Ο Ρόλος της Ζωής στην δημιουργία του κόσμου.

Προκειμένου να ασχοληθεί κανείς με την  μελέτη του ρόλου της Ζωής στην δημιουργία του κόσμου, θα πρέπει πρώτα, να ορισθεί τι είναι Ζωή.
Σαν πρόλογο λέω:
Απλά Ζωή είναι ότι κινείται, αλλάζει θέση στον χώρο, με δαπάνη δικής του ενέργειας, υπό τον έλεγχο της Φυσικής νομοτέλειας.

Στην βιολογία στο σχολείο είχαμε, μάθει τον ορισμό ζωής ως ένα σύνολο βιολογικών λειτουργιών.

Παράδειγμα η αμοιβάδα.
Μονοκύτταρος ζων οργανισμός που κατέχει τις εξής λειτουργίες Ζωής.
Αφομοίωση λήψη τροφής  -Ανομοίωση αποβολή περιττωμάτων-Πολλαπλασιασμός με διχοτόμηση- Αντίδραση στους ερεθισμούς του περιβάλλοντος-Κίνηση με ψευδοπόδια.

Εδώ θα μας απασχολήσει κυρίως ο άνθρωπος, διότι βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας των ζώντων οργανισμών.
Έχει προικισθεί με το τελειότερο όργανο της δημιουργίας που λέγεται εγκέφαλος.
Επομένως η Φύση έχει εξαντλήσει στην δομή του, κατά προσέγγιση,  όλο το σχέδιο δημιουργίας ζωής.

Στην ακόλουθη φωτογραφία ένας άντρας και μια γυναίκα πίνουν νερό από την ίδια πηγή την ίδια στιγμή.
Η αίσθηση του νερού και της επαφής σωμάτων είναι συμβολική και άκρως αισθησιακή και πρωταρχική.
Το θέμα στην φωτογραφία συμβολίζει:
Την εκδήλωση του Όντος σε αντίθετα.
Την Ενότητα των πάντων.
Με την παρουσία της συνδετικής δύναμης του νερού.
Συμβολίζει τον αισθησιασμό της επιστροφής στην πηγή της Δημιουργίας.  

                 

Ο αισθησιασμός μιας γυναίκας είναι η πηγή απ' όπου αναζωογονείται το πνεύμα του άντρα. 

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος από το υλικό που λέγεται Αγάπη. 
Σαν υλικό σώμα ο άνθρωπος κατέχει όλες τις ιδιότητες και νόμους που διέπουν την ύπαρξη ύλης.
Ο υλικός κόσμος όμως διέπεται από τον 1ο Νόμο της εκδήλωσης,  που είναι η Ενότητα.
Αλλά η ενότητα πηγάζει από την Αγάπη.

Να γιατί λέμε ότι το υλικό με το οποίο έχει χτιστεί ο άνθρωπος είναι η Αγάπη. 

Αφού το υλικό μέρος του ανθρώπου υπακούει στον γενικό νόμο της Ενότητας, που διέπει την υλική δημιουργία.
Η δε Ενότητα πηγάζει από την Αγάπη.
Έπεται ότι ο άνθρωπος σαν υλικό σώμα, πηγάζει κι αυτός από την ίδια ουσία.


Από την Φυσική και συγκεκριμένα από τον κλάδο που λέγεται θερμοδυναμική προκύπτει ότι:
Ζωή είναι η δημιουργία τάξης μέσα στο χάος.
Υπάρχουν δυο καταστάσεις μέσα στο εκδηλωμένο ΕΊΝΑΙ.
Η Τάξη και το χάος.
Τάξη καλείται η κατάσταση της ύλης στην οποία ισχύουν μόνο νόμοι της Φυσικής.
Χάος καλείται η περιοχή εκείνη της δημιουργίας όπου δεν ισχύει κανένας άλλος νόμος εκτός από τον νόμο των πιθανοτήτων.
Ισχύει μόνο η πιθανότητα να συμβεί κάτι.
Ενώ στην περιοχή της Τάξης ισχύει η αρχή αιτιότητας, που σημαίνει.
Αίτιο και αποτέλεσμα συνδέονται  άρρηκτα μέσω ενός φυσικού νόμου.  
Εξαρτάται δε από το είδος του φαινομένου και την κατάσταση της ύλης,  η μορφή του νόμου που θα διέπει  την σχέση αιτίου -αποτελέσματος.

Στην ομαλή κίνηση για παράδειγμα ισχύουν οι νόμοι της κινητικής που συνδέουν τα μεγέθη, ταχύτητα(v)-διάστημα(S) - χρόνος(t). 
Νόμος (S=v.t).
Διάστημα=ταχύτητα.επί χρόνο.
Επιταχυνόμενη κίνηση.
Ή επιτάχυνση(γ)-δύναμη(F)- μάζα σώματος(m). 
Nόμος (F=m.γ).
Δύναμη=μάζα επί επιτάχυνση.

Ενώ στο χάος ισχύει  η αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg.
Σύμφωνα με την οποία το σφάλμα που γίνεται στην μέτρηση της  θέσεως ενός ηλεκτρονίου, σε σχέση με το σφάλμα που γίνεται κατά την ταυτόχρονη μέτρηση της ορμής του ηλεκτρονίου. 
Ισχύει η ανισότητα: 
Δχ.Δp (μεγαλύτερο ή ίσον του)  h/2π.
Όπου Δχ το σφάλμα στην μέτρηση της θέσης και Δp το σφάλμα στην μέτρηση της ορμής του ηλεκτρονίου, h = σταθερά δράσεως του Plank και π=3,14, η ημιπεριφέρεια ενός κύκλου. 

Με άλλα λόγια εφ' όσον το γινόμενο των δυο σφαλμάτων πρέπει να μένει μεγαλύτερο ή ίσον μιας σταθεράς τιμής, εν προκειμένω του h/2π.
Οι δυο όροι του γινομένου θα μεταβάλλονται αντίστροφα.
Συνεπώς ότι κερδίζουμε σε ακρίβεια στην θέση, το χάνουμε στην ακρίβεια προσδιορισμού της ορμής και αντιστρόφως. 

Η ζωή επιφέρει Τάξη μέσα στο χάος.
Διότι συγκεντρώνει υλικά από το περιβάλλον που βρίσκονται σε πλήρη αταξία, δηλαδή χάος. 
Χτίζει ένα σώμα, στο οποίο τα δομικά στοιχεία βρίσκονται  σε πλήρη τάξη. 
Στην Θερμοδυναμική  η Τάξη αντιστοιχεί στην λεγόμενη "αρνητική εντροπία" η δε Αταξία αντιστοιχεί στην "θετική εντροπία".
Μια οβίδα για παράδειγμα αποτελείται από κράμα μετάλλων και πυρίτιδα σε πλήρη τάξη.  
Μετά την έκρηξη όλα αυτά τα υλικά διασκορπίζονται στο περιβάλλον σε τυχαίες θέσεις, δηλαδή σε πλήρη αταξία και χάος.
Το ίδιο συμβαίνει με έναν ζώντα οργανισμό.

Εν όσο ζει διατηρεί και αποκαθιστά εν μέρει κάποια τάξη στα μόριά του.
Ο βαθμός αναπλήρωσης των κυττάρων  εξαρτάται άμεσα από την ηλικία του ανθρώπου.
Όταν όμως πεθάνει,  τα υλικά επανέρχονται στο περιβάλλον σε τυχαίες θέσεις.  
Ήτοι με όρους θερμοδυναμικής:
Ζωή--->Αρνητική Εντροπία, 
Θάνατος--->Θετική Εντροπία.   

Χωρίς Ζωή δεν υπάρχει κίνηση, χωρίς κίνηση δεν λειτουργεί το Γίγνεσθαι.
Χωρίς Γίγνεσθαι απουσιάζει τελείως και η πληροφορία και χωρίς πληροφορία δεν υπάρχει Συνειδέναι.
Δεν υπάρχει αποδέκτης αυτού, που γίνεται, γιατί δεν γίνεται τίποτα.
Δηλαδή απουσία ολοκληρωτική κίνησης και συνεπώς απουσία (συνείδησης). 

Η Συνείδηση όμως συνδέεται άμεσα με τον χωρόχρονο.
Χωρίς (χωρόχρονο) ανατρέπεται όλη η εκδήλωση.

Συνεπώς η Ζωή σχετίζεται άμεσα με τον χωρόχρονο, άρα  σχετίζεται με την ίδια την εκδήλωση.

Η Ζωή με άλλα λόγια είναι απαραίτητη προϋπόθεση και σκοπός, για να υπάρξει ο κόσμος. 

Δεδομένου δε ότι φορέας της συνείδησης είναι κυρίως ο (άνθρωπος).
Ο άνθρωπος μέσω των αισθήσεων κατόπιν επεξεργασίας από τον εγκέφαλο, προσφέρει στο ΟΝ  την δυνατότητα να απόκτησης αυτοσυνείδησης του ίδιου του Όντος.
Θα λέγαμε ότι η εκδήλωση ολόκληρη έγινε χάριν του Ανθρώπου. (Ανθρωπική Αρχή) .

Σε μια άλλη ανάρτηση με τίτλο ("ΌΡΑΜΑ) για μια αυθεντική Παγκοσμιοποίηση", δίνω την αυθεντική κατά το βίωμα μου φύση του ανθρώπου.
Η νέα αυτή οπτική της δημιουργίας του κόσμου ανασύρει από την θεωρία ακόμα μια φορά την ιδέα της Ανθρωπικής Αρχής.