Αναγνώστες

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

ΦΩΣ και ΑΛΗΘΕΙΑ






Η αλήθεια είναι φως ; Ή το φως είναι αλήθεια ; Μοιάζει σαν ταυτότητα


Δηλαδή:
Αλήθεια ≠ ή = Φως.
Η απόλυτη αλήθεια δεν είναι ούτε το φως ούτε το αντίθετό του, το σκοτάδι, αλλά το ζευγάρι:
Φως-Σκοτάδι
Ας το ερευνήσουμε όμως
Ο Χριστός είπε:
Εγώ ειμί το φως ο ακολουθών εμέ, ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία , αλλ’ έξει το φως της
Ζωής.
Αν σκεφτούμε ότι μόνο κάτω από το φως του Ήλιου εμφανίζεται όλη η δημιουργία , ενώ το βράδυ, είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει εμείς το αγνοούμε, επομένως το φως μας αποκαλύπτει τον κόσμο που ζούμε, κατ’ αρχήν.
Κάτι υπήρχε ήδη εκεί ήταν όμως βυθισμένο στο σκοτάδι γι’ αυτό το αγνοούσαμε. Όταν έρχεται όμως το φως γίνεται ορατό. Πώς θα λέγαμε όμως ότι γίνεται ορατό αν προηγουμένως δεν ήταν άφαντο.Η άγνοια είναι το σκοτάδι και το φως η γνώση, η αποκάλυψη।
Αλλά πρέπει να προ-υπάρχει η άγνοια για να έρθει μετά η γνώσηΑλλά αυτό που βλέπουμε είναι πραγματικό ή είναι ψεύτικο οπότε δεν είναι και αληθινό.
Υπάρχει μ’ άλλα λόγια αντικειμενικώς αντικειμενική πραγματικότητα?*
Αν όντως υπήρχε τότε θα έπρεπε όλοι να βλέπουμε τα ίδια πράγματα.
Είναι όμως έτσι, ή ο καθ’ ένας από μας βλέπει τη δική του πραγματικότητα σαν να φοράει φακούς με νούμερο αυστηρά προσωπικό.
Δεδομένου ότι στον άνθρωπο ο σχηματισμός μιας οπτικής εντυπώσεως συνοδεύεται πάντα και με μια αντίστοιχη συναισθηματική φόρτιση, η όποία σε κάθε άνθρωπο είναι διαφορετική, δεν θα πρέπει όλοι να βλέπουμε τα ίδια πράγματα, όσον αφορά την υλική δημιουργία τουλάχιστον.
Εξ άλλου αν δούμε το θέμα από καθαρά επιστημονική άποψη, ο κόσμος που βλέπουμε δεν είναι ο αληθινός, αλλά ένα είδωλο του αληθινού.Δηλαδή αυτό που βλέπουμε δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά μια προβολή του πραγματικού τετραδιάστατου σύμπαντος πάνω σ’ ένα τρισδιάστατο Ευκλείδειο μοντέλο.।
Έτσι γίνεται ορατό για τις αισθήσεις μας, οι οποίες δεν είναι σε θέση να συλλάβουν την τέταρτη διάσταση του χρόνου
Ισχύει λοιπόν ή όχι η ταυτότητα ?
Απ' τη σκοπιά της εκδήλωσης όλης της Δημιουργίας σε ζεύγη αντιθέτων, όχι।Αλλά τι εννοούσε τότε όταν έλεγε «εγώ ειμί το φως» ;
Θα πρέπει να εννοούσε, το Πνευματικό φως το οποίο είναι ίδιο για όλους και είναι εκεί διαθέσιμο για όποιον το επιθυμεί και το επιδιώκει.
Απαιτεί όμως προσπάθεια και σχετική καλλιέργεια προηγουμένως για να αναδειχθεί.
Όμως η φύση, που τα πάντα εν σοφία εποίησε, μας έχει εφοδιάσει με την πληροφορία, ότι υπάρχει κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που αντικρίζουμε, γι’ αυτό και κάνουμε παραλληλισμούς αρκετά πιστικούς, όπως αυτόν, με το φως και την αλήθεια.
Λέμε για παράδειγμα , μερικές φορές , αν εξετάσουμε αυτό το ζήτημα υπό το φως της τάδε θεωρίας. Είναι δηλαδή σαν να παίρνουμε ένα ηλεκτρικό φανάρι για να μας φωτίζει το δρόμο, σαν την πυξίδα που δείχνει το δρόμο στους ναυτικούς.
Δηλαδή και η οποιαδήποτε «γνώση» είναι σαν το φως που φωτίζει μια συγκεκριμένη περιοχή του κόσμου των ιδεών.
Ας πάρουμε την έρευνα, την αναζήτηση, κάτι που χωρίς αυτό ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει, γιατί απλούστατα από τη φύση του είναι έτσι φτιαγμένος ώστε να μη ν μπορεί να ζήσει στο σκοτάδι και να αναζητάει μόνιμα την αλήθεια, την όποία ξέρει ότι προϋπάρχει.
Αυτό είναι ολοφάνερο και το βλέπουμε σ’ όλες τις εκδηλώσεις της κοινωνικής του ζωής, στην εκπαίδευση, στην επιστήμη στη Φιλοσοφία , αλλά και στην καθημερινότητα ο άνθρωπος είναι ένας αναζητητής, γιατί αυτή είναι η Φύση του.Είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου λοιπόν η έννοια της αναζήτησης, η δίψα για γνώση, για το τι είναι ο κόσμος, η ζωή, η αναζήτηση της ευτυχίας, η ανάγκη για περισσότερο Φως.
Από τη στιγμή που θα γεννηθεί η αναζήτηση είναι η πρωταρχική του ανάγκη, ανάγκη επιβίωσης.
Αλλά τι είναι αυτό που αναζητάει, είναι κάτι που ξέρει ότι υπάρχει και ψάχνει πάλι να το ξαναβρεί, είναι το φως, η γνώση, η αλήθεια και η απελευθέρωση που προκύπτει απ’ την επανάκτησή της, είναι από τα υλικά που είναι πλασμένος και ο ίδιος, αλλά το έχει ξεχάσει, γιατί έχει καλυφθεί η μνήμη του από παχύ στρώμα πλάνης.
Γιατί η πραγματική του φύση έχει επικαλυφθεί από διάφορα επίκτητα πέπλα, που αντιπροσωπεύουν τις ταυτίσεις του στην καθημερινή ζωή, κατά τις διάφορες ενσωματώσεις του και αυτά είναι που οφείλει να παραμερίσει, για να βγει πάλι στο φως και στη γνώση της αλήθειας.
Είναι πολύ ωραία η περιγραφή του Πλάτωνα , όταν παρομοιάζει τον άνθρωπο με ένα ον που ζει δέσμιο μέσα σ’ ένα σπήλαιο και βλέπει μόνο τις σκιές των γεγονότων που στην πραγματικότητα συμβαίνουν πάνω στον απέναντι τοίχο του σπηλαίου και που δημιουργούνται από το φως που εκπέμπει μια φωτιά που καίει απ’ την άλλη πλευρά.
Ενδόμυχα όμως γνωρίζει, πως μόνο όταν να βγει έξω από το σπήλαιο στο φως του ήλιου θα αντικρίσει τον πραγματικό κόσμο, κι’ αυτό είναι που προσπαθεί να πετύχει πάση θυσία .
Απεδείχθη λοιπόν ότι η Αλήθεια σχετίζεται με το Φως, το δε αντίθετό της με το Σκότος!
Ο Δάσκαλος Όσσο (Ραζνίς) στο παρακάτω βίντεο λέει τα σοφά λόγια ότι, μόνο όταν νοιώσεις πραγματικά ελεύθερος και δεν κινηγάς την Αλήθεια τότε η αλήθεια θα έρθει σε σένα.

Ν.Σέρβης
Τηλ.6974487774
e-mail:lykeios7@yahoo.gr & servis7@otenet.gr
Παραπομπές*Στη Φιλοσοφία έχει αποδειχθεί ότι κάτι τέτοιο δεν υφίσταται και ότι όλος ο κόσμος είναι υποκειμενικός , υπάρχει μόνο ένα υποκείμενο, το ίδιο το ΟΝ, οπότε ότι βλέπει Αυτό, είναι ο εαυτός Του.
Υπάρχει ένα άλλο κείμενο του γράφοντος με τίτλο «Κβαντομηχανική Αποκάλυψη» και εκεί πέφτει φως στις έννοιες του πραγματικού και του φανταστικού.
(Βλέπε και γραπτά Γ.Δραγώνα, περιοδικό «Αέρωπος»)

Η τέχνη είναι ένας τρόπος να παίζεις με την πραγματικότητα, στο επώμενο βίντεο φαίνεται ένα παιχνίδι με τις μορφές.