Η έκπτωση των αξιών σε καθεστώς κυριαρχίας του χρήματος σε πλανητική κλίμακα.

Ορισμοί:
Χρήμα σημαίνει αυτό, που χρειάζεται κάποιος  άνθρωπος ή μια κατάσταση.

Η λέξη χρήμα ανήκει αρχαία ελληνική γλώσσα.

Προέρχεται από το ρήμα χρώμαι, που σημαίνει χρησιμοποιώ, η δε λέξη χρεία, σημαίνει ανάγκη.

Παράλληλα το απρόσωπο ρήμα χρη στην αρχαία ελληνική γλώσσα σήμαινε:
Είναι ανάγκη, πρέπει.

Επομένως η λέξη χρήματα σημαίνει, όσα ο άνθρωπος χρειάζεται, όσα έχει ανάγκη.

Αυτό το όριο της ανάγκης βέβαια το έχουν υπερβεί οι σημερινές κοινωνίες προ πολλού, διότι λειτουργούν υπό το πάθος της πλεονεξίας για περισσότερα χρήματα. 

Μια πιο σύγχρονη ορολογία θα ήταν:

Χρήμα είναι μια κατά σύμβαση αντιστοιχία μεταξύ πραγματικών αξιών αντικειμένων ή υπηρεσιών με κάποιο πολύτιμο μέταλλο. 

Γι'  αυτόν τον λόγο τα πρώτα χρήματα ονομάστηκαν νομίσματα.

Το νόμισμα προέρχεται από την λέξη νομίζω που σημαίνει:
Μη βεβαιότητα, ή αντιστοιχία.

                       (Αρχαία δεκάδραχμα νομίσματα.)
Αλλά με τον καιρό αυτή η απλή αντιστοιχία μετεξελίχθηκε σε ολοκληρωτική κυριαρχία.

Αφού το χρήμα από απλό εργαλείο μετετράπη σε αυτοσκοπό.

Οπότε παρέσυρε στο διάβα του κάθε ηθική αξία και κυριάρχησε μέσα σε ολόκληρο τον πλανήτη, ως αποκλειστικό ιδανικό, εκδιώκοντας κάθε άλλη αξία. 

Αλλά επειδή όμως στην εκδήλωση του ΕΊΝΑΙ σε κόσμο τα πάντα έχουν το αντίθετό τους.

Το χρήμα έγινε αιτία να εξελιχθούν πολλές επ' αγαθώ δραστηριότητες του ανθρώπινου γένους  εξ αιτίας του εργαλείου, που λέγεται χρήμα.

Όπως χρηματικές δωρεές πλουσίων ανθρώπων σε φιλανθρωπικά ιδρύματα ή μεγάλα έργα προώθησης της διακίνησης αγαθών.

Τα πάντα πλέον σήμερα γίνονται με την δύναμη του χρήματος.

Προϊόντα, επιστημονικές  μελέτες, κτιριακές κατασκευές, μηχανήματα, άμυνα, συγγράμματα, εκπαίδευση, έργα τέχνης, τα πάντα.
Το εμπόριο μεταξύ των διαφόρων κρατών γίνεται με την διαμεσολάβηση του οικονομικού παράγοντα. 
Αυτό διευκολύνει την ανταλλαγή προϊόντων μεταξύ των κρατών, αλλά και την ανταλλαγή πολιτισμικών στοιχείων. 

Το χρήμα βέβαια ως κινητήριος δύναμη μέσα στις κοινωνίες, αποτελεί και την αιτία κίνητοποίησης αυτών των κοινωνιών.
Αυτό  σημαίνει αναπόφευκτα διαπλοκή των δυνάμεων του κακού με το καλό.
Το κακό με το καλό είναι ένα ζευγάρι αντιθέτων.
Η σύνθεση των αντιθέτων όμως σύμφωνα με τον φυσικό νόμο του τρία, οδηγεί στην εξέλιξη.
Θέση-Αντίθεση-Σύνθεση.
Ο συλλογισμός αυτός οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα: 
Ότι το χρήμα στην προκειμένη περίπτωση είναι το καύσιμο της μηχανής, που λέγεται κοινωνία, η οποία με την βοήθεια του χρήματος, οδηγείται σε εξελικτική πορεία.  
Άλλως η κοινωνία θα παρέμενε αδρανής, χωρίς κάποια διέγερση και κατά συνέπεια χωρίς ουδεμία εξέλιξη.

Το χρήμα αποτελεί το μέσο διέγερσης των κοινωνιών, με ορισμένες όμως προϋποθέσεις.
Το χρήμα παίζει βεβαίως τον ρόλο του καύσιμου της μηχανής, που λέγεται κοινωνία.
Άν όμως το χρήμα είναι μοναδικό κίνητρο για απόκτηση περισσότερου χρήματος, χωρίς ουσιαστική εξέλιξη της κοινωνίας. 
Τότε έχουμε σύμφωνα με την θεωρία (συστημάτων ελέγχου) ένα κλειστό σύστημα με θετική ανάδραση.
Ένα τέτοιο σύστημα είναι καταδικασμένο στην αστάθεια.

                                            (Ασταθής ισορροπία)
Κάτι τέτοιο συμβαίνει όταν πλησιάζουμε το μικρόφωνο μπροστά στο μεγάφωνο, σε μια ενισχυτική διάταξη.
Το μικρόφωνο παραλαμβάνει το ήδη ενισχυμένο σήμα του μεγαφώνου, το στέλνει στο ενισχυτή, ο οποίος το ξανά-ενισχύει και στο τέλος ακούγεται ένα ισχυρότατο σφύριγμα από το μεγάφωνο.
Αυτή είναι  σαφής περίπτωση θετικής ανάδρασης.
Αποτέλεσμα χαρακτηριστικό της (θετικής ανάδρασης) και της αστάθειας στην οποία, οδηγείται ένα σύστημα.

Το όλο ζήτημα της κυριαρχίας του χρήματος, ιδωμένο υπό το φως της θεωρίας των συστημάτων αυτομάτου ελέγχου:
Προκύπτει ότι, η  αστάθεια που εμφανίζεται στις  κοινωνίες του  πλανήτη Γη, οφείλεται στην κυριαρχία του χρήματος, με ταυτόχρονο εκτοπισμό κάθε ηθικής αξίας από την συνείδηση των ανθρώπων.

Κοινωνία σε αστάθεια είναι επιρρεπής σε δυνάμεις (ανατροπής).

Δεν γνωρίζω  τουλάχιστον εγώ ορισμένη μέθοδο αποκατάστασης της ισορροπίας μιας κοινωνίας, από την αστάθεια που προκαλεί η έκπτωση των αξιών.
Μόνη διέξοδος που απομένει, είναι η βίαιη ανατροπή.
Ένας πόλεμος για παράδειγμα θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο επανεκκίνησης, που λέμε στην γλώσσα των υπολογιστών.

Μετά από ένα τέτοιο ταρακούνημα οι άνθρωποι επιστρέφουν υποχρεωτικά στον εσωτερικό τους κόσμο και απ' εκεί αναζητούν τα αίτια  της καταστροφής.
Είναι το μόνο φάρμακο αποκατάστασης των ηθικών αξίων.  

Εξ άλλου η Ζωή σε ένα καθεστώς μονίμου αναζήτησης της εξοικονόμησης χρημάτων, χάνει το πραγματικό της νόημα

Καταντάει μονότονη δυστυχία χωρίς κανένα σκοπό. 

Το πραγματικό νόημα της Ζωής είναι σύμφωνα με την δική μου κρίση, η συνεχής αναζήτηση του ταυτότητός μου  και ποιος είναι ο δικός μου ρόλος στην θεατρική παράσταση που λέγεται Ζωή. 
Η ουσία  πίσω από κάθε ανθρώπινη  δραστηριότητα είναι η αναζήτηση της ευτυχίας με ταυτόχρονη γνώση του εαυτού μου.
Έτσι καταλήγει ο άνθρωπος στην καθολική έρευνα του επιστητού.

Αποτέλεσμα της ερευνητικής ενασχόλησης του ανθρώπου είναι η εξέλιξη των διαφόρων κλάδων της επιστήμης.

Τα αποτελέσματα αυτά είναι εκείνα που διευκολύνουν τις δραστηριότητες των ανθρώπων, κρατώντας τους σε μια ισορροπημένη υγεία, την οποία εξασφαλίζει επικουρικά η επιστήμη της Ιατρικής.

Γιατί υγεία είναι προϋπόθεση ύπαρξης των λοιπών αγαθών της Ζωής.
Επειδή χωρίς υγεία όλα τα υλικά αγαθά μηδενίζονται, όπως όταν αποσυρθεί η μονάδα από το εκατομμύριο.  

Η Φύση προίκησε τον άνθρωπο με έναν τέλειο εγκέφαλο και του έδωσε την εντολή της συνεχούς έρευνας, με τελικό στόχο την Αυτογνωσία.
Γιατί αυτή ήταν και η ανάγκη της ίδιας της Φύσης μετά την αυτόματη-αυθόρμητη δημιουργία του σύμπαντος κόσμου.

Οντολογικά εξεταζόμενο το ζήτημα της δημιουργίας του σύμπαντος οδηγεί στο ακόλουθο συμπέρασμα:
Το ΕΊΝΑΙ εκδηλώθηκε σε κόσμο, γιατί αυτή ήταν η εσωτερική του δομή και ανάγκη και δεν μπορούσε να πράξει διαφορετικά.

Όταν όμως αντίκρισε όλο αυτό το θαύμα, που δημιούργησε η εκδήλωση, γεννήθηκε μέσα του ένα αμείλικτο ερωτηματικό.

Προς τι όλο αυτό το ΟΝ, που είναι το  σύμπαν?

Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη της έρευνας ολοκλήρου του επιστητού. 
Αλλά μια τόσο λεπτή και πολύπλοκη εργασία απαιτούσε γνώση με κατάλληλα εργαλεία.
Έτσι δημιουργήθηκε κατ' ανάγκη το  ΟΝ άνθρωπος.

Με τελικό σκοπό:

Την απόκτηση Αυτογνωσίας χάριν της ίδιας της Φύσης.   

Κάθε εκτροπή των έργων του ανθρώπου από την υλοποίηση αυτής της εντολής, δημιουργεί αστάθεια της κοινωνίας.

Πρέπει επομένως σύντομα να επανέρθει η ισορροπία και πραγματοποίηση της βασικής εντολής ανυπερθέτως
Συνεπώς ότι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον  στην κοινωνία των ανθρώπων, θα είναι σύμφωνο με το κοσμικό σχέδιο.