Στην παρούσα ανάρτηση θα εξετασθεί, αν υπάρχει σχέση μεταξύ της αίσθησης Συνείδηση και του φυσικού μεγέθους Θερμοκρασία.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Θα ασχοληθούμε στην αρχή με το γνωστό σε όλους φαινόμενο του βρασμού.
Παρατηρούμε τις φάσεις του φαινομένου, κατά την διάρκεια βρασμού ποσότητας τινός ύδατος σε συνάρτηση με την Θερμοκρασία.
Πρώτη φάση. Εμφάνιση ρευμάτων ύδατος με κίνηση από τον πυθμένα προς την επιφάνεια.
Δεύτερη φάση. Εμφάνιση φυσαλίδων αέρα στα τοιχώματα του δοχείου, που βρισκόταν εν διαλύσει στην μάζα του νερού.
Τρίτη φάση.
Ολοκλήρωση του φαινομένου του βρασμού με παραγωγή ατμού, από όλη την μάζα του ύδατος στο δοχείο.
Ο βρασμός αρχίζει στην θερμοκρασία των 100 βαθμών Κελσίου και υπό ατμοσφαιρική πίεση 960 Bar (Μια ατμόσφαιρα στην επιφάνεια της θάλασσας).
Βρασμός σημαίνει έντονη παραγωγή ατμών από όλη την μάζα του ύδατος.
Η παραγωγή ατμών επιτυγχάνεται με την απελευθέρωση ορισμένων μορίων από την υπόλοιπη μάζα ύδατος.
Λόγω αποκτηθείσης ενέργειας αρκετής,
ώστε να απαλλαγούν από την υπόλοιπη μάζα νερού.
Αυτό σημαίνει αλλαγή φάσεως από υγρή σε αέριο φάση.
Όλα τα μόρια ύδατος που φθάνουν στην επιφάνεια, δεν έχουν ικανή ενέργεια ώστε να ξεπεράσουν την έλξη που ασκεί η υπόλοιπη μάζα ύδατος και επιστρέφουν στο δοχείο.
Υπάρχει μια στατιστική κατανομή των ταχυτήτων στα μόρια ύδατος, που φθάνουν στην επιφάνεια και εκτινάσσονται πέραν αυτής.
Όσα εξ αυτών καταφέρουν να ξεπεράσουν την έλξη από την μάζα του ύδατος, που απομένει στο δοχείο, μεταβαίνουν κατ' ευθείαν στην αέριο φάση του ατμού.
Ο όρος Εσωτερική Ενέργεια σώματος στην θερμοδυναμική σημαίνει το σύνολο των κινητικών ενεργειών των μορίων του σώματος.
Σε ένα κομμάτι πάγου η εσωτερική του ενέργεια είναι
το άθροισμα των ενεργειών ταλάντωσης περί την θέση ισορροπίας, των δομικών
στοιχείων του κρυστάλλου.
Σύμφωνα με την διαπίστωση της φυσιολογικής (σχέσης) Χωροχρόνου και Συνείδησης.
Η οποία βασίζεται στο γεγονός ότι ο χρόνος συνυπάρχει με την κίνηση, ως σύνολο σημείων χώρου.
Ο χώρος και ο χρόνος όμως δεν μπορούν να υπάρξουν σαν αυτοτελείς έννοιες.
Η κίνηση όμως είναι αναμφισβήτητο στοιχείο της Εσωτερικής Ενέργειας των σωμάτων, εξ ορισμού.
Η Εσωτερική ενέργεια με την σειρά της είναι συνάρτηση της θερμοκρασίας.
Αυτή η διαπίστωση προκύπτει από την παρατήρηση των φάσεων του βρασμού.
Όσο αυξάνεται η θερμοκρασία αυξάνονται και οι ταχύτητες λόγω κίνησης των μορίων του ύδατος.
Η κινητική ενέργεια των σωμάτων ως συνάρτηση της ταχύτητας δίνεται από την σχέση:
Ε=1/2 mυ2
Διατυπώνονται οι ακόλουθες σχέσεις:
Κίνηση<==> Χρόνος, Κίνηση<==>Ενέργεια, Ενέργεια<==>Θερμοκρασία.
