Οι αληθινές αξίες της ζωής

Παραμονή γιορτής της Παναγίας, δεκαπενταύγουστος, οι άνθρωποι στην πόλη λιγοστοί, διακοπές βλέπεις κατά παράδοση και από ανάγκη ίσως, λόγω αφόρητης ζέστης.
Το σπίτι σε διώχνει, να βγεις έξω,  να ψάξεις για λίγη δροσιά.

Η δεδομένη οικονομική κατάσταση της χώρας, που χτυπάει κυρίως  την μεσαία τάξη, δικαιολογεί  το πολύ, ένα θερινό σινεμαδάκι.
Αρχίζουμε από το Αθηνόραμα μέσω του υπολογιστή, περιοχή Μαρούσι-Κηφισιά, και το έργο βρέθηκε, με πολύ καλές κρητικές:
Ο εραστής της κομμώτριας  έργο γαλλικό,  στη Μπομπονιέρα.
 Φύγαμε!

Το σινεμά παλιό και όχι ανακαινισμένο,  το εισιτήριο εντούτοις ήταν  αρκετά τσουχτερό, σε σχέση τουλάχιστον με τον Δημοτικό κινηματογράφο στο Μαρούσι, πολύ ακριβότερο, σχεδόν διπλάσιο,
Κάτσαμε, οι καρέκλες παλιές και άβολες, όχι ανακαινισμένες, ως όφειλαν, ανάλογα και με το τσιμπημένο εισιτήριο.

Το έργο άρχισε,ύστερα από σειρά βασανιστικές για τους θεατές διαφημίσεις, αλλ' όμως προσοδοφόρες  για τους ιδιοκτήτες του Σινεμά.
Η παράσταση ήταν μια απόλαυση, αποζημίωση για τα μέχρι τότε αρνητικά της ιστορίας, σε ορισμένες σκηνές είχε την υφή  κωμωδίας, όμως πλήρης μηνυμάτων και υπέροχη απόδοση από τους ηθοποιούς.

Η ιστορία απλή αλλά πρωτότυπη και ως εκ τούτου αληθινή.
Όχι συνηθισμένη συνταγή των αμερικανικού τύπου ταινιών, δηλαδή το ίδιο συνηθισμένο πάντα μοτίβο βίας, το κυνήγι του χρήματος, με τους σχετικούς φόνους, τα αυτοκίνητα που τρέχουν, σειρήνες αστυνομικών αυτοκινήτων που  ουρλιάζουν  και τα  οχήματα των πρώτων βοηθειών στο παιχνίδι 

Εδώ η ιστορία ήταν η επιθυμία ενός παιδιού να παντρευτεί κομμώτρια, για να πραγματωθεί μια φαντασίωσή του που είχε όταν είχε πάει σε ένα κουρείο και η κοπέλα που τον έλουζε, είχε το φόρεμά της ξεκούμπωτο και πρόβαλε από μέσα  το πλούσιο στήθος της.
Ο μικρός είχε τόσο εκστασιασθεί, με το βλέμμα κολλημένο στο πορτοκάλι  της Αφροδίτης, που ούτε κατάλαβε πότε τελείωσε η διαδικασία της κοπής των μαλλιών.

Βρισκόταν μέσα σε ένα μαγνητικό πεδίο εντόνου αισθησιασμού, αιχμαλωτισμένος από ένα πρωτόγνωρο για την ηλικία του πάθος.
Είπε τότε στον εαυτό του ότι: 
Εγώ θα παντρευτώ κομμώτρια

Ώριμος άντρας πια καθώς περνούσε έξω από ένα κομμωτήριο που ιδιοκτήτρια ήταν μια όμορφη κοπέλα, μπήκε μέσα κάθισε στην θέση για κούρεμα και πριν να τελειώσει καλά-καλά η κοπέλα της  είχε κάνει  πρόταση γάμου.

Η σκηνοθεσία ήταν άψογη τουλάχιστον σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια, οι περισσότερες σκηνές διεξάγονται στον μικρό χώρο του κομμωτηρίου, έχει δηλαδή μια θεατρική υφή η σκηνοθεσία.
Γάμος, γαμήλιο γλέντι, μαζί με μια παρεμβολή εν μέσω γλεντιού ενός κουρέματος,όλα  εκεί στον στενό χώρο του μαγαζιού.

Δείχνει εδώ ο σκηνοθέτης ότι η αγάπη δεν χρειάζεται χώρο βρίσκει τον χώρο στις καρδιές των ηρώων του δράματος και είναι απέραντος εκεί.
Σε μια σκηνή χαρακτηριστική, ενώ βρίσκονται αγκαλιά το ζευγάρι,εκείνη του λέει:
Δεν θέλω να μου πεις πως μ' αγαπάς, όταν δεν θα το νιώθεις αληθινά μέσα σου.

Η ιστορία τελειώνει, όταν μια μέρα με καταιγίδα κάνουν τον έρωτα της ζωής τους και εκείνη του λέει ότι θα πάει να ψωνίσει γιαούρτι και χύνεται μέσα στη βροχή αποφασισμένη να βάλει τέρμα  την ζωή της στην πιο ευτυχισμένη στιγμή, πριν αρχίσει η φθορά και οι συμβάσεις.

Διδάσκεται ο άνθρωπος σ' αυτό το δράμα:
Ότι η ουσία της ζωής βρίσκεται στην αλήθεια και την αγάπη και θέλει λεβεντιά και θάρρος να την τελειώσεις όταν σου έχει δώσει την υπέρτατη ευτυχία που είναι η έκσταση του αληθινού έρωτα