(Καρτέσιος) Σκέπτομαι άρα υπάρχω, Πλάνη ή Αλήθεια.

(ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ) Σκέπτομαι άρα υπάρχω = Μεγάλη πλάνη ή Μεγάλη αλήθεια?

                     

1ον) Κάθε  σκέψη που γίνεται με συγκεκριμένο σκοπό, χαρακτηρίζεται ως παθολογική, μη φυσιολογική και οδηγεί  έξω από:

Το παρόν, που είναι και η μόνη αλήθεια.

2ον) Ότι υλοποιείται ή διεξάγεται  στην χρονική στιγμή  μηδέν,  
δηλαδή στο  απόλυτο Παρόν: 
Είναι το σημείο εκείνο, στο οποίο  ζει ένας  αυθεντικός άνθρωπος.

Οι δυο αυτές θέσεις θα αναλυθούν διεξοδικά και θα εξηγηθεί κάθε λεπτομέρεια που τις αφορά, με λογικά επιχειρήματα, ώστε να μην μείνει η παραμικρή αμφιβολία για το ζήτημα.

Εκθέτω αρχικά μια πρόταση που επίσης θα αποδείξω στην συνέχεια.
Η ζωή είναι μια ενέργεια που προκαλεί μόνο ποικίλες μεταβολές, ανεξάρτητα από τον χρόνο.

Εάν θέλουμε να μετρήσουμε την ταχύτητα των μεταβολών αυτών,  για πρακτικούς σκοπούς της καθημερινότητας , τότε  θα υπεισέλθει αναγκαστικά ένα μέγεθος, που ονομάζεται  χρόνος.

Ο χρόνος λοιπόν είναι εφεύρεση του ανθρώπου, η οποία εισήχθη κατ' αρχήν στις επιστήμες  Φυσικής και Μαθηματικών, όπου παίζει  έναν κύριο ρόλο, ιδίως στον ορισμό της ταχύτητας των φαινομένων.
Ο χρόνος επίσης έχει ένα σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία, αλλά δεν υπάρχει στην Φύση.
Στην Φύση υπάρχει μόνο η ΕΝΕΡΓΕΙΑ και η εξ αυτής μεταβολές στην ύλη.

 Η ταχύτητα εξυπηρετεί πρακτικές εφαρμογές της καθημερινής ζωής, καθώς και την επιστήμη της Φυσικής με τα παρακλάδια της, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, εισήχθη σαν μέγεθος από τους Φυσικούς.

Συμπέρασμα: 
-Ο χρόνος  ως φυσικό μέγεθος, για  εφαρμογή  στους υπολογισμούς της Φυσικής, είτε για τις εφαρμογές του στην ψυχολογία έχει καίρια σημασία.
-Δεν παίζει όμως κανένα απολύτως ρόλο στις φυσικές μεταβολές μέσα στην εκδήλωση, οι οποίες συμβαίνουν με μια διαρκή αλληλουχία μορφών ενέργειας και μόνο. 

Σαν φυσικό μέγεθος εξυπηρετεί πλήρως την θεωρία της Φυσικής επιστήμης και των Μαθηματικών.

Μέσα στην Φύση υπάρχουν μόνο ενεργειακές μεταβολές και  η εξ αυτών προκύπτουσα   δημιουργία ή φθορά.

Ο άνθρωπος είναι ένα φυσικό ΟΝ με δομή σύμφυτη με την υπόλοιπη εκδήλωση. Συνεπώς και η λειτουργία του υπακούει στους νόμους της Φύσης
Μέσα όμως στην ανθρώπινη δομή περιλαμβάνεται και ο εγκέφαλός του.
Η λειτουργία της Φύσης στηρίζεται μόνο σε ενεργειακές μεταβολές, ανεξάρτητα από τον χρόνο
Συνεπώς και ο εγκέφαλος λειτουργεί ανεξάρτητα από τον χρόνο.

Εδώ είναι κατάλληλη στιγμή να ξεχωρίσουμε δυο είδη σκέψης.

Την σκόπιμη ή παθολογική σκέψη και την αυτόματη ή φυσιολογική σκέψη.
Η μεν πρώτη λειτουργεί υπό το καθεστώς του χρόνου, η δε δεύτερη είναι άχρονη. 
Ο άνθρωπός και μόνο αυτός είναι δυνατόν να ελέγχει τις σκέψεις του και να τις κατευθύνει όπου αυτός νομίζει σκόπιμο.
Δηλαδή να επιβάλει εκτροπή της σκέψης του, προς κάποιο συγκεκριμένο στόχο, με την θέλησή του.
Να επηρεάσει με άλλα λόγια την ίδια του την φύση, δημιουργώντας  σκόπιμες ή κατευθυνόμενες σκέψεις. 
Η Φύση του έχει δώσει αυτήν την ελευθερία και δυνατότητα.
Από την ελεύθερη αυτή επιλογή, εξαρτάται και η εξέλιξή της ύπαρξής του.

Κατά συνέπεια η λειτουργία της σκόπιμης ή κατευθυνόμενης σκέψης, η οποία ενέχει την διάσταση του χρόνου μέσα της, είναι εικονική και όχι πραγματική, όχι φυσιολογική.

Αυτό δε που ονομάζουμε αυτόματη  ή αναγκαία σκέψη προέρχεται μόνο από αυτόματες  βιοχημικές μεταβολές, που συμβαίνουν κατ' ανάγκη εντός του εγκεφάλου, γιατί έτσι είναι η φύση τους και ουδεμία σχέση έχουν με τον χρόνο.
Σαν χαρακτηριστικό  παράδειγμα αναφέρεται το εξής:
Στην κουζίνα ενός σπιτιού, τηγανίζει ψάρια μια γυναίκα και το παιδάκι της παίζει δίπλα στον ίδιο χώρο.
Ξαφνικά το τηγάνι αρπάζει φωτιά, η οποία πιθανότατα θα μεταδοθεί ακαριαία σε όλη την κουζίνα.
Για πότε αυτή η γυναίκα σώζει το παιδί της, βάζοντας  σε κίνδυνο την ίδια της την ζωή, είναι ένα θαύμα μηδενικού χρόνου.
Και όμως συνέβη.  

Συνεπώς Σκέπτομαι σκοπίμως σημαίνει δεν ζω

Διότι η Σκόπιμη Σκέψη χρειάζεται τον φανταστικό χρόνο του παρελθόντος ή του μέλλοντος για να λειτουργήσει.

Έτσι είναι κι’ αυτή φανταστική, εικονική.
Αυτού του είδους σκέψεις   αντλούν  κατά την λειτουργία τους,  πολύτιμη ενέργεια από το απόθεμα, που  διαθέτει  η Φύση στην κάθε ύπαρξή, για να παίξει τον ρόλο της μέσα στο γίγνεσθαι της δημιουργίας.
Εδώ γεννάται  το εξής εύλογο ερώτημα.
Γιατί τότε η Φύση μας έχει δώσει αυτόν τον τεράστιο εγκέφαλο, σε σχέση με τα άλλα ζώα?

Απάντηση:

Για να αναζητούμε, να εφευρίσκουμε να απλοποιούμε τους τρόπους του ευ ζειν, με ενεργειακές μεταβολές που συντελούνται ενστικτωδώς μέσα στον εγκέφαλο, ανεξάρτητα από τον χρόνο.

Κάθε απλοποίηση σημαίνει οικονομία ενέργειας.

Διδασκόμαστε έτσι ενδόμυχα την αρετή της οικονομίας της ενέργειας και την αποφυγή σπατάλης των πόρων ζωής.
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο, η Φύση διαθέτει  την ενέργεια, δεν σπαταλάει ούτε ένα έργιο (erg).
Σημειωτέον ότι, η ελάχιστη ποσότητα μέτρησης της ενέργειας στην Φυσική είναι το (erg). 

Τέλος δε να προσαρμόζουμε κάθε φορά την ζωή μας, σύμφωνα με τις εκάστοτε επικρατούσες συνθήκες στο περιβάλλον.

Έτσι ώστε τελικά να διατηρείται  και  να συντηρείται  η ζωή σ’ αυτόν τον πλανήτη.

Ακόμα ο εγκέφαλος έχει και μια άλλη σπουδαία εντολή από την ίδια την Φύση, να αναζητά την αλήθεια, να βλέπει πίσω από τα φαινόμενα τους κρυμμένους νόμους, την κρυμμένη αρμονία, σ' αυτή την λειτουργία βασικό ρόλο παίζει η λεγόμενη έκτη αίσθηση ή διαίσθηση ή διόραση. 
Η αρμονία είναι συστατικό της ύπαρξης του ανθρώπου, υπάρχει βαθιά μέσα του και αναδεικνύεται στις εκάστοτε καλλιτεχνικές του ασχολίες και επιδόσεις.

Ταυτόχρονα υπακούοντας σε μια βαθιά εσωτερική παρόρμηση της ίδιας της ύπαρξης, αναζητά  τον δρόμο  επιστροφής της ανθρώπινης ύπαρξης, στην πηγή των πάντων.
Τέλος θεωρώ απαραίτητο να προσθέσω σ' αυτό το σημείο και μια άλλη χρήση του εγκεφάλου που έχει σχέση με την τέχνη και την επιστήμη.
Ως προς την αληθινή τέχνη τώρα οφείλω να πω, ότι έχει άμεση σχέση με τον βαθμό συγκέντρωσης του καλλιτέχνη, ο οποίος όταν δημιουργεί, γι' αυτόν ο χρόνος μηδενίζεται, δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από το έργο του.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με την επιστημονική έρευνα.
Μια θεωρητική μελέτη και ανάλυση ενός θέματος στην επιστήμη, απαιτεί από τον επιστήμονα τέτοιο βαθμό συγκέντρωσης, ώστε όλος ο κόσμος γύρω του εξαφανίζεται, δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από το αντικείμενο της μελέτης του.
Αλλά και στο πειραματικό μέρος σε όποια δήποτε επιστήμη, είναι τέτοια η απορρόφηση του επιστήμονα στο έργο του, σαν να είναι κι' αυτός ένας πραγματικός καλλιτέχνης.
Κατά  την εφαρμογή των ήδη γνωστών επιστημονικών μεθόδων, ο αληθινός ευσυνείδητος επιστήμων εργάζεται με τέτοιο ζήλο και αυτοσυγκέντρωση, οπότε είναι φανερό ότι, η λειτουργία του ουδόλως  διαφέρει, από αυτήν του καθαρού ερευνητή. 
Μια επιτυχημένη εγχείρηση για παράδειγμα, απαιτεί από τον χειρουργό να έχει γίνει ένα με τα χειρουργικά εργαλεία, έχοντας αφήσει το εγώ του έξω από το χειρουργείο. 
Την σχετικότητα του φανταστικού, ψυχολογικού χρόνου, έδωσε ο Φυσικός Einstein όταν εκλήθη  να δώσει ένα παράδειγμα γι' αυτό το θέμα, είπε:

Μια ώρα φλερτ με ένα όμορφο κορίτσι σου φαίνεται σαν ένα δευτερόλεπτο, όμως ένα δευτερόλεπτο πάνω σε αναμμένο κάρβουνο φαντάζει να είναι  μια ολόκληρη ώρα. 
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ακόλουθη συνέντευξη με τον διάσημο επιστήμονα.

http://antikleidi.com/2012/11/21/ainstain/

Η  γενική αρχή της σωστής επιτυχούς εργασίας είναι:
Οφείλεις να είσαι ερωτευμένος με την εργασία σου, ανεξάρτητα από την φύση της, για να έχεις πάντα το επιδιωκόμενο  αποτέλεσμα.   

Οι άνθρωποι σήμερα όμως, κάθε άλλο παρά ζουν.

 Μόνο Σκέπτονται.

-Σκέπτονται και επινοούν τρόπους εξοικονόμησης πόρων ζωής, αγνοώντας τους άλλους ανθρώπους.

 -Σκέπτονται πως θα κερδίσουν περισσότερα χρήματα, για να έχουν την δυνατότητα να καταναλώνουν περισσότερα.

 Έχουν αναγάγει το χρήμα σε θεότητα και το προσκυνούν, ενώ η μόνη θεότητα είναι ο εαυτός μας,  που αποτελεί την μόνη αλήθεια.

 Αυτή όμως η αλήθεια  αγνοείται συστηματικά, ίσως γιατί η γνώση αυτή συνεπάγεται σεβασμό στην ζωή των άλλων και υπευθυνότητα  στις σκέψεις και πράξεις  μας.

-Δεν βρίσκουν καθόλου «χρόνο»,  βυθισμένοι μέχρι τον λαιμό  μέσα στις ασχολίες της καθημερινότητας, για  να ασχοληθούν με την αναζήτηση του χαμένου εαυτού, που θα έπρεπε να είναι η κύρια μέριμνα τους, το κύριο έργο τους.

-Σκέπτονται πως θα βάλουν τρικλοποδιά στον συνάνθρωπο για να περάσουν αυτοί πρώτα.

-Σκέπτονται πως θα εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον, γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.

-Σκέπτονται με νοσταλγία τις ημέρες καλοπέρασης του παρελθόντος.

-Σκέπτονται πώς να αποκτήσουν ανώτερα κοινωνικά αξιώματα και θέσεις μέσα στο κοινωνικό σύνολο, για να ικανοποιηθεί το εγώ τους και να νοιώσουν πιο ασφαλείς, όχι οι ίδιοι αλλά το εγώ τους

Σκέπτονται-Σκέπτονται-Σκέπτονται.

Όλες αυτές οι σκέψεις όμως είναι εκτροπή του φυσικού χαρίσματος της σκέψης, από τον σκοπό για τον οποίον εφοδίασε  αρχικά η Φύση τον άνθρωπο.

Ένα δώρο της ζωής, δοσμένο από την Φύση για να απλοποιεί την ζωή του στον βίο του επάνω στον πλανήτη, το διαθέτει για αλλότριους σκοπούς.

Αυτή η παρέκκλιση αποτελεί αμαρτία. 

Κάθε απόκλιση από την  φυσική ροή, τιμωρείται από την ίδια την Φύση.

Αυτή η χρήση του εργαλείου της σκέψης ξεφεύγει από το φυσιολογικό, εξαρτάται από τον χρόνο και χαρακτηρίζεται ως παθολογική σκέψη.  

Έτσι οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν την εξαρτημένη από τον χρόνο σκέψη, σκέπτονται μεν: 

Αλλά δεν Ζουν, δεν υπάρχουν, είναι χαμένοι μέσα στην καθημερινότητα, στις ατέλειωτες σκέψεις τους.

Ας δούμε τώρα τι συμπεράσματα βγαίνουν από  την αντίθετη πρόταση:

Δεν σκέπτομαι άρα υπάρχω.

Ας εξετάσουμε την λογική αυτής της πρότασης, για να αντιληφθούμε την αλήθεια της ή αν είναι ένα  ψέμα.
Στην φράση:
Δεν σκέφτομαι άρα υπάρχω.
Στην πρόταση αυτή βγαίνει κάποιο νόημα μόνο, αν στην λέξη σκέπτομαι αποδώσουμε τον παθολογικό τρόπο σκέψης. 

Καθόλου δύσκολη υπόθεση για την λογική, αν ξεκινήσουμε από την ερμηνεία της φράσης σκέπτομαι σκόπιμα.
Αν αποδειχθεί ότι ο αυτός τρόπος  λειτουργίας της σκέψης, δεν είναι φυσιολογικός, τότε θα τον απορρίψουμε και θα μείνει ο φυσιολογικός, ο αυτόματος που χαρακτηρίζεται σαν σκέπτομαι αυτόματα, φυσιολογικά.

Ποιος είναι γενικά ο μηχανισμός της σκόπιμης σκέψης  αλήθεια?

 Ο συνήθης τρόπος,  είναι να αναφερθώ σε γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί στο παρελθόν ή θα συμβούν στο μέλλον.

Ένας δεύτερος τρόπος είναι να συγκρίνω πρόσωπα ή καταστάσεις, για παράδειγμα αυτός  ο κύριος είναι ποιο ψηλός απ’ αυτόν ή ποιο έξυπνος.

 Προχθές στην  μεγάλη νεροποντή, ο Κος Α δεν τα έχασε καθόλου, όπως οι περισσότεροι από μας. Κάνω κρίσεις και συγκρίσεις.

Σε όλες τις παραπάνω προτάσεις τον κύριο λόγο είχε ο χρόνος.

Με άλλα λόγια η σκέψη με συγκεκριμένο εκ των προτέρων σκοπό, (σκέπτομαι για να..) εγείρει την ανάγκη του χρόνου, έχει ανάγκη τον χρόνο για να αποκτήσει οντότητα και νόημα, είναι το έδαφος στο οποίο στηρίζεται για να περπατήσει, είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τον χρόνο, χωρίς αυτόν δεν υπάρχει.

Δεν υπάρχει περίπτωση να σκεφθώ κάποιο γεγονός, χωρίς να έχει ήδη συμβεί, οπότε είναι παρελθόν ή θα συμβεί στο προσεχές μέλλον.

Αντιθέτως η αυθεντική αναγκαία σκέψη, λειτουργεί αυτόματα εξυπηρετώντας μιαν ανάγκη στο παρόν και μόνο.

Παρελθόν και μέλλον είναι χρόνος φανταστικός.

Το παρόν είναι άχρονο, αιώνιο, αμετάβλητο!

Σκόπιμη Σκέψη και παρόν είναι ασυμβίβαστα.

 Εκτός αν αναφερόμαστε σε αυτόματη σκέψη με την οποία επιλύουμε κάποιο πρόβλημα που προέκυψε ΤΩΡΑ, στο παρόν.

Σ’ αυτήν την περίπτωση  ακόμη και αν η αυτόματη σκέψη αναγκαστεί να ανακαλέσει πληροφορίες από την μνήμη, αυτή η λειτουργία γίνεται αυτόματα μόνο  στο παρόν.

Θα προσπαθήσω να αποδείξω ότι, το φαινόμενο της  ζωής,  συμβαίνει μόνο στο παρόν.

Πρώτα όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει ζωή.

Ζωή σημαίνει απελευθέρωση ενέργειας υπό μορφή δράσης, σε ορισμένη θερμοκρασία.

Η δράση ή έργο, συνδέεται με ορισμένη  δύναμη που ενεργεί σε ένα σημείο.

Για παράδειγμα, όταν κάποιος εργάτης σπρώχνει ένα κιβώτιο στο έδαφος, για να το μεταφέρει σε ένα άλλο σημείο.

Ένα αυτοκίνητο ενεργεί με την δύναμη της μηχανής του στο έδαφος, για να αλλάξει θέση και να πάει από το ένα μέρος σε άλλο, σε μια άλλη πόλη.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο παράδειγμα που συνδέεται άμεσα με την ίδια την ζωή.
Είναι το απλό παράδειγμα της αναπνοής του ανθρώπου, όπως  και κάθε έμβιου οργανισμού, που χρησιμοποιεί την αναπνοή για να επιβιώσει να ζήσει, ρουφώντας το απαραίτητο προς τούτο οξυγόνο.

Πάλι εδώ έχουμε την παρουσία δύναμης και μετακίνησης  μια ολόκληρης επιφάνειας, της επιφάνειας των πνευμόνων, υπό την επίδραση της δύναμης των πλευρικών  μυών.

 Η δύναμη των μυώνων υπερτερεί της υπερκείμενης δύναμης της ατμόσφαιρας,  προκειμένου να μετακινηθεί η κοιλότητα του στήθους μέσα στην οποία βρίσκονται οι  πνεύμονες.

 Δημιουργείται έτσι  ένα κενό το οποίο σπεύδει να συμπληρώσει η υπερκείμενη ατμόσφαιρα, με την πίεση  που ασκεί και  αναγκάζει τον αέρα να εισέλθει εντός των πνευμόνων.

Ο αέρας αυτός είναι   μείγμα αζώτου και  οξυγόνου, απαραίτητου στοιχείου ζωής..

Στην Φυσική έχουμε την σχέση:

Έργο = Δύναμη πολλαπλασιασμένη επί τον δρόμο.

Επίσης το Έργο και η Ενέργεια είναι έννοιες ταυτόσημες, δεδομένου ότι μετρούνται  και με την ίδια μονάδα.

Για παράδειγμα ένα σώμα μέσα σε ένα δυναμικό πεδίο όπως είναι το πεδίο βαρύτητας, ανάλογα με την θέση που έχει, χαρακτηρίζεται από ορισμένη Δυναμική Ενέργεια, την οποία ενέχει λόγω της θέσεώς του εντός του πεδίου.

Ενέργεια εξ  ορισμού είναι η ικανότητα παραγωγής έργου.

Πράγματι αν αφήσουμε ένα σώμα να πέσει από κάποιο ύψος παράγει έργο, τέτοιο έργο είναι το έργο των υδατοπτώσεων που κινούν τις ηλεκτρογεννήτριες, που δίνουν φως και ζωή στις ανθρώπινες κοινωνίες.

Σε όλα τα ανωτέρω επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν στην μελέτη του φαινομένου της ζωής, δεν μπήκε πουθενά η διάσταση του χρόνου.

Συμπεραίνω λοιπόν ότι, η ζωή είναι άχρονη και δεν έχει καμιά σχέση  με τον χρόνο.
Αλλά είναι φανερό ότι για να υπάρχεις συνειδητά πρέπει απαραίτητα να ζεις επίσης συνειδητά.
Όταν όμως έχεις συνείδηση ότι ζεις, η σκέψη σου θα είναι αυτόματη απαλλαγμένη από τον χρόνο όπως είναι και η ζωή σου.

Κατά συνέπεια δεν σε αφορά η Σκόπιμη Σκέψη γιατί απλούστατα δεν συνάδει με την ζωή.
Δεδομένου ότι η Σκόπιμη Σκέψη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον χρόνο  και  η  ζωή είναι άχρονη.

Η Σκόπιμη Σκέψη λοιπόν είναι μια παράσιτη λειτουργία, που  όταν αναπτύσσεται προκαλεί απώλεια ενέργειας και συνοδεύεται από περίεργα συναισθήματα  τελείως  άσχετα με την παρουσία της ύπαρξης.

Αυτού του είδους σκέψεις, λειτουργούν με βάση τον ψυχολογικό χρόνο  και προκαλούν συνήθως άλλες παρόμοιες σκέψεις,
Αρχίζει έτσι ένα ατελείωτο πανηγύρι σκέψεων, το λεγόμενο   Κυκλοτό σκέψιμο.
Το κυκλοτό σκέψιμο  συνεπάγεται απώλεια ενέργειας, κόπωση, αϋπνία  και μπορεί να οδηγήσει τελικώς  μέχρι την τρέλα.

Η ουσία της ύπαρξης είναι μόνιμη άχρονη χαρά, ελευθερία και αγάπη.

Προϋπόθεση αποφυγής της κυκλοτής ή κυκλικής ή τέλος κυκλοτερούς σκέψης, είναι η καλή σωματική υγεία. 
Εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα που υποχρεώνει το σώμα σε ακινησία, ο εγκέφαλος, του οποίου ένας από τους ρόλους  είναι να κινεί το σώμα σε διάφορες δράσεις μέσα στον αισθητό κόσμο, προσανατολίζεται αυτόματα στην λύση του προβλήματος υγείας.
Ανατρέχει τότε στην μνήμη να ανασύρει πληροφορίες παρόμοιων περιπτώσεων και δημιουργείται έτσι κατάλληλο περιβάλλον έναρξης κυκλικής ή κυκλοτής σκέψης, με τα γνωστά επακόλουθα.
Θυμίζω την αρχαία ρήση "Νους υγιής εν σώματι υγιεί" 
Ένα κινέζικο ρητό παρομοιάζει την υγεία με την μονάδα (1) και όλα τα άλλα αγαθά με μηδενικά που ακολουθούν το (1).
Στην Πλατωνική θεωρία παροτρύνονται οι νέοι, ανεξάρτητα από το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν στον βίο τους, να πάρουν αρχικά τρία βασικά μαθήματα: Μουσική - Γυμναστική - Αριθμητική.  

Ένα από τα ευεργετήματα του Διαλογισμού είναι και η εξάλειψη της κυκλικής σκέψης.
  

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

Μια εκδοχή μπορώ να θεωρήσω ότι, αθωώνει τον συνάδελφο Κο Καρτέσιο, στον οποίο οφείλεται η ιστορική φράση:

Gogito ergo sum, «Σκέπτομαι άρα Υπάρχω».
Η εκδοχή αυτή  είναι:
Αν με την λέξη Σκέπτομαι, εννοούσε την αναγκαία αυτόματη σκέψη, απαλλαγμένη από τον φανταστικό ψυχολογικό χρόνο. 
Τότε η πρόταση θα ήταν πράγματι αληθής.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Επειδή το αντικείμενο αυτού του γραπτού είναι ένας ύμνος στο παρόν οφείλω να αναφερθώ στο δάσκαλο Έκχαρτ Τόλε συγγραφέα του μνημειώδους έργου «Η δύναμη του Τώρα» το οποίο και απετέλεσε εν πολλοίς πηγή έμπνευσης του παρόντος άρθρου.

Στην παρουσίαση που ακολουθεί βρίσκει κανείς αποφθέγματα του σοφού αυτού ανθρώπου.

 Η Φύση έχει φτάσει αρκετά κοντά στην τελειότητα με την κατασκευή του ανθρώπου.
Μένει στον άνθρωπο να συνειδητοποίηση αυτόν τον σπουδαίο ρόλο, που του έχει αναθέσει η Φύση και να φανεί αντάξιος της εμπιστοσύνης Της.

Με ένα και μόνο σκοπό την αυτοσυνείδησή της.

Για τον λόγο αυτό κατασκεύασε και τον άνθρωπο και για χιλιετηρίδες ολόκληρες πασχίζει να τον τελειοποιήσει, να τον κάνει ικανό να αποκτήσει συνειδητότητα.

 Στην κατάσταση συνειδητότητας  ο άνθρωπος έχει πλήρη αίσθηση της ενότητας των πάντων.  
Δεν ξεχωρίζει κανένα μέρος της δημιουργίας, έχει πλήρη ταύτιση με το σύνολο της εκδήλωσης, σε όλη την έκταση  της Φύσης.
Έχει γίνει ένα με την Φύση, ο ίδιος είναι η αυθεντική Φύση, αυτό που κάποιοι θα ονόμαζαν ΘΕΌ. 
Η σκέψη του λειτουργεί αυτόματα, είναι ως εκ τούτου αυθεντική και αναγκαία. 
Λειτουργεί ούτως ή άλλως, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, γιατί τέτοια είναι η Φύση της. 

Τότε  η Φύση αποκτά μέσω του ανθρώπου, αυτοσυνείδηση,  αναγνωρίζει το έργο της εκδήλωσης και προχωράει σε νέους κόσμους.   

Το έργο της αυτοσυνείδησης το έχει αναθέσει με αγάπη και ελπίδα στον άνθρωπο δυνάμει –Θεό.

Αυτό συνεπάγεται ορισμένες ευθύνες για τον άνθρωπο ανάλογες με τον ρόλο, που του ανέθεσε η Φύση.

Οι ευθύνες αυτές είναι ότι πιο σοβαρό έχει να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος στην διάρκεια του βίου του στην Γη.

Χρειάζεται λοιπόν διαρκής εγρήγορση, για να  μην τον ξεστρατίζει ο νους και  οδηγήσει  τον άνθρωπο σε πράξεις που δεν συνάδουν με τον ρόλο που του έχει αναθέσει η Φύση.

Ο ρόλος αυτός απαιτεί σεβασμό στον άνθρωπο σαν να ήταν ο ίδιος.

Πρωταρχική εντολή του Ιησού προς τον άνθρωπο ήταν:

"Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν".

Σεβασμό στην ίδια την εκδήλωση, γιατί αυτή είναι το σώμα του, όλες οι άλλες ευθύνες είναι παράγωγα αυτής της μεγάλης ευθύνης.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Στην σελίδα που ακολουθεί, μπορεί να βρει κανείς την σχέση Ζωής και Εντροπίας.

Η Εντροπία είναι ένα μέγεθος της Θερμοδυναμικής ενός κλάδου της  Φυσικής, που απετέλεσε πεδίο έρευνας και  μελετήθηκε συστηματικά  από τον  Ludwig Boltzmann.

Η εντροπία είναι μέγεθος  της θερμοδυναμικής και αποτελεί μέτρον της αταξίας ενός συστήματος.

Έτσι η ζωή για παράδειγμα χαρακτηρίζεται από τάξη και αρνητική εντροπία, ο δε θάνατος από αταξία και θετική εντροπία.
Εδώ η επιστήμη επιχειρεί να προσεγγίσει  σοβαρά τον χώρο της Φιλοσοφίας.
Κάτι παρόμοιο γίνεται όταν ένα στράτευμα έχει εντολή να καταλάβει ένα λόφο.
Στην αρχή βομβαρδίζει τον λόφο με το πυροβολικό, όμως ο λόφος θεωρείται ότι έχει καταληφθεί μόνο όταν πάει επι τόπου το πεζικό.
Στην περίπτωση της επιστημονικής προσπάθειας να κατανοήσει την Αλήθεια η αντιστοιχία είναι: 

Η επιστημονική μεθοδολογία και θεωρία είναι το πυροβολικό, που προετοιμάζει την προσάρτηση του λόφου, αλλά το πεζικό παρέχει  την τελική νίκη κι αυτό είναι η καθαρή Αίσθηση. 

Περισσότερα για αυτό το μέγεθος και τις φιλοσοφικές προεκτάσεις του μπορεί να βρει κανείς στην παρακάτω σελίδα του διαδικτύου.

http://pmfysikos.files.wordpress.com/2013/03/ceb5cebdcf84cf81cebfcf80ceb9ceb1-ceb4cebfcebbcebfcf86cebfcebdcebfcf83-ceae-ceb4ceb7cebcceb9cebfcf85cf81ceb3cebfcf83-ceb6cf89ceb7cf83.pdf

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Έτσι κάπως έχουν τα πράγματα στην Φυσική ή Φυσιολογική ροή και πορεία στην Φύση.
Ας έρθουμε τώρα στην κοινωνική πραγματικότητα της Ελλάδος.
Ας δούμε την κατάσταση από απόσταση χωρίς ταυτίσεις και προσωπικά συμφέροντα, σε σχέση πάντοτε με την γνώση που αποκτήσαμε από τα ήδη προεκτεθέντα.
Και ας αναρωτηθούμε σαν εχέφρονες άνθρωποι.
Οι κυβερνώντες και το πολιτικό σύστημα γενικότερα λειτουργεί φυσιολογικά?
Η απάντηση ασφαλώς θα είναι ΟΧΙ,
Ε! 
Ας περιμένουμε τότε την Φύση να παίξει αργά ή γρήγορα τον ρόλο της!!!