Ο νόμος της ομοιότητας στην Δημιουργία του κόσμου.

Τρεις νόμοι διέπουν ολόκληρη την Δημιουργία:
-Ο νόμος διατήρησης της ενέργειας.
-Ο νόμος διατήρησης του ηλεκτρικού φορτίου.
-Ο νόμος ομοιότητας των δημιουργημάτων.
Στο παρόν κείμενο θα μας απασχολήσει ο τρίτος νόμος.

Στον  κύκλο δεν υπάρχει τέλος δεν υπάρχει αρχή, κάθε σημείο του κύκλου μπορεί να είναι ένα τέλος ή μια καινούργια αρχή.

Η δημιουργία είναι ένα κυκλικό φαινόμενο.
Κάθε στιγμή μπορεί να είναι η αρχή της (Δημιουργίας) καθώς και το τέλος της.
Στο σύμπαν όλες οι δομές έχουν αρχή και τέλος.
Όλες δε έχουν το ανάλογό τους μέσα στην εκδήλωση, βάσει του νόμου της ομοιότητας.

Το ηλιακό σύστημα έχει το ανάλογό του στην δομή του ατόμου.
Ο πυρήνας του ατόμου είναι  το ανάλογό του Ήλιου και τα ηλεκτρόνια αντιστοιχούν στους πλανήτες.

Η γη είναι το ανάλογο της γυναίκας, ούσα τροφός της ζωής ως Γη και ως γυναίκα. 
Ο Ήλιος είναι το αρσενικό στοιχείο, που δημιουργεί ζωή.
Ο Ήλιος με τις ακτίνες του παράγει και συντηρεί την ζωή στην Γη. 
Δημιουργεί μηχανισμούς που διευκολύνουν την διατήρηση της ζωής.

(κύκλος του νερού)

Ο Ήλιος είναι η μπαταρία του μηχανισμού, που θέτει σε λειτουργία τον κύκλο του νερού .

Ο κύκλος του νερού και η φωτοσύνθεση είναι οι μηχανισμοί που ελέγχει αποκλειστικά ο Ήλιος.

Στον ζωτικό μηχανισμό  που λέγεται (φωτοσύνθεση) οφείλεται η ύπαρξη του φυτικού κόσμου στην Γη.

(Φωτοσύνθεση)

Αν αφαιρεθεί η ηλιακή ενέργεια σταματάει η ζωή στον πλανήτη Γη.

Αν αφαιρεθεί ο ρόλος του άντρα σταματάει να υπάρχει το ανθρώπινο γένος

Ο άντρας φυτεύει σπέρμα  ζωής στην γυναίκα.

Η γυναίκα εγκυμονεί την ζωή μέσα της 9 μήνες.

Σε όλη την μετέπειτα ζωή του νέου ανθρώπου φροντίζει για την διατροφή του. 
Ο άνθρωπος γερνάει και ο κύκλος κλίνει με την παράδοση των φθαρμένων υλικών του σώματός του στην Γη.

Ο γεωργός φυτεύει σπόρους στο χωράφι, ο σπόρος γίνεται φυτό και παράγει βρώσιμους καρπούς. 
Ο άντρας φυτεύει σπέρμα ζωής στην γυναίκα.
Ακόμα δυο από τις ομοιότητες της δημιουργίας.
Ομοιότητες: Γεωργός-άντρας αρσενικά στοιχεία.
Χωράφι-γυναίκα θηλυκά στοιχεία.
Ο άνθρωπος παράγει καινούργιους ανθρώπους και η ζωή συνεχίζεται.


Οι γαλαξίες έχουν ένα κέντρο πέριξ του οποίου περιστρέφεται η μάζα των άστρων.
Παρομοίως το ηλιακό μας σύστημα έχει κέντρο την Ήλιο γύρω από τον οποίο περιστρέφονται όλοι οι πλανήτες.

