Ο
τίτλος αυτού του βίντεο είναι "Η μαγεία των 4ων διαστάσεων".
Ανήκει στη σειρά «Το Σύμπαν που Αγάπησα» και αναλύεται σ'αυτό διεξοδικά ένα ενδιαφέρον θέμα, που απασχολεί κατά καιρούς τους επιστημονικούς κύκλους και γενικότερα τον σκεπτόμενο άνθρωπο.
Οι δυο επιστήμονες που το παρουσιάζουν είναι απολύτως κατανοητοί.
Γιατί καταφέρνουν με πολύ ξεκάθαρο τρόπο, να απλοποιούν σύνθετες έννοιες της Φυσικής και να τις δίνουν στον απλό ακροατή, έτοιμες για αφομοίωση.
Οι κ.κ Δανέζης και Θεοδοσίου, είναι πραγματικοί δάσκαλοι.
Ανήκει στη σειρά «Το Σύμπαν που Αγάπησα» και αναλύεται σ'αυτό διεξοδικά ένα ενδιαφέρον θέμα, που απασχολεί κατά καιρούς τους επιστημονικούς κύκλους και γενικότερα τον σκεπτόμενο άνθρωπο.
Οι δυο επιστήμονες που το παρουσιάζουν είναι απολύτως κατανοητοί.
Γιατί καταφέρνουν με πολύ ξεκάθαρο τρόπο, να απλοποιούν σύνθετες έννοιες της Φυσικής και να τις δίνουν στον απλό ακροατή, έτοιμες για αφομοίωση.
Οι κ.κ Δανέζης και Θεοδοσίου, είναι πραγματικοί δάσκαλοι.
Σκέψεις για μετάβαση της υπάρχουσας ανθρωπότητας στον κόσμο των τεσσάρων διαστάσεων, απλοποιεί ίσως ορισμένες διαδικασίες.
Αλλά για να μας δώσει η Φύση αυτή την βιολογική δομή
σημαίνει ότι δεν είμαστε έτοιμοι ακόμα σαν είδος, να υπάρχουμε σε έναν τέτοιο κόσμο.
Εκτός αν αυτή η μετάβαση γίνει σταδιακά, ο χρόνος βέβαια που θα χρειαστεί, θα είναι της τάξεως των εκατομμυρίων ετών, για να προλάβει εν τω μεταξύ η ζωή, να διαμορφώσει την υπόλοιπη βιολογική δομή του ανθρώπου, με τον κατάλληλο εξοπλισμό οργάνων.
Αλλά για να μας δώσει η Φύση αυτή την βιολογική δομή
σημαίνει ότι δεν είμαστε έτοιμοι ακόμα σαν είδος, να υπάρχουμε σε έναν τέτοιο κόσμο.
Εκτός αν αυτή η μετάβαση γίνει σταδιακά, ο χρόνος βέβαια που θα χρειαστεί, θα είναι της τάξεως των εκατομμυρίων ετών, για να προλάβει εν τω μεταξύ η ζωή, να διαμορφώσει την υπόλοιπη βιολογική δομή του ανθρώπου, με τον κατάλληλο εξοπλισμό οργάνων.
Και
πόσο θαυμαστός θα είναι ο κόσμος των τεσσάρων διαστάσεων αν διαθέταμε όντως μια
τέτοια αίσθηση, που να βιώνουμε την διάσταση του χρόνου, άγνωστη σε μας προς το
παρόν.
Θα διατηρούσαμε τάχα το προνόμιο, να θαυμάσουμε ένα ηλιοβασίλεμα, την ομορφιά ενός
Παρθενώνα ή την μαγεία ακούσματος της 9ης του Μπετόβεν?
Θα είχαμε βέβαια την δυνατότητα μετακίνησης, σύμφωνα πάντα με το βίντεο, μέσα από την στερεά ύλη, αλλά με τι πρακτικό αποτέλεσμα και σε τι θα διευκόλυνε η συγκεκριμένη ιδιότητα, στην ηθική βελτίωση του ανθρώπου.
Θα τον έκανε περισσότερο ικανό να συνειδητοποιήσει την ενότητα του κόσμου και την βαθύτερη σημασία της Αγάπης?
