Ο κόσμος ολόκληρος είναι ένα εντυπωσιακό Φαινόμενο, απόλυτα υποκειμενικό.

(Το 1/10 πάγου εκτός  και τα 9/10 είναι βυθισμένα)

Αυτός ο  κόσμος που παρουσιάζεται σαν ένα εντυπωσιακό φαινόμενο, είναι απλά αποτέλεσμα "ατέλειας" των αισθήσεων του ανθρώπου.

Αυτή η "ατέλεια"όμως οδηγεί στην πιο εντυπωσιακή μαγεία της Φύσης, όπως θα αναλυθεί κατωτέρω.

Την εμφάνιση της μαγείας του κόσμου.

Το αντίστοιχο ρήμα του ουσιαστικού φαινόμενο είναι το ρήμα φαίνομαι.

Υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ των εννοιών Είναι και Φαίνεσθαι, σε όλη την έκταση της δημιουργίας. 
Ο λαός από διαίσθηση και μόνο συνηθίζει, να λέει:
Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να φαίνεται τίμια, πρέπει και να είναι.

Στην ανωτέρω φωτογραφία βλέπουμε  έναν όγκο πάγου, που επιπλέει μέσα στην θάλασσα.
Αυτό το φαινόμενο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η πυκνότητα του πάγου πρέπει να είναι μικρότερη από αυτή του νερού,  γι' αυτό ο πάγος επιπλέει.

Εδώ εγείρεται στον νου μια εύλογη απορία.
Ο πάγος δεν γίνεται από νερό κι αυτός, γιατί να έχει διαφορετική πυκνότητα?
Η εξήγηση δίνεται από την ίδια την Φύση:

Στην εξέλιξη του φαινομένου της ψύξης του νερού παρεμβαίνει η σοφία της Φύσης και στους 4 βαθμούς Κελσίου προσδίδει στο νερό την λεγόμενη "φαινομενική ανωμαλία"της συστολής του ύδατος.

Δηλαδή ενώ όλα τα σώματα όταν ψύχονται, συστέλλονται.
Στο νερό συμβαίνει το ίδιο αλλά μέχρι τους 4 βαθμούς Κελσίου.
Από κει κάτω μέχρι τους 0 βαθμούς αλλάζει Ρότα και ενώ όλα τα σώματα συστέλλονται, αυτό κάνει το ανάποδο και διαστέλλεται. 
Μετά το 0 Κελσίου προς χαμηλότερες θερμοκρασίες μετατρέπεται σε πάγο, ο ήδη διευρυμένος όγκος ύδατος.
Έτσι στο 0 Κελσίου έχουμε συνύπαρξη νερού και πάγου, ενώ στους 4 βαθμούς Κελσίου το νερό παραμένει στην ρευστή φάση.

Οπότε η πυκνότητα του πάγου γίνεται μικρότερη από την πυκνότητα του ύδατος.
Αυτή η φαινομενική ανωμαλία του νερού είναι η πρόνοια της Φύσης, για την προστασία της υποθαλάσσιας ζωής.
Διότι το νερό δεν αρχίζει, να παγώνει από τον πυθμένα, αλλά από την επιφάνεια της θάλασσας.
Στον πυθμένα των θαλασσών και λιμνών εύλογο είναι η θερμοκρασία, να διατηρείται σταθερά στους 4 Βαθμούς Κελσίου. 
Έτσι δεν τίθεται σε κίνδυνο η ζωή των ψαριών και των φυτών να ακινητοποιηθούν μέσα σε στρώμα πάγου.
Όταν δημιουργηθεί ένα ικανό  στρώμα πάγου στην επιφάνεια.
Σταματά και η απώλεια περαιτέρω θερμότητας από το νερό προς το ψυχρότερο περιβάλλον.
Με αποτέλεσμα να σταματά και η αύξηση του στρώματος πάγου στην επιφάνεια.   

Οι έμπειροι ναυτικοί που γνωρίζουν καλά τις βόρειες θάλασσες και τον τρόπο που παγώνουν τα νερά. 
Προσέχουν, πως θα κατευθύνουν το πλοίο, όταν διέρχονται από περιοχή, που υπάρχουν παγόβουνα.  

Εδώ έχουμε επιβεβαίωση για μια ακόμη φορά της αρχής, ότι πίσω από κάθε φαινόμενο λειτουργεί ένας φυσικός νόμος. 
Ένα ακόμα σοβαρό συμπέρασμα εξάγεται,
για την πρόνοια της Φύσης, να προστατεύσει κάθε είδους ζωή μέσα στον κόσμο.
Αναλογικά και βάσει του νόμου της ομοιότητας των δημιουργημάτων,
η Μητέρα όπου δήποτε επί της Γης φροντίζει και προστατεύει εξ ίσου τα παιδιά της, όπως η Φύση προστατεύει την ζωή, την οποία δημιουργεί.  
Και αντιστρόφως:
Η Ζωή είναι γέννημα θρέμμα της Φύσης και γι' αυτό την φροντίζει και την προστατεύει σιωπηρά σαν μάνα. 

Για τον ίδιο λόγο έχει προικίσει όλα τα έμβια όντα με  το ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Από τον απλό μονοκύτταρο οργανισμό που είναι η αμοιβάδα μέχρι τον πολύπλοκο οργανισμό του ανθρώπου.
Στους πιο εξελιγμένους πολυκύτταρους οργανισμούς εμφανίζονται δυο ακόμη αυτόνομες λειτουργίες, ως πρόνοια της Φύσης για την προστασία της Ζωής.  
Η αυτόματη ίαση και ο μηχανισμός αυτοάμυνας στην είσοδο των μικροβίων.  
Η Φύση προστατεύει την ζωή, γιατί η ζωή είναι η αιτία, που έγινε αυτός ο κόσμος.
Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει και η (Ανθρωπική Αρχή). 
Στην κλίμακα νοημοσύνης των έμβιων όντων, η οποία αρχίζει από την πιο στοιχειώδη μονάδα, που είναι το άτομο ύλης, ο άνθρωπος βρίσκεται στην κορυφή.
Για την ισχύ της Ανθρωπικής Αρχής υπάρχουν ακράδαντα επιχειρήματα νομικού τύπου, σε ένα κοσμικό δικαστήριο, που δεν επιδέχονται την παραμικρή αμφισβήτηση.

Ο  τρισδιάστατος Κόσμος που ζούμε, γίνεται αισθητός από τις πληροφορίες, που μας προσφέρουν οι 5 αισθήσεις που διαθέτουμε.
Ο κόσμος αυτός όμως είναι (4 διαστάσεων).
Οπότε αυτό που φτάνει στις αισθήσεις μας δεν είναι πλήρες, αλλά κάτι που έχει σχέση με το πραγματικό σύμπαν.
Είναι η προβολή του κόσμου των 4 διαστάσεων πάνω στον (Ευκλείδειο) χώρο των τριών, που ζούμε και αντιλαμβανόμαστε το ακατανόητο σύμπαν ως κόσμο. (Συνώνυμο:  Κόσμημα, στολίδι, ευ-μορφία, ωραία μορφή)

Η έννοια του (ολογράμματος) μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση της ιδέας του φαινομένου, που είναι ο τίτλος της ανάρτησης.




(Στερεοσκοπική προβολή αντικειμένου)

Η φωτογραφική διαφάνεια που φαίνεται στο ανωτέρω σχήμα έχει ληφθεί με την βοήθεια δυο πηγών φωτός Laser.
Επάνω στην πλάκα δεν εικονίζεται το αντικείμενο αλλά ένα πλήθος γραμμών συμβολής.
Το τρισδιάστατο είδωλο του αρχαίου αγγείου όμως απεικονίζεται με κάθε λεπτομέρεια, σαν να είναι το αληθινό, όταν η φωτογραφική πλάκα φωτισθεί με κατάλληλη πηγή φωτός Laser.


Η Φύση έκανε το ίδιο στην δομή του κόσμου.
Εφοδίασε  όμως τον άνθρωπο με τις  πέντε αισθήσεις.
Μέσω των οποίων το ακατανόητο από την φύση του σύμπαν, με την παρέμβαση του εγκεφάλου, μετατρέπεται σε μια απέραντη εντυπωσιακή ομορφιά, στον κόσμο που ζούμε.
Γιατί αν του δινόταν δυνατότητα να αντιληφθεί την εκδήλωση του κόσμου όπως είναι στην πραγματικότητα.
Η εικόνα που θα είχε σαν εμπειρία, θα του ήταν   άκρως ακατανόητη.
Δεν θα προκαλούσε κανένα απολύτως συναίσθημα, το κυρίαρχο συναίσθημα θα ήταν το κενό. 
Μια ολοκληρωτική απουσία της χαράς να ζεις. 
Γιατί απλά θα ένοιωθε, ότι πλέει μέσα σε μια ατέλειωτη σούπα από κβάντα ενέργειας  και πιθανότητες.  

Ενώ τώρα μπροστά στην ομορφιά του κόσμου των "ατελών" αισθήσεων, προβάλει αυθόρμητα από μέσα του η ανάγκη, να τον απεικονίσει με τις τέχνες και να τον ερευνήσει με τις επιστήμες.
Υπάρχει εξ άλλου έμφυτος μέσα του ο ίδιος ο Έρωτας, που πηγάζει από τον νόμο παγκόσμιας έλξης. 
Αυτό είναι το κύριο κίνητρο ζωής.

Κίνητρο επίσης είναι οι καλές τέχνες με τις οποίες ο άνθρωπος επιχειρεί να απεικονίσει τον Έρωτα όσο το δυνατόν πιο ζωντανά.
Μεταξύ των τεχνών τον πρώτο ρόλο κατέχει η ποίηση.
Η ζωή του ανθρώπου  γεμίζει με όλα αυτά τα αισθητικά  όμορφα πράγματα, που καταφέρνουν να απορροφούν κυριολεκτικά την κάθε στιγμή της ζωής του, που αφιερώνει σ' αυτά. 
Η ενασχόληση με τις τέχνες είναι ένα είδος διαλογισμού.

Τις μεν τέχνες τις καλλιεργεί με την αγάπη της καρδιάς του, τις δε επιστήμες αναπτύσσει με την βοήθεια του νου.  
Και οι δυο αυτές δραστηριότητες είναι εκείνες, που συμβάλλουν το μέγιστο στην ανάπτυξη της πολυπόθητης σεινηδητότητας, που είναι και το ζητούμενο.
Γιατί ένας ήταν  ο σκοπός του Όντος κατά την δημιουργία του σύμπαντος:
Η Αυτογνωσία μέσω ενός αυθεντικού εκπροσώπου Του  στον κόσμο, τον Άνθρωπο.  
Αυτό  έχει ήδη καταστεί γνωστό σε (προηγούμενη) ανάρτηση. 

Στο βίντεο που ακολουθεί αναπτύσσεται με λεπτομέρεια  η τεχνική του ολογράμματος από τον αστροφυσικό και Πανεπιστημιακό διδάσκαλο Στράτο Θεοδοσίου.

Η παρουσίαση της τεχνολογίας του ολογράμματος είναι ένα εφαλτήριο για επιβεβαίωση του σκεπτικού: 
Ότι όντως ο κόσμος  όλος  είναι ένα φαινόμενο, ένα ολόγραμμα  και δεν είναι η αληθινή πραγματικότητα. 

Και πράγματι έτσι είναι: 
Ολόκληρη η εικόνα του κόσμου των αισθήσεων είναι ένα ολόγραμμα που  το προβάλλει ο νους στον Ευκλείδειο  χώρο και το αποκαλεί πραγματικότητα.

Στο σημείο αυτό κρίνεται απαραίτητο να δοθούν ορισμένες διευκρινήσεις:
Όταν αναφέρουμε ολόγραμμα, ο νους πηγαίνει στο φαινόμενο που περιέγραψε ήδη ο Καθηγητής Θεοδοσίου, το οποίο είναι  άυλη στερεοσκοπική προβολή ενός αντικειμένου. 
Το οποίο  έχει φωτογραφηθεί με δυο πηγές Laser και προβάλλεται επίσης με την χρήση φωτεινών πηγών Laser.

Στον αισθητό κόσμο όμως τα αντικείμενα είναι από υλικά της ίδιας φύσης με το ανθρώπινο  σώμα.
Αναφύεται λογικά ένα ερώτημα.
Πως ταιριάζει ο χαρακτηρισμός "ολογραφικός", αφού  στη μια περίπτωση έχουμε φως και στην άλλη ύλη.

Μια πρόχειρη απάντηση είναι ότι, σύμφωνα με την αρχή ισοδυναμίας ύλης και ενέργειας του Einstein,  Ε=mc² φως και ύλη είναι και τα δυο μορφές ενέργειας.

Αυτή η ερμηνεία όμως είναι θεωρητική και δεν επιβεβαιώνεται χειροπιαστά στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Θα επιχειρήσω  να δώσω μια διαφορετική απάντηση, στηριζόμενος στα όσα μέχρι τώρα έχουν αναφερθεί για την ανατομία του (εγκεφάλου).
Η επιλογή της ολογραφικής προβολής με υλικό που ο ίδιος  ο εγκέφαλος επιλέγει μέσα από τον ενεργειακό χυλό της πραγματικότητας, είναι εκείνη που παρέχει στερεά υφή στον κόσμο που μας περιβάλει.
Με άλλα λόγια:
Ο άνθρωπος χρειάζεται την  ύλη, γιατί μόνο μέσα από την τριβή μαζί της μπορεί, να αποκτήσει την πολυπόθητη συνειδητότητα.
Χρειάζεται δηλαδή ο κόσμος να είναι στέρεος.
Αυτό που χρειάζεται, το δημιουργεί ασυναίσθητα με τις ικανότητες του εγκεφάλου και έτσι ολοκληρώνεται το θαύμα, που επιτελείται. 
Το θαύμα είναι ανεξήγητο, δεν ξέρουμε εμείς οι κοινοί θνητοί, πως γίνεται απλώς το θαυμάζουμε, κι αυτό μας αρκεί. 
Μόνο ο Ηράκλειτος έδωσε μιαν (απάντηση), που ικανοποιεί μεν, αλλά θεωρεί την όποια δήποτε περαιτέρω έρευνα άσκοπη. 
Η άποψή του ότι δεν οδηγεί σε κανένα αποτέλεσμα η έρευνα σχετικά με την προέλευση του κόσμου, επιβεβαιώνει ακράδαντα τον χαρακτηρισμό του κόσμου, ως ένα Θαύμα της Φύσης. 

Αυτό είναι όντως  πράξη δημιουργίας.
Αυτό είναι αληθινό  θαύμα, που επιτελεί ο θεϊκός εγκέφαλος του ανθρώπου. 
Η πολύπλοκη  δομή αυτού του απίθανου και τέλειου οργάνου, που λέγεται εγκέφαλος, είναι σίγουρο πλέον, ότι κρύβει ατόφια την  ίδια  την Φύση-Θεό. 

Ο οποίος καθιστά ολόκληρο το σύμπαν υποκειμενικό, δηλαδή εσωσυμπαντικό. 
Ο κόσμος όλος παράγεται από το ένα υποκείμενο τον Άνθρωπο, που δημιουργεί ανά πάσα στιγμή τον κόσμο ολόκληρο.

Αυτό σημαίνει ότι, ο εγκέφαλος είναι ανά πάσα στιγμή και διαρκώς ο δημιουργός αυτού του κόσμου.

Τόσο σπουδαίο όργανο κουβαλάμε ανάμεσα στους ώμους μας.
Αυτό είναι  όντως αληθινή μαγεία.
Μαγεία που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην πολυπλοκότητα του εγκεφάλου. 
Αυτό αποδεικνύει ότι η ίδια η Φύση-Θεός κατοικεί μέσα στον εγκέφαλο του ανθρώπου. 

Στο βίντεο που ακολουθεί παρουσιάζεται αυτή η άποψη από διακεκριμένους Φυσικούς και στοχαστές.

Όλα καλά αν εξαιρεθεί η ιδέα δημιουργίας του σύμπαντος, από έναν κόκκο ύλης.

 Αυτό υποστηρίζει η θεωρία της μεγάλης έκρηξης του Αβά Λεμέτρ, που ο ίδιος εμπνεύστηκε για δικούς του θρησκευτικούς λόγους.

Η θεωρία αυτή μπάζει από παντού, διότι κατ' αρχήν θέτει το γεγονός χρονολογικά.

Μέγα λάθος σύμφωνα με την θεωρία της σχετικότητας, χρόνος δεν υπάρχει στην Φύση σαν μετρήσιμο μέγεθος. 

Από την ανάλυση που έγινε μέχρι τώρα ένα είναι το συμπέρασμα: 
Ότι ο άνθρωπος είναι η ίδια η Φύση.
Γεγονός που τον καθιστά άμεσα υπεύθυνο και αλληλέγγυο για την ζωή και για τον κόσμο ολόκληρο, που ίδιος συνεχώς δημιουργεί.

Δυστυχώς όμως, ως ένα ον, που μετέχει της εκδήλωσης, δεν μπορεί να αποφύγει συμμετοχή, στον τρόπο εκδήλωσης του Είναι σε κόσμο, ως ένα συνδυασμό αντιθέτων στοιχείων. 
Έχει κι αυτός λοιπόν όλες τις αδυναμίες της δυσκίνητης ύλης στην οποία βρίσκεται ενσαρκωμένος.
Αυτές τις αδυναμίες καλείται κατ' αρχήν να υπερνικήσει προκειμένου να ξεκολλήσει από τα δεσμά της ύλης.
 Αλλά πρέπει πρώτα να συνειδητοποίησει την θεϊκή του Φύση και με την δύναμή της να κατανοήσει την ύλη.

Στον ιερό αυτόν πόλεμο θα παρουσιάζεται μπροστά του με διάφορους τρόπους το "εγώ" 
Για να του δημιουργεί εμπόδια. 
Ένα σύνηθες εμπόδιο που προβάλει το "εγώ", είναι η υποκρισία και ο εντυπωσιασμός που επιφέρει στους άλλους.
Όταν όμως το "εγώ" αντικατασταθεί μέσα μας από το {εμείς} το μονοπάτι της ζωής, γίνεται μια ορθάνοιχτη Λεωφόρος.

Η πολιτική από τέχνη του εφικτού έχει εκφυλισθεί σε τέχνη του ψέματος και εκμετάλλευσης των ανθρώπων.  
Αυτό γίνεται γιατί οι πολιτικοί δεν εμφανίζουν τις πραγματικές τους προθέσεις, προκειμένου
να πετύχουν τον σκοπό τους, παραπλανούν συνεχώς τους ψηφοφόρους με ψεύτικες συνήθως υποσχέσεις. 

Θα αργήσει λίγο η κοινωνία των ανθρώπων αυτού του πλανήτη να βαδίσει τον δρόμο της αλήθειας.
Χρειάζεται ριζικές αλλαγές και  πρώτα στις αρχές θρησκείας και παιδείας, οπωσδήποτε σαν 
θεμελιωδώς απαραίτητο  μέτρο. 

Ας ελπίσουμε ότι τα πράγματα θα βρουν κάποτε τον  δρόμο τους και θα δοθεί στον άνθρωπο η δυνατότητα, να παίξει τον ρόλο, που ταιριάζει στην Θεϊκή του Φύση.