Το σύμπαν διαστέλλεται, διαλύεται.
Υπακούει στον νόμο της θετικής (εντροπίας).
Ο άνθρωπος επίσης όταν συμπληρώσει έναν κύκλο ζωής διαλύεται  εις τα εξ ων συνετέθη.
Επιστρέφει τα δανικά υλικά στην μητέρα Γη, υπακούοντας επίσης στον ίδιο νόμο.

Το αντίθετο συμβαίνει με την γέννηση ζωής.
Η Ζωή είναι τάξη μέσα στην αταξία.
Το σώμα του ανθρώπου χτίζεται από σκόρπια υλικά στο περιβάλλον σε ένα οργανωμένο σύνολο, βάσει σχεδίου DNA. 
Η λειτουργία μετάβασης από την αταξία στην τάξη ονομάζεται αρνητική εντροπία.

Ο νόμος της παγκόσμιας έλξης ρυθμίζει την ύπαρξη του σύμπαντος.
Χωρίς αυτόν το σύμπαν θα διαλυόταν δεν θα είχε καμία συνοχή.

Ο (έρωτας)  διατηρεί την ζωή στην Γη. 
Χωρίς τον έρωτα δεν θα αναπαραγόταν η ζωή, δεν θα είχε συνέχεια.
Ο (έρωτας) αποκαθιστά την διασπασμένη κατά την εκδήλωση Ενότητα του σύμπαντος. 
Η διάσπαση επήλθε υποχρεωτικά κατά την εκδήλωση του κόσμου.

Ο έρωτας είναι η παγκόσμια έλξη σε γήινη διάσταση.
Ανάλογο ρόλο με τον έρωτα στο σύμπαν παίζει η παγκόσμια έλξη.
Κατά μιαν ανατολική δοξασία και ολόκληρο το σύμπαν επιστρέφει στην πηγή,  για να δημιουργηθεί εκ νέου μετά από κάποιον κοσμικό χρόνο. 

Εν αρχή ην ο Λόγος και Λόγος ην προς τον Θεό και Θεός ην ο Λόγος.
Ο Ιωάννης της Πάτμου με τα λόγια αυτά διαισθάνθηκε την αλήθεια για τα θεμέλια του κόσμου.
Ο Λόγος υπεισέρχεται παντού υπό μορφήν αναλογίας
Ο Λόγος εκδηλώνεται στην πράξη ως αρχή της ομοιότητας.

Η αρχή της ομοιότητας μέσα στον κόσμο εκδηλώνεται υπό μορφή αναλογίας:
Α/Β=Γ/Δ=.... και συνεχίζει η
αναλογία επ' άπειρον.

Οι αισθήσεις μας έχουν έτσι διαμορφωθεί ώστε να αντιλαμβανόμαστε μόνο την ωραιότητα της Φύσης.
Αιτία είναι η εσωτερική δομή του ανθρώπου. Αυτή συντίθεται από το υλικό που λέγεται Αγάπη.
Την ομορφιά του εσωτερικού του κόσμου προβάλει ο άνθρωπος προς τα έξω και νομίζει ότι ζει μέσα σ' έναν τόσο υπέροχο κόσμο. 
Η ομορφιά που βλέπει είναι ομορφιά της ψυχής του μέσα στον καθρέφτη του κόσμου.
Άλλως θα κολυμπούσαμε μέσα σε μια σούπα από σχέσεις και ποσότητες ενέργειας (κβάντα). 

Ο νόμος της ομοιότητος σε εφαρμογή μέσα 
στις κοινωνίες, 

Ο νόμος της ομοιότητας έχει εφαρμογή σε φαινόμενα της κοινωνίας που παρουσιάζουν ομοιότητα με φυσικούς νόμους. 

Αυτό σημαίνει ότι γνωρίζοντας  τον τρόπο που λειτουργούν τα φυσικά φαινόμενα : 
Βρίσκω τις ομοιότητες των μεγεθών που αντιστοιχούν  στους  νόμους που διέπουν ένα όμοιο κοινωνικό σύνολο.

Αυτό είναι μια  σημαντική διαπίστωση που μπορεί να εφαρμοσθεί στην πράξη, για βελτίωση των κοινωνιών.

Αφού μπορείς βάσει του όμοιου φυσικού φαινομένου.
Να συμπεράνεις τι μεταβολές πρέπει να επέλθουν  στις κοινωνικές παραμέτρους. 
Ώστε να βελτιωθεί  λειτουργία της κοινωνίας. 

Συνεπώς αναζητούμε φυσικά γεγονότα που να έχουν το όμοιό  τους στην συμπεριφορά του ανθρώπου ή την κοινωνία των ανθρώπων.

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι  η αντιστοιχία  του κεριού με τον άνθρωπο.

Κατ' αρχάς το κερί καίγεται όρθιο υπακούοντας στους νόμους της φύσης και ο άνθρωπος επίσης εν όσο ζει.

Η καύση του υλικού του κεριού μέσω της φλόγας.
Έχει το ανάλογό της στην μετουσίωση της υλικής δομής του ανθρωπίνου όντος σε πνευματική ουσία. 
Αντιστοιχίες.

Η φλόγα του κεριού αντιστοιχεί με τον εγκέφαλο του ανθρώπου όπου γίνεται η επεξεργασία της γνώσης και μετατροπή της σε πνευματική ουσία.

Απαιτείται  μια εξωτερική πηγή για να ανάψει το υλικό του κεριού.

                          (το άναμμα του κεριού)
Αυτή παρέχεται  από  έναν κατάλληλο δάσκαλο. 

Η αντιστοιχία αυτή απαιτεί συγκεκριμένες επιλογές.
Ξεκινάμε από το φυσικό γεγονός που είναι η καύση του κεριού.
Εδώ η λογική επιβάλει να έχομε επιλέξει την καλύτερη  ποιότητα υλικών.
Αγνό κερί και καλή ποιότητα θρυαλλίδας. 
Κοινωνική αντιστοιχία σημαίνει:
Ποιοτική επιλογή  μαθητού και καταλληλότητα διδασκάλου αντιστοίχως.
Το ίδιο ισχύει για το ζεύγος ιατρού - ασθενούς,
για να πετύχει η θεραπεία.

Επίσης επιλογή του είδους εναύσματος για την ανάφλεξη του υλικού. 
Αντιστοιχεί με την επιλογή ποιοτικής σχέσης μαθητή - διδασκάλου.
Επίσης σημαντικό ρόλο έχει και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ μαθητού διδασκάλου.
Ώστε να εξασφαλίζεται η καλύτερη αφομοίωση της γνώσης. 
Η λειτουργία αυτή υπάγεται στην γενική 
κατηγορία  της ανάδρασης, που εκτείνεται  σε όλη την εκδήλωση.
 Για να αρχίσει  ο μαθητής να φλέγεται από την γνώση, που θα τον μετατρέψει σε πνευματική οντότητα. 

 Επέλεξα το πλέον κατάλληλο παράδειγμα, κατά την γνώμη μου, που αφορά την πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου. 

Ίδιες σκέψεις μπορεί να γίνουν για τάξη μαθητών σε σχέση με τον δάσκαλο.

Η ανάπτυξη φιλικής ατμόσφαιρας μέσα στην τάξη βελτιώνει σημαντικά την επικοινωνία.

Συνεπώς βελτιώνεται η μετάδοση και αφομοίωση της γνώσης.

Το ίδιο ισχύει για κάθε είδους ομιλία προς μετάδοση γνώσεων.

Η ποιότητα διδασκαλίας ολοκληρώνεται με την υποβολή ερωτήσεων εκ μέρους των μαθητών.

Η λειτουργία αυτή ονομάζεται (ανάδραση).

Κοινωνικά και φυσικά φαινόμενα που λειτουργούν με ανάδραση εμπεριέχουν επίσης τον νόμο της ομοιότητας.

