Όταν ο ανύπαρκτος για τον άνθρωπο Φόβος-Φάντασμα περάσει μέσα στον νου του, οι κοινωνία των ανθρώπων διχάζεται σε δυο τάξεις:
Τους Φοβισμένους και τους Ισχυρούς.
Αναφύεται εδώ ένα φυσιολογικό ερώτημα:
Ποιος φοβάται τι?
Η απάντηση έρχεται αυτόματα, όταν η ερώτηση είναι βαθιά υπαρξιακή.
Δεν υπάρχει κανείς που να φοβάται.
Η φύση και η εσωτερική δομή του ανθρώπου είναι θωρακισμένη από παρουσίες ξένων σωμάτων.
Που θα βρει λοιπόν φορέα ο φόβος.
Ο φόβος είναι παρενέργεια του φυσιολογικού ΕΓΏ και καμία σχέση δεν έχει με την ύπαρξη καθαυτή.
Κατά συνέπεια δεν υπάρχει φορέας για τον φόβο εντός της ύπαρξης.
Δεν υφίσταται φυσιολογικά κανένας φορέας του φόβου.
Αφού ο φορέας του φόβου είναι ανύπαρκτος, άρα και ο φόβος είναι φανταστικός.
Υπάρχει βέβαια, όπως θα εξηγηθεί στα επόμενα ένα υποκείμενο αλλά αυτό είναι αναγκαίο, για να εξασφαλίζει την ύπαρξη του ΚΌΣΜΟΥ.
Αυτό το υποκείμενο που ήδη αναφέρθηκε ανωτέρω ως ΕΓΩ, είναι η αντανάκλαση της ύπαρξης, ο εκπρόσωπός της.
Η παρουσία του εδώ παίζει τον ρόλο του παρατηρητή για να υπάρξει ο ΚΟΣΜΟΣ.
Το μόνο που υπάρχει είναι η ύπαρξη, η οποία είναι μονίμως ήρεμη και ατάραχη ανεπηρέαστη από τις μεταβολές που γίνονται στο εξωτερικό κόσμο της ύλης.
Οι μεταβολές καταστάσεων στις οποίες υπόκειται συνεχώς η ύλη σε ένα σύστημα, είναι εξωτερικές και φυσιολογικές.
Αφορούν την ύλη καθ' αυτή και ουδόλως επηρεάζουν την ύπαρξη.
Μια άλλη απορία η οποία αναφύεται επίσης φυσιολογικά στο νου, διατυπώνεται με το ερώτημα:
Μα τότε τι είναι ο άνθρωπος?
Έλα ντε, δεν είναι καθόλου εύκολο να απαντηθεί ένα τέτοιο ερώτημα!
Όμως και σ' αυτό το αυθεντικά υπαρξιακό ερώτημα, η απάντηση ανέρχεται απλά και πάλι από το βάθος της ύπαρξης.
Η απάντηση όμως δεν μπορεί να κλειστεί στα λόγια γιατί είναι υπερβατική.
Μια χοντρική περιγραφή μόνο μπορεί να γίνει ως κάτωθι.
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη χαρακτηριστική ιδιότητα για το είδος άνθρωπος, ώστε αυτός να αποκτά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και προσωπικότητα.
Ο Άνθρωπος είναι τα πάντα, αλλά δεν το συνειδητοποιεί!
Περιέχει το σύμπαν ολόκληρο, περισσότερο από όσο το σύμπαν περιέχει τον άνθρωπο.
Οι ιδιότητες που αποκτά εν ζωή είναι σχεδόν όλες επίκτητες που δεν πηγάζουν από την ύπαρξη, ελέγχονται μόνο από τον νου, ο οποίος πάλι παίρνει εντολές από την ύπαρξη.
Υπάρχουν ωστόσο και οι κληρονομικές ιδιότητες, αυτές μεταφέρονται από γενιά σε γενιά από τα βάθη της ύπαρξης.
Ας δούμε τώρα τι είναι ο Φόβος.
Είναι ένα συναίσθημα που δημιουργείται στον νου του ανθρώπου καθαρά από σκέψεις και μόνο.
Η σκέψη εγείρεται στον νου, μετά από ένα αίσθημα, που εισέρχεται στον εγκέφαλο μέσω των αισθήσεων.
Εδώ θα πρέπει να γίνει μια διάκριση μεταξύ του καθαρού φόβου και του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης.
Το ένστικτο αυτοσυντήρησης είναι σύμφυτο με την ζωή και υπάρχει εκεί για να την προστατεύει από ορατούς, υπαρκτούς κινδύνους.
Ο μηχανισμός με τον οποίο εξασφαλίζεται η λειτουργία του ενστίκτου είναι ο μηχανισμός (ανάδρασης).
Ένας κοσμικός μηχανισμός που λειτουργεί σε όλη την έκταση του σύμπαντος.
Κατανοητό αλλά τότε οι άλλοι φόβοι που οφείλονται?
Οφείλονται σε σκέψεις και θεωρίες που γεννιούνται μέσα στο νου από κάποιες αιτίες.
Οι αιτίες είναι δυο ειδών, πραγματικές και φανταστικές.
Για τις πρώτες προσπαθεί ο νους να βρει λύση χωρίς δράση, αλλά κατά την διαδικασία τις μεγεθύνει στον υπέρτατο βαθμό και τις μετατρέπει σε εξωπραγματικές.
Οι φανταστικές αιτίες είναι από μόνες τους εξωπραγματικές, είναι φαντάσματα του νου.
Οι κυριότερες απ' αυτές είναι σκέψεις που πηγάζουν από την απώλεια της πεποίθησης της ιδιοκτησίας.
Έχουν δηλαδή απόλυτη σχέση με κεκτημένα που τα θεωρούμε δικά μας, ανεξάρτητα από τον τρόπο απόκτησης των.
Εάν οι σκέψεις αφορούν ανθρώπους του άλλου φύλου, λέγονται σκέψεις ζήλιας και οι αντίστοιχοι φόβοι χαρακτηρίζονται απλά ως ζήλια.
Ζήλια σημαίνει κτητική διάθεση και προσπάθεια δέσμευσης της ελευθερίας του άλλου ατόμου.
Ναι αλλά που είναι το υποκείμενο, ποιος φοβάται ?
Φυσιολογικά έρχεται και απάντηση σ' αυτό το ερώτημα:
Το υποκείμενο εδώ είναι μια (παρενέργεια) του Φυσιολογικού ΕΓΏ, που συμβολίζεται με την λέξη "εγω"
Το ΕΓΏ εισάγεται υποχρεωτικά από την ύπαρξη για να αποκτήσει νόημα το σκέλος κόσμος του ζεύγους ΕΓΏ και ο ΚΟΣΜΟΣ.
Χωρίς ΕΓΩ δεν υπάρχει ΚΟΣΜΟΣ.
Αυτή η παρενέργεια φέρει το όνομα ("εγώ").
Αυτό το "εγώ" είναι ένα κανάλι μέσα από το οποίο εισάγονται όλα τα δεινά στον βίο του ανθρώπου.
Το "εγώ" είναι ο αποκλειστικός φορέας του φόβου.
Φανταστικό το "εγώ" φανταστικοί και ανύπαρκτοι οι φόβοι.
Ας δούμε τώρα ποιοι είναι οι Ισχυροί.
Οι Ισχυροί είναι μια μικρή μειονότητα στον πλανήτη ολόκληρο.
Μια πρόχειρη δική μου εκτίμηση τους υπολογίζει εκεί γύρω στο 10% και λιγότερο, οι φοβισμένοι αποτελούν το υπόλοιπο 90%.
Αυτοί οι ολίγοι χρησιμοποιούν την δύναμη ως μέσον διαχείρισης των πολλών.
Η δύναμή τους είναι στην σημερινή εποχή η οικονομία και πρώτο μέσον το χρήμα.
Αυτοί οι ολίγοι αριθμητικά είναι και στο ήθος ολίγοι.
Στον βωμό του χρήματος θυσιάζουν τα πάντα, πατρίδα, ήθη, έθιμα, παραδόσεις, οικογένεια, τον ίδιο τον άνθρωπο τείνουν να τον μετατρέψουν σε ένα άβουλο ον.
Έχοντας όμως αυτή την δύναμη καταφέρνουν να διαχειρίζονται τον υπόλοιπο πληθυσμό και να εκμεταλλεύονται τον πλούτο που παράγει με την εργασία του.
Το μέσον που χρησιμοποιούν για τον χειρισμό των μαζών είναι ο φόβος.
Φόβος απώλειας αγαθών ζωής για τον άνθρωπο και την οικογένειά του είναι το κύριο είδος φόβου.
Αυτόν τον φόβο καταφέρνουν να τον υποβάλλουν στις μάζες με διάφορους τρόπους, αλλά κυρίως μέσω της πολιτικής και της οικονομίας των κρατών.
Οι ιθύνοντες τύποι των Ισχυρών διαθέτουν άτομα γνώστες της ψυχολογίας της μάζας.
Διαθέτουν όμως και τα τεχνικά μέσα, ως επίσης τις κατάλληλες στρατηγικές για να διαδίδουν τον φόβο.
Όποιοι χρησιμοποιούν τον φόβο σαν μέσο διαχείρισης των λαών, διαπράττουν ανόσιο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και θα το φέρουν ως φορτίο αβάσταχτο στην συνείδησή τους για πολλές ζωές στο μέλλον.
Τα πλούτη τους είναι το αίμα των λαών που μετέτρεψαν σε αγέλες ζώων.
Παράλληλα φροντίζουν να κρατάνε την παιδεία των λαών σε εκείνα τα επίπεδα, που ευνοούν την μετατροπή τους σε ευάλωτες μάζες.
Το παιχνίδι αυτό το ζούμε στο πετσί μας τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα.
Το παιχνίδι επιβάλλεται από τους Ισχυρούς της Ευρώπης.
Ο πρωθυπουργός Κος Αλέξης Τσίπρας ενώ διαπνέεται από ειλικρινή δημοκρατικά ιδεώδη και ήθος, διαθέτει επίσης ρητορική δεινότητα και έχει υψηλό δείκτη νοημοσύνης.
Παρόλα αυτά τα προσόντα και το σθένος που του προσδίδει το νεαρό της ηλικίας, δεν έχει καταφέρει ακόμα, να αναστρέψει την ροή των γεγονότων, που επέβαλαν τα μνημόνια και την λιτότητα στην χώρα.
Θα τολμήσω να εκφέρω μια άποψη δική μου σχετικά
με τα αίτια αυτής της μέχρι τώρα αποτυχίας:
Μάλλον δεν ασκεί την σωστή στρατηγική, λόγω έλλειψης πείρας στον πόλεμο με σκληρούς, επιδέξιους στην πολιτική και αποφασισμένους να κερδίσουν τον πόλεμο αντιπάλους.
Είθε να κάνω λάθος.
Σαν νέος άνθρωπος διαθέτει ορμή και δεν υπολογίζει σωστά τις ποικίλες αντιδράσεις του αντιπάλου.
Δεν αποκλείεται ίσως, να μην διαθέτει κατάλληλο επιτελείο και συμβούλους.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνούμε το γεγονός ότι είναι μόνος αριστερός ηγέτης μέσα στο σύνολο των δεξιών Ευρωπαίων ηγετών.
Για μια αριστερή κυβέρνηση και έναν αριστερό πρωθυπουργό αποτελεί σωστό ηρωισμό να εισέλθει στην λυκοφωλιά του καπιταλισμού.
Όλα αυτά μαζί έχουν σαν αποτέλεσμα ενδεχομένως να γίνονται κάποιοι άστοχοι χειρισμοί.
Χειρισμοί όμως που έχουν φέρει ολόκληρη την χώρα σε πραγματικά επικίνδυνη οικονομική κατάσταση.
Η κατάσταση φαίνεται ακόμα να είναι αναστρέψιμη, αλλά μέχρι πότε θα είναι έτσι.
Εγώ αδυνατώ να το εκτιμήσω. γιατί δεν έχω όλα τα δεδομένα.
Χρειάζεται περισσότερη σύνεση, στρατηγική και μελέτη των αντιδράσεων του αντιπάλου, σαν να πρόκειται για αληθινό πόλεμο και είναι πραγματικός ο πόλεμος.
Γιατί οι ισχυροί Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν θέλουν μια χώρα μέλος, να σηκώσει παντιέρα και να ζητήσει ίση μεταχείριση μέσα σε μια δημοκρατική Ευρώπη, μια Ευρώπη της αλληλεγγύης των λαών, όπως ορίζει η ιδρυτική της διακήρυξη.
Να μην ξεχνάμε τέλος την μεγάλη αλήθεια.
Ότι και ο αντίπαλος είναι κι αυτός άνθρωπος και μπορεί με κατάλληλους επιδέξιους χειρισμούς να μετατραπεί από αντίπαλος στον καλύτερο φίλο.
Τα όπλα από την Ελληνική πλευρά αρκεί να είναι η Δικαιοσύνη απαραίτητο συστατικό της Δημοκρατίας, η Αλήθεια, και η καθαρότητα των δράσεων.
Με μια προϋπόθεση, ότι όλες οι δράσεις θα γίνονται υπό το πνεύμα της Αγάπης με την λεβεντιά της Ρωμιοσύνης.
Την Ρωμιοσύνη μην την κλαις---εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο.
Να τη πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει.
και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του Ήλιου.
Στοίχοι Γιάννη Ρίτσου, μουσική Μίκης Θεοδωράκης, απόδοση Βασίλης Παπακωσταντίνου.
Μετά τα τελευταία γεγονότα υπενθυμίζω ότι:
Η λεβεντιά, οι θυσίες και οι ηρωισμοί είναι αξίες γνήσιες και αναμφισβήτητες αρετές, αλλά μόνο όταν λειτουργούν στην κατάλληλη χρονική στιγμή ανάλογα με τις επικρατούσες στον πόλεμο συνθήκες.
Διαφορετικά πάνε στράφι και χάνεται και η αξία τους γιατί δεν είχαν την σωστή εκκίνηση και σαφές κίνητρο για τον λαό, όπως έχει δείξει η μακραίωνη ιστορία του έθνους των Ελλήνων.
Ήταν λάθος το χρονικό σημείο εκκίνησης της διαδικασίας για το Δημοψήφισμα, μετά την αναγγελία του οποίου προέκυψαν τα γνωστό δυσάρεστα γεγονότα.
Το κλήσιμο των τραπεζών και οικονομική ασφυξία που αυτό προκάλεσε, ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να συμβεί στην παρούσα συγκυρία.
Διότι δημιούργησε ένα βαρύ περιβάλλον και μια ακατάλληλη ατμόσφαιρα αντιστοίχως, μέσα στην οποία καλούνται οι ψηφοφόροι να ασκήσουν "αβίαστα" το δημοκρατικό τους δικαίωμα.
Αυτές τις συνθήκες επιζητούσαν και οι αντίθετοι για να κάνουν την προπαγάνδα τους.
Η διενέργεια Δημοψηφίσματος από την αρχή της εξαγγελίας έδειξε, ότι δε θα ήταν ένας απλός και εύκολος περίπατος, αλλά μια δράση χωρίς φανερά και κατανοητά ερείσματα.
Διότι δεν υπήρχε πλέον το αρμόδιο πεδίο επιχειρήσεων το λεγόμενο ταμείο χρηματοπιστοτικής σταθερότητος EFSF, το οποίο έχει λήξη από τις 30 Ιουνίου.
Και το πλέον σημαντικό
το ασταθές και σκόπιμα συνεχώς μεταβαλλόμενο πρόγραμμα των πιστωτών.
Οι δανειστές απέσυραν όλες τις προτάσεις μετά την αποχώρηση της Ελληνικής αντιπροσωπείας.
Είναι σαν να σηκώνεις το πιο βαρύ κανόνι του δημοκρατικού σου οπλοστασίου και να σημαδεύεις στο κενό, αντί το οχυρό του εχθρού, που συνεχώς αλλάζει θέση.
Απαξιώνεις έτσι το πιο ισχυρό όπλο της Δημοκρατίας, που είναι το Δημοψήφισμα.
Η αλήθεια είναι ότι, η συμπεριφορά επιμονής σε θέσεις μη αποδεκτές, εκ μέρους της Ελληνικής αντιπροσωπείας
προκαλεί αγανάκτηση και σπάσιμο νεύρων.
Οπότε ήταν επόμενο να προκαλέσει την αντίδραση εγκατάλειψης της τράπεζας διαπραγματεύσεων.
Η αντίδραση της Ελληνικής αντιπροσωπίας ήταν αναμενόμενη μετά από μια μακρόχρονη και κουραστική διαπραγμάτευση χωρίς αποτέλεσμα.
Η απόφαση όμως του δημοψηφίσματος ήταν βεβιασμένη και ίσως αυτό να περίμεναν οι πιστωτές για να δημιουργήσουν την οικονομική ασφυξία στην κατάλληλη στιγμή.
Έφτασε νομίζω η στιγμή που πρέπει να κάτσουν κάτω οι αρχηγοί της πολεμικής επιχείρησης με σκοπό την ανασύνταξη των δυνάμεων.
Χάραξη μιας νέας στρατηγικής δράσεων, που να βασίζεται σε ρεαλιστικά δεδομένα.
Για παράδειγμα αν είναι να πραγματοποιηθεί το Δημοψήφισμα, πρέπει να ανακαθορισθεί το αντικείμενο επιλογής από τους ψηφοφόρους.
Μια απλή και κατανοητή από όλους φράση όπως:
Απαντήσετε με ένα ΝΑΙ αν θέλετε και ένα
ΌΧΙ, αν δεν θέλετε την ΛΙΤΌΤΗΤΑ.
Δράσεις τέτοιες που θα αναστήσουν
την πληγωμένη πατρίδα από κακουχίες που έχει ήδη υποστεί από προηγούμενες κυβερνήσεις.
Χρειάζεται βοήθεια η πληγωμένη Ελλάδα, ας της την δώσουμε, δεν θα χάσουμε.
Τους Φοβισμένους και τους Ισχυρούς.
Αναφύεται εδώ ένα φυσιολογικό ερώτημα:
Ποιος φοβάται τι?
Η απάντηση έρχεται αυτόματα, όταν η ερώτηση είναι βαθιά υπαρξιακή.
Δεν υπάρχει κανείς που να φοβάται.
Η φύση και η εσωτερική δομή του ανθρώπου είναι θωρακισμένη από παρουσίες ξένων σωμάτων.
Που θα βρει λοιπόν φορέα ο φόβος.
Ο φόβος είναι παρενέργεια του φυσιολογικού ΕΓΏ και καμία σχέση δεν έχει με την ύπαρξη καθαυτή.
Κατά συνέπεια δεν υπάρχει φορέας για τον φόβο εντός της ύπαρξης.
Δεν υφίσταται φυσιολογικά κανένας φορέας του φόβου.
Αφού ο φορέας του φόβου είναι ανύπαρκτος, άρα και ο φόβος είναι φανταστικός.
Υπάρχει βέβαια, όπως θα εξηγηθεί στα επόμενα ένα υποκείμενο αλλά αυτό είναι αναγκαίο, για να εξασφαλίζει την ύπαρξη του ΚΌΣΜΟΥ.
Αυτό το υποκείμενο που ήδη αναφέρθηκε ανωτέρω ως ΕΓΩ, είναι η αντανάκλαση της ύπαρξης, ο εκπρόσωπός της.
Η παρουσία του εδώ παίζει τον ρόλο του παρατηρητή για να υπάρξει ο ΚΟΣΜΟΣ.
Το μόνο που υπάρχει είναι η ύπαρξη, η οποία είναι μονίμως ήρεμη και ατάραχη ανεπηρέαστη από τις μεταβολές που γίνονται στο εξωτερικό κόσμο της ύλης.
Οι μεταβολές καταστάσεων στις οποίες υπόκειται συνεχώς η ύλη σε ένα σύστημα, είναι εξωτερικές και φυσιολογικές.
Αφορούν την ύλη καθ' αυτή και ουδόλως επηρεάζουν την ύπαρξη.
Μια άλλη απορία η οποία αναφύεται επίσης φυσιολογικά στο νου, διατυπώνεται με το ερώτημα:
Μα τότε τι είναι ο άνθρωπος?
Έλα ντε, δεν είναι καθόλου εύκολο να απαντηθεί ένα τέτοιο ερώτημα!
Όμως και σ' αυτό το αυθεντικά υπαρξιακό ερώτημα, η απάντηση ανέρχεται απλά και πάλι από το βάθος της ύπαρξης.
Η απάντηση όμως δεν μπορεί να κλειστεί στα λόγια γιατί είναι υπερβατική.
Μια χοντρική περιγραφή μόνο μπορεί να γίνει ως κάτωθι.
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη χαρακτηριστική ιδιότητα για το είδος άνθρωπος, ώστε αυτός να αποκτά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και προσωπικότητα.
Ο Άνθρωπος είναι τα πάντα, αλλά δεν το συνειδητοποιεί!
Περιέχει το σύμπαν ολόκληρο, περισσότερο από όσο το σύμπαν περιέχει τον άνθρωπο.
Οι ιδιότητες που αποκτά εν ζωή είναι σχεδόν όλες επίκτητες που δεν πηγάζουν από την ύπαρξη, ελέγχονται μόνο από τον νου, ο οποίος πάλι παίρνει εντολές από την ύπαρξη.
Υπάρχουν ωστόσο και οι κληρονομικές ιδιότητες, αυτές μεταφέρονται από γενιά σε γενιά από τα βάθη της ύπαρξης.
Ας δούμε τώρα τι είναι ο Φόβος.
Είναι ένα συναίσθημα που δημιουργείται στον νου του ανθρώπου καθαρά από σκέψεις και μόνο.
Η σκέψη εγείρεται στον νου, μετά από ένα αίσθημα, που εισέρχεται στον εγκέφαλο μέσω των αισθήσεων.
Εδώ θα πρέπει να γίνει μια διάκριση μεταξύ του καθαρού φόβου και του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης.
Το ένστικτο αυτοσυντήρησης είναι σύμφυτο με την ζωή και υπάρχει εκεί για να την προστατεύει από ορατούς, υπαρκτούς κινδύνους.
Ο μηχανισμός με τον οποίο εξασφαλίζεται η λειτουργία του ενστίκτου είναι ο μηχανισμός (ανάδρασης).
Ένας κοσμικός μηχανισμός που λειτουργεί σε όλη την έκταση του σύμπαντος.
Κατανοητό αλλά τότε οι άλλοι φόβοι που οφείλονται?
Οφείλονται σε σκέψεις και θεωρίες που γεννιούνται μέσα στο νου από κάποιες αιτίες.
Οι αιτίες είναι δυο ειδών, πραγματικές και φανταστικές.
Για τις πρώτες προσπαθεί ο νους να βρει λύση χωρίς δράση, αλλά κατά την διαδικασία τις μεγεθύνει στον υπέρτατο βαθμό και τις μετατρέπει σε εξωπραγματικές.
Οι φανταστικές αιτίες είναι από μόνες τους εξωπραγματικές, είναι φαντάσματα του νου.
Οι κυριότερες απ' αυτές είναι σκέψεις που πηγάζουν από την απώλεια της πεποίθησης της ιδιοκτησίας.
Έχουν δηλαδή απόλυτη σχέση με κεκτημένα που τα θεωρούμε δικά μας, ανεξάρτητα από τον τρόπο απόκτησης των.
Εάν οι σκέψεις αφορούν ανθρώπους του άλλου φύλου, λέγονται σκέψεις ζήλιας και οι αντίστοιχοι φόβοι χαρακτηρίζονται απλά ως ζήλια.
Ζήλια σημαίνει κτητική διάθεση και προσπάθεια δέσμευσης της ελευθερίας του άλλου ατόμου.
Ναι αλλά που είναι το υποκείμενο, ποιος φοβάται ?
Φυσιολογικά έρχεται και απάντηση σ' αυτό το ερώτημα:
Το υποκείμενο εδώ είναι μια (παρενέργεια) του Φυσιολογικού ΕΓΏ, που συμβολίζεται με την λέξη "εγω"
Το ΕΓΏ εισάγεται υποχρεωτικά από την ύπαρξη για να αποκτήσει νόημα το σκέλος κόσμος του ζεύγους ΕΓΏ και ο ΚΟΣΜΟΣ.
Χωρίς ΕΓΩ δεν υπάρχει ΚΟΣΜΟΣ.
Αυτή η παρενέργεια φέρει το όνομα ("εγώ").
Αυτό το "εγώ" είναι ένα κανάλι μέσα από το οποίο εισάγονται όλα τα δεινά στον βίο του ανθρώπου.
Το "εγώ" είναι ο αποκλειστικός φορέας του φόβου.
Φανταστικό το "εγώ" φανταστικοί και ανύπαρκτοι οι φόβοι.
Ας δούμε τώρα ποιοι είναι οι Ισχυροί.
Οι Ισχυροί είναι μια μικρή μειονότητα στον πλανήτη ολόκληρο.
Μια πρόχειρη δική μου εκτίμηση τους υπολογίζει εκεί γύρω στο 10% και λιγότερο, οι φοβισμένοι αποτελούν το υπόλοιπο 90%.
Αυτοί οι ολίγοι χρησιμοποιούν την δύναμη ως μέσον διαχείρισης των πολλών.
Η δύναμή τους είναι στην σημερινή εποχή η οικονομία και πρώτο μέσον το χρήμα.
Αυτοί οι ολίγοι αριθμητικά είναι και στο ήθος ολίγοι.
Στον βωμό του χρήματος θυσιάζουν τα πάντα, πατρίδα, ήθη, έθιμα, παραδόσεις, οικογένεια, τον ίδιο τον άνθρωπο τείνουν να τον μετατρέψουν σε ένα άβουλο ον.
Έχοντας όμως αυτή την δύναμη καταφέρνουν να διαχειρίζονται τον υπόλοιπο πληθυσμό και να εκμεταλλεύονται τον πλούτο που παράγει με την εργασία του.
Το μέσον που χρησιμοποιούν για τον χειρισμό των μαζών είναι ο φόβος.
Φόβος απώλειας αγαθών ζωής για τον άνθρωπο και την οικογένειά του είναι το κύριο είδος φόβου.
Αυτόν τον φόβο καταφέρνουν να τον υποβάλλουν στις μάζες με διάφορους τρόπους, αλλά κυρίως μέσω της πολιτικής και της οικονομίας των κρατών.
Οι ιθύνοντες τύποι των Ισχυρών διαθέτουν άτομα γνώστες της ψυχολογίας της μάζας.
Διαθέτουν όμως και τα τεχνικά μέσα, ως επίσης τις κατάλληλες στρατηγικές για να διαδίδουν τον φόβο.
Όποιοι χρησιμοποιούν τον φόβο σαν μέσο διαχείρισης των λαών, διαπράττουν ανόσιο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και θα το φέρουν ως φορτίο αβάσταχτο στην συνείδησή τους για πολλές ζωές στο μέλλον.
Τα πλούτη τους είναι το αίμα των λαών που μετέτρεψαν σε αγέλες ζώων.
Παράλληλα φροντίζουν να κρατάνε την παιδεία των λαών σε εκείνα τα επίπεδα, που ευνοούν την μετατροπή τους σε ευάλωτες μάζες.
Το παιχνίδι αυτό το ζούμε στο πετσί μας τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα.
Το παιχνίδι επιβάλλεται από τους Ισχυρούς της Ευρώπης.
Ο πρωθυπουργός Κος Αλέξης Τσίπρας ενώ διαπνέεται από ειλικρινή δημοκρατικά ιδεώδη και ήθος, διαθέτει επίσης ρητορική δεινότητα και έχει υψηλό δείκτη νοημοσύνης.
Παρόλα αυτά τα προσόντα και το σθένος που του προσδίδει το νεαρό της ηλικίας, δεν έχει καταφέρει ακόμα, να αναστρέψει την ροή των γεγονότων, που επέβαλαν τα μνημόνια και την λιτότητα στην χώρα.
Θα τολμήσω να εκφέρω μια άποψη δική μου σχετικά
με τα αίτια αυτής της μέχρι τώρα αποτυχίας:
Μάλλον δεν ασκεί την σωστή στρατηγική, λόγω έλλειψης πείρας στον πόλεμο με σκληρούς, επιδέξιους στην πολιτική και αποφασισμένους να κερδίσουν τον πόλεμο αντιπάλους.
Είθε να κάνω λάθος.
Σαν νέος άνθρωπος διαθέτει ορμή και δεν υπολογίζει σωστά τις ποικίλες αντιδράσεις του αντιπάλου.
Δεν αποκλείεται ίσως, να μην διαθέτει κατάλληλο επιτελείο και συμβούλους.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνούμε το γεγονός ότι είναι μόνος αριστερός ηγέτης μέσα στο σύνολο των δεξιών Ευρωπαίων ηγετών.
Για μια αριστερή κυβέρνηση και έναν αριστερό πρωθυπουργό αποτελεί σωστό ηρωισμό να εισέλθει στην λυκοφωλιά του καπιταλισμού.
Όλα αυτά μαζί έχουν σαν αποτέλεσμα ενδεχομένως να γίνονται κάποιοι άστοχοι χειρισμοί.
Χειρισμοί όμως που έχουν φέρει ολόκληρη την χώρα σε πραγματικά επικίνδυνη οικονομική κατάσταση.
Η κατάσταση φαίνεται ακόμα να είναι αναστρέψιμη, αλλά μέχρι πότε θα είναι έτσι.
Εγώ αδυνατώ να το εκτιμήσω. γιατί δεν έχω όλα τα δεδομένα.
Χρειάζεται περισσότερη σύνεση, στρατηγική και μελέτη των αντιδράσεων του αντιπάλου, σαν να πρόκειται για αληθινό πόλεμο και είναι πραγματικός ο πόλεμος.
Γιατί οι ισχυροί Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν θέλουν μια χώρα μέλος, να σηκώσει παντιέρα και να ζητήσει ίση μεταχείριση μέσα σε μια δημοκρατική Ευρώπη, μια Ευρώπη της αλληλεγγύης των λαών, όπως ορίζει η ιδρυτική της διακήρυξη.
Να μην ξεχνάμε τέλος την μεγάλη αλήθεια.
Ότι και ο αντίπαλος είναι κι αυτός άνθρωπος και μπορεί με κατάλληλους επιδέξιους χειρισμούς να μετατραπεί από αντίπαλος στον καλύτερο φίλο.
Τα όπλα από την Ελληνική πλευρά αρκεί να είναι η Δικαιοσύνη απαραίτητο συστατικό της Δημοκρατίας, η Αλήθεια, και η καθαρότητα των δράσεων.
Με μια προϋπόθεση, ότι όλες οι δράσεις θα γίνονται υπό το πνεύμα της Αγάπης με την λεβεντιά της Ρωμιοσύνης.
με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο.
Να τη πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει.
και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του Ήλιου.
Στοίχοι Γιάννη Ρίτσου, μουσική Μίκης Θεοδωράκης, απόδοση Βασίλης Παπακωσταντίνου.
Μετά τα τελευταία γεγονότα υπενθυμίζω ότι:
Η λεβεντιά, οι θυσίες και οι ηρωισμοί είναι αξίες γνήσιες και αναμφισβήτητες αρετές, αλλά μόνο όταν λειτουργούν στην κατάλληλη χρονική στιγμή ανάλογα με τις επικρατούσες στον πόλεμο συνθήκες.
Διαφορετικά πάνε στράφι και χάνεται και η αξία τους γιατί δεν είχαν την σωστή εκκίνηση και σαφές κίνητρο για τον λαό, όπως έχει δείξει η μακραίωνη ιστορία του έθνους των Ελλήνων.
Ήταν λάθος το χρονικό σημείο εκκίνησης της διαδικασίας για το Δημοψήφισμα, μετά την αναγγελία του οποίου προέκυψαν τα γνωστό δυσάρεστα γεγονότα.
Το κλήσιμο των τραπεζών και οικονομική ασφυξία που αυτό προκάλεσε, ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να συμβεί στην παρούσα συγκυρία.
Διότι δημιούργησε ένα βαρύ περιβάλλον και μια ακατάλληλη ατμόσφαιρα αντιστοίχως, μέσα στην οποία καλούνται οι ψηφοφόροι να ασκήσουν "αβίαστα" το δημοκρατικό τους δικαίωμα.
Αυτές τις συνθήκες επιζητούσαν και οι αντίθετοι για να κάνουν την προπαγάνδα τους.
Η διενέργεια Δημοψηφίσματος από την αρχή της εξαγγελίας έδειξε, ότι δε θα ήταν ένας απλός και εύκολος περίπατος, αλλά μια δράση χωρίς φανερά και κατανοητά ερείσματα.
Διότι δεν υπήρχε πλέον το αρμόδιο πεδίο επιχειρήσεων το λεγόμενο ταμείο χρηματοπιστοτικής σταθερότητος EFSF, το οποίο έχει λήξη από τις 30 Ιουνίου.
Και το πλέον σημαντικό
το ασταθές και σκόπιμα συνεχώς μεταβαλλόμενο πρόγραμμα των πιστωτών.
Οι δανειστές απέσυραν όλες τις προτάσεις μετά την αποχώρηση της Ελληνικής αντιπροσωπείας.
Είναι σαν να σηκώνεις το πιο βαρύ κανόνι του δημοκρατικού σου οπλοστασίου και να σημαδεύεις στο κενό, αντί το οχυρό του εχθρού, που συνεχώς αλλάζει θέση.
Απαξιώνεις έτσι το πιο ισχυρό όπλο της Δημοκρατίας, που είναι το Δημοψήφισμα.
Η αλήθεια είναι ότι, η συμπεριφορά επιμονής σε θέσεις μη αποδεκτές, εκ μέρους της Ελληνικής αντιπροσωπείας
προκαλεί αγανάκτηση και σπάσιμο νεύρων.
Οπότε ήταν επόμενο να προκαλέσει την αντίδραση εγκατάλειψης της τράπεζας διαπραγματεύσεων.
Η αντίδραση της Ελληνικής αντιπροσωπίας ήταν αναμενόμενη μετά από μια μακρόχρονη και κουραστική διαπραγμάτευση χωρίς αποτέλεσμα.
Η απόφαση όμως του δημοψηφίσματος ήταν βεβιασμένη και ίσως αυτό να περίμεναν οι πιστωτές για να δημιουργήσουν την οικονομική ασφυξία στην κατάλληλη στιγμή.
Έφτασε νομίζω η στιγμή που πρέπει να κάτσουν κάτω οι αρχηγοί της πολεμικής επιχείρησης με σκοπό την ανασύνταξη των δυνάμεων.
Χάραξη μιας νέας στρατηγικής δράσεων, που να βασίζεται σε ρεαλιστικά δεδομένα.
Για παράδειγμα αν είναι να πραγματοποιηθεί το Δημοψήφισμα, πρέπει να ανακαθορισθεί το αντικείμενο επιλογής από τους ψηφοφόρους.
Μια απλή και κατανοητή από όλους φράση όπως:
Απαντήσετε με ένα ΝΑΙ αν θέλετε και ένα
ΌΧΙ, αν δεν θέλετε την ΛΙΤΌΤΗΤΑ.
Δράσεις τέτοιες που θα αναστήσουν
την πληγωμένη πατρίδα από κακουχίες που έχει ήδη υποστεί από προηγούμενες κυβερνήσεις.
Χρειάζεται βοήθεια η πληγωμένη Ελλάδα, ας της την δώσουμε, δεν θα χάσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου