονος είναι πάντοτε παρών, ή υπονοείται από την φύση του ρήματος.
Για παράδειγμα στα ρήματα, σκέφτηκα, χάρηκα, πρόφτασα ο χωρόχρονος είναι συνυφασμένος με το νόημα του ρήματος, περιέχεται μέσα στο ρήμα. 
Αν αναλύσεις το κάθε ρήμα σε συντεταγμένες Χώρου - Χρόνου αναδεικνύεται αμέσως η εξάρτηση δράσης και  χωροχρόνου. 

Τα γεγονότα συντελούνται εντός του χωροχρόνου.
Τα γεγονότα αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος με τις αισθήσεις του.
Οι αισθήσεις προσφέρουν συνείδηση του κόσμου.
Συνεπώς η Συνείδηση συνδέεται άμεσα με τον Χωρόχρονο.
Με άλλα  λόγια το σύνολο των γεγονότων συνιστούν Συνείδηση  Ζωής. 
Επομένως  Συνείδηση και  Χωρόχρονος συμπίπτουν απόλυτα.

Η λέξη Συνείδηση είναι το ουσιαστικό που προέρχεται από το απαρέμφατο Συν-ειδέναι.

Η σημασία του είναι (γνωρίζω) καλώς με όλο μου το είναι.

Συνειδητότητα είναι η λειτουργία της συνείδησης.
Η κατάληξη (- ότητα) υποδηλώνει την λειτουργία ή την εκδήλωση μιας έννοιας.
Για παράδειγμα: 
Θρησευτικότητα είναι η εκδήλωση της θρησκείας ή πνευματικότητα είναι η εκδήλωση του πνεύματος.  

Εν κατακλείδι, ο χωρόχρονος επομένως έχει άμεση σχέση με την συνειδητότητα.

Συνείδηση του περιβάλλοντος αποκτά ο άνθρωπος μέσω των αισθήσεων με την μεσολάβηση του εγκεφάλου.
Οι αισθήσεις είναι περιφερειακά όργανα του εγκεφάλου, σύμφωνα με το μοντέλο. 
Υπολογιστής με τα περιφερειακά όργανα από τα ποία αντλεί τις απαραίτητες πληροφορίες.
Μέσω αυτών  των οργάνων η ύπαρξη έρχεται σε επικοινωνία με το περιβάλλον και αποκτά συνείδηση του κόσμου. 

Επιβεβαιώνεται επομένως η σημασία του χωροχρόνου και η ταυτότητά του με την συνείδηση. 
Η φυσική διαδικασία και διαδοχή  είναι:
Αισθήσεις -Χωρόχρονος - Συνείδηση.

Η (πραγματικότητα), έχει την ατομική σφραγίδα του καθενός ανθρώπου πάνω στην Γη.

Δεδομένου ότι:

Ο κάθε άνθρωπος μέσω των αισθήσεών του συνειδητοποιεί την δική του εικόνα για τον κόσμο.

Το συμπέρασμα αυτό επιβεβαιώνεται και από την κβαντομηχανική σύμφωνα με την οποία η εικόνα του κόσμου, που δημιουργεί ο άνθρωπος με τις αισθήσεις του είναι:

Ένα ολόγραμμα για τον κάθε άνθρωπο διαφορετικό.
Ένα Matrix με άλλα λόγια.  

Η εικόνες αυτές προσεγγίζονται μεταξύ τους ανάλογα με την Αγάπη, που τρέφουν ο ένας για τον άλλον οι άνθρωποι.
Δηλαδή ανάλογα με τον βαθμό Ενότητας, που αισθάνονται οι άνθρωποι μεταξύ τους
Υπόβαθρο της Ενότητας είναι η Αγάπη.
Θεμέλιο και ουσία της Ενότητας είναι η Αγάπη.

Η συνειδητοποίηση της Ενότητας των πάντων ισοπεδώνει τις διαφορές λαών και ανθρώπων.
Επικρατεί η Ειρήνη μεταξύ των λαών.
Δεν υπάρχουν διεκδικήσεις εδαφικές, θρησκευτικές,  ενεργειακών πηγών, ούτε διαφορετικού χρώματος φυλών.
Η συμφωνία της χαράς στην 9η συμφωνία του μεγάλου μουσουργού Λούντβιχ Μπετόβεν, αποδίδει θαυμάσια το πνεύμα της ΕΝΟΤΗΤΑΣ.

Η επικράτηση της ΕΝΟΤΗΤΑΣ μεταξύ των λαών.

Σταματά τις μετακινήσεις μεταναστών και προσφύγων, που τους ξεριζώνουν από την πατρίδα τους οι πόλεμοι. 

Αυτό η Ευρώπη και ιδιαίτερα η Ελλάδα το ζει καθημερινά τον τελευταίο καιρό και το             αντιμετωπίζει με αλληλεγγύη περισσή.
Θεωρεί τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ότι είναι άνθρωποι και όχι άψυχα αντικείμενα. 
Ο ξένιος Δίας κυριαρχεί στις ψυχές των Ελλήνων και τους παρακινεί σε πράξεις ειλικρινούς αλληλεγγύης.
Οι άλλοι λαοί της Ευρώπης δεν ακολουθούν το παράδειγμα των Ελλήνων και σηκώνουν φράγματα στην είσοδο των προσφύγων και μεταναστών.