Η σημασία της Ελληνικής γλώσσας υπο τον φακό του νόμου της ομοιότητας  
Παρόμοιες σκέψεις  μπορεί να γίνουν πάνω στην Ελληνική γλώσσα. 
Η Ελληνική γλώσσα, αυτή κυρίως περιέχει πολλή σοφία.
Αυτό διαφαίνεται στην περιοχή των ομοιοτήτων.

Το στοιχείο  της γλώσσας που παρέχει αυτόν τον πλούτο είναι η γραμματική.
Η οποία έχει τέτοια δομή, ώστε αναπαριστάνει ολόκληρη την δημιουργία.

Το μέρος του λόγου που λέγεται ρήμα για παράδειγμα.
Ρήμα σημαίνει δράση.

Κάθε ρήμα, σύμφωνα με τους γραμματικούς κανόνες ξεκινάει από το:
Απαρέμφατο που σημαίνει ακινησία,  καμία μεταβολή,  αιωνιότητα. 

Στην Φύση πριν αρχίσει εκδήλωση, τα πάντα ήταν στην αιωνιότητα στην ακινησία, στον χώρο των ιδεών, στο απαρέμφατο.
Αυτό εκφράζει το απαρέμφατο ΕΊΝΑΙ του ρήματος είμαι. 

Μετά ακολουθεί η εκδήλωση όπου το ΕΊΝΑΙ δίνει  την θέση του στο "γίγνεσθαι" .
Το απαρέμφατο "γίγνεσθαι"μετασχηματίζεται σε ρήμα γίνομαι-δημιουργώ και τότε: 
Αρχίζει η εκδήλωση με συγκεκριμένη δραστηριότητα.
Εμφανίζεται  ύλη, φυτά, ζώα, άνθρωπος. 
Το απαρέμφατο δηλαδή το αμετάβλητο, έγινε δράση, δημιουργία.

Όλη η δομή της γραμματικής παρουσιάζει ομοιότητες με την εκδήλωση της Φύσης σε κόσμο.

Ουσιαστικά , επίθετα, αντικείμενο κατηγορούμενο,  κλίσεις των λέξεων οι πτώσεις των ρημάτων όλα έχουν την  αντιστοιχία τους μέσα στην δημιουργία.                    

Τέλος η γραμματική και το συντακτικό στην Ελληνική γλώσσα, καθορίζουν απόλυτα την σκέψη του  όντος που λέγεται άνθρωπος.

Σκέψη δίχως γλώσσα είναι ανύπαρκτη.
Δράση   χωρίς την χρήση της γλώσσας είναι δυνατή.
Απλά όταν η δράση  γίνεται αυτόματα από  ανάγκη.

Η γλώσσα είναι ο αγωγός  της επικοινωνίας μεταξύ δύο ή και περισσοτέρων ανθρώπων.

Ομοιότητα επικοινωνίας  πομπός – δέκτης.
Αυτά τα δυο στοιχεία για να επικοινωνήσουν απαιτείται  ή ένα καλώδιο ή μια ασύρματη ζεύξη. 
Αυτό το μέσον μεταφοράς της πληροφορίας, σύμφωνα με την θεωρία κυκλωμάτων,  πρέπει να εισάγει την μικρότερη δυνατή παραμόρφωση και να έχει την μικρότερη (απόσβεση).

Στην περίπτωση του καλωδίου θα πρέπει να έχει όσον το δυνατόν μικρότερη αντίσταση για να περνάει άνετα το ρεύμα.
Αντιστοιχία  μικρής αντίστασης είναι η ικανότητα του ομιλητή και η διάθεση του ακροατή να δεχθεί το νόημα της ομιλίας. 

Ο άνθρωπος έχει δέσει όλο τον πλανήτη με συστήματα τηλεπικοινωνιών.
Αυτή  η δράση οφείλεται στην  εσωτερική του ανάγκη αποκατάστασης της διασπασμένης Ενότητας.
Αυτό επιτυγχάνεται με την βελτίωση της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων.