Η Φύση μας έχει προικίσει με την δυνατότητα να βιώνουμε μόνο τον χώρο των τριών διαστάσεων και να θεωρούμε την διάσταση του χρόνου (συμβατική).
Το γεγονός αυτό κάτι σημαίνει.
Ας έχομε εμπιστοσύνη στην σοφία της Φύσης.
Ο χρόνος που υπεισέρχεται στους νόμους της Φυσικής, δεν είναι τίποτε άλλο από μια επινόηση του ανθρώπου, για να ολοκληρωθεί η διατύπωση ενός νόμου.
Ο βασικός νόμος της κίνησης είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Διάστημα ίσον με ταχύτητα επί τον χρόνο.(S=vt)
Πρώτος ο Αριστοτέλης έθεσε τους νόμους της κίνησης, αλλά μόνο ποιοτικά.
Δεν περιλαμβάνουν φυσικά μεγέθη, γιατί δεν είχε κάνει ποτέ πείραμα.
Χαρακτηριστική είναι η φράση του:
Κάθε κίνηση απαιτεί ένα αίτιο.
Συνεχίζω όμως την σκέψη μου από εκεί που ετέθη το ζήτημα της συμβατικότητας του μεγέθους (χρόνος).
Αφού ορίσθηκε ότι ο χρόνος είναι συμβατικός. Κατασκευάστηκαν κατάλληλα μηχανικά ρολόγια για την μέτρησή του, τα πιο σύγχρονα, αμιγώς ηλεκτρονικά, είναι μεγίστης ακρίβειας.
Η μονάδα μέτρησης του συμβατικού χρόνου τίθεται σε σύγκριση με ένα φυσικό γεγονός που είναι η περιστροφή της γης περί τον εαυτό της (24 ώρες) και η περιστροφή της περί τον Ήλιο (365 ημερονύκτια).
Η λύση αυτή εξυπηρετεί την επιστήμη και την καθημερινή μας ζωή.
Ένας άλλος ορισμός του χρόνου ορίζει τον χρόνο σαν.
Μια αλληλουχία σημείων του χώρου.
Στον άνθρωπο που δεν έχει κατάλληλο αισθητήριο για να βιώσει την διάσταση του χρόνου.
Η έννοια του χρόνου είναι μια υποχρεωτική παραδοχή.
Ενώ οι τρεις διαστάσεις του χώρου αποτελούν ανθρώπινο βίωμα.
Θα είχαμε βέβαια την δυνατότητα μετακίνησης, σύμφωνα πάντα με το βίντεο, μέσα από την στερεά ύλη, αλλά με τι πρακτικό αποτέλεσμα και σε τι θα διευκόλυνε η συγκεκριμένη ιδιότητα, στην ηθική βελτίωση του ανθρώπου.
Θα τον έκανε περισσότερο ικανό να συνειδητοποιήσει την ενότητα του κόσμου και την βαθύτερη σημασία της Αγάπης?
Η Φύση μας έχει προικίσει με την δυνατότητα να βιώνουμε μόνο τον χώρο των τριών διαστάσεων και να θεωρούμε την διάσταση του χρόνου (συμβατική).
Το γεγονός αυτό κάτι σημαίνει.
Ας έχομε εμπιστοσύνη στην σοφία της Φύσης.
Ο χρόνος που υπεισέρχεται στους νόμους της Φυσικής, δεν είναι τίποτε άλλο από μια επινόηση του ανθρώπου, για να ολοκληρωθεί η διατύπωση ενός νόμου.
Ο βασικός νόμος της κίνησης είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Διάστημα ίσον με ταχύτητα επί τον χρόνο.(S=vt)
Πρώτος ο Αριστοτέλης έθεσε τους νόμους της κίνησης, αλλά μόνο ποιοτικά.
Δεν περιλαμβάνουν φυσικά μεγέθη, γιατί δεν είχε κάνει ποτέ πείραμα.
Χαρακτηριστική είναι η φράση του:
Κάθε κίνηση απαιτεί ένα αίτιο.
Στην Αριστοτελική Φυσική γίνεται διάκριση των κινήσεων σε δυο κατηγορίες:
Τις φυσικές και τις βίαιες
Τις φυσικές και τις βίαιες
Δηλαδή (φυσική)=ομαλή και την (βίαιη) =επιταχυνόμενη.
Πιθανόν ο Γαλιλαίος που μαθηματικοποίησε την Φυσική, να ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τον νόμο της απλής ομαλής κίνησης.
Πιθανόν ο Γαλιλαίος που μαθηματικοποίησε την Φυσική, να ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τον νόμο της απλής ομαλής κίνησης.
Πάντως ο χρόνος είναι απόλυτα συνδεδεμένος με την κίνηση.
Διότι παρατηρώντας ένα κινούμενο σώμα που διανύει ορισμένο διάστημα άλλοτε πιο γρήγορα και άλλοτε πιο αργά.
Αυτό το αργά ή γρήγορα έχει σχέση με κάποιο χαρακτηριστικό μέγεθος της κίνησης που είναι ο χρόνος.
Τα απλά μαθηματικά μας επιβάλλουν εδώ την εισαγωγή ενός άλλου μεγέθους ονομάσθηκε
(χ ρ ό ν ο ς).
Διότι παρατηρώντας ένα κινούμενο σώμα που διανύει ορισμένο διάστημα άλλοτε πιο γρήγορα και άλλοτε πιο αργά.
Αυτό το αργά ή γρήγορα έχει σχέση με κάποιο χαρακτηριστικό μέγεθος της κίνησης που είναι ο χρόνος.
Τα απλά μαθηματικά μας επιβάλλουν εδώ την εισαγωγή ενός άλλου μεγέθους ονομάσθηκε
(χ ρ ό ν ο ς).
Ο επιστημονικός ορισμός της ταχύτητας δίνεται από μια σχέση στην οποία το διάστημα το έχουμε μοιράσει σε άπειρα μικρά τμήματα που διανύονται από το κινητό σε ίσους χρόνους.
Ορίζεται ως (ταχύτητα)V του κινητού ο λόγος δS/δt, όπου δS πολύ μικρά διαστήματα μήκους, τα οποία το κινητό τα διανύει σε ίσους χρόνους δt.
Ορίζεται ως (ταχύτητα)V του κινητού ο λόγος δS/δt, όπου δS πολύ μικρά διαστήματα μήκους, τα οποία το κινητό τα διανύει σε ίσους χρόνους δt.
Άρα και το συνολικό διάστημα αν διαιρεθεί με τον συνολικό χρόνο κίνησης, στην ομαλή πάντα κίνηση, θα δώσει:
Ταχύτητα σώματος, σε κίνηση ομαλή επί ευθείας =Διάστημα/χρόνος.
Στην Φιλοσοφία της Φυσικής από τα τρία αυτά θεμελιώδη μεγέθη, παράγεται όλο το οικοδόμημα της γνώσης όλου του ορατού κόσμου.Συνεχίζω όμως την σκέψη μου από εκεί που ετέθη το ζήτημα της συμβατικότητας του μεγέθους (χρόνος).
Αφού ορίσθηκε ότι ο χρόνος είναι συμβατικός. Κατασκευάστηκαν κατάλληλα μηχανικά ρολόγια για την μέτρησή του, τα πιο σύγχρονα, αμιγώς ηλεκτρονικά, είναι μεγίστης ακρίβειας.
Η μονάδα μέτρησης του συμβατικού χρόνου τίθεται σε σύγκριση με ένα φυσικό γεγονός που είναι η περιστροφή της γης περί τον εαυτό της (24 ώρες) και η περιστροφή της περί τον Ήλιο (365 ημερονύκτια).
Η λύση αυτή εξυπηρετεί την επιστήμη και την καθημερινή μας ζωή.
Ένας άλλος ορισμός του χρόνου ορίζει τον χρόνο σαν.
Μια αλληλουχία σημείων του χώρου.
Στον άνθρωπο που δεν έχει κατάλληλο αισθητήριο για να βιώσει την διάσταση του χρόνου.
Η έννοια του χρόνου είναι μια υποχρεωτική παραδοχή.
Ενώ οι τρεις διαστάσεις του χώρου αποτελούν ανθρώπινο βίωμα.
Σ'
αυτό το σημείο αισθάνομαι τον πειρασμό να διατυπώσω μια σκέψη λίγο παράτολμη και
αρκετά υποθετική.
Η σκέψη αυτή αφορά στην εξέλιξη του γένους των ανθρώπων.
Αν δηλαδή βρισκόμαστε σε ένα στάδιο μεταβατικό προς ένα άλλο είδος παρόμοιο μ’ αυτό που κινεί τα UFO.
Έστω λοιπόν ότι τα όντα αυτά έχουν την ιδιότητα βιώματος της 4ης διάστασης του (χρόνου),
Οπότε εμείς πρέπει να προικιστούμε με αισθητήριο κατάλληλο να αντιλαμβανόμαστε αυτή την διάσταση.
Για να να μπορούμε να βιώσουμε το τετραδιάστατο σύμπαν, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Η σκέψη αυτή αφορά στην εξέλιξη του γένους των ανθρώπων.
Αν δηλαδή βρισκόμαστε σε ένα στάδιο μεταβατικό προς ένα άλλο είδος παρόμοιο μ’ αυτό που κινεί τα UFO.
Έστω λοιπόν ότι τα όντα αυτά έχουν την ιδιότητα βιώματος της 4ης διάστασης του (χρόνου),
Οπότε εμείς πρέπει να προικιστούμε με αισθητήριο κατάλληλο να αντιλαμβανόμαστε αυτή την διάσταση.
Για να να μπορούμε να βιώσουμε το τετραδιάστατο σύμπαν, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Γεννάται
βέβαια το εύλογο ερώτημα.
Συμφέρει το ανθρώπινο γένος μια τέτοια εξέλιξη ή να παραμείνουμε στην μορφή που είμαστε τώρα.
Η πρωταρχική προσπάθεια να αφορά στην εξέλιξή μας σαν πνευματικά όντα.
Η εξέλιξη ενός πνευματικού όντος δεν έχει όριο, μπορεί να φτάσει μέχρι την θέοση.
Συμφέρει το ανθρώπινο γένος μια τέτοια εξέλιξη ή να παραμείνουμε στην μορφή που είμαστε τώρα.
Η πρωταρχική προσπάθεια να αφορά στην εξέλιξή μας σαν πνευματικά όντα.
Η εξέλιξη ενός πνευματικού όντος δεν έχει όριο, μπορεί να φτάσει μέχρι την θέοση.
Η
σοφία της Φύσης δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Συνεπώς για να έχει καταλήξει η Φύση στην σημερινή βιολογική σύνθεση και μορφή του ανθρώπου, κάτι ακόμα περιμένει απ’ αυτόν.
Συνεπώς για να έχει καταλήξει η Φύση στην σημερινή βιολογική σύνθεση και μορφή του ανθρώπου, κάτι ακόμα περιμένει απ’ αυτόν.
Αυτά
και άλλα ερωτήματα γεννιούνται μετά την παρακολούθηση και των δυο ανωτέρω βίντεο.
Βέβαια ότι υπάρχουν όντα ποιο εξελιγμένα από μας.
Εξοπλισμένα με τέτοιες δυνατότητες, που μόνο η φαντασία μπορεί να συλλάβει, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία.
Δεδομένου δε ότι και μεις είμαστε ένα είδος υπό εξέλιξη, δεν αποκλείεται το επόμενο βήμα, να είναι η βίωση του τετραδιάστατου χώρου.
Βέβαια ότι υπάρχουν όντα ποιο εξελιγμένα από μας.
Εξοπλισμένα με τέτοιες δυνατότητες, που μόνο η φαντασία μπορεί να συλλάβει, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία.
Δεδομένου δε ότι και μεις είμαστε ένα είδος υπό εξέλιξη, δεν αποκλείεται το επόμενο βήμα, να είναι η βίωση του τετραδιάστατου χώρου.
Σε
παλιότερο γραπτό μου μάλιστα είχα διατυπώσει μια υπόθεση, που προκύπτει εύλογα από
το γεγονός της απότομης εξαφάνισης των
UFO από το οπτικό πεδίο της ανθρώπινης
αίσθησης και των συσκευών ραντάρ.
Υπέθετα δηλαδή ότι, για
να γίνεται αυτή η
απότομη εξαφάνιση πρέπει να περνούν σε
έναν χώρο, άλλων διαστάσεων, μη ορατό σε μας.
Ίσως στον χώρο των 4ων διαστάσεων.
Πράγματι λοιπόν, αν έχουν την δυνατότητα να υπερνικούν την βαρύτητα, γεγονός που προκύπτει από τις απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, θα μπορούν να αναπτύσσουν και ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός.
Ίσως στον χώρο των 4ων διαστάσεων.
Πράγματι λοιπόν, αν έχουν την δυνατότητα να υπερνικούν την βαρύτητα, γεγονός που προκύπτει από τις απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, θα μπορούν να αναπτύσσουν και ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός.
Πρέπει τα όντα που ταξιδεύουν με UFO να έχουν ανακαλύψει τρόπο υπερνίκησης τη βαρύτητας.
Τότε λοιπόν τα όντα που κατευθύνουν το όχημα αυτό, που εμείς το ονομάσαμε UFO, "Άγνωστο Ιπτάμενο Αντικείμενο" γιατί δεν μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε την συμπεριφορά του.
Θα πρέπει να ζουν στο τετραδιάστατο σύμπαν. Με κατάλληλη δομή του σώματός τους!
Τότε λοιπόν τα όντα που κατευθύνουν το όχημα αυτό, που εμείς το ονομάσαμε UFO, "Άγνωστο Ιπτάμενο Αντικείμενο" γιατί δεν μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε την συμπεριφορά του.
Θα πρέπει να ζουν στο τετραδιάστατο σύμπαν. Με κατάλληλη δομή του σώματός τους!
Κλείνω
αυτό το γραπτό με την σκέψη ότι, αν πρόκειται να προχωρήσει η εξέλιξη του ανθρώπινου
γένους βιολογικά προς ένα άλλο είδος.
Θα πρέπει πρώτα να ολοκληρώσει την ηθική του δομή και συνειδητότητα.
Στις δυο αυτές ιδιότητες υπολείπεται πολύ ακόμα μέχρι τον τελικό σκοπό της βίωσης της έννοιας της Αγάπης, που περιλαμβάνει τα πάντα.
Θα πρέπει πρώτα να ολοκληρώσει την ηθική του δομή και συνειδητότητα.
Στις δυο αυτές ιδιότητες υπολείπεται πολύ ακόμα μέχρι τον τελικό σκοπό της βίωσης της έννοιας της Αγάπης, που περιλαμβάνει τα πάντα.
Lykeios37@gmail.com & mail: lykeios7@otenet.gr
Δεν βλέπω γιατί ο άνθρωπος θα εξελισσόταν σε τετραδιάστατο όν και γιατί αυτό αποτελεί «εξέλιξη» ! Το λέω με την έννοια ότι εξελιχθήκαμε στο σημείο αυτό, άρρηκτα δεμένοι με το φυσικό μας περιβάλλον, στο οποίο προφανώς η ικανότητα αυτή δεν προσέδωσε κάποιο πλεονέκτημα ! Κάνοντας βέβαια το γήινο τοπίο «αβίωτο» η δυνατότητα αυτή θα προσέδιδε θεωρητικά, την δυνατότητα επιβίωσης σε άλλους κόσμους ! Θα προλάβουμε άραγε να «εξελιχθούμε» ή αποτελεί πορεία εξέλιξης το να μάθουμε να ζούμε με αυτό που έχουμε ? Εγώ κλίνω προς την δεύτερη επιλογή: Αν μας πήρε 1-2 δις χρόνια να φτάσουμε ως εδώ, πόσα ακόμη χρειάζονται τεχνολογικά για να κατακτήσουμε την 4η διάσταση ? Δημήτρης
ΑπάντησηΔιαγραφή