Ορισμοί:
Στοχασμός: Είναι υψηλή συγκέντρωση προσοχής σε μια ιδέα.
(Αφή της ολυμπιακής φλόγας)
Όπως η συγκέντρωση της ακτινοβολίας του Ήλιου, στην εστία ενός κοίλου σφαιρικού κατόπτρου, κατακαίει την καύσιμη ύλη, λόγω αύξησης της θερμοκρασίας στο σημείο συγκέντρωσης των ακτίνων.
Την μετουσιώνει σε πιο λεπτή μορφή, αλλάζοντας την σύστασή της.
Ο στερεός άνθρακας μετουσιώνεται με την καύση σε αέριο διοξείδιο του άνθρακα.
Έτσι και η συγκέντρωση της προσοχής με την στόχευση πάνω σε μια ιδέα.
Καίει την ιδέα και την μετουσιώνει σε διαφορετική ποιότητα.
Ευκολότερα αφομοιώσιμη από
περισσότερα μη ειδικά άτομα.
Σκέψη: Ιδέα που παράγεται κατ' εξοχήν τυχαία στον Νου.
Συνήθως είναι ανεξέλεγκτος ο μηχανισμός παραγωγής της, όπως και το πλήθος των σκέψεων που παράγονται μέσα στον Νου.
Η τυχαιότητα και το πλήθος εξαρτώνται από ψυχολογικές και βιολογικές συνθήκες του ατόμου.
(Αυθορμητισμός = Ελευθερία = Δράση μόνο από ανάγκη)
Ελευθερία και μηχανικές σκέψεις είναι έννοιες ασύμβατες.
Όπως ένα δωμάτιο κενό άπλετα φωτισμένο, σε σύγκριση με τον σκοτεινό χώρο μιας κυψέλης που φιλοξενεί ένα πολύβουο (μελίσσι).
Υπάρχει όμως και άλλη θεώρηση και δη στην οργάνωση και τους ρόλους των μελών του μελισσιού.
Οπότε ανέρχεται στις πρότυπες προς μίμηση από τον άνθρωπο φυσικές κοινωνίες όντων.
Μια πρώτη προσέγγιση στο θέμα οδηγεί στον διαχωρισμό των σκέψεων σε δυο μεγάλες διακριτές κατηγορίες.
1) Τις μηχανικές σκέψεις που είναι σκέψεις αυτόματες.
2) Στις ελεγχόμενες από την θέληση σκέψεις.
Οι πρώτες δεν ελέγχονται λειτουργούν αυτόνομα και προκαλούν προβλήματα στην συνείδηση.
Ένα σοβαρό πρόβλημα είναι η απώλεια της αίσθησης του Εδώ και Τώρα.
Η αίσθηση του (Εδώ και Τώρα) απουσιάζει ως επί το πλείστον από την συνείδηση των ανθρώπων.
Για τον λόγο αυτόν χάνουν τον εαυτό τους μέσα στο πέλαγος των αυτομάτων σκέψεων.
Η αίσθηση του (Εδώ και Τώρα) απαιτεί πλήρη απουσία σκέψεων.
Ένα πρόβλημα που υπήρχε στην μετάδοση της πληροφορίας μέσω ενισχυτικών διατάξεων με λυχνίες προτού ανακαλυφθεί το τρανζίστορ.
Ήταν ο θερμικός θόρυβος που προκαλούσαν οι κάθοδοι των τριόδων ηλεκτρονικών λυχνιών.
(Σήμα το δόντι, θόρυβος το έγχρωμο τραπέζι)
Ο λόγος απλός διότι το σήμα έπρεπε να υπερβεί την στάθμη θορύβου για να αναδειχθεί και να μεταδοθεί.
Η ενίσχυση ενός σήματος που εξέχει ελάχιστα πάνω από τον θερμικό θόρυβο, ενισχύει ταυτόχρονα και τον θόρυβο.
Αποτέλεσμα:
Το τελικό προϊόν της ενίσχυσης περιέχει και θερμικό θόρυβο ενισχυμένο όσο και το σήμα.
Οπότε στο τέλος δεν φτάνει καθαρό το σήμα στους δέκτες διότι περιέχει και ενισχυμένο θόρυβο.