Ο ξύλινος λόγος των πολιτικών για παράδειγμα μοιάζει  με ένα σήμα που έχει πολλά ξένα στοιχεία και παρεμβολές.

Οπότε δεν μεταφέρει καθαρά στοιχεία στον ακροατή αλλά  θολά και αόριστα που εξυπηρετούν ίσως ιδιοτελείς σκοπούς του συγκεκριμένου πολιτικού.
Οι πολιτικοί μας εν γένει εκτός εξαιρέσεων, εμφορούνται από ιδιοτελείς σκοπούς.
Και όχι από αγνό πατριωτισμό ως ώφειλαν, ως αντιπρόσωποι του λαού.

Ένας αρχαίος φιλόσοφος, ο Αντισθένης είχε πει: 
«Αρχή μεν σοφίας εστί ονομάτων επίσκεψις».

Για να δούμε πόσο δίκιο είχε:

Ο έναρθρος λόγος αποτελείται από λέξεις, φράσεις, ενότητες.
 Όλα αυτά μαζί συνιστούν και περιγράφουν την ουσία του θέματος, που θέλει να παρουσιάσει η εκφορά του Λόγου.

Οι λέξεις  σχηματίζονται από γράμματα, τα οποία συνθέτουν φθόγγους και από τους φθόγγους  συντίθενται οι λέξεις.  
Το πως όμως σχηματίζονται στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι  τυχαίο.

Κάθε γράμμα είναι η εκφορά ενός ήχου, για παράδειγμα το συριστικό  (σ) έχει ομοιότητα με το σφύριγμα.
Το γράμμα  (ρ) με την ροή καθώς ακούγεται όταν το προ φέρουμε.
Ο ήχος της ροής του νερού έρχεται στο νου, ή κάποιου υγρού γενικότερα.

Το γράμμα (φ) επικαλείται  το:
Φύσημα του αέρα μέσα από τα χείλη μας και όλες οι λέξεις που έχουν το γράμμα (φ) δηλώνουν φύσημα. 
Όπως, φύσημα του ανέμου.
Φύση, κάτι που φύεται από το μηδέν.  
Φόρα κάτι που κινείται με ορμή - γρήγορα  και συνοδεύεται από αέρα.

Γενικά όλα τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα σχετίζονται με αντικείμενα ή δράσεις. 

Με άλλα λόγια στην  Ελληνική γλώσσα οι λέξεις προσδιορίζουν όχι μόνο το σημαίνον αλλά και το σημαινόμενο ηχητικά και νοηματικά. 
Με την ανάλογη σύσταση των λέξεων.
Η ίδια η γλώσσα αν την αναλύσεις σε λέξεις είναι αληθινή σοφία.

Η Ελληνική  γλώσσα είναι γλώσσα Θεών, η μοναδική ίσως γλώσσα στον πλανήτη γη, με
ιδιότητες αποκάλυψης της αλήθειας.

Ο Πλάτωνας έχει θέσει τις βάσεις για την σωστή παιδεία με την κατωτέρω πρόταση:
Όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν στην ζωή τους, πρέπει να ασκηθούν στα τρία βασικά μαθήματα:
Αριθμητική - Μουσική και Γυμναστική.
Δηλαδή συνδέει αντιστοίχως την δομή της στοιχειώδους παιδείας με την τριπλή αξία Νους, Πνεύμα, Σώμα. 

Χαρακτηριστικό είναι αυτό  που έχει δηλώσει σχετικά με την Ελληνική κουλτούρα παγκοσμίως, ο Γερμανός Φιλόσοφος Νίτσε:
Δεν υπάρχει λαός στον κόσμο ο οποίος να έχει προσφέρει τόσα στην ανθρωπότητα όσα ο Ελληνικός.
Ο λαός  που έχει καταπολεμηθεί τόσο πολύ, από τόσο πολλούς λαούς.
Χωρίς οι λαοί αυτοί  να έχουν προσφέρει κάτι χρήσιμο για την  Ελλάδα.