 |
| (Η παιδαγωγική Αγάπη που εκπέμπει ο δάσκαλος, ενεργεί ως μαγνήτης έλξης της προσοχής εκ μέρους των μαθητών) |
Αναφέρεται στην καλλιέργεια της προσωπικότητας ενός ανθρώπου σε όλους τους τομείς:
Πνευματικό, ηθικό, σωματική αγωγή, κουλτούρα, μόρφωση.
Η ευγένεια, η αλληλεγγύη, η εργατικότητα, το ενδιαφέρον για τον πλησίον, η Αγάπη για την πατρίδα όλα εξαρτώνται από την (παιδεία) των ανθρώπων μιας κοινωνίας.
Με άλλα λόγια η παιδεία παίζει τον ρόλο θεμελίων του οικοδομήματος, που λέγεται κοινωνία.
Όσο πιο γερά είναι τα θεμέλια, που έχει το οικοδόμημα, τόσο πιο αποτελεσματικά αντιστέκεται στα Ρίχτερ των κοινωνικών ταραχών και τέλος αυτών τούτων των σεισμών.
Όποια δήποτε κοινωνία στον κόσμο ανανεώνεται συνεχώς με τον νέο πληθυσμό που εισέρχεται στην Ζωή.
Σ' αυτόν τον νέο πληθυσμό κάθε κοινωνία βασίζει τις ελπίδες της για εξέλιξη και βελτίωση της ποιότητας Ζωής.
Η παιδεία που αποκτούν οι νέοι διαμορφώνεται στα τρία στάδια του βίου τους.
Αυτά είναι, η οικογένεια-το σχολείο και τέλος η κοινωνία.
Εδώ θα ασχοληθούμε με το θέμα της εκπαίδευσης καθ' αυτής.
Αυτή περιλαμβάνει την στοιχειώδη την γυμνασιακή και τέλος την πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
Οι δυο πρώτες βαθμίδες (εκπαίδευσης) δηλαδή η δημοτική και η γυμνασιακή θεωρούνται οι πιο κρίσιμες για την περαιτέρω ανάπτυξη του νέου ανθρώπου.
Το ανθρώπινο υλικό πάνω στο οποίο επιχειρούν οι δύο πρώτες βαθμίδες είναι ακόμα εύπλαστο.
Οπότε μπορεί να πάρει την επιθυμητή μορφή από την ηλικία των 6 ετών μέχρι αυτή των 18.
Ηλικία στην οποία έχει ήδη διαμορφώσει ο άνθρωπος και χαρακτήρα.
Όσο για την τελευταία βαθμίδα την ανωτάτη βαθμίδα εκπαίδευσης
Ο νέος, η νέα έχουν την ωριμότητα να επιλέξουν το επάγγελμα της ζωής τους.
Έχουν πλέον αναπτύξει προσωπικότητα και κατάλληλη ωριμότητα, για να είναι σε θέση να αποφασίσουν τον δρόμο που θα ακολουθήσουν στην Ζωή, για να ολοκληρώσουν τα όνειρά τους.
Αρκεί να μην παρασυρθούν από το περιβάλλον οικογενειακό και ευρύτερο κοινωνικό.
Αλλά να αναρωτηθούν μετά από αυτοσυγκέντρωση, ποιες είναι οι αυθεντικές εσωτερικές τους κλήσεις και απαιτήσεις Ζωής.
Έρχομαι τώρα στην περίοδο διεξαγωγής της εκπαίδευσης καθ' αυτής υπό την μορφή μαθημάτων, στο σχολείο ή το Πανεπιστήμιο. Θεωρώ ότι μπορώ, να εκφέρω την γνώμη μου λόγω προσωπικής πείρας στην τεχνική εκπαίδευση, αφ' ενός αλλά και λόγω σπουδών αφ' ετέρου.
Κυρίως όμως γιατί έχω συνειδητοποιήσει τον ρόλο, που παίζει η εκπαίδευση στην παιδεία των ανθρώπων γενικότερα.
Η διαδικασία της εκπαίδευσης όσον αφορά στην μετάδοσης της γνώσης, έχει την ίδια φιλοσοφία της μετάδοσης πληροφορίας μέσω διάταξης πομπού-δέκτου.
Εννοείται, ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει στην ανάλογη ηλεκτρονική διάταξη της ζεύξης πομπού με περισσότερους δέκτες.
Η εφαρμογή του νόμου αναλογίας των (δομών), προκαλεί την εξής διανομή ρόλων:
Ο ρόλος του πομπού ανατίθεται στον Δάσκαλο, οπότε οι δέκτες, είναι απλά οι μαθητές.
Στο ηλεκτρονικό ανάλογο πομπού-δέκτου η ποιότητα μετάδοσης εξαρτάται από την καθαρότητα και ένταση του εκπεμπόμενου από τον πομπό σήματος.
Στο σήμα του πομπού αντιστοιχεί ο λόγος του Δασκάλου, που πρέπει να είναι διαυγής και ξεκάθαρος.
Επίσης ανάλογη σημασία έχουν η δομή του κυκλώματος λήψης και η δυνατότητα ενίσχυσης του εισερχόμενου σήματος στο δέκτη χωρίς θόρυβο.
Στην δομή του κυκλώματος λήψης αντιστοιχεί η αντιληπτική ικανότητα των μαθητών, ο δε ηλεκτρονικός (θόρυβος) αντιστοιχεί στην ικανότητα συγκέντρωσης των μαθητών.
Σ' αυτό το σημείο τον λόγον έχει και το μέσον μετάδοσης.
Εν προκειμένω είναι η χρησιμοποιούμενη γλώσσα, που μεταφέρει όλο το νόημα της διδασκαλίας.
Η μαγνητική παρουσία του Δασκάλου ασκεί σπουδαίο ρόλο υπόβαθρου, που στηρίζει τα νοήματα της διδασκαλίας.
Το ηλεκτρονικό ανάλογο διάταξης πομπού-δεκτών λειτουργεί κάτω από την ισχύ και εφαρμογή του κοσμικού νόμου της ανάδρασης.
Στο ηλεκτρονικό ανάλογο έχουμε μια πρώτη ενίσχυση του σήματος, εντός του δέκτη με την δράση ενός τοπικού μηχανισμού ανάδρασης.
Η όλη διαδικασία ολοκληρώνεται μέσω ενός άλλου μηχανισμού, που συντονίζει τον δέκτη με τον πομπό.
Το σύστημα Δάσκαλος - μαθητές λειτουργεί σύμφωνα με τον νόμο ομοιότητας των δομών, όπως λειτουργεί το αντίστοιχο ηλεκτρονικό σύστημα πομπού-δεκτών.
Ο νόμος ανάδρασης τίθεται σε ισχύ, ανεξάρτητα αν πρόκειται για μηχανήματα ή έμψυχα όντα.
Στην περίπτωση της διδασκαλίας συμβαίνουν ακριβώς ανάλογα γεγονότα, με ότι ισχύει στα μηχανήματα.
Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι στα μεν μηχανήματα η ανάδραση εφαρμόζεται αυτόματα εκ κατασκευής.
Ενώ στο άνθρωπο-σύστημα απαιτείται να προϋπάρξει εγρήγορση και ανάλογο ενδιαφέρον από τους μαθητές.
Στην περίπτωση μηχανημάτων ο νόμος της ανάδρασης εφαρμόζεται αρχικά προς ενίσχυση του σήματος, εντός του δέκτη.
Στην συνέχεια ολοκληρώνεται η διαδικασία λειτουργίας του συστήματος πομπός - δέκτες με κατάλληλο κύκλωμα με το οποίο επιτυγχάνεται ο συντονισμός των δεκτών με τον πομπό.
Κατά την εκπαιδευτική διαδικασία τώρα, γίνεται κάτι ανάλογο.
Από την πλευρά των μαθητών οι οποίοι έχοντας αντιληφθεί το πνεύμα της διδασκαλίας, είναι σε θέση να διατυπώσουν ερωτήσεις για διευκρίνηση.
Κατά την προσπάθεια που καταβάλουν οι μαθητές, για να αντιληφθούν την σημασία της διδασκαλίας ως είναι φυσικό, θα προκύψουν απορίες προς διευκρίνηση.
Αυτές οι απορίες που αναφύονται στην πορεία της διδασκαλίας, είναι το περιεχόμενο των ερωτήσεων που υποβάλλεται πίσω προς τον Δάσκαλο.
Αυτή η φάση αποτελεί την διαδικασία της ανάδρασης.
Έτσι ολοκληρώνεται η λειτουργία του νόμου ανάδρασης.
Η απουσία της ανάδρασης αναιρεί την όλη διαδικασία της οριστικής αφομοίωσης της γνώσης από τους μαθητές.
Καθόσον κατά την εκπαιδευτική διαδικασία αναιρείται η επικοινωνία μεταξύ δασκάλου και μαθητών.
Η οποία εξασφαλίζεται μόνο με την υποβολή ερωτήσεων προς τον δάσκαλο.
Η απουσία ερωτήσεων συνεπάγεται απώλεια της επικοινωνίας.
Αυτά ως προς την μετάδοση και αφομοίωση της γνώσης, που αποτελεί το θεμέλιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Ιδανικός Δάσκαλος είναι αυτός που διαθέτει Αγάπη και πάθος στην μετάδοση της γνώσης προς στους νέους ανθρώπους.
Η νεαρή ηλικία των ανθρώπων, θεωρείται ότι είναι η πιο κατάλληλη, για την καλύτερη απόδοση της μάθησης κατά την εκπαιδευτική διαδικασία.
Είναι η Αγάπη που λειτουργεί σαν γέφυρα για την μετάδοση της γνώσης στους νέους ανθρώπους.
Αυτό είναι και το κύριο χαρακτηριστικό ενός πραγματικού εκπαιδευτικού.
Με την Αγάπη και μόνο, συν την πληρότητα ενημέρωσης του δασκάλου, ως προς το αντικείμενο διδασκαλίας.
Επιτυγχάνεται το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα στην τελειοποίηση μετάδοσης της γνώσης.
Γνώση η οποία δεν πρέπει να μείνει στην μορφή της απλής πληροφορίας, αλλά με κατάλληλη εργαστηριακή εργασία να καταστεί βίωμα.
Η εκπαίδευση εφαρμόζεται και διαμορφώνεται πλέον συνεχώς, σε πραγματικές συνθήκες εντός της κοινωνίας κατά την τρίτη φάση απόκτησης πείρας.
Συνθήκες που αλλάζουν την κάθε στιγμή Ζωής και δίνουν την ευκαιρία στις ζώσες υπάρξεις, να αναπτύξουν την απαραίτητη ετοιμότητα για να επιβιώσουν.
Όπως συμβαίνει στις σημερινές κοινωνίες.
Όπου επικρατούν συνθήκες πιο αληθινές, πιο έντονες, ισάξιες του αγώνα Ζωής.
Τέλος ο κοινωνικός στίβος σ' αυτόν τον αγώνα Ζωής είναι ο μόνος, που μπορεί να δώσει την τελευταία ευκαιρία στον άνθρωπο, να ολοκληρωθεί.
Συνειδητοποιώντας τι σημαίνει αγώνας επιβίωσης και το σπουδαιότερο:
Την σημασία που έχει η πνευματική Ζωή και όχι μόνο η υλική.
Αυτό που κάνει τον άνθρωπο να ξεχωρίζει από τα ζώα.
Αυτό που δίνει περιστασιακά την δυνατότητα στον άνθρωπο να αισθανθεί την πληρότητα της της ύπαρξης στην κατάσταση έκστασης του "Εδώ και Τώρα".
Που είναι και η μόνη Αλήθεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου