Γίνε ο σωτήρας του εαυτού σου.
Αυτή την εντολή πρέπει να έδωσε ο δημιουργός στον άνθρωπο, όταν τον έπλασε και τον παρέδωσε στην συνέχεια στον κόσμο, με όλες τις παγίδες που κρύβει η ύλη.
Βασική ανάγκη είναι, να συνειδητοποίησουμε την μεγάλη αλήθεια αυτής της προτροπής.
Και να προσπαθήσουμε να την εφαρμόζουμε όσο πιο συχνά του λοιπού στην ζωή μας.
Όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι και ιδίως οι εμείς Έλληνες.
Ο μόνος σωτήρας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.
Αυτή η εντολή - προτροπή γίνεται ακόμα πιο επιτακτική στις μέρες μας, λόγω της οικονομικής κρίσης που περνάει η Ελλάδα.
Αυτό πρέπει να είναι γραμμένο στην σημαία με την οποία θα πορευτούμε στο μέλλον ενωμένοι εμείς οι Έλληνες.
Η αρχική πρόταση πρέπει να είναι μια συμβουλή-προτροπή του κάθε γονιού προς το παιδί του.
Μετά την ενηλικίωσή του προκειμένου να βγει στην ζούγκλα της ζωής.
Με τον τρόπο αυτόν προτρέπει το παιδί, να αναπτύξει με ευαισθησία όλες τις ικανότητες που του κληροδότησε η Φύση.
Ώστε να πετύχει το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα της δράσης του σ' αυτή την ζωή.
Ας πάρουμε όμως την υπόθεση απ' αρχή.
Θα ασχοληθούμε αρχικά με τον ορισμό του θέματος όπως τίθεται στον τίτλο της ανάρτησης.
Η επίδραση της θρησκείας στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του Έλληνα και εν γένει των ανθρώπων οποιασδήποτε εθνικότητας είναι αποφασιστικής σημασίας.
Αν ρίξουμε μια σύντομη ματιά στην θρησκευτική (ιστορία) της Ελλάδος θα το διαπιστώσουμε.
Η στιγμή που εμφανίσθηκε για πρώτη φορά η ιδέα της συμμετοχής μιας ανώτερης δύναμης στα έργα του ανθρώπου.
Είναι ακριβώς τότε, που αρχίζει να κλονίζεται η πίστη στην δική του ουσιαστική και πηγαία δύναμη.
Διότι άφησε τον εαυτό του να πιστεύει ότι έχει συμμέτοχο στα έργα του.
Αυτή η συμμετοχή μιας ανωτέρας δύναμης στα έργα του, τον οδήγησε βήμα-βήμα σε μια άλλη πραγματικότητα.
Ο ίδιος έκρινε ότι το έργο θα γινόταν πιο σωστά απ' αυτήν την ανώτερη δύναμη.
Οπότε δημιουργήθηκε η επιθυμία μέσα του, να εγκαταλείψει ο ίδιος κάθε περαιτέρω προσπάθεια.
Για να φορτώσει στην συνέχεια όλη την ευθύνη του στην ανώτερη δύναμη.
Εδώ ακριβώς έπαιξε ρόλο ο νόμος υποβάθμισης της ενέργειας, που ισχύει σε κάθε ενεργειακό σύστημα.
Για παράδειγμα σ' ένα εκκρεμές όταν δεν υπάρχει διέγερση στο σημείο (Ο).
Το εκκρεμές καταλαμβάνει μόνο του την θέση ελάχιστης δυναμικής ενέργειας, που είναι η κατώτερη θέση ηρεμίας (Β).
Η σύγκριση των δύο γεγονότων δίνει το εξής αποτέλεσμα:
Ελάχιστη δυναμική ενέργεια στο εκκρεμές, ακινησία και ανευθυνότητα στην ψυχολογία του ανθρώπου
Έτσι η αλήθεια της τεράστιας ψυχικής δύναμης που του κληροδότησε η Φύση, απωθήθηκε στο περιθώριο εν υπνώσει και κατέστη έκτοτε ως επί το πλείστον ανενεργή.
Ο νόμος της δυναμικής στην φυσική σαφώς καθορίζει ότι:
Σε κάθε στην δυνατή προσπάθεια αναπτύσσεται ίση και αντίθετη αντίσταση.
Αν πάνω στην προσπάθεια δεν δείξει ο άνθρωπος το κατάλληλο ψυχικό σθένος, η δύναμή του κάμπτεται και τελικά υποχωρεί.
Συνεπώς το πρόβλημα είναι, πως θα αντλήσει δύναμη την στιγμή που την χρειάζεται, από πια ιδέα και από πια περιοχή του νου.
Ένα είναι το σίγουρο, ότι η μόνη ψυχική κατάσταση που χρειάζεται να πρυτανεύει σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι η πεποίθηση.
Ότι ο ίδιος έχει ανεξάντλητες πηγές δύναμης.
Λόγω θεϊκής προέλευσης της ύπαρξης του.
Ο άνθρωπός όμως κυρίως έχει μια ξεχωριστή ιδιότητα-εντολή από την Δημιουργία.
Δεδομένου ότι είναι απεσταλμένος του Όντος- Θεού στην Γη, με σκοπό την αυτοσυνείδησή Του.
Μέσα από τις εμπειρίες που θα συλλέξει ζώντας με την ανθρώπινη μορφή.
Προς τούτο, σαν καλός στρατιώτης έχει εφοδιασθεί με τα κατάλληλα όπλα, για να πετύχει το υπέροχο αυτό έργο.
Όταν ο Θεός-ΟΝ δημιουργούσε τον κόσμο, το έκανε γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, μια και αυτή ήταν η Φύση του.
Γι αυτόν τον λόγο το Ον-Θεός εφοδίασε τον άνθρωπο-γνήσιο αντίγραφό του, με αντίστοιχη θεϊκή δύναμη.
Και τον απέστειλε στον κόσμο για να επιβεβαιώσει και να απολαύσει εμπειρικά την αρτιότητα του έργου της δημιουργίας.
Κατά συνέπεια σκοπός της παρουσίας του ανθρώπου στην Γη είναι:
Η αυτοσυνείδηση του Όντος.
Ένα είδος παρατηρητού του έργου της Δημιουργίας είναι ο άνθρωπος.
Παράλληλα με τους ρόλους που παίζει στο θέατρο του κόσμου.
Έτσι θα χαρακτηρίζαμε στο σύγχρονο λεξιλόγιο την παρουσία του στον κόσμο.
Για να επιτύχει δε το έργο της παρατήρησης αναλαμβάνει να παίξει διάφορους ρόλους ακολουθώντας τους νόμους της (πολιτείας).
Καθώς επίσης να επισημάνει τις τυχόν αστοχίες που συνέβησαν στο στήσιμο του κόσμου .
Οπότε ενδεχομένως να επιβάλλεται κάποια επιδιόρθωση ακόμα στην υπάρχουσα δημιουργία στο άψυχο και στο ζωντανό τμήμα της.
Η ανάδραση προς τον Θεό - Δημιουργό γίνεται αυτόματα μέσω του εγκεφάλου.
Ο (εγκέφαλος) του ανθρώπου είναι ένας μεταλλάκτης ενδιάμεσος μεταξύ πνεύματος και ύλης και αντιστρόφως.
Λειτουργεί με άλλα λόγια σαν ενδιάμεσος λειτουργικός όρος μεταξύ πνεύματος και ύλης.
Ο ανθρώπινος (εγκέφαλος) θεωρείται η αποθέωση της υλικής δημιουργίας.
Λόγω της τελειότητας που τον διακρίνει.
Γι' αυτό και η Φύση-Θεός του ανέθεσε αυτόν τον καίριο ρόλο που επιτελεί στην ζωή.
Τον ρόλο της επικοινωνίας μεταξύ ύλης και πνεύματος.
Τέλος δε ο ίδιος ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να επιφέρει τις απαραίτητες διορθώσεις στην δημιουργία.
Μια και αυτή η δράση είναι μέσα στα πλαίσια αρμοδιοτήτων της αποστολής του στον κόσμο.
-Όταν μπορεί να αλλάξει την ίδια του την μορφή ή να παράγει αντίγραφα του εαυτού του μέσω της επιστήμης της γενετικής.
-Όταν σχεδιάζει και εκτελεί ταξίδια σε άλλους κόσμους και άλλους πλανήτες.
-Όταν σχεδιάζει και στήνει ουρανοξύστες και άλλα αρχιτεκτονικά έργα, που φαντάζουν μετέωρα με την χρήση ειδικού σκυροδέματος.
-Ένα ακόμη μεγάλο θαύμα που έχει επιτελέσει ο άνθρωπος, είναι ο έλεγχος της τροχιάς των διαστημοπλοίων μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών.
-Τέλος το τεχνολογικό θαύμα των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Με τις παραπάνω σκέψεις και την εν γένει αλματώδη εξέλιξη επιστήμης και τεχνολογίας το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα:
Ο άνθρωπος είναι όντως γνήσιο αντίγραφο του Θεού.
Τι ανάγκη έχει λοιπόν ένα τέτοιο ΟΝ από βοήθεια.
Αφού η δυνατότητα που έχει ο ίδιος είναι τεράστια σχεδόν θεϊκή.
Με μια προϋπόθεση όμως:
Ότι δεν θα υπάρχουν παρεμβολές στην θεϊκή δράση του, από το "εγώ", οπόθεν δήποτε προερχόμενες.
Με αυτή την δύναμη και μόνο χωρίς άλλη βοήθεια θα πρέπει να επιτελέσει το έργο του.
Μέσα από τους διάφορους ρόλους που μπορεί να πάρει στην ζωή.
Για να επιτελέσει το υπεύθυνο έργο που του ανέθεσε η Φύση.
Κανένας άλλος δεν μπορεί να τον βοηθήσει εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό.
Αυτός είναι ο λόγος που του δίνεται η δυνατότητα από την (Φύση), να αντλήσει απεριόριστα ποσά δύναμης από το βάθος της ύπαρξής του.
Όλοι οι άνθρωποι παίζουμε κάποιον ρόλο σ' αυτήν την ζωή.
Οφείλουμε να ανακαλύψουμε τον ρόλο που μας έχει ανατεθεί, από τις ικανότητές που μας έχει εφοδιάσει η Φύση.
Ο τρόπος όμως που έχει γαλουχηθεί μέσα στην οικογένεια, το σχολείο και την κοινωνία, έχει επηρεάσει καίρια τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου.
Η συνήθεια έχει εγκατασταθεί μέσα στον νου του τόσο ριζικά και σίγουρα.
Ώστε από άνθρωπος να εμφανίζεται σαν ανθρωπάκι.
Ένα ρομπότ που εκτελεί ορισμένο πρόγραμμα σε μόνιμή βάση.
Έχει χάσει το ψυχικό του σθένος.
Έχει συρρικνωθεί ο Θεός μέσα του, κλεισμένος μέσα στο κέλυφος της συνήθειας και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να εκδηλωθεί.
Οπότε στις δύσκολες στιγμές ο άνθρωπος ελπίζει ότι, θα έρθει ο Θεός με κάποιο τρόπο, για να τον βοηθήσει.
Γι' αυτό και η αντίστοιχη επίκληση με τις κατάλληλες φράσεις.
Θεέ μου, Παναγία μου βοήθησε με, κανε κάτι, θέλω να ζήσω, να σωθώ!
Ενώ θα μπορούσε, να βάλει μπροστά την εξυπνάδα του την εφευρετικότητά του, να βρει ο ίδιος τον δρόμο να βγει από την δυσκολία.
Όπως το έχει αποδείξει πολλάκις ο άνθρωπος σε ανάλογες περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης ενεργεί ταχύτατα για να (σώσει) ένα αγαπημένο άτομο.
Ο άνθρωπος κρύβει μέσα του τεράστια αποθέματα ψυχικής δύναμης.
Αυτά τα οφείλει στο υλικό της δομής του πυρήνα της ύπαρξης του.
Το υλικό αυτό λέγεται θεϊκή Αγάπη.
Συνήθως όμως ο άνθρωπος- Έλληνας βάζει στο περιθώριο τις υπερφυσικές δυνάμεις που τον έχει προικίσει η Φύση.
Διότι η συνήθεια έχει θολώσει την συνείδηση της αληθινής του Φύσης.
Αφήνει έτσι την διαμόρφωση του χαρακτήρα του σε άλλα κέντρα.
Μ' αυτή την έννοια η θρησκεία άθελά της έχει παίξει τον κύριο ρόλο στην Ελλάδα, από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα.
Ιδίως στα νεότερα χρόνια μεσαίωνας και μετά, λόγω άγνοιας των ιερέων (παπάδων) της πραγματικής ουσίας της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης.
Οι λειτουργοί της της εκκλησίας, εκτός εξαιρέσεων, προκάλεσαν άθελά τους την οριστική αλλοίωση της αυθεντικής διδασκαλίας Αγάπης του Χρηστού.
Πρώτη αλλοίωση-διαφοροποίηση έγινε από τους αποστόλους.
Οι οποίοι την μετέφεραν την αυθεντική διδασκαλία στους ανθρώπους σύμφωνα με την δική τους αντίληψη.
Δεύτερη και τελειωτική καταστροφή σαν χαριστική βολή τρόπον τινά, την υπέστη στους κόλπους της εκκλησίας.
Οι ιερές σύνοδοι που προηγήθηκαν μαζί με την εκκλησία προκάλεσαν οριστική καταστροφή.
Διότι μετέτρεψαν την αγνή διδασκαλία Αγάπης του ιδρυτή της θρησκείας Χρηστού σε εξουσία του φόβου.
Είναι γεγονός ότι ορισμένες περιοχές της εκκλησίας διέφυγαν την καταστροφή και διατήρησαν την αγνότητα της δράσης με Αγάπη.
Κατά τον (μεσαίωνα) ο ρόλος της εκκλησίας υπήρξε αποφασιστικός στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του ανθρώπου στην Ευρώπη.
Οι κτηνωδίες της ιεράς εξέτασης τον εμπότισαν με το αίσθημα του φόβου, του τιμωρού Θεού και έκτοτε δεν λέει να τον εγκατάλειψη.
Ευτυχώς που υπήρξε η αποφασιστική επίδραση της Ελληνικής παρουσίας στην Φλωρεντία με την ίδρυση της (Ακαδημίας) του Πλάτωνα.
Η οποία συνετέλεσε δραματικά στην έξοδο της Ευρώπης από την κατάθλιψη του μεσαίωνα.
Τα 400 χρόνια Τουρκοκρατίας φόρτωσαν τον Έλληνα με τον χαρακτηρισμό "ραγιάς"που έχει την περιφρονητική σημασία, σκλάβος υποταγμένος ασήμαντος.
Ένας απλός αριθμός με την μόνη υποχρέωση να πληρώνει τους καθιερωμένους δισβάστακτους φόρους.
Και από κάτοχο της θεϊκής δυνάμεως να τον μετατρέψει σε όργανο υποταγμένο στον (φόβο) της θείας τιμωρίας.
Πράγμα ολέθριο για την γνώση της αλήθειας και την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.
Διότι ο φόβος είναι πρώτα απ' όλα αντίθετος με την Αγάπη και την Ενότητα.
Ο φόβος χωρίζει ενώ η Αγάπη ενώνει.
Ουκ έστι φόβος εν τη Αγάπη αλλ' η τελεία Αγάπη έξω βάλει τον φόβο. (Απόστ. Παύλος)
Ο φόβος κόβει τα φτερά της προόδου, η Αγάπη βάζει φτερά και επιταχύνει την εξέλιξη του ανθρώπινου γένους.
Αυτό χρεώνεται στους λειτουργούς της θρησκείας οι οποίοι λόγω έλλειψης παιδείας και αντίστοιχης καλλιέργειας περί την πραγματική φύση του ανθρώπου, προκάλεσαν ολική καταστροφή.
Απ' την άλλη μεριά όμως κατά την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, η ορθοδοξία συνετέλεσε αποφασιστικά στην διατήρηση της (παιδείας) των Ελλήνων.
Είναι γνωστά τα κρυφά σχολεία που λειτουργούσαν κάτω από την μύτη των Τούρκων.
Στην απελευθέρωση από τον ζυγό της επί 400 χρόνια σκλαβιάς επί τουρκοκρατίας η χριστιανοσύνη έπαιξε πολύ θετικό ρόλο.
Ένα άλλο γεγονός σχετικό με την παιδεία έδρασε και εξακολουθεί να δρα σαν τροχοπέδη στην πνευματική εξέλιξη του Έλληνα.
Είναι η νοοτροπία της καλλιέργειας που παίρνουν τις τελευταίες δεκαετίες οι άνθρωποι.
Αυτή στερείται παντελώς υπαρξιακού χαρακτήρα όπως συνέβαινε στην αρχαιότητα.
Δηλαδή αντί να τονίζεται από την αρχή της ζωής η αυτοπεποίθηση και το σθένος της ύπαρξης.
Κάτι που γινόταν στην αρχαία (Σπάρτη), με ορισμένες υπερβολές βέβαια.
Αλλά ο στόχος να διαμορφώσουν ακέραιους χαρακτήρες και σωστούς άντρες ήταν εξασφαλισμένος.
Η αγάπη προς την πατρίδα για την οποία με ηρωισμό έπεφταν στην μάχη υπέρ βωμών και εστιών.
Όπως ο Λεωνίδας και οι 300 στο στενό των Θερμοπυλών.
Στην διαμόρφωση του πνεύματος ανδρείας της Σπάρτης, έπαιξε μεγάλο ρόλο και η θρησκεία του δωδεκάθεου που ίσχυε τότε σε όλη την αρχαία Ελλάδα.
Η διαφορά ήταν ότι εδώ υπείρχε ουσιαστική διαφορά με την Σπάρτη ότι, δεν αφορούσε μόνο την δημιουργία στρατού προστασίας της πόλης από την εισβολή του εχθρού.
Αλλά μαζί με αυτή την εκπαίδευση που γινόταν στα γυμναστήρια και στα αθλήματα, το βάρος έπεφτε στην ανάδειξη των ανθρώπινων γνωρισμάτων των νέων.
Η παιδεία τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα΄έχει καθαρά στείρο τεχνοκρατικό χαρακτήρα.
Ούτε τονίζεται η δύναμη της σωματικής άσκησης, ούτε η πνευματική άσκηση αναδεικνύεται, ούτε η ψυχική καλλιέργεια μέσα από την μουσική παιδεία επιτυγχάνεται.
Αποτέλεσμα είναι οι νέοι να μην έχουν το σθένος να βγουν στην ζωή και να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που θα τύχουν μπροστά τους.
Έτσι βλέπουμε ακόμα και σήμερα μεγάλους ηλικιακά άντρες να τους συντηρούν οι γέροι συνταξιούχοι γονείς.
Το φαινόμενο βρίσκεται σε έξαρση, ιδίως στις ημέρες της οικονομικής κρίσης, λόγω της ανεργίας που καλπάζει με τον ιλιγγιώδη ρυθμό 27%.
Αλλά όταν θα βγει στην ζωή και αντιμετωπίσει τις πραγματικές δυσκολίες θα, του φαίνονται βουνά αξεπέραστα.
Τότε φυσικά ακολουθεί κάμψη του σθένους, χάνεται η αγωνιστικότητα και υποτάσσεται στους δυνατούς, ως ήταν επόμενο.
Με αποτέλεσμα να διαμορφωθεί ένας χαρακτήρας τελείως άσχετος με την Φύση του Έλληνα.
1)Η ανευθυνότητα του "εγώ".
2) Η αναμονή του πολιτικού σωτήρα.
3) Η μετανάστευση απ' την χώρα λόγω αδιεξόδου επιβίωσης.
4) Η πίστη στα αρχηγικά κόμματα.
5) Η φυγοπονία.
Είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της πλάνης στην οποία έχει περιπέσει ο σύγχρονος Έλληνας.
Η ανευθυνότητα του "εγώ".
Είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο.
Γιατί χάνει τα πάντα.
Ότι ωραίο ανώτερο μπορεί να έχει ο άνθρωπος.
Την αυτοεκτίμηση, την αυτοπεποίθηση, τον ανδρισμό αν πρόκειται για άντρα, την θηλυκότητα αν είναι γυναίκα και πάνω απ' όλα την Αγάπη για τον Άλλον.
Δεν μένει καθόλου χώρος στην καρδιά του εγωιστή για να χωρέσει κάποιος άλλος, τον έχει καταλάβει εξ ολοκλήρου το "εγώ".
Και αυτό ξεκινάει από την συνήθεια που καθιερώθηκε με την βοήθεια της θρησκείας.
Να θεωρούμε για όλα αίτιο τον Θεό.
Αυτό είναι αλήθεια αλλά πάλι δεν μας απαλλάσσει από την ευθύνη διότι είμαστε και μεις συνυπεύθυνοι.
Οι φράσεις όπως:
Δεν βοήθησε ο Θεός, ένας Θεός ξέρει, μάρτυς μου ο Θεός και άλλες παρόμοιες ανευθυνότητες.
Οδηγούν με ασφάλεια σε πληθώρα παρανοήσεων και στην απώλεια του ήθους.
Ο δε σεβασμός και η αγάπη για την οικογένεια και τους γονείς παραμερίζεται και ατονεί.
Ο Τσόρτσιλ κατά την διάρκεια του Β! παγκόσμιου πολέμου, είχε πει ορμώμενος από τον ηρωισμό των Ελλήνων μαχητών στα βουνά της Αλβανίας:
Στο εξής δεν θα λέμε οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.
Αυτό το έχει αποδείξει η Ιστορία του Έλληνα διαχρονικά.
Τόσο μεγάλη εντύπωση είχε προκαλέσει ο ηρωισμός των στρατιωτών στις μάχες κατά των Ιταλών.
Ο λαός των Ελλήνων έχει σωρεία παρόμοιων προσόντων.
Η συμπόνια.
Η καλλιτεχνική ευαισθησία.
Η άδολη προσφορά βοήθειας στον συνάνθρωπο.
Η συντροφικότητα.
Το φιλοσοφικό πνεύμα.
Η εφευρετικότητα.
Η δημιουργικότητα.
Είναι μερικά από τα εξαίρετα γνωρίσματα της Ελληνικής Φυλής.
Τελειώνω αυτό το κείμενο με μια πολύ αξιόλογη ομιλία στο Ηρώδειο από τον Δημήτρη (Λιαντίνη) τον Άνθρωπο Λιαντίνη.
Διαβάστε το σχετικό άρθρο από την Βικιπαίδεια και αν σας προκαλέσει ενδιαφέρον η πολιτεία του ανθρώπου παρακολουθείστε και την διάλεξη.
Αν και η διάρκεια της ομιλίας διαρκεί πάνω από ώρα, το θέμα είναι σχετικό με τον τίτλο της ανάρτησης και θα σας συναρπάσει.
Ο τίτλος της ομιλίας είναι: Ο Θεός πέθανε.
Βασική ανάγκη είναι, να συνειδητοποίησουμε την μεγάλη αλήθεια αυτής της προτροπής.
Και να προσπαθήσουμε να την εφαρμόζουμε όσο πιο συχνά του λοιπού στην ζωή μας.
Όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι και ιδίως οι εμείς Έλληνες.
Ο μόνος σωτήρας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.
Αυτή η εντολή - προτροπή γίνεται ακόμα πιο επιτακτική στις μέρες μας, λόγω της οικονομικής κρίσης που περνάει η Ελλάδα.
Αυτό πρέπει να είναι γραμμένο στην σημαία με την οποία θα πορευτούμε στο μέλλον ενωμένοι εμείς οι Έλληνες.
Κι' αυτό θα είναι το συμπέρασμα των όσων θα εκτεθούν στην συνέχεια.
Η αρχική πρόταση πρέπει να είναι μια συμβουλή-προτροπή του κάθε γονιού προς το παιδί του.
Μετά την ενηλικίωσή του προκειμένου να βγει στην ζούγκλα της ζωής.
Με τον τρόπο αυτόν προτρέπει το παιδί, να αναπτύξει με ευαισθησία όλες τις ικανότητες που του κληροδότησε η Φύση.
Ώστε να πετύχει το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα της δράσης του σ' αυτή την ζωή.
Ας πάρουμε όμως την υπόθεση απ' αρχή.
Θα ασχοληθούμε αρχικά με τον ορισμό του θέματος όπως τίθεται στον τίτλο της ανάρτησης.
Η επίδραση της θρησκείας στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του Έλληνα και εν γένει των ανθρώπων οποιασδήποτε εθνικότητας είναι αποφασιστικής σημασίας.
Αν ρίξουμε μια σύντομη ματιά στην θρησκευτική (ιστορία) της Ελλάδος θα το διαπιστώσουμε.
Η στιγμή που εμφανίσθηκε για πρώτη φορά η ιδέα της συμμετοχής μιας ανώτερης δύναμης στα έργα του ανθρώπου.
Είναι ακριβώς τότε, που αρχίζει να κλονίζεται η πίστη στην δική του ουσιαστική και πηγαία δύναμη.
Διότι άφησε τον εαυτό του να πιστεύει ότι έχει συμμέτοχο στα έργα του.
Αυτή η συμμετοχή μιας ανωτέρας δύναμης στα έργα του, τον οδήγησε βήμα-βήμα σε μια άλλη πραγματικότητα.
Ο ίδιος έκρινε ότι το έργο θα γινόταν πιο σωστά απ' αυτήν την ανώτερη δύναμη.
Οπότε δημιουργήθηκε η επιθυμία μέσα του, να εγκαταλείψει ο ίδιος κάθε περαιτέρω προσπάθεια.
Για να φορτώσει στην συνέχεια όλη την ευθύνη του στην ανώτερη δύναμη.
Εδώ ακριβώς έπαιξε ρόλο ο νόμος υποβάθμισης της ενέργειας, που ισχύει σε κάθε ενεργειακό σύστημα.
Για παράδειγμα σ' ένα εκκρεμές όταν δεν υπάρχει διέγερση στο σημείο (Ο).
Το εκκρεμές καταλαμβάνει μόνο του την θέση ελάχιστης δυναμικής ενέργειας, που είναι η κατώτερη θέση ηρεμίας (Β).
Η σύγκριση των δύο γεγονότων δίνει το εξής αποτέλεσμα:
Ελάχιστη δυναμική ενέργεια στο εκκρεμές, ακινησία και ανευθυνότητα στην ψυχολογία του ανθρώπου
Έτσι η αλήθεια της τεράστιας ψυχικής δύναμης που του κληροδότησε η Φύση, απωθήθηκε στο περιθώριο εν υπνώσει και κατέστη έκτοτε ως επί το πλείστον ανενεργή.
Ο νόμος της δυναμικής στην φυσική σαφώς καθορίζει ότι:
Σε κάθε στην δυνατή προσπάθεια αναπτύσσεται ίση και αντίθετη αντίσταση.
Αν πάνω στην προσπάθεια δεν δείξει ο άνθρωπος το κατάλληλο ψυχικό σθένος, η δύναμή του κάμπτεται και τελικά υποχωρεί.
Συνεπώς το πρόβλημα είναι, πως θα αντλήσει δύναμη την στιγμή που την χρειάζεται, από πια ιδέα και από πια περιοχή του νου.
Ένα είναι το σίγουρο, ότι η μόνη ψυχική κατάσταση που χρειάζεται να πρυτανεύει σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι η πεποίθηση.
Ότι ο ίδιος έχει ανεξάντλητες πηγές δύναμης.
Λόγω θεϊκής προέλευσης της ύπαρξης του.
Ο άνθρωπός όμως κυρίως έχει μια ξεχωριστή ιδιότητα-εντολή από την Δημιουργία.
Δεδομένου ότι είναι απεσταλμένος του Όντος- Θεού στην Γη, με σκοπό την αυτοσυνείδησή Του.
Μέσα από τις εμπειρίες που θα συλλέξει ζώντας με την ανθρώπινη μορφή.
Προς τούτο, σαν καλός στρατιώτης έχει εφοδιασθεί με τα κατάλληλα όπλα, για να πετύχει το υπέροχο αυτό έργο.
Όταν ο Θεός-ΟΝ δημιουργούσε τον κόσμο, το έκανε γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, μια και αυτή ήταν η Φύση του.
Γι αυτόν τον λόγο το Ον-Θεός εφοδίασε τον άνθρωπο-γνήσιο αντίγραφό του, με αντίστοιχη θεϊκή δύναμη.
Και τον απέστειλε στον κόσμο για να επιβεβαιώσει και να απολαύσει εμπειρικά την αρτιότητα του έργου της δημιουργίας.
Κατά συνέπεια σκοπός της παρουσίας του ανθρώπου στην Γη είναι:
Η αυτοσυνείδηση του Όντος.
Ένα είδος παρατηρητού του έργου της Δημιουργίας είναι ο άνθρωπος.
Παράλληλα με τους ρόλους που παίζει στο θέατρο του κόσμου.
Έτσι θα χαρακτηρίζαμε στο σύγχρονο λεξιλόγιο την παρουσία του στον κόσμο.
Για να επιτύχει δε το έργο της παρατήρησης αναλαμβάνει να παίξει διάφορους ρόλους ακολουθώντας τους νόμους της (πολιτείας).
Καθώς επίσης να επισημάνει τις τυχόν αστοχίες που συνέβησαν στο στήσιμο του κόσμου .
Οπότε ενδεχομένως να επιβάλλεται κάποια επιδιόρθωση ακόμα στην υπάρχουσα δημιουργία στο άψυχο και στο ζωντανό τμήμα της.
Η ανάδραση προς τον Θεό - Δημιουργό γίνεται αυτόματα μέσω του εγκεφάλου.
Ο (εγκέφαλος) του ανθρώπου είναι ένας μεταλλάκτης ενδιάμεσος μεταξύ πνεύματος και ύλης και αντιστρόφως.
Λειτουργεί με άλλα λόγια σαν ενδιάμεσος λειτουργικός όρος μεταξύ πνεύματος και ύλης.
Ο ανθρώπινος (εγκέφαλος) θεωρείται η αποθέωση της υλικής δημιουργίας.
Λόγω της τελειότητας που τον διακρίνει.
Γι' αυτό και η Φύση-Θεός του ανέθεσε αυτόν τον καίριο ρόλο που επιτελεί στην ζωή.
Τον ρόλο της επικοινωνίας μεταξύ ύλης και πνεύματος.
Τέλος δε ο ίδιος ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να επιφέρει τις απαραίτητες διορθώσεις στην δημιουργία.
Μια και αυτή η δράση είναι μέσα στα πλαίσια αρμοδιοτήτων της αποστολής του στον κόσμο.
-Όταν μπορεί να αλλάξει την ίδια του την μορφή ή να παράγει αντίγραφα του εαυτού του μέσω της επιστήμης της γενετικής.
-Όταν σχεδιάζει και εκτελεί ταξίδια σε άλλους κόσμους και άλλους πλανήτες.
-Όταν σχεδιάζει και στήνει ουρανοξύστες και άλλα αρχιτεκτονικά έργα, που φαντάζουν μετέωρα με την χρήση ειδικού σκυροδέματος.
-Ένα ακόμη μεγάλο θαύμα που έχει επιτελέσει ο άνθρωπος, είναι ο έλεγχος της τροχιάς των διαστημοπλοίων μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών.
-Τέλος το τεχνολογικό θαύμα των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Με τις παραπάνω σκέψεις και την εν γένει αλματώδη εξέλιξη επιστήμης και τεχνολογίας το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα:
Ο άνθρωπος είναι όντως γνήσιο αντίγραφο του Θεού.
Τι ανάγκη έχει λοιπόν ένα τέτοιο ΟΝ από βοήθεια.
Αφού η δυνατότητα που έχει ο ίδιος είναι τεράστια σχεδόν θεϊκή.
Με μια προϋπόθεση όμως:
Ότι δεν θα υπάρχουν παρεμβολές στην θεϊκή δράση του, από το "εγώ", οπόθεν δήποτε προερχόμενες.
Με αυτή την δύναμη και μόνο χωρίς άλλη βοήθεια θα πρέπει να επιτελέσει το έργο του.
Μέσα από τους διάφορους ρόλους που μπορεί να πάρει στην ζωή.
Για να επιτελέσει το υπεύθυνο έργο που του ανέθεσε η Φύση.
Κανένας άλλος δεν μπορεί να τον βοηθήσει εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό.
Αυτός είναι ο λόγος που του δίνεται η δυνατότητα από την (Φύση), να αντλήσει απεριόριστα ποσά δύναμης από το βάθος της ύπαρξής του.
Οφείλουμε να ανακαλύψουμε τον ρόλο που μας έχει ανατεθεί, από τις ικανότητές που μας έχει εφοδιάσει η Φύση.
Ο τρόπος όμως που έχει γαλουχηθεί μέσα στην οικογένεια, το σχολείο και την κοινωνία, έχει επηρεάσει καίρια τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου.
Η συνήθεια έχει εγκατασταθεί μέσα στον νου του τόσο ριζικά και σίγουρα.
Ώστε από άνθρωπος να εμφανίζεται σαν ανθρωπάκι.
Ένα ρομπότ που εκτελεί ορισμένο πρόγραμμα σε μόνιμή βάση.
Έχει χάσει το ψυχικό του σθένος.
Έχει συρρικνωθεί ο Θεός μέσα του, κλεισμένος μέσα στο κέλυφος της συνήθειας και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να εκδηλωθεί.
Οπότε στις δύσκολες στιγμές ο άνθρωπος ελπίζει ότι, θα έρθει ο Θεός με κάποιο τρόπο, για να τον βοηθήσει.
Γι' αυτό και η αντίστοιχη επίκληση με τις κατάλληλες φράσεις.
Θεέ μου, Παναγία μου βοήθησε με, κανε κάτι, θέλω να ζήσω, να σωθώ!
Ενώ θα μπορούσε, να βάλει μπροστά την εξυπνάδα του την εφευρετικότητά του, να βρει ο ίδιος τον δρόμο να βγει από την δυσκολία.
Όπως το έχει αποδείξει πολλάκις ο άνθρωπος σε ανάλογες περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης ενεργεί ταχύτατα για να (σώσει) ένα αγαπημένο άτομο.
Ο άνθρωπος κρύβει μέσα του τεράστια αποθέματα ψυχικής δύναμης.
Αυτά τα οφείλει στο υλικό της δομής του πυρήνα της ύπαρξης του.
Το υλικό αυτό λέγεται θεϊκή Αγάπη.
Συνήθως όμως ο άνθρωπος- Έλληνας βάζει στο περιθώριο τις υπερφυσικές δυνάμεις που τον έχει προικίσει η Φύση.
Διότι η συνήθεια έχει θολώσει την συνείδηση της αληθινής του Φύσης.
Αφήνει έτσι την διαμόρφωση του χαρακτήρα του σε άλλα κέντρα.
Μ' αυτή την έννοια η θρησκεία άθελά της έχει παίξει τον κύριο ρόλο στην Ελλάδα, από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα.
Ιδίως στα νεότερα χρόνια μεσαίωνας και μετά, λόγω άγνοιας των ιερέων (παπάδων) της πραγματικής ουσίας της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης.
Οι λειτουργοί της της εκκλησίας, εκτός εξαιρέσεων, προκάλεσαν άθελά τους την οριστική αλλοίωση της αυθεντικής διδασκαλίας Αγάπης του Χρηστού.
Πρώτη αλλοίωση-διαφοροποίηση έγινε από τους αποστόλους.
Οι οποίοι την μετέφεραν την αυθεντική διδασκαλία στους ανθρώπους σύμφωνα με την δική τους αντίληψη.
Δεύτερη και τελειωτική καταστροφή σαν χαριστική βολή τρόπον τινά, την υπέστη στους κόλπους της εκκλησίας.
Οι ιερές σύνοδοι που προηγήθηκαν μαζί με την εκκλησία προκάλεσαν οριστική καταστροφή.
Διότι μετέτρεψαν την αγνή διδασκαλία Αγάπης του ιδρυτή της θρησκείας Χρηστού σε εξουσία του φόβου.
Είναι γεγονός ότι ορισμένες περιοχές της εκκλησίας διέφυγαν την καταστροφή και διατήρησαν την αγνότητα της δράσης με Αγάπη.
Κατά τον (μεσαίωνα) ο ρόλος της εκκλησίας υπήρξε αποφασιστικός στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του ανθρώπου στην Ευρώπη.
Οι κτηνωδίες της ιεράς εξέτασης τον εμπότισαν με το αίσθημα του φόβου, του τιμωρού Θεού και έκτοτε δεν λέει να τον εγκατάλειψη.
Ευτυχώς που υπήρξε η αποφασιστική επίδραση της Ελληνικής παρουσίας στην Φλωρεντία με την ίδρυση της (Ακαδημίας) του Πλάτωνα.
Η οποία συνετέλεσε δραματικά στην έξοδο της Ευρώπης από την κατάθλιψη του μεσαίωνα.
Τα 400 χρόνια Τουρκοκρατίας φόρτωσαν τον Έλληνα με τον χαρακτηρισμό "ραγιάς"που έχει την περιφρονητική σημασία, σκλάβος υποταγμένος ασήμαντος.
Ένας απλός αριθμός με την μόνη υποχρέωση να πληρώνει τους καθιερωμένους δισβάστακτους φόρους.
Και από κάτοχο της θεϊκής δυνάμεως να τον μετατρέψει σε όργανο υποταγμένο στον (φόβο) της θείας τιμωρίας.
Πράγμα ολέθριο για την γνώση της αλήθειας και την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.
Διότι ο φόβος είναι πρώτα απ' όλα αντίθετος με την Αγάπη και την Ενότητα.
Ο φόβος χωρίζει ενώ η Αγάπη ενώνει.
Ουκ έστι φόβος εν τη Αγάπη αλλ' η τελεία Αγάπη έξω βάλει τον φόβο. (Απόστ. Παύλος)
Ο φόβος κόβει τα φτερά της προόδου, η Αγάπη βάζει φτερά και επιταχύνει την εξέλιξη του ανθρώπινου γένους.
Αυτό χρεώνεται στους λειτουργούς της θρησκείας οι οποίοι λόγω έλλειψης παιδείας και αντίστοιχης καλλιέργειας περί την πραγματική φύση του ανθρώπου, προκάλεσαν ολική καταστροφή.
Απ' την άλλη μεριά όμως κατά την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, η ορθοδοξία συνετέλεσε αποφασιστικά στην διατήρηση της (παιδείας) των Ελλήνων.
Είναι γνωστά τα κρυφά σχολεία που λειτουργούσαν κάτω από την μύτη των Τούρκων.
Στην απελευθέρωση από τον ζυγό της επί 400 χρόνια σκλαβιάς επί τουρκοκρατίας η χριστιανοσύνη έπαιξε πολύ θετικό ρόλο.
Ένα άλλο γεγονός σχετικό με την παιδεία έδρασε και εξακολουθεί να δρα σαν τροχοπέδη στην πνευματική εξέλιξη του Έλληνα.
Είναι η νοοτροπία της καλλιέργειας που παίρνουν τις τελευταίες δεκαετίες οι άνθρωποι.
Αυτή στερείται παντελώς υπαρξιακού χαρακτήρα όπως συνέβαινε στην αρχαιότητα.
Δηλαδή αντί να τονίζεται από την αρχή της ζωής η αυτοπεποίθηση και το σθένος της ύπαρξης.
Κάτι που γινόταν στην αρχαία (Σπάρτη), με ορισμένες υπερβολές βέβαια.
Αλλά ο στόχος να διαμορφώσουν ακέραιους χαρακτήρες και σωστούς άντρες ήταν εξασφαλισμένος.
Η αγάπη προς την πατρίδα για την οποία με ηρωισμό έπεφταν στην μάχη υπέρ βωμών και εστιών.
Όπως ο Λεωνίδας και οι 300 στο στενό των Θερμοπυλών.
Στην διαμόρφωση του πνεύματος ανδρείας της Σπάρτης, έπαιξε μεγάλο ρόλο και η θρησκεία του δωδεκάθεου που ίσχυε τότε σε όλη την αρχαία Ελλάδα.
Αλλά μαζί με αυτή την εκπαίδευση που γινόταν στα γυμναστήρια και στα αθλήματα, το βάρος έπεφτε στην ανάδειξη των ανθρώπινων γνωρισμάτων των νέων.
Η παιδεία τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα΄έχει καθαρά στείρο τεχνοκρατικό χαρακτήρα.
Ούτε τονίζεται η δύναμη της σωματικής άσκησης, ούτε η πνευματική άσκηση αναδεικνύεται, ούτε η ψυχική καλλιέργεια μέσα από την μουσική παιδεία επιτυγχάνεται.
Αποτέλεσμα είναι οι νέοι να μην έχουν το σθένος να βγουν στην ζωή και να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που θα τύχουν μπροστά τους.
Έτσι βλέπουμε ακόμα και σήμερα μεγάλους ηλικιακά άντρες να τους συντηρούν οι γέροι συνταξιούχοι γονείς.
Το φαινόμενο βρίσκεται σε έξαρση, ιδίως στις ημέρες της οικονομικής κρίσης, λόγω της ανεργίας που καλπάζει με τον ιλιγγιώδη ρυθμό 27%.
Αλλά όταν θα βγει στην ζωή και αντιμετωπίσει τις πραγματικές δυσκολίες θα, του φαίνονται βουνά αξεπέραστα.
Τότε φυσικά ακολουθεί κάμψη του σθένους, χάνεται η αγωνιστικότητα και υποτάσσεται στους δυνατούς, ως ήταν επόμενο.
Με αποτέλεσμα να διαμορφωθεί ένας χαρακτήρας τελείως άσχετος με την Φύση του Έλληνα.
1)Η ανευθυνότητα του "εγώ".
2) Η αναμονή του πολιτικού σωτήρα.
3) Η μετανάστευση απ' την χώρα λόγω αδιεξόδου επιβίωσης.
4) Η πίστη στα αρχηγικά κόμματα.
5) Η φυγοπονία.
Είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της πλάνης στην οποία έχει περιπέσει ο σύγχρονος Έλληνας.
Η ανευθυνότητα του "εγώ".
Είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο.
Γιατί χάνει τα πάντα.
Ότι ωραίο ανώτερο μπορεί να έχει ο άνθρωπος.
Την αυτοεκτίμηση, την αυτοπεποίθηση, τον ανδρισμό αν πρόκειται για άντρα, την θηλυκότητα αν είναι γυναίκα και πάνω απ' όλα την Αγάπη για τον Άλλον.
Δεν μένει καθόλου χώρος στην καρδιά του εγωιστή για να χωρέσει κάποιος άλλος, τον έχει καταλάβει εξ ολοκλήρου το "εγώ".
Και αυτό ξεκινάει από την συνήθεια που καθιερώθηκε με την βοήθεια της θρησκείας.
Να θεωρούμε για όλα αίτιο τον Θεό.
Αυτό είναι αλήθεια αλλά πάλι δεν μας απαλλάσσει από την ευθύνη διότι είμαστε και μεις συνυπεύθυνοι.
Οι φράσεις όπως:
Δεν βοήθησε ο Θεός, ένας Θεός ξέρει, μάρτυς μου ο Θεός και άλλες παρόμοιες ανευθυνότητες.
Οδηγούν με ασφάλεια σε πληθώρα παρανοήσεων και στην απώλεια του ήθους.
Ο δε σεβασμός και η αγάπη για την οικογένεια και τους γονείς παραμερίζεται και ατονεί.
Ο Τσόρτσιλ κατά την διάρκεια του Β! παγκόσμιου πολέμου, είχε πει ορμώμενος από τον ηρωισμό των Ελλήνων μαχητών στα βουνά της Αλβανίας:
Στο εξής δεν θα λέμε οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.
Αυτό το έχει αποδείξει η Ιστορία του Έλληνα διαχρονικά.
Τόσο μεγάλη εντύπωση είχε προκαλέσει ο ηρωισμός των στρατιωτών στις μάχες κατά των Ιταλών.
Ο λαός των Ελλήνων έχει σωρεία παρόμοιων προσόντων.
Η συμπόνια.
Η καλλιτεχνική ευαισθησία.
Η άδολη προσφορά βοήθειας στον συνάνθρωπο.
Η συντροφικότητα.
Το φιλοσοφικό πνεύμα.
Η εφευρετικότητα.
Η δημιουργικότητα.
Είναι μερικά από τα εξαίρετα γνωρίσματα της Ελληνικής Φυλής.
Τελειώνω αυτό το κείμενο με μια πολύ αξιόλογη ομιλία στο Ηρώδειο από τον Δημήτρη (Λιαντίνη) τον Άνθρωπο Λιαντίνη.
Διαβάστε το σχετικό άρθρο από την Βικιπαίδεια και αν σας προκαλέσει ενδιαφέρον η πολιτεία του ανθρώπου παρακολουθείστε και την διάλεξη.
Αν και η διάρκεια της ομιλίας διαρκεί πάνω από ώρα, το θέμα είναι σχετικό με τον τίτλο της ανάρτησης και θα σας συναρπάσει.
Ο τίτλος της ομιλίας είναι: Ο Θεός πέθανε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου