Συνειδητότητα, ενάντια μιας απόλυτης επικράτησης του "εγώ", δηλαδή μιας πλήρους ασυνειδησίας, λόγω παραμόρφωσης της πραγματικότητος από τα "εγώ" των ανθρώπων.

                 
Σύμφωνα με τον διαλεκτικό υλισμό πρέπει:
Η αντικειμενική πραγματικότητα να απεικονίζεται στην συνείδησή μας.
Όταν δεν συμβαίνει αυτό, τότε θα 
βλέπουμε τον 
κόσμο παραμορφωμένο. 

Στην ανωτέρω εικόνα παρατηρούμε μια γάτα να βλέπει τον εαυτό της μέσα από ένα καθρέφτη να εμφανίζεται σαν λιοντάρι. 
Δηλαδή ο συγκεκριμένος καθρέφτης παραμορφώνει τα γεγονότα, είναι δηλαδή ένα παραμορφωτικό κάτοπτρο της πραγματικής εικόνας αυτού, που βλέπουμε και ΕΊΝΑΙ.
  
Κάτι ανάλογο συμβαίνει σε διάφορα τσίρκα, όπου υπάρχουν αίθουσες με ειδικούς καθρέφτες, που παραμορφώνουν τους ανθρώπους και το περιβάλλον. 

Το παραμορφωτικό κάτοπτρο με άλλα λόγια δρα ακριβώς όπως το "εγώ". 
Το "εγώ" είναι ένα αυτούσιο παράσιτο - φάντασμα, που προκαλεί το σύνολο της δυστυχίας σ' αυτόν τον κόσμο.
Διότι προκαλεί παρανοήσεις μεταξύ των ανθρώπων, οι οποίες φαίνονται ουσιαστικές.  

Αλλά είναι ανύπαρκτες όμως στην πράξη, λόγω παραμόρφωσης του περιβάλλοντος εξ αιτίας των "εγώ"  των ανθρώπων.
Η όλη παρανόηση αποφεύγεται με αποταύτιση των "εγώ"από τα δρώμενα.
Αυτό είναι το δύσκολο σημείο της αναγκαίας  διόρθωσης προκειμένου να αποκατασταθεί η πραγματικότητα.
Διότι προϋποθέτει διαρκή εγρήγορση και ετοιμότητα, κάτι που απαιτεί συνεχή εξάσκηση.

- Σήμερα υπάρχει πληθώρα τεχνολογικών κατασκευών που παραμορφώνουν την πραγματικότητα για διάφορους κάθε φορά λόγους.  
Ένα παράδειγμα αναμείξεως της τεχνολογίας σε ζητήματα συνειδητότητας είναι και η παρακάτω εικονιζόμενη τεχνολογική διάταξη  εικονικής πραγματικότητας. 
Η διαφορά της εν λόγω συσκευής από ένα απλό κάτοπτρο είναι: 
Ότι εδώ ο παρατηρητής δεν είναι απλά παθητικός, αλλά μετέχει ενεργά στα τεκταινόμενα.  
                                                 

Εικονική πραγματικότητα.

Χωρίς συσκευή (Εικονικής πραγματικότητας) αυτό, που βλέπουμε και αποκαλούμε πραγματικότητα, ουδεμίαν σχέσιν έχει με την πραγματικότητα καθαυτή. 

Εδώ απαιτείται όντως σχετική διευκρίνηση, για να μην τρελαθούμε: 
Ούτε αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας απαλλαγμένες από βοηθητικά πρόσθετα,
δεν είναι η αντικειμενική πραγματικότητα.
Τότε τι είναι?
Αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας είναι κι αυτό μια πλάνη. 
Με μόνη την διαφορά ότι δεν το συνειδητοποιούμε. 
Διότι δεν γνωρίζουμε τα χαρακτηριστικά των αισθητηρίων οργάνων μας, με τα οποία αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, που ζούμε.

Η εικόνα του κόσμου γύρω μας που μας δίνουν οι δικές μας αισθήσεις είναι σοβαρά αλλοιωμένη, μόνο που δεν το συνειδητοποιούμε. 

Τρεις είναι οι αιτίες οι οποίες προκαλούν αυτή την ενδογενή παραμόρφωση.
-Εκ γενετής σφάλματα των αισθητηρίων οργάνων.
-Σφάλμα προερχόμενο από τον Νου.
Βλέπουμε μια λεπτομέρεια της εικόνας και την εκλαμβάνουμε ως κάτι άλλο, όπως στην εικόνα στην αρχή του κειμένου.
-Τέλος δε  το μεγάλο επίκτητο εμπόδιο συνειδητότητας το αποκαλούμενο "εγώ". 

-Για το πρώτο εμπόδιο υπάρχει λύση η οποία υποδεικνύεται από ειδικούς ιατρούς και ακολουθεί χειρουργική επέμβαση, με απόλυτη επιτυχία στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Η ίαση εξαρτάται εδώ απολύτως από τον πάσχοντα.
-Σφάλματα της δεύτερης περίπτωσης είναι κυρίως εξωτερικά και διορθώνονται με την παρακολούθηση ειδικού ιατρού και συνεχή άσκηση από τον πάσχοντα.
- Ο μεγάλος αντίπαλος κατά της συνειδητότητας παραμένει το "εγώ". 
Καθόσον ο έλεγχός του αρχίζει από μια απλή παραμόρφωση της πραγματικότητας και εκτείνεται μέχρι πλήρους ασυνειδησίας.

Είναι δε αυτό το "εγώ" τόσο ευέλικτο και αντιδρά με τέτοια πονηράδα και αυτονομία, σαν να έχει δικό του έλεγχο. 
Έτσι ώστε να καταφέρνει, να παραμένει ασύλληπτο με τις συνήθεις μεθόδους καταστολής των παρανοήσεων.
Η ασυνειδησία που υποβάλει, αρχίζει από ένα άτομο και μεταδίδεται στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μιας χώρας. 

Κάτι ανάλογο συνέβει και στο ξεκίνημα του Β! παγκοσμίου πολέμου.
Ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν τόσο δυνατός ομιλητής στον έναρθρο λόγο, ώστε κατάφερνε να διεγείρει τα πλήθη.
Αποτέλεσμα ήταν η ολοκληρωτική παράδοση των συνειδήσεων στην δικαιοδοσία του Αρχηγού Χίτλερ.
Έκτοτε οι απλοί στρατιώτες μέχρι πολλοί αξιωματικοί, δρούσαν σαν υπνωτισμένοι και υπάκουαν στις διαταγές του μεγάλου Αρχηγού για μια μεγάλη Γερμανία.
Μέχρι που τσακίστηκαν από την επικράτηση της Δικαιοσύνης των λαών.

Μ' άλλα λόγια δεν υπάρχει πιο ζωντανό παράδειγμα ομαδικής παράκρουσης των ανθρώπων από την κήρυξη ενός πολέμου μεταξύ δυο ή και περισσοτέρων λαών του πλανήτη.
Για διάφορες αιτίες κατάλληλα μεγενθυμένες από τους αρχηγούς των κρατών. . 
Στον οποίο πόλεμο μετέχουν και τον συντηρούν άνθρωποι σαν υπνωτισμένοι, από το όνειρο μιας μεγάλης πατρίδας, στην οποία θα ζουν πλέον άνετα όπως στα παραμύθια. 

Στις μάχες που διεξάγονται μεταξύ των "πολεμίων" σε έναν πόλεμο των "εγώ", σκοτώνουν τον εαυτό τους και βυθίζουν στην δυστυχία ολόκληρες οικογένειες ανθρώπων αδερφών. 
Που δεν διαφέρουν παρά ελάχιστα, απ' αυτούς τους ίδιους, είναι δηλαδή όμοιοι με τον μαθηματικό ορισμό της ομοιότητος των υπάρξεων. 
Μόνο η Αγάπη δεν χωράει πουθενά σε τέτοιες υπερφίαλες εγωιστικές φάσεις Ζωής.

Άκρως επικίνδυνο πολεμικό παιχνίδι η αντίσταση κατά του "εγώ" για τον Άνθρωπο, γιατί απλούστατα ο αντίπαλος είναι εν πολλοίς αόρατος.
Απαιτείται εγρήγορση  με ταυτόχρονη απόσπαση από τα δρώμενα, γεγονός που απαιτεί ανεξάντλητη θέληση. 
Αλλά πως εξασφαλίζεται αυτή η συνθήκη?

Υπάρχει  ένας και μοναδικός τρόπος με τον οποίον αυτό επιτυγχάνεται  με πλήρη ασφάλεια
η ανωτέρω παλαβομάρα. 
Κι αυτός λέγεται ΑΓΆΠΗ. 

Μόνο με την δυναμική παρουσία κατανόησης μέσα σε ένα περιβάλλον Αγάπης.
Είναι δυνατόν, να ξεπεραστούν ανώδυνα τα τεράστια εμπόδια που εμφανίζουν τα "εγώ" των ανθρώπων. 
Με σταθερή παρουσία της  εγρήγορσης και απόσπασης από τα δρώμενα στην Ζωή τους.