Σημείωση. Ο συμβολισμός <==>σημαίνει: Εκατέρωθεν αντιστοιχία.
Συνεπώς βάσει των ανωτέρω συλλογισμών, στην έννοια του Χωροχρόνου μπορεί, να αντικατασταθεί το η έννοια του χρόνου με το μέγεθος θερμοκρασία.
Δεδομένου ότι, το μέγεθος θερμοκρασία επιφέρει παρεμφερές αποτέλεσμα με την έννοια του χρόνου.
Δηλαδή αύξηση της θερμοκρασίας, έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της κινητικής ενέργειας των ατόμων ή των μορίων του σώματος.
Μια και τα δυο αυτά μεγέθη έχουν κοινή αντιστοιχία την κίνηση.
Οπότε η έννοια του Χωροχρόνου μετατρέπεται στην έννοια του Θερμοχώρου.
Εδώ επιχειρώ μια υπέρβαση της δεοντολογίας της Φυσικής και εισάγω έναν καινούργιο δοκιμαστικό όρο.
Τον όρο με το όνομα Θερμοχώρος σαν μια παράφραση της λέξης Χωροχρόνος.
Η ουσιαστική σημασία της λέξης Θερμοχώρος, παρά ταύτα είναι πιο συγγενής με την ανθρώπινη Φύση και νοοτροπία, γιατί περιέχει την έννοια της θερμοκρασίας.
Το φυσικό μέγεθος θερμοκρασία μπορεί, να υπάρξει αυτοτελώς, σε αντιδιαστολή με την έννοια Χρόνος, η οποία δεν έχει νόημα μεμονωμένη.
Η έννοια Χρόνος δεν νοείται από μόνη της σύμφωνα και με την άποψη του ίδιου του Αϊνστάιν.
Η έννοια Χρόνος μόνη της είναι έννοια ανυπόστατη.
Ο χρόνος της καθημερινότητας βέβαια διαφέρει από την απόλυτη έννοια Χρόνος στην Φυσική πραγματικότητα.
Η έννοια χρόνος που μετρούν τα ρολόγια είναι χρόνος συμβατικός και σχετικός με την κίνηση συγκεκριμένων (ουρανίων) σωμάτων.
Η δε χρήση του έχει αποφασισθεί με σύμβαση.
Στην ανωτέρω παραπομπή εξάλλου φαίνεται, ότι ο Χρόνος που μετρούν τα ρολόγια της
καθημερινότητας δεν είναι σταθερός.
Ο Χρόνος εξαρτάται σύμφωνα με την ειδική Θεωρία της Σχετικότητας από την αδρανειακή (μάζα) και από το σύστημα συντεταγμένων, που γίνεται η μέτρηση αυτής της μάζας.
Αν πρόκειται για ένα διαστημόπλοιο, η ταχύτητα του αναφέρεται σε αδρανειακό σύστημα συντεταγμένων με κέντρο την Γη.
Όταν η ταχύτητα αυξάνει πλησιάζοντας την ταχύτητα του Φωτός, ο Χρόνος επάνω στο διαστημόπλοιο τείνει στο μηδέν.
Ενώ η θερμοκρασία δεν επηρεάζεται από την αδρανειακή μάζα.
Σε ένα σύστημα συντεταγμένων συνδεδεμένο με το διαστημόπλοιο η Εσωτερική Ενέργεια του χώρου δεν εξαρτάται από την ταχύτητα.
Ενώ ο χρόνος εξαρτάται από την ταχύτητα, για σύστημα συντεταγμένων με κέντρο την Γη και μάλιστα τείνει στο μηδέν όταν η ταχύτητα εγγίζει την ταχύτητα του φωτός.
Αυτός είναι και ο λόγος, που ισχύει το παράδοξο των διδύμων αδερφών.
Άν η θερμοκρασία ήταν εξαρτημένη από την ταχύτητα, το διαστημόπλοιο σύσσωμο θα εξαφανιζόταν από την Συνείδηση, σε ταχύτητες της τάξεως της ταχύτητας του φωτός.
Επομένως η θερμοκρασία αφ' εαυτής νοείται σαν αυτόνομο φυσικό μέγεθος σε όλο το σύμπαν.
Η έννοια Θερμοχώρος περιέχει επίσης την έννοια του βρασμού, ο οποίος βρασμός στην αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι το Ζέον ύδωρ.
Εδώ βρίσκεται το μεγαλείο της Ελληνικής γλώσσας ως μέσον επικοινωνίας μεταξύ έλλογων όντων.
Η διαφορά από τις άλλες γλώσσες της ομάδος είναι:
Ότι στην Ελληνική γλώσσα κάθε λέξη προσδιορίζει, όχι μόνο το σημαίνον, αλλά και το σημαινόμενο.
Ή με όρους Φυσικής, η κάθε λέξη περιέχει δυο ειδών φορτία, ηλεκτρικό μεν, όσον αφορά το νόημα και μαγνητικό, όσον αφορά το συναίσθημα.
Έτσι ο ήχος Ζέον περιέχει το φθόγγο (Ζ) που σχετίζεται ηχητικά άμεσα με τον βρασμό και την θερμοκρασία κατ' ακολουθίαν.
Η δε Ζωή περιέχει κι αυτή τον ήχο του σύμφωνου (Ζ) Ζήτα.
Είναι γεγονός εξ άλλου ότι:
Η λέξη Ζωή συμπεριλαμβάνει τις έννοιες:
Ζεστασιά, Θερμοκρασία, κίνηση, δράση, πλησίασμα των σωμάτων, τα πάντα, σηματοδοτεί πλήρως την Ενότητα των πάντων.
Ως ένα ενιαίο και ζωντανό σύστημα σωμάτων κοινής προέλευσης.
Δυο άνθρωποι που συναντιούνται μετά από μακροχρόνιο χωρισμό, ρίχνονται αυθόρμητα ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.
Η κίνηση αυτή έχει το βαθύτερο νόημα της τάσης επιστροφής στην διασπασμένη λόγω εκδήλωσης, Ενότητα των πάντων.
Τους ωθεί η βαθιά ασυνείδητη αλήθεια που λέει:
Είμαστε Ένα, αυτό επιτάσσει η κοινή προέλευση της Φυσικής Πραγματικότητας.
Ο χρόνος και η θερμοκρασία είναι και τα δυο μονόμετρα - μη ανυσματικά μεγέθη.
Υποθέτω δε ότι αντικατάσταση του χρόνου με την θερμοκρασία δεν προκαλεί διαφοροποίηση στις εξισώσεις του Χωροχρόνου.
Προσεγγίζουμε τώρα αρκετά το πνεύμα του τίτλου της ανάρτησης.
Είναι σαφής πλέον η σχέση Συνείδησης και θερμοκρασίας.
Μπορούμε με άλλα λόγια αντί της αντιστοιχίας Χωρόχρονος <==> Συνείδηση, να θεωρούμε την αντιστοιχία Θερμοχώρος <==> Συνείδηση.
Δηλαδή ο κόσμος ολόκληρος εμπίπτει στην Συνείδησή μας λόγω θερμοκρασίας.
Απόλυτη θερμοκρασία μηδέν (0) βαθμοί Κέλβιν, όπου μηδενίζεται κάθε κίνηση, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί, σύμφωνα με την (αρχή) Καραθεοδωρή.
Με βάσει τους ανωτέρω συλλογισμούς θεωρώ ότι είναι πιο κατανοητό να λέμε ότι, η παρουσία των αντικειμένων οφείλεται στην Εσωτερική Ενέργεια αυτών, δηλαδή στην θερμοκρασία των σωμάτων.
Ενώ η αιτιολόγηση βάσει της Θεωρίας της Σχετικότητας, ως παραμόρφωση του χωροχρόνου είναι κάπως αόριστη, χωρίς την κατάλληλη μαθηματική ανάλυση.
Η οποία προϋποθέτει μαθηματική γνώση της γεωμετρίας Rieman και λοιπών μαθηματικών εννοιών, δύσληπτων για τον μη ειδικό άνθρωπο.
Έτσι όμως αποκλείεται, ένα μεγάλο μέρος μη ειδικών ανθρώπων να συνειδητοποιήσει ουσιαστικές αρχές της Φυσικής πραγματικότητας.
Αρχές που συντελούν στην επίγνωση γι αυτούς, της Δημιουργίας του κόσμου.
Αποτελεί σοβαρή έλλειψη η εν λόγω αδυναμία για μας τους Δασκάλους:
Διότι είναι σαν να κρύβεις ένα μεγάλο μέρος της αληθινής ταυτότητας των ανθρώπων, που είναι η (Φύση) καθαυτή.
Είναι γεγονός ότι ο όρος Χωροχρόνος είναι ακριβέστατος, διότι συνδέει τις έννοιες χώρου και χρόνου σε μια, όπως επιβάλει η φύση αυτών των εννοιών.
Αποκλείει έτσι την χρήση των εννοιών χώρου και χρόνου μεμονωμένα.
Όλα καλά για τους Φυσικούς που γνωρίζουν και τα απαραίτητα μαθηματικά για να θεμελιώσουν θεωρητικά την έννοια Χωρόχρονος.
Από άποψη όμως συναισθηματική νομίζω, ότι ο όρος Θερμοχώρος παρέχει αυτόματα το νόημα και το συναίσθημα στους μη ειδικούς.
Λόγω του μαγνητικού φορτίου της λέξης.
Διευκρινήσεις που μπορεί να συμβάλλουν στην πλήρη συνειδητοποίηση της έννοιας Θερμοχώρος και την σχέση αυτού με την Συνείδηση.
Συνειδητοποίηση που κάνει τον άνθρωπο αληθινά υπεύθυνο,
Διότι τον ανεβάζει οντολογικά στο ύψος του Ολύμπου.
Χωρίς να αλλοιώνει την Φυσική πραγματικότητα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Θα ασχοληθούμε στην αρχή με το γνωστό σε όλους φαινόμενο του βρασμού.
Παρατηρούμε τις φάσεις του φαινομένου, κατά την διάρκεια βρασμού ποσότητας τινός ύδατος σε συνάρτηση με την Θερμοκρασία.
 |
| Η θερμότητα αυξάνει την κίνηση των μορίων του νερού. |
Πρώτη φάση. Εμφάνιση ρευμάτων ύδατος με κίνηση από τον πυθμένα προς την επιφάνεια.
Δεύτερη φάση. Εμφάνιση φυσαλίδων αέρα στα τοιχώματα του δοχείου, που βρισκόταν εν διαλύσει στην μάζα του νερού.
Τρίτη φάση.
Ολοκλήρωση του φαινομένου του βρασμού με παραγωγή ατμού, από όλη την μάζα του ύδατος στο δοχείο.
Ο βρασμός αρχίζει στην θερμοκρασία των 100 βαθμών Κελσίου και υπό ατμοσφαιρική πίεση 960 Bar (Μια ατμόσφαιρα στην επιφάνεια της θάλασσας).
Βρασμός σημαίνει έντονη παραγωγή ατμών από όλη την μάζα του ύδατος.
Η παραγωγή ατμών επιτυγχάνεται με την απελευθέρωση ορισμένων μορίων από την υπόλοιπη μάζα ύδατος.
Λόγω αποκτηθείσης ενέργειας αρκετής,
ώστε να απαλλαγούν από την υπόλοιπη μάζα νερού.
Αυτό σημαίνει αλλαγή φάσεως από υγρή σε αέριο φάση.
Όλα τα μόρια ύδατος που φθάνουν στην επιφάνεια, δεν έχουν ικανή ενέργεια ώστε να ξεπεράσουν την έλξη που ασκεί η υπόλοιπη μάζα ύδατος και επιστρέφουν στο δοχείο.
Υπάρχει μια στατιστική κατανομή των ταχυτήτων στα μόρια ύδατος, που φθάνουν στην επιφάνεια και εκτινάσσονται πέραν αυτής.
Όσα εξ αυτών καταφέρουν να ξεπεράσουν την έλξη από την μάζα του ύδατος, που απομένει στο δοχείο, μεταβαίνουν κατ' ευθείαν στην αέριο φάση του ατμού.
Ο όρος Εσωτερική Ενέργεια σώματος στην θερμοδυναμική σημαίνει το σύνολο των κινητικών ενεργειών των μορίων του σώματος.
 |
| Κρυσταλλική δομή πάγου |
Η οποία βασίζεται στο γεγονός ότι ο χρόνος συνυπάρχει με την κίνηση, ως σύνολο σημείων χώρου.
Ο χώρος και ο χρόνος όμως δεν μπορούν να υπάρξουν σαν αυτοτελείς έννοιες.
Η κίνηση όμως είναι αναμφισβήτητο στοιχείο της Εσωτερικής Ενέργειας των σωμάτων, εξ ορισμού.
Η Εσωτερική ενέργεια με την σειρά της είναι συνάρτηση της θερμοκρασίας.
Αυτή η διαπίστωση προκύπτει από την παρατήρηση των φάσεων του βρασμού.
Όσο αυξάνεται η θερμοκρασία αυξάνονται και οι ταχύτητες λόγω κίνησης των μορίων του ύδατος.
Η κινητική ενέργεια των σωμάτων ως συνάρτηση της ταχύτητας δίνεται από την σχέση:
Ε=1/2 mυ2
Διατυπώνονται οι ακόλουθες σχέσεις:
Κίνηση<==> Χρόνος, Κίνηση<==>Ενέργεια, Ενέργεια<==>Θερμοκρασία.
Σημείωση. Ο συμβολισμός <==>σημαίνει: Εκατέρωθεν αντιστοιχία.
Συνεπώς βάσει των ανωτέρω συλλογισμών, στην έννοια του Χωροχρόνου μπορεί, να αντικατασταθεί το η έννοια του χρόνου με το μέγεθος θερμοκρασία.
Δεδομένου ότι, το μέγεθος θερμοκρασία επιφέρει παρεμφερές αποτέλεσμα με την έννοια του χρόνου.
Δηλαδή αύξηση της θερμοκρασίας, έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της κινητικής ενέργειας των ατόμων ή των μορίων του σώματος.
Μια και τα δυο αυτά μεγέθη έχουν κοινή αντιστοιχία την κίνηση.
Οπότε η έννοια του Χωροχρόνου μετατρέπεται στην έννοια του Θερμοχώρου.
Εδώ επιχειρώ μια υπέρβαση της δεοντολογίας της Φυσικής και εισάγω έναν καινούργιο δοκιμαστικό όρο.
Τον όρο με το όνομα Θερμοχώρος σαν μια παράφραση της λέξης Χωροχρόνος.
Η ουσιαστική σημασία της λέξης Θερμοχώρος, παρά ταύτα είναι πιο συγγενής με την ανθρώπινη Φύση και νοοτροπία, γιατί περιέχει την έννοια της θερμοκρασίας.
Το φυσικό μέγεθος θερμοκρασία μπορεί, να υπάρξει αυτοτελώς, σε αντιδιαστολή με την έννοια Χρόνος, η οποία δεν έχει νόημα μεμονωμένη.
Η έννοια Χρόνος δεν νοείται από μόνη της σύμφωνα και με την άποψη του ίδιου του Αϊνστάιν.
Η έννοια Χρόνος μόνη της είναι έννοια ανυπόστατη.
Ο χρόνος της καθημερινότητας βέβαια διαφέρει από την απόλυτη έννοια Χρόνος στην Φυσική πραγματικότητα.
Η έννοια χρόνος που μετρούν τα ρολόγια είναι χρόνος συμβατικός και σχετικός με την κίνηση συγκεκριμένων (ουρανίων) σωμάτων.
Η δε χρήση του έχει αποφασισθεί με σύμβαση.
Στην ανωτέρω παραπομπή εξάλλου φαίνεται, ότι ο Χρόνος που μετρούν τα ρολόγια της
καθημερινότητας δεν είναι σταθερός.
Ο Χρόνος εξαρτάται σύμφωνα με την ειδική Θεωρία της Σχετικότητας από την αδρανειακή (μάζα) και από το σύστημα συντεταγμένων, που γίνεται η μέτρηση αυτής της μάζας.
Αν πρόκειται για ένα διαστημόπλοιο, η ταχύτητα του αναφέρεται σε αδρανειακό σύστημα συντεταγμένων με κέντρο την Γη.
Όταν η ταχύτητα αυξάνει πλησιάζοντας την ταχύτητα του Φωτός, ο Χρόνος επάνω στο διαστημόπλοιο τείνει στο μηδέν.
Ενώ η θερμοκρασία δεν επηρεάζεται από την αδρανειακή μάζα.
Σε ένα σύστημα συντεταγμένων συνδεδεμένο με το διαστημόπλοιο η Εσωτερική Ενέργεια του χώρου δεν εξαρτάται από την ταχύτητα.
Ενώ ο χρόνος εξαρτάται από την ταχύτητα, για σύστημα συντεταγμένων με κέντρο την Γη και μάλιστα τείνει στο μηδέν όταν η ταχύτητα εγγίζει την ταχύτητα του φωτός.
Αυτός είναι και ο λόγος, που ισχύει το παράδοξο των διδύμων αδερφών.
Άν η θερμοκρασία ήταν εξαρτημένη από την ταχύτητα, το διαστημόπλοιο σύσσωμο θα εξαφανιζόταν από την Συνείδηση, σε ταχύτητες της τάξεως της ταχύτητας του φωτός.
Επομένως η θερμοκρασία αφ' εαυτής νοείται σαν αυτόνομο φυσικό μέγεθος σε όλο το σύμπαν.
Η έννοια Θερμοχώρος περιέχει επίσης την έννοια του βρασμού, ο οποίος βρασμός στην αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι το Ζέον ύδωρ.
Εδώ βρίσκεται το μεγαλείο της Ελληνικής γλώσσας ως μέσον επικοινωνίας μεταξύ έλλογων όντων.
Η διαφορά από τις άλλες γλώσσες της ομάδος είναι:
Ότι στην Ελληνική γλώσσα κάθε λέξη προσδιορίζει, όχι μόνο το σημαίνον, αλλά και το σημαινόμενο.
Ή με όρους Φυσικής, η κάθε λέξη περιέχει δυο ειδών φορτία, ηλεκτρικό μεν, όσον αφορά το νόημα και μαγνητικό, όσον αφορά το συναίσθημα.
Έτσι ο ήχος Ζέον περιέχει το φθόγγο (Ζ) που σχετίζεται ηχητικά άμεσα με τον βρασμό και την θερμοκρασία κατ' ακολουθίαν.
Η δε Ζωή περιέχει κι αυτή τον ήχο του σύμφωνου (Ζ) Ζήτα.
Είναι γεγονός εξ άλλου ότι:
Η λέξη Ζωή συμπεριλαμβάνει τις έννοιες:
Ζεστασιά, Θερμοκρασία, κίνηση, δράση, πλησίασμα των σωμάτων, τα πάντα, σηματοδοτεί πλήρως την Ενότητα των πάντων.
Ως ένα ενιαίο και ζωντανό σύστημα σωμάτων κοινής προέλευσης.
Δυο άνθρωποι που συναντιούνται μετά από μακροχρόνιο χωρισμό, ρίχνονται αυθόρμητα ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.
Η κίνηση αυτή έχει το βαθύτερο νόημα της τάσης επιστροφής στην διασπασμένη λόγω εκδήλωσης, Ενότητα των πάντων.
Τους ωθεί η βαθιά ασυνείδητη αλήθεια που λέει:
Είμαστε Ένα, αυτό επιτάσσει η κοινή προέλευση της Φυσικής Πραγματικότητας.
Ο χρόνος και η θερμοκρασία είναι και τα δυο μονόμετρα - μη ανυσματικά μεγέθη.
Υποθέτω δε ότι αντικατάσταση του χρόνου με την θερμοκρασία δεν προκαλεί διαφοροποίηση στις εξισώσεις του Χωροχρόνου.
Προσεγγίζουμε τώρα αρκετά το πνεύμα του τίτλου της ανάρτησης.
Είναι σαφής πλέον η σχέση Συνείδησης και θερμοκρασίας.
Μπορούμε με άλλα λόγια αντί της αντιστοιχίας Χωρόχρονος <==> Συνείδηση, να θεωρούμε την αντιστοιχία Θερμοχώρος <==> Συνείδηση.
Δηλαδή ο κόσμος ολόκληρος εμπίπτει στην Συνείδησή μας λόγω θερμοκρασίας.
Απόλυτη θερμοκρασία μηδέν (0) βαθμοί Κέλβιν, όπου μηδενίζεται κάθε κίνηση, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί, σύμφωνα με την (αρχή) Καραθεοδωρή.
Με βάσει τους ανωτέρω συλλογισμούς θεωρώ ότι είναι πιο κατανοητό να λέμε ότι, η παρουσία των αντικειμένων οφείλεται στην Εσωτερική Ενέργεια αυτών, δηλαδή στην θερμοκρασία των σωμάτων.
Ενώ η αιτιολόγηση βάσει της Θεωρίας της Σχετικότητας, ως παραμόρφωση του χωροχρόνου είναι κάπως αόριστη, χωρίς την κατάλληλη μαθηματική ανάλυση.
Η οποία προϋποθέτει μαθηματική γνώση της γεωμετρίας Rieman και λοιπών μαθηματικών εννοιών, δύσληπτων για τον μη ειδικό άνθρωπο.
Έτσι όμως αποκλείεται, ένα μεγάλο μέρος μη ειδικών ανθρώπων να συνειδητοποιήσει ουσιαστικές αρχές της Φυσικής πραγματικότητας.
Αρχές που συντελούν στην επίγνωση γι αυτούς, της Δημιουργίας του κόσμου.
Αποτελεί σοβαρή έλλειψη η εν λόγω αδυναμία για μας τους Δασκάλους:
Διότι είναι σαν να κρύβεις ένα μεγάλο μέρος της αληθινής ταυτότητας των ανθρώπων, που είναι η (Φύση) καθαυτή.
Είναι γεγονός ότι ο όρος Χωροχρόνος είναι ακριβέστατος, διότι συνδέει τις έννοιες χώρου και χρόνου σε μια, όπως επιβάλει η φύση αυτών των εννοιών.
Αποκλείει έτσι την χρήση των εννοιών χώρου και χρόνου μεμονωμένα.
Όλα καλά για τους Φυσικούς που γνωρίζουν και τα απαραίτητα μαθηματικά για να θεμελιώσουν θεωρητικά την έννοια Χωρόχρονος.
Από άποψη όμως συναισθηματική νομίζω, ότι ο όρος Θερμοχώρος παρέχει αυτόματα το νόημα και το συναίσθημα στους μη ειδικούς.
Λόγω του μαγνητικού φορτίου της λέξης.
Θεωρώ, ότι ο μη ειδικός νους δέχεται
απλά χωρίς άλλες εξηγήσεις την αντιστοιχία: Συνείδηση<==> θερμοχώρος.
Ίσως κάποιες διευκρινήσεις του τύπου, που ήδη αναφέραμε χωρίς την χρήση μαθηματικών εννοιών, απλά μόνο με χρήση λογικής, να είναι απαραίτητες.Διευκρινήσεις που μπορεί να συμβάλλουν στην πλήρη συνειδητοποίηση της έννοιας Θερμοχώρος και την σχέση αυτού με την Συνείδηση.
Συνειδητοποίηση που κάνει τον άνθρωπο αληθινά υπεύθυνο,
Διότι τον ανεβάζει οντολογικά στο ύψος του Ολύμπου.
Χωρίς να αλλοιώνει την Φυσική πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου