ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ

                                                   ΕΓΡΉΓΟΡΣΗ

                                    (Αριστοτέλης θεμελιωτής της Οντολογίας) 

                    

                                (Σεξουαλικότητας συνέχεια)

                   

O Αριστοτέλης ασχολήθηκε κατά μεγάλο μέρος της εργασίας του, με το θέμα των «Πρώτων Αρχών». Δηλαδή με την αρχή της Δημιουργίας.

Οι  σκέψεις του αυτές παρουσιάζονται σε σχετικό σύγγραμμά του ιδίου, υπό τον τίτλο "Περί των Πρώτων Αρχών".

Στην κατάταξη των έργων του, μεταξύ των οποίων υπήρχαν πολλά έργα, που αναφέρονταν στην Φυσική, βρέθηκε κι αυτό το κείμενο, το οποίο δεν ήξεραν, τι πραγματεύεται και το κατέταξαν με τον γενικό όρο «Μετά τα Φυσικά».

Έκτοτε δε ότι σχετικό λέγεται ή γράφεται, χαρακτηρίζεται ως Μεταφυσική. 

Ο Αριστοτέλης υπήρξε μαθητής του Πλάτωνα, ο οποίος ήταν μαθητής του Σωκράτη, για τον οποίο  Σωκράτη, έχει ειπωθεί, πως 
«κατέβασε τη Φιλοσοφία από τα άστρα στη γη».

Κάτι επομένως από το πνεύμα του μεγάλου Σωκράτη θα είχε κληρονομήσει και ο Αριστοτέλης.
Στο έργο του "Περί των Πρώτων Αρχών" υπήρχε ένα κεφάλαιο με τίτλο "Τι το ΟΝ".
Εκεί ετέθησαν οι βάσεις του κλάδου της Φιλοσοφίας που λέγεται οντολογία.

Όπως θα φανεί στην πορεία, ενδείκνυται να ξεκινήσουμε την μελέτη της Εγρήγορσης, με αφετηρία  Οντολογικές αρχές.

Αν κάποιος έχει σοβαρά ασχοληθεί με την Οντολογία, θα αναγνωρίσει,  ότι είναι απόλυτα θεμελιωμένες οι σκέψεις που βασίζονται σ’ αυτήν.

Η Δημιουργία οντολογικά

Στην αρχή το ΟΝ ήταν ολόκληρο.

Μετά απεφάσισε να εκδηλωθεί, γιατί αυτή είναι η φύση του,  δεν μπορεί   να μείνει  ακίνητο, η ακινησία είναι αντίθετη στην Φύση του.

Η εκδήλωσή του αρχίζει με μια αρχική διάσπασή  του σε δυο τμήματα.

Εκεί δημιουργείται για πρώτη φορά  ο Χώρος ανάμεσα στα δυο μέρη του Όντος.

Εκφράζεται η φάση αυτή, με την μορφή  νοσταλγίας επανένωσης.

Η αίσθηση του πότε θα πραγματοποιηθεί αυτή η επανένωση,  εισάγει την ανάγκη της διάστασης του Χρόνου.

Ακολούθως εμφανίζεται ο Λόγος. 

Καίριο συστατικό της ύπαρξης.

Αμέσως μετά  παράγονται όλες οι μορφές των όντων και οι σχέσεις μεταξύ των, με διάφορους και ποικίλους τρόπους και σχέσεις μεταξύ  των.

Αυτές οι σχέσεις μπορεί να περιγραφούν με μεγαλύτερη ακρίβεια,  με  μια μαθηματική  μορφή  του τύπου: Α/Β=Γ/Δ=Ζ/Η=….

Για παράδειγμα: Ημέρα/ νύχτα =Εργασία/ ύπνος= =καλοκαίρι/χειμώνας= Δράση /ακινησία =Ζωή /θάνατος=…

Μέσα στην εκδήλωση υπάρχει  απόλυτη σχέση μεταξύ των φυσικών νόμων και φυσικών φαινομένων,  σε αντιστοιχία με τα  κοινωνικά φαινόμενα.

Τα φαινόμενα εκείνα,  που δημιουργούνται εντός των κοινωνιών λόγω της συμπεριφοράς των ανθρώπων, ως φυσικών όντων.

Οι άνθρωποι είναι φυσικά όντα και ως τέτοια υπακούν στους νόμους της Φύσης.

Κάθε απόκλιση από τους νόμους έχει συνέπειες, οι οποίες αναδεικνύονται κατά την  διόρθωση, που επιβάλλει η Φύση, για να επαναφέρει  την τάξη του  νόμου.

Συνοψίζουμε την κοσμολογία από την άποψη της Οντολογίας, ως εξής:

Η Δημιουργία πραγματοποιείται σε τρεις φάσεις.

1^η Φάση: Το Συμπαγές ΟΝ διασπάται στα δυο, εμφάνιση του χώρου και Χρόνου και μαζί η έννοια των αντιθέτων.

2^η Φάση: Γέννηση του Λόγου, για να γίνει κατανοητό πως νοείται ο Λόγος, δίνεται η αντίστοιχη μαθηματική έκφραση Α/ Β=Γ/Δ=... 

3^η Φάση: Γέννηση των μορφών και των  σχέσεων μεταξύ των σωμάτων  καθ’ όλους τους δυνατούς τρόπους.

Η σύγχρονη κοσμολογία στηριζόμενη στην κβαντομηχανική έχει αποδείξει ότι:

Ο κόσμος ολόκληρος δημιουργείται εκ του μηδενός ανά πάσα στιγμή.

                      

Δηλαδή η Δημιουργία  δεν έχει τέλος, αλλά είναι σαν να δημιουργείται συνεχώς από την αρχή, από το μηδέν. 

Σε κάθε μια από τις άπειρες φορές της επαναδημιουργίας, ακολουθούνται οι τρεις οντολογικές φάσεις, που  ήδη εξετέθησαν.

Δεν μπορούμε όμως εμείς οι άνθρωποι, να αντιληφθούμε την ροή αυτή των γεγονότων.

Η αδυναμία μας αυτή οφείλεται  στην μικρή εμβέλεια των αισθήσεών μας και λόγω του ότι σωματικά βρισκόμαστε σε συγκεκριμένη  φάση Δημιουργίας, από όπου δεν έχουμε ορατότητα της γενικότερης εξέλιξης.

Είναι το ίδιο σαν να είμαστε μέσα σε ένα τραίνο με κλειστά παράθυρα και ταξιδεύουμε. 

Οπότε το μόνο που μπορούμε να αντιληφθούμε είναι τα γεγονότα εντός του τραίνου, χωρίς να παίρνουμε χαμπάρι,  πότε ξημερώνει,  πότε νυχτώνει, ούτε έχουμε  εικόνα των  αλλαγών της φύσης, εκτός του τραίνου.   

Μετά απ’ αυτή την κάπως εκτεταμένη εισαγωγή των εννοιών της Κοσμολογίας από Οντολογική σκοπιά, προχωράμε στην μελέτη της Εγρήγορσης.

Δεδομένης της ισχύος του Λόγου και του νόμου της ομοιότητος από την Φυσική, στην εκδήλωση του κόσμου, θα επιχειρηθεί παραλληλισμός της κατάστασης Εγρήγορσης με μια από τις  φάσεις της Δημιουργίας.

Από τα χαρακτηριστικά της κατάστασης Εγρήγορσης, που είναι η απόσπαση, η αταραξία και η μη συμμετοχή στα δρώμενα, συμπεραίνω, ότι πρέπει να αντιστοιχεί με την 1^η φάση εκκίνησης της Δημιουργίας.

Την 1η φάση δηλαδή, που  η Δημιουργία βρίσκεται σε μια δυναμική συνθήκη, αλλά δεν έχει εκδηλωθεί ακόμα.

Εκεί όλα βρίσκονται σε κατάσταση αναμονής, σαν το άγριο ζώο,  που συσπειρώνεται πριν βγει στο κυνήγι, στις πραγματικές συνθήκες  ζωής,  μέσα  στη ζούγκλα.

Η κατάσταση Εγρήγορσης μοιάζει σαν να έχεις μέσα σου μια τίγρη, ήρεμη και έτοιμη να ορμήσει, ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες και τις ανάγκες της στιγμής.
Κατάσταση πλήρους ετοιμότητας προσοχής με ταυτόχρονη εξωτερική αταραξία. 

Η επίτευξη  συνύπαρξης όλων μαζί αυτών των ιδιοτήτων, μοιάζει κάτι σαν άθλος.

Η ζωή όμως αγαπάει τους τολμηρούς και τους ανταμείβει με δικαιοσύνη.

Η ομοιότητα με την 1^η φάση εκδήλωσης είναι εμφανής.

Η εφαρμογή όμως παρουσιάζει αμέτρητες δυσκολίες.

Γιατί πρώτα – πρώτα, προσπαθείς  κινηθείς  αντίθετα στο  ρεύμα της ζωής, ή  σαν να προσπαθείς, να κολυμπήσεις αντίθετα το ρεύμα του ποταμού.

Χρειάζεται γι' αυτό μεγάλη δύναμη και άσκηση με πίστη στον στόχο, για να φέρεις  εις πέρας ένα τέτοιο εγχείρημα και να οδηγηθείς με σιγουριά στην επιτυχία.

Προσπάθεια-Προσπάθεια-Προσπάθεια με Αγάπη και πίστη στον σκοπό. 
Αυτό χρειάζεται μόνο.

Μην απογοητεύεστε έχετε πίστη και Αγάπη σ’ αυτό που κάνετε μας λένε όλοι οι σοφοί της ανθρωπότητας.

Στο υπέροχο έργο «Ο Γλάρος Ιωνάθαν» Jonathan Livingston Seagull, του Richard Bach  και μουσική Niel Dimond.
Ακούγονται τα λόγια:

«Αγαπητέ Πατέρα ονειρευόμαστε ενώ μπορούμε».

Αυτή η φράση ακούγεται συνεχώς στο βίντεο που ακολουθεί.

Είναι ο Γλάρος Ιωνάθαν που έχει βάλει σκοπό της ζωής του να πετάξει εκεί που κανένας γλάρος μέχρι στιγμής δεν τα κατάφερε, σε τόσο μεγάλο ύψος.

Αλληγορικά δείχνει την προσπάθεια για αυτογνωσία.

Όλο το έργο Jonathan Livingstone Seagale του Richard Bach είναι μια αλληγορία της εργασίας που  οφείλει κάθε άνθρωπος να κάνει για να πετύχει την αυτογνωσία, την Εγρήγορση.

Είχα δει την κινηματογραφική έκδοση του έργου πριν πολλά χρόνια, στην δεκαετία του 70, σε θερινό κινηματογράφο.

Όταν τελείωσε το έργο, ένοιωθα ένα καινό μέσα μου, σαν κάτι που εγώ δεν είχα κάνει και η ζωή με είχε χρεώσει.
Την ίδια στιγμή όμως  είδα  καθαρά τον δρόμο, που όφειλα  να ακολουθήσω στην ζωή μου, για να βρω την ελευθερία, την ηρεμία και την απαλλαγή από τα γήινα,  να γευτώ την ευτυχία. 

Όταν σκέφτηκα να γράψω αυτό το κείμενο, η πρώτη μου σκέψη ήταν, να το συνδυάσω με το έργο του Bach.

Έχω την αίσθηση ότι δεν θα χρειαζόταν τίποτε άλλο, παρά μόνο αυτό το έργο.
Σε μιαν ανάρτηση  όμως που γράφεται σε ένα ιστολόγιο, δεν μπορείς να βάλεις ολόκληρο έργο δύο ωρών περίπου.
Για τον λόγο αυτόν δίνω πιο κάτω μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα με μουσική και στοίχους του Neil Diamond, την οποία αποδίδει ο ίδιος, καθ' όλη την διάρκεια του έργου, καθώς  και την ιστοσελίδα που γράφεται το ολόκληρο το έργο από τον Richard Bach. 

Σε γενικές γραμμές η σχέση της υπόθεσης του έργου με την Εγρήγορση δίνεται στην παρακάτω σελίδα:

https://www.dioptra.gr/Vivlio/13/716/O-glaros-Ionathan-Livingkston/

DEAR FATHER          

Dear Farther                

We dream                     

We dream                                       

We dream                     

While we may                

Who are we to need         

We need                                                                     

We need                                                                     

While we wait                           

While we wait       
            

                                            

Και σ' αυτό το βίντεο όπως και σε όλο το έργο για τον  Γλάρο Ιωνάθαν ο Neil Diamond αποδίδει το τραγούδι με τη μουσική που ο ίδιος έχει γράψει.

LONELY LOOKING SKY

Lonely looking sky

Lonely sky, lonely looking sky

And bein' lonely

Makes you wonder why

Makes you wonder why

Lonely looking sky

Lonely looking sky

Lonely looking sky

Lonely looking night

Lonely night, lonely looking night

And bein' lonely

Never made it right

Never made it right

Lonely looking night

Lonely looking night

Lonely looking night

Sleep we sleep

For we may dream

While we may

Dream we dream

for we may wake

One more day

One more day

Glory looking day

Glory day, glory looking day

And all it's glory

Told a simple way

Behold it if you may

Glory looking day

Glory looking day

Lonely looking night

Transnet –Purify- Glorious                            
Υπέρβαση-Κάθαρση- Δόξα

Τελικά μετά από προσπάθειες και ανάλογες αποτυχίες, τα καταφέρνει.

Και έρχεται η επιβράβευση.

Υπερβαίνει τον εαυτό του και   βρίσκεται ξαφνικά  σε έναν άλλο κόσμο  γλάρων,  έναν κόσμο φωτεινό, καθαρό γεμάτο διαύγεια.

Εκεί του λένε οι άλλοι γλάροι:
Τώρα που ξέρεις, θα γυρίσεις πάλι στο κοπάδι σου, να διδάξεις τους άλλους γλάρους πώς να πετάνε?

Επιστρέφω στο αντικείμενο της μελέτης, τώρα μετά την σύντομη αναδρομή-παρένθεση,  με τις απαραίτητες διευκρινήσεις. 
     
Πόσο δύσκολο εγχείρημα είναι και πόσο σθένος χρειάζεται, για να ξεπερνάς τις αποτυχίες, που κάθε φορά  συνοδεύουν την όποια προσπάθεια.

Η ανταμοιβή είναι ανάλογη με το επίτευγμα.

Για τον λόγο αυτό η μακροχρόνια άσκηση με επιμονή και πίστη στον εαυτό μας, ποτέ δεν πάει χαμένη. 
Είναι νόμος της Φύσης απαράβατος, καμία ενέργεια δεν μηδενίζεται, χωρίς αποτέλεσμα. 

Απεδείχθη στο τέλος, ότι είναι δυνατόν να γίνει, όσο δύσκολο και αν φαίνεται.

Θα πρέπει βέβαια να περάσεις  από όλες εκείνες τις φάσεις της Δημιουργίας προς τα πίσω, προς την αρχή, για να φτάσεις στην αρχική  τελειότητα, την Ενότητα, το ΈΝΑ.

Όταν δε έρθει εκείνη η ευλογημένη στιγμή, έρχεται σχεδόν αναπάντεχα και είναι η  θεία χάρη.

Είναι η αναγνώριση από την Φύση της σκληρής δουλειάς και προετοιμασίας που έχει ήδη κάνει μια  δυνατή  ύπαρξη.

#Τώρα αν συνδέσουμε τις σκέψεις αυτές με τα εκ τεθέντα στην προηγούμενη ανάρτηση « Άγχος και Σεξουαλικότητα».

Μπορούμε να σχεδιάσουμε τρόπο δράσης, για την επίτευξη του ιερού σκοπού της Εγρήγορσης.

Να επινοήσουμε δηλαδή μια στρατηγική κατάκτησης του λόφου που λέγεται Εγρήγορση βασισμένη στην ουσία  της Σεξουαλικότητας, μακριά από κάθε Άγχος.

Ο Όσσο γράφει στο βιβλίο του με τίτλο «Πέρα από τα όρια του Νου»:

Επειδή η σεξουαλική ενέργεια είναι  καθαρή ενέργεια μπορεί να μετατραπεί σε άλλες μορφές.

Μπορεί να γίνει η νοημοσύνη σου, μπορεί ακόμα και η σιωπή σου να γίνει.

Και κάπου αλλού γράφει:

Ο Ράιχ είχε φτάσει στο συμπέρασμα ότι όταν δυο εραστές πλησιάζουν ο ένας τον άλλον, υπάρχει μια μαγνητική δύναμη που τους ωθεί σ’ αυτή την κίνηση.

Αν δεν υπάρχει Αγάπη που να τους εμπνέει τότε συναντώνται μόνο δυο σώματα, αλλά όχι δυο ενέργειες.

Αυτή την ενέργεια ο Ράιχ κατόρθωσε να συγκεντρώσει μέσα σε ένα κουτί σε σχήμα πυραμίδας, με ορισμένες αναλογίες και εκεί τοποθετούσε τους ασθενείς του και τους θεράπευε από οποιαδήποτε ασθένεια.

Το σχήμα πυραμίδας με ορισμένες αναλογίες εμβαδού βάσης και ύψους, φαίνεται να δρα σαν αντηχείο και ενισχύει το συγκεκριμένο είδος ενέργειας, την ονομαζόμενη οργόνη.

Το δυναμικό πεδίο Οργόνης  δεν είναι άλλο από το πεδίο Αγάπης.

Με άλλα λόγια το κύριο συστατικό δύναμης είναι μαγνητική ενέργεια, που ενυπάρχει στην Αγάπη.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι, η ενέργεια αυτή υπάρχει και αυτή πρέπει να εκμεταλλευτούμε, για να μας πάει μέχρι την Εγρήγορση

Η Αγάπη λοιπόν είναι το μαγικό κλειδί που θα ανοίξει την πόρτα που  οδηγεί με ασφάλεια σε έναν καινούργιο χώρο γεμάτο φως και αλήθεια.

Στην ανάρτηση με τίτλο:  «Άγχος και Σεξουαλικότητα» βγαίνει αβίαστα αυτό το συμπέρασμα, ότι χωρίς την Αγάπη τίποτα δεν μπορεί να γίνει σωστά και ολοκληρωμένα.

Σε μια αίρεση στην Ινδία, την αίρεση Τάντρα, οι άνθρωποι ζούσαν γυμνοί.

Τα ζευγάρια φορούσαν μόνο  ένα φαρδύ ρούχο γύρω τους, που ήταν φτιαγμένο από ένα ειδικό μετάξι.

Αυτό το ένδυμα  εμπόδιζε την  ακτινοβολία της σεξουαλικής ενέργειας, να διασκορπίζεται έξω στον χώρο.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι συγχώνευαν έτσι τον θετικό και αρνητικό βιοηλεκτρισμό και βοηθούσαν  τον βαθύ διαλογισμό χωρίς προσπάθεια να σταματήσουν οι σκέψεις.  

Δεν έχω να προτείνω εδώ κάτι παρόμοιο, αλλά όμως τονίζω για μια φορά ακόμη την σημασία του εντατικού  Διαλογισμού.

Χωρίς να απογοητευόμαστε όπως ο γλάρος Ιωννάθαν, αν δεν έχουμε  άμεσα αποτελέσματα.

Αλλά να προσπαθούμε ξανά και ξανά μέχρι την τελική φάση της επίτευξης της Αγιοσύνης μέσω της απόλυτης Εγρήγορσης.

Ο Διαλογισμός θεωρητικά και πρακτικά, είναι το μόνο μέσον άσκησης που διαθέτει ο Δυτικός άνθρωπος, για την άφιξη της ύπαρξης στο πολυπόθητο τέλος, την  Εγρήγορση.

Έχω την γνώμη, ότι η ζωή μας του λοιπού, πρέπει να βασίζεται στην αλήθεια και την ελευθερία, στην πράξη και στον Λόγο.

Μια Γαλλική παροιμία λέει χαρακτηριστικά:

Ayοn le courage α dire toujour  la vérité.

Χρειάζεται κουράγιο να λέμε και να πράττουμε 

πάντοτε σύμφωνα με την αλήθεια.

Η ιστορία όπως γράφτηκε από τον Ρίτσαρντ Μπαχ για τον Γλάρο Ιωνάθαν, εκτίθεται στην παρακάτω ιστοσελίδα. 
Υπάρχει σ' αυτή την σελίδα του διαδικτύου το αγγλικό κείμενο καθώς και η απόδοση στα Ελληνικά.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

Σύμφωνα με αυτήν την θεωρία της οντολογικής γένεσης του κόσμου. 

Ο Χώρος και ο Χρόνος δεν πρέπει να έχουν φυσική υπόσταση, αλλά είναι καθαρά προϊόντα ψυχολογικής ανάγκης.

Ο Καντ έχει πει, ότι ο Χώρος και ο Χρόνος είναι τύποι της νόησης.

Αν αυτή  είναι η αλήθεια, τότε όλη η Κλασική Φυσική έχει καθαρά ψυχολογική διάσταση…

Δεδομένου ότι ο χώρος και ο χρόνος είναι θεμελιώδη μεγέθη, στο όλο θεωρητικό υπόβαθρο.

Μήκος –Μάζα –Χρόνος, είναι τα τρία θεμελιώδη μεγέθη. 

Η πυκνότητα της ύλης ορίζεται με την σχέση της κατανομής της ύλης στον χώρο:

Πυκνότητα = Μάζα( δια) Όγκο (1)

Και η κίνηση είναι το διάστημα που διανύει ένα κινητό στην μονάδα του χρόνου

 Κίνηση = Διάστημα (επί) Χρόνο (2)

Στην μεν πρώτη σχέση μπαίνει ο όγκος, σαν στοιχείο του χώρου στην δε σχέση (2) μπαίνει ο χρόνος αυτούσιος.

Εκτός και αν η ψυχολογική διάσταση εισάγεται μαζί με την Φυσική πραγματικότητα. 
Αυτό μοιάζει να είναι η αλήθεια, γιατί στην καθημερινότητα αν δεν συμβεί κάτι, η ψυχολογία μας παραμένει εκεί που ήταν. 

Τότε το οικοδόμημα της Φυσικής αποκαθίσταται στο βάθρο του.

Η πιθανότητα να συμβαίνει το πρώτο, αν και μικρή, όμως σκεφτείτε το μέγεθος της πλάνης και του παιχνιδιού που παίζεται στην ανθρωπότητα, σε αυτή την περίπτωση.

Τίποτα πραγματικό!
Αν το όλο σκηνικό έχει στηθεί για πλάκα, τότε κάνουμε μέγα λάθος να παίρνουμε την ζωή στα σοβαρά. 
Αλλά εδώ υπάρχει ένσταση: 

Ας υποθέσουμε ότι όντως το όλο στήσιμο είναι ένα θέατρο που έχει στήσει το ΟΝ, για δικούς του λόγους.
Δεν μπαίνω στον πειρασμό αυτή την στιγμή να εξετάσω την σκοπιμότητα του ΟΝΤΟΣ. 
Όμως επειδή τίποτα δεν γίνεται χωρίς Λόγο, θα πρέπει και εδώ να υπάρχουν κανόνες του παιχνιδιού.

Υπάρχουν λοιπόν και σ' αυτή την περίπτωση κανόνες, που πρέπει να τηρηθούν για να πάει καλά το έργο.
Και η επιτυχία του έργου εξαρτάται μόνο από μας τους ανθρώπους. 
Στο δράμα αυτό είμαστε οι ίδιοι, ηθοποιοί και θεατές.
Οι κανόνες αφορούν: 
1) Στον σεβασμό των άλλων θεατών.
2) Στην παρακολούθηση του έργου με την δέουσα προσοχή.  
3)Και τέλος στην εξαγωγή  διδάγματος, απ' το έργο που παρακολουθήσαμε.

1)   Ένα ακόμα τραγούδι που δείχνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού του πουλιού, σύμβολο Ελευθερίας. 

Ακολουθούν κάνα δυο αποφθέγματα για την τέχνη, 

που μου άρεσαν γιατί είναι μεστά νοήματος.

Αποφθέγματα του Γιάννη Τσαρούχη

1)    Η τέχνη δεν είναι απασχόληση, δεν είναι για να περνάς την ώρα σου.

Είναι η θρησκεία του ζωντανού και αιώνιου πάθους.

          2) Η ζωή είναι τόσο θαυμαστό πράγμα, ώστε η τιμή της είναι το   μυστήριο 

             του θανάτου.