Δηλαδή δύσκολα ξεχωρίζει το σήμα ομιλίας από τον παράσιτο θερμικό θόρυβο.
Το παράδειγμα από την τεχνολογία ταιριάζει απόλυτα, για να εξηγηθεί το αντίστοιχο φαινόμενο της αυτόματης σκέψης στην ανθρώπινη συνείδηση:
Θερμικός θόρυβος ==> Ωφέλιμο σήμα . ---
(ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΊΑ) --- Αυτόματη σκέψη==> Αίσθηση Εδώ και Τώρα.
Μεγάλος θερμικός θόρυβος στα κυκλώματα συνεπάγεται μικρό λόγο σήμα προς θόρυβο.
Δύσκολα αναδεικνύεται δηλαδή το σήμα απέναντι στον θόρυβο.
Οπότε μετά την ενίσχυση του σήματος ενισχύεται μαζί και ο θόρυβος και στον δέκτη δεν ακούγεται τίποτα.
Αντιστοίχως οι πολλές ανεξέλεγκτες σκέψεις στον Νου εμποδίζουν την καθαρότητα στην συνείδηση, χάνει την διαύγεια της.
Οι πολλές ανεξέλεγκτες και τυχαίες σκέψεις εμποδίζουν την εμφάνιση της κατάστασης του Εδώ και Τώρα, που απαιτεί πλήρη απουσία σκέψεων.
Εφαρμόζοντας εδώ την αρχή της (ομοιότητος) που ισχύει σε όλη την έκταση της Δημιουργίας.
Καταλήγουμε ότι η αυτόματη ανεξέλεγκτη σκέψη αντιστοιχεί στο θερμικό θόρυβο της καθόδου των ηλεκτρονικών λυχνιών και εν γένει των ηλεκτρικών κυκλωμάτων.
Το δε σήμα που αντιστοιχεί στην Αίσθηση.
Αυτό πρέπει να υπερβαίνει την στάθμη θορύβου, που προκαλούν οι αυτόματες σκέψεις.
Τότε μόνο θα μπορέσει, να διακριθεί πάνω από τον θόρυβο των (σκέψεων) και να καταστεί δυνατόν, να προκαλέσει στην συνείδηση το αίσθημα του Εδώ και Τώρα.
Η τεχνολογία έχει αντιμετωπίσει το πρόβλημα του θερμικού θορύβου με την αντικατάσταση της λυχνίας με θερμαινόμενη κάθοδο με το τρανζίστορ.
Δεν σταμάτησε όμως εκεί η έρευνα οδήγησε σε εξαρτήματα από ειδικούς κρυστάλλους που με ειδική τεχνική δι' εγχύσεως περιέχουν μεγάλο πλήθος ηλεκτρονικών εξαρτημάτων.
Αποτέλεσμα:
Η εντυπωσιακή ελάττωση όγκου των (ηλεκτρονικών) συσκευών ταυτόχρονα με τις ανάγκες συντήρησης των.
Η αντίστοιχη εξέλιξη στην συνειδητότητα του ανθρώπου, ήτοι περιορισμός μέχρι εξαφάνιση του θορύβου των σκέψεων και ανάδειξη του Εδώ και Τώρα, μπορεί να επιτευχθεί:
Με (εσωτερική εργασία) Διαλογισμού.
Να τι συμβαίνει στην πράξη, όταν ο νους θολώνει από σκέψεις, που εγείρουν ενίοτε θυμό.
Οι σκέψεις διαδέχονται η μια την άλλη με τεράστια ταχύτητα και το νευρικό σύστημα βγαίνει εκτός ελέγχου.
Πως μπορεί να βιώσει σε τέτοιο καθεστώς το Εδώ και Τώρα, που αντιστοιχεί στο σήμα σύμφωνα με την θεωρία διάδοσης της πληροφορίας.
Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο χρειάζεται να προηγηθεί απόλυτη εσωτερική ηρεμία.
Τότε μόνο είναι δυνατόν, να δράσει η συνείδηση σύμφωνα με την αναγκαιότητα της στιγμής.
Εν βρασμώ ψυχής αποκαλείται το φαινόμενο στην νομική ορολογία και αποτελεί ελαφρυντικό κατά την απονομή της δικαιοσύνης.
Όμως οι αυτόματες σκέψεις λειτουργούν συνεχώς και δεν αφήνουν περιθώρια νοήμονος συμπεριφοράς στα άτομα.
Οι αυτόματες σκέψεις όπως έχει ήδη λεχθεί,είναι μια παρασιτική λειτουργία του νου.
Είναι τέτοια η φύση του νου, ώστε να κινείται συνεχώς ακόμα και όταν δεν υπάρχει λόγος.
Οπότε λόγω της παρασιτικής αυτής λειτουργίας δεν μένει ελεύθερος χώρος, για την συναίσθηση του περιβάλλοντος, του (Εδώ και Τώρα).
Εμποδίζεται επίσης και η ήρεμη λειτουργία του Νου, για επίλυση πραγματικών προβλημάτων ζωής.
Αυτή η λειτουργία του Νου αποτελεί αιτία άγχους.
Προκαλεί σπατάλη ενέργειας και απώλειας χρόνου, δεν χρησιμεύει σε τίποτα.
Αντίθετα αυτή η παράσιτη λειτουργία προκαλεί ενίοτε κόπωση, εξασθένηση του οργανισμού και τελικώς μεγάλο αριθμό ασθενειών, όπως νευρώσεις, στομάχι, καρδιά και πολλές άλλες.
Οι αυτόματες ανεξέλεγκτες σκέψεις είναι θόρυβος στο Νου, που εμποδίζει τους ανθρώπους να επικοινωνούν μεταξύ τους.
Οι ελεγχόμενες σκέψεις είναι εργαλείο κατευθυνόμενο από τον εγκέφαλο, για να επιλύει εμφανιζόμενα στην πορεία της ζωής προβλήματα.
Οι σκέψεις αυτές για τον καλλιτέχνη ή τον επιστήμονα, ιδίως όταν βρίσκονται σε καθεστώς (έμπνευσης), θεωρούνται και είναι το απαραίτητο εργαλείο για την υλοποίηση του έργου τους
Η σκέψη, πειθήνια κάτω από τον έλεγχο του εγκεφάλου επιλύει, ότι πρακτικά προβλήματα παρουσιαστούν κατά την διάρκεια της εργασίας σε ατμόσφαιρα έμπνευσης.
Αλλά και όποιος δήποτε άνθρωπος χρειάζεται την τις ελεγχόμενες σκέψεις, για συγκεκριμένα προβλήματα πραγματικής ζωής σε όλες του τις δραστηριότητες σε πραγματικό χρόνο.
Όταν η προσοχή δεσμεύεται από την εμφάνιση αυτομάτων σκέψεων, χάνεται ο παρών χρόνος για την συνείδηση.
Με την απώλεια του παρόντος χρόνου, χάνεται αυτομάτως και η θέση του χώρου, που αυτή την στιγμή βρίσκεται η ύπαρξη.
Έχουμε με άλλα λόγια παντελή έλλειψη συνείδησης του Εδώ και Τώρα.
Οι όποιες σκέψεις σχετίζονται άμεσα με επιθυμίες.
Μόλις εγερθεί μια επιθυμία στο νου, αυτομάτως εμφανίζεται και η σκέψη για πιθανή υλοποίηση αυτής της επιθυμίας.
Για παράδειγμα όταν περνάμε έξω από μια βιτρίνα με προϊόντα ένδυσης, έστω μαγιό.
Όταν δούμε κάτι, που μας αρέσει ιδιαίτερα, η προσοχή προσανατολίζεται στην απόκτησή του.
Στην συνέχεια ακολουθούν σκέψεις φαντασίας του εαυτού μας, να φοράει το συγκεκριμένο μαγιό στην παραλία και η εντύπωση, που θα προκαλεί ιδίως στο άλλο φύλο.
Η προσοχή περνάει στο στάδιο του αιχμαλωσίας.
Υπνωτισμένοι μπαίνουμε στο κατάστημα και αγοράζουμε το μαγιό.
Γυρίζοντας σπίτι περνάει ο υπνωτισμός, που προκάλεσε η λάμψη βιτρίνας και η φανταστικές ονειροπολήσεις που ακολούθησαν. Επανέρχεται νηφαλιότητα και αναρωτιόμαστε τότε πόσο αναγκαίο ήταν, να αγορασθεί καινούργιο μαγιό, την στιγμή που υπήρχαν άλλα πέντε στην ντουλάπα.
Εάν η επιθυμία είναι η αποφυγή κινδύνου ο οποίος είναι σε εξέλιξη, τότε κάνει την παρουσία της και η κοσμική λειτουργία της ανάδρασης.
Η ανάμειξη του μηχανισμού της θετικής (ανάδρασης) στην λειτουργία της σκέψης αποφυγής πραγματικού ή φανταστικού κινδύνου σε εξέλιξη, οδηγεί τάχιστα στην ενίσχυση του φόβου, που καταλήγει τελικά σε πανικό.
Σε κατάσταση (πανικού) η λογική και ο αυτοέλεγχος απουσιάζουν παντελώς και οι συντελούμενες πράξεις δεν έχουν συνέπεια ούτε σχέση με το συγκεκριμένο άτομο, που δρα σε καθεστώς πανικού.
Χαρακτηριστικό είναι το ανέκδοτο με τον Κερκυραίο ο οποίος βιαζόταν να πάει στο ραντεβού με το κορίτσι του και επειδή κατάλαβε ότι δεν τον έπαιρνε ο χρόνος.
Άρχισε τις προσευχές και τα τάματα προς τον πολιούχο του νησιού τον άγιο Σπυρίδωνα.
-Άγιε μου μου Σπυρίδωνα να φτάσω γρήγορα και θα σου ανάψω κερί στην εκκλησιά και επιτάχυνε εν τω μεταξύ το βήμα του.
Αλλά ο προορισμός απείχε αρκετά ακόμα.
-Άγιε μου Σπυρίδωνα σε παρακαλώ κάνε να φτάσω και σου τάζω κερί ένα μέτρο.
Αλλά πάλι αργούσε.
-Άγιε μου Σπυρίδωνα κάνε να φτάσω και σου τάζω κερί σαν το μπόι μου.
'Εν τω μεταξύ πήρε να βραδιάζει και ο φουκαράς έτρεχε και μια στιγμή μέσα στον πανικό του δεν είδε καλά και πάτησε μια μπανανόφλουδα, γλίστρησε και πέφτοντας φώναξε:
Καλά ντε μην σπρώχνεις!
(Θα πέσει άραγε αυτό το άτομο?)
Μια άλλη παγίδα που σχετίζεται κι αυτή με τις επιθυμίες μας, είναι οι ονειροπολήσεις.
Σ' αυτό το είδος λειτουργίας του νου πρωτεύοντα ρόλο παίζει η φαντασία.
Η φαντασία όμως έχει και ένα άλλο πολύ θετικό ρόλο.
Είναι τότε που αναλαμβάνει τον ρόλο της δημιουργικής φαντασίας.
Λειτουργία σπουδαία στην έρευνα ή στην καλλιτεχνική παραγωγή.
Σε κατάσταση δημιουργικής φαντασίας χρειάζεται να οραματισθεί τον στόχο του υλοποιημένο ο ερευνητής - επιστήμων ή ο δημιουργός - καλλιτέχνης.
Στη συνέχεια προχωρώντας βήμα - βήμα με τον στόχο υλοποιημένο στο νου, καταφέρνει να ολοκληρώσει το έργο του.
Όταν πρόκειται για έρευνα στην Φυσική μπαίνει και μια άλλη παράμετρος στο παιχνίδι κι αυτή είναι η Διαίσθηση.
Όταν ο φυσικός-ερευνητής καίγεται κυριολεκτικά για την αλήθεια στην εξέλιξη μιας ερευνητικής εργασίας, ανοίγει ξαφνικά ένα παράθυρο στο νου προς στιγμή και ορμάει απ'εκεί άπλετο το φως της αλήθειας.
Αυτό είναι η Διαίσθηση.
Η Διαίσθηση δεν κάνει την εμφάνισή της μόνο στην έρευνα της Φυσικής, αλλά και σε κάθε άλλη επιστήμη με σκοπό την ανέλιξη του ανθρώπου στην ηθική κλίμακα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου