Ο τίτλος φέρει ερωτηματικό, που σημαίνει πιθανή αμφισβήτηση της αλήθειας της φράσης και ανάγκη για περαιτέρω έρευνα.
Η ανάλυση και τροποποίηση της πρότασης έχει ήδη γίνει παλαιότερα από ομάδα στοχαστών και αναγράφεται στο τέλος αυτής της ανάρτησης.
Ας δούμε όμως αν προκύπτει ανάλογο συμπέρασμα από τους προβληματισμούς της Ελληνικής κοινωνίας σήμερα, οι οποίοι πιθανόν να δικαιώνουν το ερωτηματικό του τίτλου.
Οι προβληματισμοί της κοινωνίας αναφέρονται στους χειρισμούς και τα μέσα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση με σκοπό της να βγει η χώρα από την οικονομική κρίση, που έχει βουλιάξει ήδη εδώ και 5 χρόνια τώρα.
Οι χειρισμοί και ιδίως τα μέσα που μετέρχεται, προκειμένου να πετύχει τον επιδιωκόμενο σκοπό, κάθε άλλο παρά οδηγούν σε εξομάλυνση των οικονομικών δεδομένων της χώρας.
Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα τουλάχιστον αυτό δείχνουν.
Πρωτοφανής ανεργία,φτώχεια, έλλειψη επενδύσεων λόγω ανασφάλειας των επενδυτών, για διάφορους λόγους αλλά και εξ αιτίας της ρευστότητας του φορολογικού περιβάλλοντος.
Το τεράστιο μη βιώσιμο χρέος της χώρας προς τους δανειστές, η αύξηση των επεκτατικών τάσεων εκ μέρους της γείτονος χώρας.
Η οποία προωθεί τα συμφέροντά της αυτή την την στιγμή εκμεταλλευόμενη την αδυναμία της Ελλάδας.
Οι αστυνομικές δυνάμεις των οπίων ο ρόλος είναι η καταστολή του εγκλήματος και η τήρηση της έννομης τάξης, ενίοτε λόγω υπερβολικού ζήλου ενδεχομένως, υπερβαίνουν τα όρια του καθήκοντος και καταλήγουν σε βιαιότητες με αποτέλεσμα δυσάρεστα γεγονότα.
Όπως ο ξυλοδαρμός φοιτητών μπροστά στα Πανεπιστήμια και παλαιότερα ο φόνος του (Αλέξη Γρηγορόπουλου) στα Εξάρχεια.
Σε παρόμοιες περιπτώσεις βιάζεται η Δημοκρατία και κάθε άλλο παρά έννομη τάξη επιβάλλεται.
Αυτά είναι μερικά από τα αποτελέσματα της ακολουθούμενης δεξιάς πολιτικής.
Η δικαιολογημένη αγανάκτηση του λαού εκφράζεται σαν έντονη βοή μέσα στο κοινωνικό σύνολο, που ξεσηκώνει και τους ποιο ήρεμους ανθρώπους.
Οι άνθρωποι εγείρονται για να διαφυλάξουν τους δημοκρατικούς θεσμούς, τα συμφέροντα και την ασφάλεια της χώρας.
Έτσι αιτιάζεται νομίζω αυτή η γενική αμφισβήτηση της τακτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση προκειμένου να πετύχει τον σκοπό, να βγει ο τόπος από την κρίση, που μαστίζει την χώρα εδώ και μερικά χρόνια.
Ας δούμε όμως τι μέσα χρησιμοποιεί προς τον σκοπό αυτό.
Τα μέσα και η συμπεριφορά που χρησιμοποιεί και εφαρμόζει κυρίως είναι:
1)Το μνημόνιο και οι εφαρμοστικοί νόμοι που το συνοδεύουν.
2)Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.
3)Πλήρης υποταγή στους όρους της επονομαζόμενης τρόικας και των δανειστών.
Αυτά όμως αρκούν για να τινάξουν στον αέρα, τα θεμέλια της (Δημοκρατίας), στην χώρα που την γέννησε.
Για τους εξής απλούς λόγους:
1) Το μνημόνιο δεν πέρασε από την κρίση της βουλής των Ελλήνων ή από ένα Δημοψήφισμα, που είναι το σπουδαιότερο εργαλείο της Δημοκρατίας.
Αλλά η επικράτηση μιας αδικαιολόγητης βιασύνης, που επέβαλε την εξαίρεση της βουλής από την διαδικασία ανάλυσης των όρων του μνημονίου, πιθανή έγκριση και ψήφιση του στην συνέχεια.
Υπεγράφη μόνο από έναν απλό (υπουργό οικονομικών), στις 3 Μαΐου του 1910, με εφόδιο μια απλή εξουσιοδότηση.
2) ΟΙ (πράξεις νομοθετικού περιεχομένου) γίνονται μόνο σε έκτακτες συνθήκες πολέμου και πρέπει να επικυρωθούν από την βουλή μέσα στους δυο επόμενους μήνες, όπως ορίζει το σύνταγμα.
Αυτό ποτέ δεν έγινε για πολλές από τις 21 Πράξεις Ν.Π.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, αγνοήθηκαν και πολλές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Συνεχίστηκε δηλαδή το ξεχαρβάλωμα της Δημοκρατίας.
Πάντως ο τρόπος αυτός της έκδοσης πράξης νομοθετικού περιεχομένου εφαρμόζεται μόνο όταν δεν υπάρχει χρόνος να συνέλθει η βουλή για να ψηφίσει συγκεκριμένο επείγον νομοσχέδιο, εκδίδονται δε κυρίως εν καιρώ πολέμου.
Οι 21 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου εν καιρώ ειρήνης, θέτουν σε πλήρη αχρηστία την βουλή και την Δημοκρατία, καθώς επίσης εκθέτουν και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
3) Δεν είναι στην κληρονομικότητα των Ελλήνων η (πλήρης υποταγή).
Θεωρείται αδυναμία και παράδοση άνευ όρων.
Δεν είναι τρόπος διαπραγμάτευσης η παράδοση άνευ όρων στις απαιτήσεις των δανειστών, χωρίς ανάπτυξη των θέσεων ημών που διεκδικούμε την διαπραγμάτευση.
Είναι το ίδιο σαν να τους λέμε:
Καλημέρα σας ήρθαμε, να σας ζητήσουμε να μας υποτάξετε.
Η ιστορία του Ελληνικού λαού κάθε άλλο παρά τέτοια παραδείγματα φόβου και υποταγής έχει να δείξει.
Πρόσφατο παράδειγμα έχουμε στον πόλεμο κατά των Ιταλών στα Ελληνοαλβανικά σύνορα.
Εκεί το σθένος, η αντοχή στις κακουχίες και η αγωνιστικότητα των Ελλήνων στρατιωτών, έκανε τον Τσόρτσιλ να πει την περίφημη φράση:
Στο εξής δεν θα λέμε ότι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.
Η ελληνική ιστορία από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι πρόσφατα, είναι γεμάτη από ανάλογα παραδείγματα.
Σ' αυτή την χώρα της λεβεντιάς και του ηρωισμού υπάρχουν όμως και οι αντίθετες ιδιότητες.
Ο εφιάλτης στην μάχη των Θερμοπυλών και οι δωσίλογοι στην κατοχή επιβεβαιώνουν τον (φυσικό νόμο των αντιθέτων) στην εκδήλωση του κόσμου.
Η χώρα αυτή είναι παράδειγμα ακρότατων και έντονων αντιθέσεων στους κόλπους του λαού της, κατά την υλοποίηση του κοσμικού νόμου των αντιθέτων, που ισχύει κατά την εκδήλωση του ΕΙΝΑΙ σε κόσμο.
Ένας άλλος συμπαντικός νόμος που βρίσκει εφαρμογή στον Ευρωπαϊκό χώρο με πρωταγωνιστικό ρόλο και πάλι της Ελλάδος, είναι (ο νόμος της ομοιότητας).
Η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που προέβαλε σθεναρή αντίσταση στις Γερμανικές τάσεις κατάκτησης ολόκληρου του πλανήτη με την δύναμη των όπλων κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Η αντίσταση της Ελλάδας στις μηχανοκίνητες στρατιές των Ιταλών και αργότερα των Γερμανών, από ότι λέγεται κυρίως από τους ειδικούς, έκρινε την έκβαση του πολέμου, με τελική νίκη των συμμάχων.
Τώρα της δύνεται η ευκαιρία να αντισταθεί ακόμα μια φορά στις τάσεις της Γερμανίας να κατακτήσει και πάλι τον κόσμο, αρχίζοντας από την Ευρώπη, με όπλα αυτή την φορά, την χειραγώγηση των κρατών μέσω της οικονομίας .
Ο νόμος της ομοιότητας δεν εφαρμόζεται μόνο στην εκδήλωση του κόσμου αλλά και στο κοσμικό γίγνεσθαι στην συνέχεια.
Αυτός είναι λόγος που λέγεται, ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται.
Από τις παραπάνω σκέψεις συνάγεται το ακόλουθο συμπέρασμα:
Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, αλλά ανάλογα με τον σκοπό είναι και τα μέσα.
Με άλλα λόγια:
Ο σκοπός επιβάλει τα κατάλληλα μέσα.
Ανάλογο γενικό συμπέρασμα είχε εξαχθεί μετά από σχετική ανάλυση στην σχολή φιλοσοφίας του ONTOΣ, υπό την εποπτεία του δασκάλου G. Dragona.
O οποίος συμπερασματικά έκανε την ακόλουθη διατύπωση:
Οίος ο σκοπός οία και τα μέσα.
Η οποία είναι και η ορθή διατύπωση της πρότασης:
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Έτσι το πνεύμα της πρότασης μετά και την ανάλυση που προηγήθηκε είναι :
Τα μέσα προσομοιάζουν, εξυπηρετούν και αποκαλύπτουν τον επιδιωκόμενο σκοπό.
Σημείωση
Σε παλαιότερες αναρτήσεις σ' αυτήν την ιστοσελίδα, με είχε έντονα απασχολήσει το θέμα του "μαύρου στην ΕΡΤ", υπό το πρίσμα πάντοτε της διατήρησης των αρχών της (Δημοκρατίας).
Επειδή στο ζήτημα της Δημοκρατίας έχω ιδιαίτερη ευαισθησία
Θα ασχοληθώ εν ολίγοις εκ νέου, με αυτό το θέμα όσον αφορά την αδικία, την σκληρότητα και την επιπολαιότητα με την οποία οι κυβερνώντες χειρίστηκαν τις τύχες και την ζωή ενός μεγάλου μέρους υπαλλήλων αυτού του οργανισμού.
Δυο είναι κυρίως οι λόγοι που με υποχρεώνουν να ασχοληθώ και να επικοινωνήσω μαζί σας εκ νέου το ζήτημα της ΕΡΤ.
1) Γιατί έγινε εκεί μια κατάφωρη παραβίαση και καταπάτηση βασικών αρχών και κανόνων της Δημοκρατίας.
2)Ακόμη και σήμερα ένας πυρήνας απολυμένων υπαλλήλων-ανθρώπων, που παραμένει και επιμένει ηρωικά να λειτουργεί μέρος της εταιρίας, σε καθεστώς αυτοδιαχείρησης, επί ένα και πλέον χρόνο με συνέπεια και ποιότητα.
Οι άνθρωποι αυτοί αξίζουν πολύπλευρη συμπαράσταση και συνδρομή με κάθε τρόπο.
Απόδειξη είναι το γεγονός ότι συνεχίζουν να:
Εκπέμπουν εδώ: http://www.ertopen.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου