ΕΔΏ ΚΑΙ ΤΏΡΑ "Η ΑΠΟΛΥΤΉ ΑΛΉΘΕΙΑ"

Στην ανάπτυξη αυτού του γραπτού βοήθησε αποφασιστικά η γνώση

 των ιδεών του Φιλοσόφου Έκχαρτ Τόλε.

Μια ιδέα για την ποιότητα αυτού του Ανθρώπου  μπορεί να πάρει ο αναγνώστης από το ακόλουθο βίντεο.

Προτάσω την παρακάτω  γενική διαπίστωση 

Σήμερα  οι άνθρωποι απανταχού στον πλανήτη Γη, βρίσκονται σε κατάσταση πλήρους ή μερικής σύγχυσης, εκτός ελαχίστων ευτυχώς εξαιρέσεων.

Οι δε πολιτικοί που καλούνται να υπερασπίσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και να ρυθμίσουν τα οικονομικά και την άμυνα των κρατών.
Eίναι άκρως διεφθαρμένοι και εξαρτημένοι  ή εν πολλοίς ακόμη και  ανίκανοι για ηγέτες.
Αφού ότι κάνουν, είναι μόνο για να  εξυπηρετεί τα προσωπικά τους ή αλλότρια συμφέροντα, μη έχοντα ουδεμία σχέση με τον λαό και την χώρα που εκπροσωπούν.

Αγνοούν το απλό λαό που τους έδωσε την εξουσία, γαντζώνονται στις καρέκλες τους, δεν μπορούν να δουν  τίποτε άλλο, παρά μόνο,  ότι θα τους αποδώσει το μεγαλύτερο ατομικό κέρδος.
Χωρίς καμία ευαισθησία για τον πόνο και τις ανάγκες των απλών ανθρώπων, που τους έδωσε την εξουσία.

Αλήθεια είναι ότι χρειάζεται σθένος,για να αντισταθείς στην φθορά της εξουσίας.
Το  χαρακτηριστικό  αυτό γνώρισμα ανήκει αποκλειστικά στους μεγάλους ηγέτες.

Η διαπίστωση της σημερινής πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα, οδηγεί στις ακόλουθες σκέψεις. 

Στα μεγάλα αδιέξοδα καλείται η Φιλοσοφία, ως πλέον αρμόδια,  να βρει απαντήσεις και να προτείνει λύσεις, για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Η φιλοσοφική σκέψη όμως δεν δίνει  λύσεις άμεσα εφαρμόσιμες και εκτελεστές.
Ο ρόλος της Φιλοσοφίας αυτός είναι εξ άλλου να μην δίνει παυσίπονα, αλλά να βρίσκει τις αιτίες των προβλημάτων και να προσφέρει οριστικές λύσεις.

Προαπαιτούμενο θεωρείται η ύπαρξη κατάλληλης ποιοτικής παιδείας και ήθους.

Η εφαρμογή των λύσεων που προσφέρει η φιλοσοφική εξερεύνηση του προβλήματος, επιφέρει το ποθητό αποτέλεσμα και οδηγεί  την ζωή των ανθρώπων σε ηρεμία και αληθινή δημιουργική ευτυχία.

Αντί να μας πιάνει κατάθλιψη και πανικός από την καθημερινή κατάρρευση των παλιών δομών και αξιών γύρω μας, θα έπρεπε να αποδεχτούμε το γεγονός ως μέρος της εξελικτικής διαδικασίας. 

Οι παλιές δομές καταρρέουν, η ζωή μας μπαίνει σε ανεπιθύμητη τροχιά και επικρατεί αβεβαιότητα για το αύριο, επειδή όλα όσα μας περιβάλλουν στηρίζονται σε παλιά πρότυπα ζωής που πήγαζαν από τον εγωκεντρισμό.

Αντί λοιπόν να αντιστεκόμαστε στο καινούριο που έρχεται, είναι προτιμότερο να αγκαλιάσουμε την αβεβαιότητα, που έτσι κι αλλιώς έχει γίνει κομμάτι της ζωής μας.

Συγκεκριμένα :

Όλα τα κοινωνικά φαινόμενα και οι διαδικασίες που διαδραματίζονται 

στις ανθρώπινες κοινωνίες, ακολουθούν  φυσικούς νόμους.
Καθόσον πραγματοποιούνται μέσα στην παρούσα φυσική πραγματικότητα που υφίσταται στην παρούσα εκδήλωση του κόσμου.

Στη ζωή μας ο νους τεμπελιάζει και δημιουργεί νοητικά καταστάσεις που αναφέρονται στο παρελθόν ή στο μέλλον.

Θα εξετάσουμε στη συνέχεια κατά πόσον  οι δυο αυτές καταστάσεις είναι αληθινές.

Μάλλον αν έχουν κάποια σχέση, με αυτό που συνήθως αποκαλούμε  (πραγματικότητα) ή αποτελούν γενικότερα ψευδαισθήσεις.

Σε αναδρομές στο παρελθόν ο νους παίζει περίεργα παιχνίδια ενοχής και θάρρους.

Τέτοιες σκέψεις όμως παράγουν πάντοτε  αντίστοιχα συναισθήματα λύπης  και απογοήτευσης.

Αυτά όμως είναι αρνητικά συναισθήματα  που αφαιρούν από την ενεργητικότητα του ατόμου, το καθιστούν δέσμιο και εξαρτημένο από περιττές σκέψεις. 

Αντλούν ενέργεια από την ύπαρξη και το ΠΑΡΟΝ.

Όποια σκέψη οδηγεί, στο παρελθόν, αν δεν είναι διορθωτική, όπως είδαμε παραπάνω, θα είναι νοσταλγική, συναισθήματα άχρηστα που προκαλούν, όπως το λέει και η ίδια η λέξη, άλγος δηλαδή πόνο και επιθυμία να το ξαναζήσεις. 

Πέφτουμε έτσι στο μέλλον, επιδιώκοντας την ευτυχία με διάφορους ενίοτε παραβατικούς της νομιμότητας  τρόπους.

Ο πλέον συνήθης απ’ αυτούς, ο πλέον άμεσος, είναι η απόκτηση υλικών αγαθών με άνομα μέσα.

Που νομίζουμε ότι θα μας φέρουν την πολυπόθητη ευτυχία .

Αντίθετα μάλιστα το κυνήγι υλικών αγαθών οδηγεί με ασφάλεια στην πλεονεξία,  ένα θανάσιμο αμάρτημα.

Ο μεγάλος Ηράκλειτος είπε: "εισέδυσα μέσα μου". 
«Εδιζησάμην εμεωυτόν».

Αυτός είναι ο μόνος  δρόμος, που οδηγεί στην αληθινή ευτυχία, εκείνη την κατάσταση που σου χαρίζει μακαριότητα, θάρρος, δύναμη μοναδική, ηρεμία ακρίβεια στις δράσεις σου και απόλυτη αποτελεσματικότητα. 

           

                    (Ζυγός σε ισορροπία)

Ας θεωρήσουμε τώρα έναν ζυγό και ας αντιστοιχίσουμε το παρελθόν και το μέλλον,  στους  υποδοχείς των δυο βραχιόνων.  

Αν σε ένα από τα δυο τάσια, έχει μεγαλύτερο φορτίο, για παράδειγμα αν προτιμάμε την νοσταλγία, από το να σχεδιάζουμε διαρκώς το μέλλον, ο ζυγός δεν ισορροπεί.
 Η ισορροπία επέρχεται όταν αυτές οι δυο έννοιες αποκτήσουν την ίδια φόρτιση και βαρύτητα, τότε ισορροπεί και όλη η πίεση μεταφέρεται στο σημείο στήριξης της οριζόντιας μπάρας του ζυγού.

Αυτό είναι και το ζητούμενο.
Διότι όταν παρελθόν και μέλλον αποκτήσουν στον νου την ίδια βαρύτητα.
Χάνουν το νόημά τους για την ύπαρξη και εξαφανίζονται από το προσκήνιο.

Αλλά για να δούμε τη σημαίνει παρελθόν και μέλλον να αποκτήσουν την ίδια βαρύτητα,  να έχουμε δηλαδή το ίδιο ενδιαφέρον τόσο για το παρελθόν όσο και για το μέλλον.

Το εγχείρημα αυτό είναι πραγματικά δύσκολο.

Αν όμως καταφέρουμε κάποτε να ισχύσει, έστω κατά προσέγγιση, τότε:

Ο νους  ισορροπεί αναγκαστικά στο παρόν και αποσύρεται ελευθερώνοντας χώρο για δράση. 
Δράση που να ικανοποιεί μόνο ανάγκες του παρόντος.

Την στιγμή της ισορροπίας η οντότητα του,  θα νοιώσει τελείως διαφορετικά.

Ο  άνθρωπος θα νοιώσει ολόκληρος και όχι μοιρασμένος μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. Θα ζει στο απόλυτο παρόν ελεύθερος πλήρης, με την καρδιά του γεμάτη αγάπη για τα πάντα. 

Τυχερός, όποιος έχει νοιώσει ανάλογες καταστάσεις, που είναι η αποκάλυψη της μόνης αλήθειας,  στιγμές γεμάτες αγιοσύνη.

Τέτοια συναισθήματα νοιώθουν οι άνθρωποι όταν το μικρό  "εγώ" γίνεται εμείς στα επιτυχημένα ζευγάρια ανθρώπων. 
Σ' αυτά τα ζευγάρια ο συντονισμός των πράξεών τους είναι αυτόματος όπως ακριβώς προβλέπει  η Φύση.

Με άλλα λόγια, η κατάσταση εδώ και τώρα, είναι κατάσταση υπερβατική, υπερβαίνουσα δε κάθε ζεύγος αντιθέτων, μας οδηγεί κατ' ευθείαν  στην αρχή της δημιουργίας.
Από οντολογική άποψη αυτό συμβαίνει, πριν γίνει οποιοσδήποτε χωρισμός και διάσπαση της αρχέτυπης ουσίας.  
Όταν τα πάντα είναι ακόμα ΈΝΑ, πριν τη γέννηση και αυτού τούτου του Λόγου.

Στο πανάρχαιο αρχέτυπο σύμβολο του (σταυρού), το σημείο που ενώνονται οι δύο ευθείες συμβολίζει την κατάσταση "εδώ και τώρα". 

Προτείνω συνεπώς μια απλή πρακτική.

Να αποφεύγουμε ήρεμα και όχι να αντιμαχόμαστε εν γένει τις  σκέψεις, που  μας οδηγούν στο παρελθόν ή στο μέλλον. 
Αφήνοντας την ήρεμη παρατήρηση να λειτουργεί ελεύθερα.  
Τότε και μόνο οι δράσεις μας θα ικανοποιούν με ακρίβεια, μόνο  ανάγκες την παρούσης στιγμής.

Τότε και μόνο  η ύπαρξη επιτελεί σωστά τον ρόλο της, απουσία του νου.

Κάθε άλλη κατάσταση παραμονής της σκέψης στο παρελθόν ή στο μέλλον συνεπάγεται απώλεια ενέργειας.
Η οντότητα παρασύρεται από την σκέψη και απέχει από την αλήθεια του ΕΔΏ και ΤΏΡΑ.
Όταν πετύχουμε την υπέρβαση του νου, ολάκερη η ύπαρξη θα ζει μονίμως στο ΕΔΏ και ΤΏΡΑ.
Θα έχουμε υπερνικήσει κι αυτόν  τον φόβο του  θανάτου, που είναι και το μοναδικό φρένο στην ολοκληρωτική απελευθέρωση και ευτυχία.

Κατάσταση ισοδύναμη με θέοση.
Είναι εκείνες οι οντότητες  που ρυθμίζουν τις τύχες των ανθρώπων που ζουν στον πλανήτη Γη, που απέχουν ακόμη από την αλήθεια της ύπαρξης.

Είθε αυτοί οι Άνθρωποι – Θεοί, όπου υπάρχουν, να ενώσουν την θέλησή τους ενάντια στην λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης.
Της εκμετάλλευσης των αδυνάτων, απέναντι στους οικονομικά ισχυρούς.

ε

     

 Ο θεός Απόλλων είναι το  σύμβολο αρμονίας και πλήρους ισορροπίας όλων των δυνάμεων σε όλη την εκδήλωση και κυρίως μέσα μας. 
Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται στην κατάσταση του απόλυτου ΤΏΡΑ.
Τελειώνει αυτή η μελέτη με την παρουσίαση ενός  μεγάλου μύστη του Όσσο που μας δίνει Δέκα Εντολές δικής του έμπνευσης.

Απόλλων: e-mail: lykeios7@otenet.gr  &  lykeios37@gmail.com

.