Διακρίνουμε τις ακόλουθες δυο αλήθειες.
Ο πάσης μορφής Έρωτας είναι γέφυρα προς την αιωνιότητα.
Ο φόβος διασπά την Ενότητα και εισάγει τον Χρόνο.
Για να δούμε πως θα αιτιολογήσουμε με περισσότερη λεπτομέρεια, τον τίτλο αυτής της ανάρτησης.
Και πρώτα απ' όλα ας εξετάσουμε, αν πράγματι ο χρόνος μπορεί να χαρακτηρισθεί ως συναισθηματικός.
Κατ' αρχήν αυτόνομος χρόνος στην Φυσική δεν υπάρχει παρά συνδεδεμένος άμεσα μα τον χώρο.
Ο χρόνος θεωρείται ως ένα σύνολο σημείων χώρου, ο δε χώρος ως ένα σύνολο σημείων χρόνου.
Μεμονωμένος Χρόνος ή Χώρος δεν έχει νόημα στην Φυσική.
Η επιστήμη της Φυσικής εισάγει κατ' ανάγκη το μέγεθος Χρόνος (t) για την μελέτη της κίνησης και ορισμένων άλλων φαινομένων.
Στην θεωρία της σχετικότητας εισάγεται το μέγεθος χωροχρόνος.
Στην κοινωνική Ζωή υπάρχει μόνο ο συμβατικός Χρόνος, απαραίτητος για την εύρυθμη λειτουργία των κοινωνικών υποχρεώσεων των πολιτών.
Ο συμβατικός χρόνος είναι συνδεδεμένος με φυσικά φαινόμενα, όπως περιστροφή της Γης περί τον εαυτό της ( ένα μερόνυχτο) και περιστροφή της Γης περί τον Ήλιο (ένας Χρόνος)
Αν μετράμε την ώρα μέχρι να συμβεί ένα γεγονός, αυτός ο χρόνος ορίζεται ως συναισθηματικός ή ως αποκαλείται συνηθέστερα ψυχολογικός.
Είμαστε για παράδειγμα στην αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου και περιμένουμε να περάσει η ώρα για να μας φωνάξει ο γιατρός για πρώτη εξέταση.
Κοιτάμε το ρολόι μας, αλλάζουμε το ένα μετά το άλλο τα περιοδικά στο τραπεζάκι της αίθουσας, αλλά περιμένουμε με αγωνία τον γιατρό, να μας καλέσει.
Φόβος και παράνοια επικρατεί στην αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου.
Σε τέτοιο ψυχολογικό καθεστώς, πως να βρεθεί καιρός, για ακριβή εκτίμηση του χρόνου αναμονής.
Ο χρόνος αποκτά ένα καινούργιο χαρακτηριστικό, αφού μετατρέπεται σε... λάστιχο.
Μια άλλη παρατήρηση που συνάγεται από την χιουμουριστική φωτογραφία του χώρο αναμονής ιατρείου, είναι η παντελής έλλειψη της αίσθησης ενότητας μεταξύ των ανθρώπων.
Ο καθ' ένας είναι κλεισμένος στον εαυτό του και ασχολείται με το δικό του πρόβλημα.
Αδιαφορώντας παντελώς για τις σκέψεις του διπλανού του.
Πλήρης απομόνωση και έλλειψη Ενότητας.
Άμεσο συμπέρασμα αυτού είναι ότι:
Διάσπαση της Ενότητας συνεπάγεται εμφάνιση της διάστασης Χρόνος.
Η απουσία της Ενότητας εισάγει το συναίσθημα του Φόβου.
Τα πέντε λεπτά μας φαίνονται μια ώρα.
Ακρίβεια στην μέτρηση του χρόνου ανύπαρκτη.
Αλλά η διάσταση χρόνος κυριαρχεί σε τέτοιους χώρους, αφού τα πάντα εμφανίζονται σαν , να λειτουργούν με τον χρόνο.
Υπό το καθεστώς της έλλειψης σταθερότητας, αμφιβολίας και φόβου για τα μελλούμενα.
Η αναμονή, η εξέταση, ή διάγνωση και η αμοιβή του γιατρού όλα είναι γεγονότα υπό το καθεστώς ενός κριμένου, ασυνείδητου Φόβου.
Απουσία της Ενότητας και υπό το καθεστώς του φόβου, όλες οι δράσεις γίνονται συναρτήσεις του χρόνου.
Ο Einstein δίδει έναν πραγματικά ζωντανό ορισμό του ψυχολογικού χρόνου, ως επίσης τονίζει την σχετικότητα του χρόνου.
Ο απόλυτος χρόνος είναι έννοια κενή περιεχομένου.
Γνωμικό για τον σχετικό χρόνο από τον Αϊνστάιν:
Μία ώρα με μια ωραία κοπέλα φαντάζει σε μας, ότι πέρασε μόλις ένα λεπτό, ενώ ένα λεπτό παραμονής δίπλα σε μια σόμπα, που καίει υπερβολικά, μας φαίνεται σαν να πέρασε μια ολόκληρη ώρα.
Αυτός είναι ο ψυχολογικός χρόνος.
Ο Χρόνος αυτός περιέχει και την προσωπική εντύπωση του παρατηρητή.
Εντύπωση που ποικίλει ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του ατόμου, που βρίσκεται κάτω από ορισμένες συνθήκες περιβάλλοντος.
Όλες αυτές οι ιδιαιτερότητες αφορούν τους περισσότερους των ανθρώπων.
Απ' αυτούς διαφέρει αισθητά ένας συνειδητοποιημένος Άνθρωπος.
Όχι μόνο διαφέρει αλλά απέχει όσο η Γη από τον Ήλιο.
Ένας συνειδητοποιημένος Άνθρωπος δεν κινείται με ένα ρολόι στο χέρι, γι αυτόν ο χρόνος είναι ανύπαρκτος.
Αυτός ζει μόνιμα στο Εδώ και Τώρα.
Η δράση του είναι άχρονη, το μόνο κίνητρο γι αυτόν είναι το Αναγκαίο να γίνει.
Αυτό μόνο βλέπει μπροστά του, ο χρόνος γι' αυτόν δεν έχει κανένα νόημα.
Ο συνειδητοποιημένος Άνθρωπος Ζει μόνιμα στην αιωνιότητα
Ο Έρωτας έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με την γενεσιουργό αιτία του.
Ο Έρωτας είναι η μόνη δύναμη που αποκαθιστά την φαινομενικά διασπασμένη Ενότητα, που δημιούργησε η εκδήλωση της Φύσης σε κόσμο.
Ο Έρωτας είναι η συγκολλητική ουσία του έργου τέχνης, που είναι ο κόσμος.
Ο Έρωτας βάφει με εξωτικά χρώματα τον κόσμο και τον μετατρέπει σε ένα χαρούμενο σκηνικό για να στεγάσει την Ενότητα των ερωτευμένων.
Ο Έρωτας έχει όλες τις ιδιότητες που ήδη αναφέρθηκαν υπό την προϋπόθεση, ότι είμαστε μαζί.
Διότι αν είμαστε εξ ανάγκης χωριστά, εισάγεται πάλι ο ψυχολογικός χρόνος, αυτή την φορά υπό την μορφή νοσταλγίας.
Αυτό ισχύει για κάθε μορφή Έρωτα.
Είτε πρόκειται για καλλιτεχνική δημιουργία, ακόμα και στην επιστήμη ισχύει το ίδιο, εκτός αν πρόκειται για καθαρά θεωρητική εργασία.
Οι ερωτευμένοι άνθρωποι ζουν στην αιωνιότητα του Εδώ και Τώρα, όσο διαρκεί ο Έρωτάς τους
Υπάρχουν και τα υποκατάστατα του έτερου φύλλου στον Έρωτα.
Υποκατάστατα είναι η τέχνη και η έρευνα στην επιστήμη.
Ο ασχολούμενος με οποιαδήποτε μορφή τέχνης, γίνεται ταυτόχρονα Δημιουργός.
Στην τέχνη τον πρώτο λόγο έχει η έμπνευση.
Αυτό σημαίνει άμεση επαφή με κάποια υπερβατική παρουσία, που κατευθύνει την δράση του καλλιτέχνη καθ' όλη την διάρκεια της δημιουργίας.
Λειτουργία που δεν χωράει πουθενά η διάσταση χρόνος.
Κατά ανάλογο τρόπο λειτουργεί και ο ερευνητής επιστήμων.
Υπάρχει μόνο μια διαφορά στην ποιότητα του πνεύματος έμπνευσης.
Δεν μπορεί κάτι, που εμπνέει έναν καλλιτέχνη ποιοτικά, να είναι το ίδιο με αυτό, που εμπνέει τον επιστήμονα, όταν διεξάγει μια έρευνα.
Για κάθε δημιουργία καλλιτεχνική ή επιστημονική έρευνα, ο χρόνος μηδενίζεται καθ' όλη την διάρκεια, που διεξάγεται η έρευνα, ή η καλλιτεχνική δημιουργία
Αίσθηση Ενότητας όμως επιτυγχάνεται μόνο κατά την Ερωτική επαφή των Ανθρώπων, οπότε τα δυο εγώ αντικαθίστανται από το Εμείς.
Ο δε χρόνος βυθίζεται άμεσα στο παρελθόν και εξαφανίζεται.
Διότι δεν έχει κανένα νόημα η παρουσία του εκεί.
Στην Ερωτική επαφή επικρατούν στην συνείδηση των ερωτευμένων, απ' ευθείας τα γεγονότα.
Η Αγάπη εξασφαλίζει την αιωνιότητα, διότι είναι το υπόβαθρο της Ενότητας.
Συνεπώς πρέπει να συνειδητοποιηθεί πρώτα η Ενότητα των Ανθρώπων.
Οπότε στην συνέχεια η Αγάπη βρίσκει έδαφος, για να αναπτυχθεί στο φυσικό της περιβάλλον.
Στην περίπτωση της Ερωτικής σχέσης και τα δυο συμβαίνουν ταυτόχρονα.
Ο Απόστολος Παύλος είπε:
Ουκ έστι φόβος εν τη Αγάπη, αλλ' η τελεία Αγάπη έξω βάλει τον Φόβον.
Δηλαδή Αγάπη και Φόβος μαζί δεν ταιριάζουν στην συνείδηση του Ανθρώπου.
Όταν η καρδιά του Ανθρώπου είναι γεμάτη από Αγάπη για τον κόσμο ολόκληρο, ο Χρόνος χάνει την σημασία του.
Η σημερινή Ελληνική κοινωνία διάγει υπό καθεστώς φόβου και ανασφάλειας.
Ο συνταξιούχος και ο κάθε μισθωτός μετράει τις μέρες με αγωνία, μέχρι να έρθει το τέλος του μήνα.
Για να βεβαιωθεί, ότι έχει πιστωθεί στην τράπεζα το αναμενόμενο ποσόν της σύνταξης ή του μισθού του.
Ανασφάλεια και φόβος διέπει την κοινωνία στο σύνολό της, εκτός από τους κατέχοντες το κεφάλαιο.
Αλλά και αυτοί μετρούν τον χρόνο, γιατί φοβούνται μήπως, η διεθνής οικονομική συγκυρία συντελέσει στην μείωση του κατεχόμενου κεφαλαίου τους.
Μήπως τα κέντρα που ρυθμίζουν τις περίφημες αγορές, στις οποίες προστρέχουν τα κράτη για δανεισμό, δεν φοβούνται μη χάσουν τα χρήματά τους?
Όλη η παγκόσμια κοινωνία φοβάται και ζει παρέα με τον ανύπαρκτο χρόνο εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις συνειδητοποιημένων Ανθρώπων.
Αυτό επέτυχε τελικά η ορμητική επέλαση του κεφαλαίου.
Κατάφερε να ξεριζώσει προαιώνιες ηθικές αξίες από τις καρδιές των ανθρώπων και τους υπέταξε σε ένα ατελείωτο κυνήγι του χρήματος.
Την μοναδική "ηθική" αξία του κεφαλαίου.
Αυτή την στιγμή ολόκληρος ο πλανήτης Γη βρίσκεται υπό την εξουσία του χρήματος.
Της μόνης αξίας που διέπει το καθεστώς της Παγκοσμιοποίησης.
Στην πραγματικότητα οι φόβοι πηγάζουν από διάφορες αιτίες.
Αλλά όλοι αυτοί οι φόβοι όμως έχουν την ίδια καταγωγή και προέλευση.
Όλοι οι φόβοι ανάγονται στον κεντρικό και αξεπέραστο φόβο του Θανάτου.
Φόβος θανάτου δεν υπάρχει όμως, είναι κι αυτός στην φαντασία μας, διότι το υποκείμενο που φοβάται είναι εξ ίσου φανταστικό.
Αυτό το υποκείμενο είναι το φανταστικό "εγώ"
προϊόν ταύτισης με την εξωτερική μορφή του ανθρώπου.
Ενώ το αληθινό ΕΓΏ είναι το μοναδικό υποκείμενο, που βλέπει τον κόσμο που κατασκεύασε.
Δηλαδή η ίδια η Φύση, παρατηρεί το αντικείμενο Κόσμος, μέσω των αισθήσεων του Ανθρώπου.
Ο πάσης μορφής Έρωτας είναι γέφυρα προς την αιωνιότητα.
Ο φόβος διασπά την Ενότητα και εισάγει τον Χρόνο.
Για να δούμε πως θα αιτιολογήσουμε με περισσότερη λεπτομέρεια, τον τίτλο αυτής της ανάρτησης.
Και πρώτα απ' όλα ας εξετάσουμε, αν πράγματι ο χρόνος μπορεί να χαρακτηρισθεί ως συναισθηματικός.
Κατ' αρχήν αυτόνομος χρόνος στην Φυσική δεν υπάρχει παρά συνδεδεμένος άμεσα μα τον χώρο.
Ο χρόνος θεωρείται ως ένα σύνολο σημείων χώρου, ο δε χώρος ως ένα σύνολο σημείων χρόνου.
Μεμονωμένος Χρόνος ή Χώρος δεν έχει νόημα στην Φυσική.
Η επιστήμη της Φυσικής εισάγει κατ' ανάγκη το μέγεθος Χρόνος (t) για την μελέτη της κίνησης και ορισμένων άλλων φαινομένων.
Στην θεωρία της σχετικότητας εισάγεται το μέγεθος χωροχρόνος.
Στην κοινωνική Ζωή υπάρχει μόνο ο συμβατικός Χρόνος, απαραίτητος για την εύρυθμη λειτουργία των κοινωνικών υποχρεώσεων των πολιτών.
Ο συμβατικός χρόνος είναι συνδεδεμένος με φυσικά φαινόμενα, όπως περιστροφή της Γης περί τον εαυτό της ( ένα μερόνυχτο) και περιστροφή της Γης περί τον Ήλιο (ένας Χρόνος)
Αν μετράμε την ώρα μέχρι να συμβεί ένα γεγονός, αυτός ο χρόνος ορίζεται ως συναισθηματικός ή ως αποκαλείται συνηθέστερα ψυχολογικός.
 |
| Αίθουσα αναμονής ιατρείου |
Κοιτάμε το ρολόι μας, αλλάζουμε το ένα μετά το άλλο τα περιοδικά στο τραπεζάκι της αίθουσας, αλλά περιμένουμε με αγωνία τον γιατρό, να μας καλέσει.
Φόβος και παράνοια επικρατεί στην αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου.
Σε τέτοιο ψυχολογικό καθεστώς, πως να βρεθεί καιρός, για ακριβή εκτίμηση του χρόνου αναμονής.
Ο χρόνος αποκτά ένα καινούργιο χαρακτηριστικό, αφού μετατρέπεται σε... λάστιχο.
Μια άλλη παρατήρηση που συνάγεται από την χιουμουριστική φωτογραφία του χώρο αναμονής ιατρείου, είναι η παντελής έλλειψη της αίσθησης ενότητας μεταξύ των ανθρώπων.
Ο καθ' ένας είναι κλεισμένος στον εαυτό του και ασχολείται με το δικό του πρόβλημα.
Αδιαφορώντας παντελώς για τις σκέψεις του διπλανού του.
Πλήρης απομόνωση και έλλειψη Ενότητας.
Άμεσο συμπέρασμα αυτού είναι ότι:
Διάσπαση της Ενότητας συνεπάγεται εμφάνιση της διάστασης Χρόνος.
Η απουσία της Ενότητας εισάγει το συναίσθημα του Φόβου.
Τα πέντε λεπτά μας φαίνονται μια ώρα.
Ακρίβεια στην μέτρηση του χρόνου ανύπαρκτη.
Αλλά η διάσταση χρόνος κυριαρχεί σε τέτοιους χώρους, αφού τα πάντα εμφανίζονται σαν , να λειτουργούν με τον χρόνο.
Υπό το καθεστώς της έλλειψης σταθερότητας, αμφιβολίας και φόβου για τα μελλούμενα.
Η αναμονή, η εξέταση, ή διάγνωση και η αμοιβή του γιατρού όλα είναι γεγονότα υπό το καθεστώς ενός κριμένου, ασυνείδητου Φόβου.
Απουσία της Ενότητας και υπό το καθεστώς του φόβου, όλες οι δράσεις γίνονται συναρτήσεις του χρόνου.
Ο Einstein δίδει έναν πραγματικά ζωντανό ορισμό του ψυχολογικού χρόνου, ως επίσης τονίζει την σχετικότητα του χρόνου.
Ο απόλυτος χρόνος είναι έννοια κενή περιεχομένου.
Γνωμικό για τον σχετικό χρόνο από τον Αϊνστάιν:
Μία ώρα με μια ωραία κοπέλα φαντάζει σε μας, ότι πέρασε μόλις ένα λεπτό, ενώ ένα λεπτό παραμονής δίπλα σε μια σόμπα, που καίει υπερβολικά, μας φαίνεται σαν να πέρασε μια ολόκληρη ώρα.
Αυτός είναι ο ψυχολογικός χρόνος.
Ο Χρόνος αυτός περιέχει και την προσωπική εντύπωση του παρατηρητή.
Εντύπωση που ποικίλει ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του ατόμου, που βρίσκεται κάτω από ορισμένες συνθήκες περιβάλλοντος.
Όλες αυτές οι ιδιαιτερότητες αφορούν τους περισσότερους των ανθρώπων.
Απ' αυτούς διαφέρει αισθητά ένας συνειδητοποιημένος Άνθρωπος.
Όχι μόνο διαφέρει αλλά απέχει όσο η Γη από τον Ήλιο.
Ένας συνειδητοποιημένος Άνθρωπος δεν κινείται με ένα ρολόι στο χέρι, γι αυτόν ο χρόνος είναι ανύπαρκτος.
Αυτός ζει μόνιμα στο Εδώ και Τώρα.
Η δράση του είναι άχρονη, το μόνο κίνητρο γι αυτόν είναι το Αναγκαίο να γίνει.
Αυτό μόνο βλέπει μπροστά του, ο χρόνος γι' αυτόν δεν έχει κανένα νόημα.
Ο συνειδητοποιημένος Άνθρωπος Ζει μόνιμα στην αιωνιότητα
 |
| Ο Έρωτας ομορφαίνει το περιβάλλον |
Ο Έρωτας ως εφαρμογή στα έμβια όντα του νόμου της παγκόσμιας έλξης, είναι αιώνιος.
Ο νόμος της παγκοσμίου έλξεως είναι νόμος κοσμικός και αναλλοίωτος.Ο Έρωτας έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με την γενεσιουργό αιτία του.
Ο Έρωτας είναι η μόνη δύναμη που αποκαθιστά την φαινομενικά διασπασμένη Ενότητα, που δημιούργησε η εκδήλωση της Φύσης σε κόσμο.
Ο Έρωτας είναι η συγκολλητική ουσία του έργου τέχνης, που είναι ο κόσμος.
Ο Έρωτας βάφει με εξωτικά χρώματα τον κόσμο και τον μετατρέπει σε ένα χαρούμενο σκηνικό για να στεγάσει την Ενότητα των ερωτευμένων.
Ο Έρωτας έχει όλες τις ιδιότητες που ήδη αναφέρθηκαν υπό την προϋπόθεση, ότι είμαστε μαζί.
Διότι αν είμαστε εξ ανάγκης χωριστά, εισάγεται πάλι ο ψυχολογικός χρόνος, αυτή την φορά υπό την μορφή νοσταλγίας.
Αυτό ισχύει για κάθε μορφή Έρωτα.
Είτε πρόκειται για καλλιτεχνική δημιουργία, ακόμα και στην επιστήμη ισχύει το ίδιο, εκτός αν πρόκειται για καθαρά θεωρητική εργασία.
Οι ερωτευμένοι άνθρωποι ζουν στην αιωνιότητα του Εδώ και Τώρα, όσο διαρκεί ο Έρωτάς τους
Υπάρχουν και τα υποκατάστατα του έτερου φύλλου στον Έρωτα.
Υποκατάστατα είναι η τέχνη και η έρευνα στην επιστήμη.
Ο ασχολούμενος με οποιαδήποτε μορφή τέχνης, γίνεται ταυτόχρονα Δημιουργός.
Στην τέχνη τον πρώτο λόγο έχει η έμπνευση.
Αυτό σημαίνει άμεση επαφή με κάποια υπερβατική παρουσία, που κατευθύνει την δράση του καλλιτέχνη καθ' όλη την διάρκεια της δημιουργίας.
Λειτουργία που δεν χωράει πουθενά η διάσταση χρόνος.
Κατά ανάλογο τρόπο λειτουργεί και ο ερευνητής επιστήμων.
Υπάρχει μόνο μια διαφορά στην ποιότητα του πνεύματος έμπνευσης.
Δεν μπορεί κάτι, που εμπνέει έναν καλλιτέχνη ποιοτικά, να είναι το ίδιο με αυτό, που εμπνέει τον επιστήμονα, όταν διεξάγει μια έρευνα.
Για κάθε δημιουργία καλλιτεχνική ή επιστημονική έρευνα, ο χρόνος μηδενίζεται καθ' όλη την διάρκεια, που διεξάγεται η έρευνα, ή η καλλιτεχνική δημιουργία
Αίσθηση Ενότητας όμως επιτυγχάνεται μόνο κατά την Ερωτική επαφή των Ανθρώπων, οπότε τα δυο εγώ αντικαθίστανται από το Εμείς.
Ο δε χρόνος βυθίζεται άμεσα στο παρελθόν και εξαφανίζεται.
Διότι δεν έχει κανένα νόημα η παρουσία του εκεί.
Στην Ερωτική επαφή επικρατούν στην συνείδηση των ερωτευμένων, απ' ευθείας τα γεγονότα.
Η Αγάπη εξασφαλίζει την αιωνιότητα, διότι είναι το υπόβαθρο της Ενότητας.
Συνεπώς πρέπει να συνειδητοποιηθεί πρώτα η Ενότητα των Ανθρώπων.
Οπότε στην συνέχεια η Αγάπη βρίσκει έδαφος, για να αναπτυχθεί στο φυσικό της περιβάλλον.
Στην περίπτωση της Ερωτικής σχέσης και τα δυο συμβαίνουν ταυτόχρονα.
Ο Απόστολος Παύλος είπε:
Ουκ έστι φόβος εν τη Αγάπη, αλλ' η τελεία Αγάπη έξω βάλει τον Φόβον.
Δηλαδή Αγάπη και Φόβος μαζί δεν ταιριάζουν στην συνείδηση του Ανθρώπου.
Όταν η καρδιά του Ανθρώπου είναι γεμάτη από Αγάπη για τον κόσμο ολόκληρο, ο Χρόνος χάνει την σημασία του.
Η σημερινή Ελληνική κοινωνία διάγει υπό καθεστώς φόβου και ανασφάλειας.
Ο συνταξιούχος και ο κάθε μισθωτός μετράει τις μέρες με αγωνία, μέχρι να έρθει το τέλος του μήνα.
Για να βεβαιωθεί, ότι έχει πιστωθεί στην τράπεζα το αναμενόμενο ποσόν της σύνταξης ή του μισθού του.
Ανασφάλεια και φόβος διέπει την κοινωνία στο σύνολό της, εκτός από τους κατέχοντες το κεφάλαιο.
Αλλά και αυτοί μετρούν τον χρόνο, γιατί φοβούνται μήπως, η διεθνής οικονομική συγκυρία συντελέσει στην μείωση του κατεχόμενου κεφαλαίου τους.
Μήπως τα κέντρα που ρυθμίζουν τις περίφημες αγορές, στις οποίες προστρέχουν τα κράτη για δανεισμό, δεν φοβούνται μη χάσουν τα χρήματά τους?
Όλη η παγκόσμια κοινωνία φοβάται και ζει παρέα με τον ανύπαρκτο χρόνο εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις συνειδητοποιημένων Ανθρώπων.
Αυτό επέτυχε τελικά η ορμητική επέλαση του κεφαλαίου.
Κατάφερε να ξεριζώσει προαιώνιες ηθικές αξίες από τις καρδιές των ανθρώπων και τους υπέταξε σε ένα ατελείωτο κυνήγι του χρήματος.
Την μοναδική "ηθική" αξία του κεφαλαίου.
Αυτή την στιγμή ολόκληρος ο πλανήτης Γη βρίσκεται υπό την εξουσία του χρήματος.
Της μόνης αξίας που διέπει το καθεστώς της Παγκοσμιοποίησης.
Στην πραγματικότητα οι φόβοι πηγάζουν από διάφορες αιτίες.
Αλλά όλοι αυτοί οι φόβοι όμως έχουν την ίδια καταγωγή και προέλευση.
Όλοι οι φόβοι ανάγονται στον κεντρικό και αξεπέραστο φόβο του Θανάτου.
Φόβος θανάτου δεν υπάρχει όμως, είναι κι αυτός στην φαντασία μας, διότι το υποκείμενο που φοβάται είναι εξ ίσου φανταστικό.
Αυτό το υποκείμενο είναι το φανταστικό "εγώ"
προϊόν ταύτισης με την εξωτερική μορφή του ανθρώπου.
Ενώ το αληθινό ΕΓΏ είναι το μοναδικό υποκείμενο, που βλέπει τον κόσμο που κατασκεύασε.
Δηλαδή η ίδια η Φύση, παρατηρεί το αντικείμενο Κόσμος, μέσω των αισθήσεων του Ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου