ΦΙΛΟΣΟΦΊΑ ή ΕΠΙΒΊΩΣΗ?

Φιλοσοφία ή Επιβίωση, σε συνθήκες οικονομικής κρίσεως.

Εσωτερική ζωή ή κυνήγι των μέσων για επιβίωση?

Κατ’ αρχήν οι δύο έννοιες δεν αναιρούν η μία την άλλη, μάλιστα η αναλογική συνύπαρξη των δύο, είναι ο ιδανικότερος συνδυασμός.

Αλλά στην εποχή που ζούμε, είναι πολύ δύσκολο να συνυπάρξουν οι δυο αυτές τάσεις,  οπότε  οι άνθρωποι καλούνται να επιλέξουν, ανάλογα και  με τις δυνατότητές τους, ποιόν δρόμο θα ακολουθήσουν. 

Η χώρα διέρχεται οικονομική και ανθρωπιστική κρίση με όλα τα συνεπακόλουθα αυτών.

Φτώχεια, ανεργία,  βασικές ελλείψεις στην περίθαλψη, δυσβάσταχτοι φόροι, μείωση μισθών και συντάξεων,  παραπληροφόρηση από τα μέσα ενημέρωσης και άλλα δεινά.

Με άλλα λόγια το πιο μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού έχει βυθισθεί στην δυστυχία και την ανέχεια.

Κάτω από τέτοιες συνθήκες η αρμονική συνύπαρξη αυτών των δύο αξιών καθίσταται  ιδιαίτερα δύσκολη, αν όχι αδύνατη.

Οπότε  μπαίνει κατ' ανάγκη αποφασιστικό ρόλο θα παίξει  μια Τρίτη δύναμη.
Η δύναμη αυτή  είναι η έμφυτη προδιάθεση του ατόμου καθώς και  η ιδιοσυγκρασία του.
Καλείται λοιπόν η προδιάθεση του ανθρώπου,  με την βοήθεια γενικότερα και της ιδιοσυγκρασίας του,  να παίξει ουσιώδη ρόλο στον τελικό προσανατολισμό του.

Στις περιπτώσεις αυτές σημαντικό ρόλο παίζει  η τέχνη, κυρίως με την μορφή της  Ποίησης  ή  της Μουσικής.

Ακούμε την μεγάλη Μαρινέλλα να μας λέει με τα λόγια της Σώτιας Τσιώτου, τι δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε:

Το τραγούδι με την φωνή της  Μαρινέλλας, σε στίχους της ποιήτριας Σώτιας Τσιώτου και μουσική Κώστα Χατζή, αρχίζει έτσι :

Πάρε με μαζί σου τσιγγάνε

στα μακρινά μεγάλα ταξίδια

σαν βαθιά καρφιά με πονάνε

κάθε μέρα τα ίδια –τα ίδια.

Αυτοί οι στίχοι κρύβουν μια βαθιά ανθρώπινη επιθυμία και ανάγκη, την ανάγκη της εσωτερικής ζωής, της ζωής κοντά στην Φύση, μακριά από τον υποτιθέμενο «πολιτισμό» και το κατεστημένο, την πρωτοκαθεδρία και το ανελέητο παιχνίδι των «εγώ», την συντήρηση και τον Θάνατο, την απομάκρυνση  από την ουσία της ύπαρξης.

Και συνεχίζει έτσι:

Πάμε σε καινούργιες πολιτείες,

Που όλα στην αρχή τους είναι ακόμα,

Οι ιδέες κι οι Φιλοσοφίες,

Κι’ άσε με να κοιμηθώ στο χώμα.

Μ’ αυτά τα λόγια η ποιήτρια Σώτια Τσιώτου επικαλείται την διαφορά μεταξύ αυτού που αφήνεις και του καινούργιου, του ζωντανού, του ποιοτικού, του ιδεώδους για έναν αληθινό άνθρωπο και αποδέχεται να υποστεί την όποια δήποτε ταλαιπωρία και στέρηση.

Δεν συγκρίνεται η ζωή κοντά στην αγνή Φύση και στην ποιότητα, σε σχέση  με τις ανέσεις του πολιτισμού, που οδηγούν τον άνθρωπο στην οκνηρία στην απαξίωση στον πνευματικό Θάνατο.  

Και συμπληρώνει:

Ω! Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ.

Πες και ένα τραγούδι, που να μην το λένε τα ραδιόφωνα.

Σε παρακαλώ, κόψε ένα λουλούδι, απ’ τα αγνά του κάμπου τα χιλιόχρονα. 

Πάρε με μαζί σου τσιγγάνε,

 με κουράσαν πια τα όσα είδα.

Τυχεροί αυτοί που ζητάνε κάθε μέρα καινούργια πατρίδα.

Μ’ αυτούς τους στοίχους η ποιήτρια δίνει ρέστα.

Η άκρως ρομαντική διάθεση είναι αυτό, που έλκει μια ευαίσθητη ύπαρξη να υπερνικήσει την όποια δήποτε παραμένουσα αντίσταση.

Θα βρεθεί τρόπος επιβίωσης όταν ο άνθρωπος είναι εσωτερικά πλήρης, όταν έχει ικανοποιηθεί η αδήριτος εσωτερική ανάγκη της ύπαρξης, για εσωτερική πληρότητα.  

Οι περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν ανικανοποίητοι χωρίς να γνωρίζουν την αιτία.
Δεδομένου ότι τίποτε το υλικό δεν τους λείπει,  έχουν στέγη, τροφή και όμως κάτι τους λείπει, που όμως παραμένει ασυνείδητα ανικανοποίητο.

Στο τέλος σαν κατάληξη,  το τραγούδι περιγράφει με απλά λόγια την απελπισία του ανθρώπου και τον υποκινεί σε μετανάστευση.
Οι συνέπειες του τελευταίου όμως είναι ολέθριες.
Δεδομένου ότι αδυνατίζει  οσονούπω ο ζωντανός ιστός της χώρας,η οποία παραμένει έρημη στην διάθεση των εκμεταλλευτών των αδυνάτων και της περιουσίας της χώρας.

Υπάρχει όμως και τρίτη κατάσταση, που  είναι η μέση οδός του Βούδα.

Ας πούμε, ότι συμβαίνει κάποιο ατύχημα στο δρόμο, με αυτοκίνητο που τρακάρει μηχανάκι  και ο οδηγός της μοτοσυκλέτας βρίσκεται ξαπλωμένος στον πεζοδρόμιο,  αναίσθητος τραυματίας και πιθανόν να κινδυνεύει η ζωή του.

Περαστικός είσαι με το αυτοκίνητό σου, εκείνη την στιγμή και σταματάς, για να προσφέρεις βοήθεια. 
Παίρνεις στο αυτοκίνητό σου τον τραυματία  και τον μεταφέρεις στο πρώτων βοηθειών.

Όταν συνέλθει από την λιποθυμία με την περιποίηση των γιατρών και αντιληφθεί ποιος προσεφέρθη να τον μεταφέρει και αντικρίσεις την ευγνωμοσύνη στα μάτια του.

Αισθάνεσαι μια πηγαία χαρά, κάτι μέσα σου έχει αλλάξει έχει γίνει  φωτεινότερο, δεν χρειάζεσαι τίποτα, είσαι ελεύθερος.

Έχεις την ανεπανάληπτη αίσθηση της Ενότητας με τον κόσμο ολόκληρο. 

Όταν έχεις νοιώσει τι σημαίνει Ενότητα βιωματικά, βρίσκεις τρόπο και χρόνο να θεραπεύσεις ανάγκες επιβίωσης.

 Ο άνθρωπος νομίζει ότι πρωταρχική ανάγκη είναι η εξασφάλιση των μέσων επιβίωσής του. 
Δεν είναι όμως  έτσι ακριβώς τα πράγματα.

Αφού και τα προβλήματα υγείας ακόμη, βρίσκει τρόπο να τα αντιμετωπίσει ο άνθρωπος, αρκεί να έχει ικανοποιήσει την βαθιά έμφυτη εσωτερική του ανάγκη, για δημιουργία και την   εξ αυτής ικανοποίηση που θα προέλθει.

 *Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι:
Ο μεγάλος αστροφυσικός Φυσικός Στέφαν Χόκινγκ.
Μια ολοφάνερη περίπτωση δύναμης του ανθρώπου, που παρά την αναπηρία του, ήταν τέτοιο το πάθος του για την Φυσική, που κατάφερε να εργάζεται, να μιλάει, να γράφει και να διδάσκει μέσα από μια συσκευή, από το αναπηρικό αμαξείδιο.

 *Άλλο παράδειγμα πάθους για τα μαθηματικά ήταν αυτό του  John Forbes Nash, ο οποίος (εισήχθη σε  ψυχιατρική κλινική το 1959, με διάγνωση ψυχασθένεια) σχιζοφρενής ων ,κατόρθωσε και με την βοήθεια της συζύγου του, να πάρει το βραβείο Νόμπελ, για μια εργασία στα  οικονομικά. 
Ο ίδιος κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ, ομολόγησε με ταπεινότητα.
"Αυτό το βραβείο το αφιερώνω στην γυναίκα μου, που χάρις στην βοήθειά της κατόρθωσα να το πάρω". 
Αποθέωση της  συντροφικότητας.
Η εργασία του έφερε τον τίτλο «Ισορροπία Παιγνίων» και έκτοτε αναφέρεται σαν ισορροπία Νας.  

Η ζωή του έχει γυριστεί ταινία, ο Ελληνικός τίτλος είναι: 
« Ένας υπέροχος άνθρωπος».

Πλείστα όσα παραδείγματα αναφέρει η Ιστορία, με ανθρώπους που ξεπέρασαν τις αντιξοότητες της ζωής, για να πετύχουν να κάνουν το έργο, που τους έταξε η Φύση. 
Χρησιμοποιώντας την πολύ σπουδαία και αναγκαία ιδιότητα της  προσαρμοστικότητας, με την οποία ή Φύση έχει προικίσει μόνο τον άνθρωπο.

Το συμπέρασμα που εύκολα εξάγεται από τα μέχρι τούδε εκ τεθέντα είναι, ότι μπορεί να επιτευχθεί η μέση οδός του Βούδα.

Ο άνθρωπος έχει τεράστια αποθέματα αντοχής και δυνάμεως και μπορεί να προσαρμόζεται κάθε φορά στις επικρατούσες συνθήκες, ώστε  να κερδίζει μεν τα προς το Ζει ν,  χωρίς όμως να παραμελεί την εσωτερική του εργασία και άσκηση.

Ο αρμονικός συνδυασμός των δυο είναι μια επιτυχία που μόνο ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει. 

Ας έρθουμε τώρα στην Ελλάδα της κρίσης, που ταλανίζει την χώρα επί σειράν ετών.

Έχει αποδειχθεί και κάθε μέρα που περνά γίνεται πιο φανερό, το μέγεθος της διαφθοράς, που υπήρχε στο πολιτικό πεδίο αυτής της χώρας.

Έτσι έχει εγκατασταθεί μια ατμόσφαιρα χαλαρότητας, ως προς την τήρηση των νόμων σε όλες τις υπηρεσίες του κράτους.

Η χαλαρότητα και  η απειθαρχία στους νόμους του κράτους, μαζί με την ατιμωρησία δημιούργησαν την εντύπωση στους ξένους, της εύκολης επέμβασης και ανάμειξης  στα εσωτερικά της χώρας.

Ακολούθησαν πλήθος καταχρήσεις και  λαδώματα υπαλλήλων και πολιτικών, η οικονομία της χώρας πήρε την κάτω βόλτα.

Αναγκάστηκε μετά απ' αυτό η κυβέρνηση, να αυξήσει τα ποσά που  χρειαζόταν να δανειστεί και τα οποία κατά το μεγαλύτερο ποσοστό ξοδεύονταν για απόσβεση προηγουμένων δανείων.

Η αρχή ότι με δανικά δεν ξεπληρώνεις δανικά παραβιάστηκε κατάφωρα και αναγκάστηκε το υπουργείο οικονομικών να ζητήσει το λεγόμενο κούρεμα του χρέους.

Οι συνέπειες του κουρέματος ήταν ολέθριες ιδίως  στα ασφαλιστικά ταμεία, που αναγκάστηκαν να μειώσουν μισθούς και συντάξεις ακόμη και αυτήν την περίθαλψη υγείας, στο τέλος υποχρεώθηκαν  να μειώσουν το όρια στον χρόνο συνταξιοδότησης. 

Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα δεν ήταν δυνατόν να τηρηθεί καμία ισορροπία ως προς την επιβίωση και τις εσωτερικές ανάγκες της ύπαρξης.

Οι άνθρωποι αλλόφρονες σπεύδουν όπως - όπως να εξοικονομήσουν τον επιούσιο.

Η μετανάστευση έφθασε στο ζενίθ.  

Χρειάζεται επειγόντως μια αλλαγή η οποία θα επέλθει μόνο από τον παντοδύναμο λαό, όπως γίνεται σε όλα τα δημοκρατικά πολιτεύματα.

Υπάρχει όμως ένα μεγάλο ερώτημα στους ψηφοφόρους, ποιόν να επιλέξουν που οι πολιτικοί στο σύνολό τους είναι διεφθαρμένοι.

Ένα  είναι γεγονός ότι όι πολιτικοί  που μέχρι τώρα εμφανίστηκαν στην Ελλάδα, δεν έκαναν τίποτα το ουσιαστικό για την πατρίδα τους, φρόντισαν μόνο κατά κόρον, να ικανοποιήσουν τις δικές τους φιλοδοξίες.

Με το βίντεο συμφωνώ, όχι όμως και στις γενικεύσεις που επιχειρεί.
Για τον απλούστατο λόγο, ότι κάθε γενίκευση είναι παραμόρφωση της πραγματικότητας, σύμφωνα με απαράβατη αρχή της λογικής, αλλά  και της ψυχολογίας.

Ειδικώς δε για πολιτικούς, που δεν έχουμε ακόμα δοκιμάσει και που μόνο από μια συνέντευξη που τους παίρνει η δημοσιογράφος και μάλιστα  σε παιδική ηλικία ευρισκόμενους. Πως είναι δυνατόν Κα Παναγιωταρέα να βγάζεις τέτοια συμπεράσματα.
Αυτό αποτελεί  κακή προέκταση, (Mauvaise interprétation )λάθος πρόβλεψη, σοβαρή παρεξήγηση, ένα κακόγουστο αστείο.

Ο Κος Σαμαράς  υπόσχεται εδώ ανάπτυξη της χώρας από τον Ιούνιο του 2012 και έχουμε ήδη τώρα 2014. 
Έτσι μόνο θα λύσει τα προβλήματα της Ελληνικής οικογένειας, της οποίας γνωρίζει λέει το δράμα βιωματικά, έτσι  ισχυρίζεται.
Αν είναι δυνατόν να το γνωρίζει και μάλιστα βιωματκά!!! 

Ανάπτυξη δεν είδαμε και ούτε πρόκειται να δούμε με το υπάρχον φορολογικό καθεστώς, που αλλάζει περιεχόμενο, όπως ο άνεμος στην καταιγίδα.

 Μετά από καιρό νακάλυψα σήμερα ότι η ΕΡΤ είναι ακόμα ζωντανή και ότι ποτέ δεν έκλεισε οριστικά, αφού εκπέμπει μέσω της ιστοσελίδας  ΖΕΙΔΩΡΟΝ, πάντα ποιοτικά, σαν ΕΤ3:

http://zeidoron.blogspot.gr/2013/08/blog-post_23.html

Αλλά και το ραδιόφωνο είναι ακόμα ζωντανό στην παρακάτω ηλεκτρονική  διεύθυνση, σαν 2^ο πρόγραμμα, ΕΡΤ Αιγαίου, ΕΡΤ Θεσσαλονίκης  και 3^ο πρόγραμμα εδώ:

http://www.ertopen.com/eidiseis/item/12032-bale-n%E2%80%99-akoyseis-deytero%E2%80%A6#.Ur_0H9JdX8p