Η έννοια της Αγάπης στην Αρχαία Ελλάδα.

Ο έρωτας είναι η παγκόσμια έλξη εκδηλωμένη στην έμβια ύλη.
Είναι κατά συνέπεια αμιγώς αναλλοίωτη κοσμική δύναμη. 
Αγάπη είναι η αύρα του πρώτου (νόμου) της δημιουργίας, του νόμου της Ενότητας.
Η Αγάπη είναι βάση, στην οποία πατάει η Ενότητα. 
Ενότητα σημαίνει συγγένεια δημιουργημάτων, σημαίνει ίδια  φύση, ίδια δομή της ύλης σε όλη την έκταση της εκδήλωσης.
Σημαίνει τέλος ευκαιρία, για ένα μοναδικό μάθημα στα έλλογα και νοήμονα όντα. 
Που η Φύση τα προίκισε με έναν τέλειο εγκέφαλο, όπως τον άνθρωπο.
Ευκαιρία για ένα τέλειο μάθημα Αγάπης.
Ο άνθρωπος είναι το μόνο ον στην Δημιουργία που οφείλει, να πάρει ενσυνείδητα σ΄αυτή την ζωή, Το μάθημα της Αγάπης. 
Άλλως μένει μετεξεταστέος για μια επόμενη ζωή.

Η έννοια της Αγάπης καθώς και η υλοποίηση αυτής δεν ήταν στην μ.χ εποχή , προνόμιο του Χριστιανισμού στην Ελλάδα.
Η (Αγάπη)  προϋπήρχε στην αρχαία Ελλάδα και μάλιστα θεμελιωμένη σε πιο απλή βάση, από άλλες θρησκείες κι αυτό λεγόταν Δωδεκάθεο. 
Το Δωδεκάθεο υπήρξε μια
αληθινά χειροπιαστή και κατανοητή από όλους θρησκεία. 
Η Διδασκαλία του Χρηστού, στην επί του όρους ομιλία, ήταν μια τέλεια αναφορά στην Αγάπη.
Η αυθεντική Διδασκαλία του Χριστού όμως αλλοιώθηκε σημαντικά αρχικά στο στάδιο των αποστόλων και τέλος στην φάση εφαρμογής της από την εκκλησία.  

Οι οπαδοί του Χριστιανισμού κυρίως παρασύρθηκαν από ένα θρησκευτικό  (φανατισμό) και από 
μια απλή διαμάχη μεταξύ αυτών και των οπαδών του Ελληνισμού στην αρχή. 
Κατέληξε σε ιερό πόλεμο, με τις γνωστές συνέπειες, τόσο στο έμψυχο όσο και στα υλικά Δημιουργήματα των αντιθέτων.

Μεγάλη απώλεια  ήταν κυρίως σε σπάνια έργα (τέχνης) , αγάλματα, πίνακες, αρχιτεκτονικά κτίσματα, στην (βιβλιοθήκη) της Αλεξάνδρειας με σπουδαία συγγράμματα και πολλά άλλα μνημεία.  
Οι οπαδοί της Χριστιανικής θρησκείας κυρίως επιδόθηκαν σε άγριους βανδαλισμούς κατά των έργων, που θεωρούσαν ως προϊόντα παγανισμού.
Αποτέλεσμα καταστροφές μνημείων τέχνης.
Ένα σπουδαίο μνημείο, ίσως το πιο σημαντικό του Αρχαίου Ελληνισμού, ήταν το μνημείο της  (Ακροπόλεως) .
Ας μην αναφερθούμε στα αμέτρητα ανθρώπινα θύματα αμφοτέρων των πολεμίων. 
Την χείριστη εντύπωση και μεγάλη ντροπή για το ανθρώπινο είδος απετέλεσε  φανατισμός των χριστιανών για τον μαρτυρικό θάνατο της φιλοσόφου (Υπατείας) στην Αλεξάνδρεια.

Το δωδεκάθεο στηρίζεται στην νομοτέλεια της Φύσης και την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου. 
Ιδού πως δημιουργήθηκε,το Δωδεκάθεο 
προϊόντος του χρόνου  στην  Αρχαία Ελλάδα.
Ο Αρχαίος Έλληνας θεοποιούσε τα φυσικά φαινόμενα, που προκαλούσαν οι άγνωστες σ' εκείνον φυσικές δυνάμεις.
Ως επίσης τις εσωτερικές δυνάμεις που διέπουν την συμπεριφορά του ανθρώπου στο κοινωνικό του περιβάλλον.

Το φαινόμενο του κεραυνού   προκαλούσε δέος κι αυτό, συνετέλεσε στην  θεοποίηση του. 
Επειδή δεν διέθετε το απαραίτητο επιστημονικό υπόβαθρο, για τα ηλεκτρικά πεδία και την διάσπαση του διηλεκτρικού του αέρα, για να ερμηνεύσει το φαινόμενο.
Αισθανόταν δέος και αδυναμία μπροστά στην δύναμη του κεραυνού, οπότε του απέδωσε μεταφυσική διάσταση και ανήγαγε τελικά το φαινόμενο σε θεότητα.
Αυτήν την θεότητα την ονόμασε Δια.
Επειδή δε σχετιζόταν με  το  πιο δυναμικό και εντυπωσιακό φαινόμενο μέσα στην Φύση, ανήγαγαν τον Δια σε Πατέρα των (Θεών) .

Τα μετεωρολογικά φαινόμενα που συνέβαιναν στην ατμόσφαιρα, ο άνθρωποι εκείνης της εποχής δεν είχαν κατάλληλη επιστημονική γνώση, για να τα αιτιολογήσουν.
Για να ερμηνεύσουν την δυναμική της ατμόσφαιρας και τις τρικυμίες που δημιουργούσε στην επιφάνεια της θαλάσσης.
Έπρεπε να γνωρίζουν θερμοδυναμική, δυναμική των ρευστών, ηλεκτρικά φαινόμενα στην ατμόσφαιρα.

Λίγο δύσκολο για εκείνη την εποχή.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχαν ανεπτυγμένες τις (φυσικές επιστήμες), αλλά εξ όσων γνωρίζουμε, δεν ήταν συστηματικά αναπτυγμένες με την χρήση μαθηματικών και πειραματικών αποδείξεων.
Ώστε να προκύπτουν πιο εύκολα και πειστικά τα συμπεράσματα των εφαρμογών. 
Οι επιστήμες εκείνη την εποχή ήταν λίγο ως πολύ προσκολημένες στο άρμα της Φιλοσοφίας, η οποία ακολουθεί άλλα μονοπάτια. 

Επειδή η Ελλάδα είναι μια χώρα, που ολόγυρα βρέχεται από θάλασσα.
Αυτή η μορφολογία της χώρας ώθησε τον λαό της να γίνει λαός ναυτικός.
Χρησιμοποιούσε  συχνά την θάλασσα για τις μετακινήσεις του αλλά και ως μέσον βιοπορισμού.
Όταν όμως η θάλασσα ήταν ταραγμένη, πάλι δεν μπορούσαν, να βρουν την αιτία του φαινομένου και το απέδωσαν ξανά κι αυτό στο μεταφυσικό χώρο.
Εισήγαγαν πάλι άγνωστες θεϊκές δυνάμεις και ονόμασαν τον αντίστοιχο Θεό Ποσειδώνα.

Κάτι ανάλογο συνέβει και με την δύναμη που κρυβόταν μέσα στην Γη και έσπρωχνε τα φυτά να μεγαλώνουν και να προσφέρουν τους καρπούς τους στον άνθρωπο.

Η Δήμητρα ήταν η θεότητα που προστάτευε την (γεωργία) την χλωρίδα γενικότερα την διατροφή και τον γάμο.
Δημήτηρ αρχαία Ελληνικά, Ολύμπια θεότητα προστάτιδα της μητρότητας.

Η Αφροδίτη θεά της Ομορφιάς και του (Έρωτα) , της σεξουαλικότητας, της ηδονής και της τεκνοποίησης.
Κόρη του Δια και της Διώνης. Βοήθησε τον Πάρη στην απαγωγή της ωραίας Ελένης

Η Αθηνά ήταν θεά της (Σοφίας) της στρατηγικής και του πολέμου.
Το όνομα προκύπτει από το επίθετο Αθηναία. Γλωσσολογικά  Α-θεο-νόα.
Δηλαδή  η νόηση του Θεού.



Ήταν και οι τρεις  εξέχουσες σε λατρεία θεότητες, που σχετίζονταν με τις εσωτερικές δυνάμεις του ανθρώπου, τους πόθους του και τις κοινωνικές λειτουργίες και δομές. 
Δυνάμεις  που πήγαζαν κατ' ευθείαν από την φύση και την ψυχική του συγκρότησή ως ανθρώπου, καθώς και τα κληρονομικά του δεδομένα . 

Η έννοια της (Αγάπης) κάθε άλλο παρά άγνωστη ήταν στην αρχαία Ελλάδα, όπως ελέχθη και στην αρχή αυτού του κειμένου. 

-Ο Ελληνισμός είναι η έντονη Αγάπη προς τον  

κόσμο, προς το παν.

-Στην ελληνική παράδοση, ο ΕΡΩΣ =ΑΓΆΠΗ , 

κάθε είδους Αγάπη.

Έρως Αρετής , Έρως γης ,Έρως θαλάσσης , Έρως επιστήμης , Έρως μητρός , Έρως τέχνης , Έρως  γυναικός.

Είναι η πρωτίστη και συνεχής αιτία της 

κοσμογονίας.

Τόσο στην Ορφική, όσο και στην Ησιόδεια

κοσμογονία. 

Είναι έννοια αφηρημένη , πολυσυλλεκτική ,

είναι το σύνολο της συμπαντικής Αγάπης. 

Αγάπη προς το σύνολο του εκδηλωμένου κόσμου, προς τον άνθρωπο, προς το φυτό, το ζώο, την πέτρα, το ποτάμι.

Προς κάθε μορφή, προς μία έννοια, προς μία κατάσταση, προς ένα πράγμα, προς τα πάντα, από την πρωτογενή ύλη μέχρι τους Θεούς.

Είναι η ελκτική και συνεκτική δύναμη που συγκρατεί την ύλη και δημιουργεί, διατυπώνει κάθε μορφολογία.

Η Αγάπη είναι η πηγή του νόμου της παγκόσμιας έλξης.
Ο Έρωτας είναι εκδήλωση του νόμου παγκόσμιας έλξης στην έμβια ύλη. 
-> Οπότε η Αγάπη είναι η βαθύτερη πηγή του Έρωτα.

Ο Έρως είναι ο αρχαιότερος των εγκοσμίων Θεών και υπεύθυνος για κάθε δημιουργία.

Η ενέργειά του υπάρχει σε όλους τους Θεούς αλλά και σε όλους τους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά.

Σε όλη την υλική εκδήλωση, διακατέχει το παν, πληρεί τον κόσμο.