(Απαραίτητη παρένθεση)
Πριν προχωρήσω στην ανάπτυξη του θέματος του τίτλου και με το δεδομένο των πολιτικών εξελίξεων στην χώρα, έρχεται πάλι στο προσκήνιο το θέμα της ΕΡΤ.
Επανέρχομαι έτσι και εγώ και να θυμίσω τι έλεγα τότε για συμπαράσταση στον τίμιο αγώνα των ανθρώπων της ΕΡΤ.
Το ζήτημα δεν έπαψε ποτέ να με απασχολεί και θα σταματήσει τότε μόνο , όταν αποδοθεί Δικαιοσύνη και επανέλθουν οι απολυθέντες στις θέσεις τους σε μια ΕΡΤ δομημένη σε νέες πιο σταθερές βάσεις.
Στην ΕΡΤ η νυν αποχωρούσα κυβέρνηση είχε, διαπράξει άγριο πραξικόπημα κατά της Δημοκρατίας.
Αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να με διεγείρει να γράψω σχετικά με την κατάλυση της Δημοκρατίας στην ΕΡΤ .
Θα θυμίσω εδώ ένα (βίντεο) που είχα χρησιμοποιήσει τότε στις σχετικές αναρτήσεις, το οποίο ενίσχυε το θάρρος των αγωνιστών να συνεχίσουν τον αγώνα.
Επισημαίνω απλά ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για την δικαίωση του αγώνα.
H ΕΡΤ απτόητη συνεχίζει εξ άλλου να εκπέμπει Εδώ(Ανάπτυξη του κυρίως θέματος του τίτλου):
Σκοπός της Δημιουργίας - Ανθρωπική αρχή.
Μερικές φορές θέτω στον εαυτό μου το απλό ερώτημα, που είναι συνυφασμένο μάλιστα με την ανθρώπινη ύπαρξη, αλλά μπαίνει όμως σε δεύτερη μοίρα, για τους περισσότερους ανθρώπους, μπροστά στις ανάγκες επιβίωσης.
Το ερώτημα είναι:
Ποιος να είναι άραγε ο σκοπός της Δημιουργίας?
Κάθε άνθρωπος όταν ατενίζει αυτό το θαύμα να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια του, καθώς στρέφει νύχτα το βλέμμα προς τον έναστρο ουρανό, απορεί για τον δημιουργό και το σκοπό αυτού του θαύματος.
Όταν σε απασχολεί έντονα ένα ερώτημα, η απάντηση έρχεται κάποια στιγμή από μόνη της, αναπάντεχα σαν λάμψη, για να φωτίσει την αλήθεια.
Ας υποθέσουμε, ότι πίσω από αυτή την Δημιουργία κρύβεται ένας νοήμων κοσμικός Νους, ο οποίος παρατηρεί κι αυτός την εκδήλωση με παρόμοια απορία,δεδομένου ότι δεν μετείχε στην εκδήλωση του κόσμου παρά μόνο ως παρατηρητής.
Το ΕΊΝΑΙ πράττει έτσι γιατί αυτή είναι η Φύση του.
Ο αόρατος κοσμικός Νους στέκεται παρατηρητής όμως και απορεί αναζητώντας μια απάντηση για τον σκοπό της Δημιουργίας.
Ο ανθρώπινος Νους μετέχει του κοσμικού Νου και συμμερίζεται την ίδια απορία, ασυνείδητη μεν υπαρκτή δε.
Σ' αυτόν η ασυνείδητη απορία παίρνει την μορφή άγνοιας του σκοπού της ίδιας της ύπαρξής του.
Δεν γνωρίζει κατά βάθος, ποιος είναι.
Την απορία αυτή την χαρακτηρίζω ασυνείδητη, γιατί δεν εκδηλώνεται φανερά σε όλους τους ανθρώπους.
Παραμένει αναπάντητη στο πίσω μέρος του εγκεφάλου τους, ενώ προηγείται η ικανοποίηση των αναγκών επιβίωσης.
Η καθαρή ερώτηση διατυπώνεται ως εξής:
Ποιος είμαι και γιατί υπάρχω.
Βασικό υπαρξιακό ερώτημα του ανθρώπου.
Το ερώτημα είναι Θεμελιώδες και παραμένει ασυνείδητο μέσα μας.
Ο (Σοπενχάουερ) μια μέρα είχε επισκεφθεί το πάρκο της πόλης που διέμενε, πέρασε όμως η ώρα και ο ίδιος βυθισμένος στους στοχασμούς του είχε απομείνει σε ένα παγκάκι του πάρκου σε στάση στοχασμού.
Ένας φύλακας του πάρκου που έκανε την συνηθισμένη περιπολία του εκείνη την ώρα, όταν τον είδε, τον πλησίασε και τον ρώτησε.
Ποιος είστε κύριε και τι κάνετε εδώ?
Η απάντηση του Σοπενχάουερ ήταν:
Αυτό αναρωτιέμαι και εγώ!
Ένας φιλόσοφος θεωρείται ολοκληρωμένος άνθρωπος, όταν έχει απάντηση σ' αυτό το θεμελιώδες ερώτημα.
Το θεμελιώδες υπαρξιακό ερώτημα του ανθρώπου έχει την ρίζα του, την προέλευσή του στην πηγή Δημιουργίας του σύμπαντος κόσμου.
Μια διερώτηση είναι σωστή, αν δεν προκαλεί άλλη ερώτηση.
Το ερώτημα δηλαδή " ποιος δημιούργησε τον κόσμο"?
Δεν υπάρχει είναι παρανόηση.
Γιατί έτσι πέφτουμε σε ένα ατέρμονα συλλογισμό σχετικά με την προέλευση του Δημιουργού.
Η φράση που λέγεται στην θεολογία ότι, " Ο θεός δημιούργησε τον Κόσμο" είναι ασύστατη και δεν συνάδει με την θεϊκή Φύση του ανθρώπου.
Είναι σκέτη παρανόηση να ξεχωρίζουμε τον Δημιουργό από την Δημιουργία.
Ο Θεός είναι παντού, αρχή και αιτία των πάντων.
Είναι τα άστρα, ο Ήλιος, το σύννεφο, η βροχή το χώμα οι πέτρες, είναι μέσα σου, μέσα μου, παντού σε ότι έχει ύπαρξη.
Η ύπαρξη υπάρχει. Απλώς υπάρχει.
Την απάντηση που επιλύει μια και καλή το ερώτημα της Δημιουργίας, έχει δώσει ο Ηράκλειτος και περιγράφεται σαφώς σε μια φράση που είναι η λύση στο βασικό ερώτημα της κοσμολογίας:
Σχετικά με τον άνθρωπο η φιλοσοφία βάζει τα πράγματα στην θέση τους εξειδικεύοντας το ερώτημα σε άλλη βάση πιο ουσιαστική.
Δηλαδή:
Σ' ολόκληρη την Φύση πλανάται το ίδιο υπαρξιακό ερώτημα, το ερώτημα της Α υ τ ο γ ν ω σ ί α ς. Αυτό το ερώτημα μετασχηματίζεται σε βασική ανάγκη την ανάγκη για Σ υ ν ε ι δ η τ ό τ η τ α.
Συνειδητότητα είναι η ιδιότητα της (Συνείδησης) που είναι το ουσιαστικό του ρήματος σύνοιδα, με απαρέμφατο το Συνειδέναι.
Η ρίζα της λέξης είναι το ρήμα οίδα = βλέπω=γνωρίζω.
Το ρήμα είναι σύνοιδα= γνωρίζω εμού παρόντος. Δηλαδή αισθάνομαι βαθιά με την ύπαρξή μου την αλήθεια.
Και το απαρέμφατο του σύνοιδα είναι το συνειδέναι, η αμετάβλητη έννοια, η αξία της λειτουργίας της συνείδησης.
Όπως το ΕΊΝΑΙ θεωρείται ότι εκπροσωπεί την αμετάβλητη έννοια της αιώνιας παρουσίας.
Το γνωστό Γνώθι σ΄Αυτόν, ( γνώρισε τον εαυτό σου), που ανεγράφετο στο μαντείο των Δελφών, εννοούσε το ίδιο.
Ας εξετάσουμε λοιπόν, τι θα όφειλε να πράξει ένας άνθρωπος, για να πάρει αξιόπιστη απάντηση στο ερώτημα του.
Δυο είναι οι κινήσεις που οφείλει να κάνει ο άνθρωπος.
Η πρώτη είναι να στραφεί εντός του και να υποβάλει αυτή την ερώτηση στον εαυτό του με απόλυτη ειλικρίνεια.
Ποιος είμαι και να αφουγκράζεται την απάντηση μέσα στην σιωπή του Νου.
Η δεύτερη συμπληρωματική της πρώτης είναι.
Να στραφεί προς τα έξω στους άλλους ανθρώπους και να παρατηρεί την συμπεριφορά τους με κατανόηση συγκρίνοντάς την διαρκώς με την δική του.
Προκειμένου τώρα να διαπιστώσουμε τον σκοπό της Δημιουργίας, ας θυμηθούμε πως αυτή γεννήθηκε και εξελίχθηκε στην συνέχεια σύμφωνα με τις ισχύουσες σήμερα κοσμολογικές θεωρίες.
Όλα ξεκίνησαν από την λεγόμενη Δημιουργική Αρχή ή το (ΕΊΝΑΙ) το απαρέμφατο όλον,
η παρουσία, η απέραντη δυνατότης,
η ιδέα της πανταχού αόρατης παρουσίας.
Το ΕΊΝΑΙ περιέχει τα πάντα υπό μορφή δυνατότητας, είναι παντοδύναμο.
Η Φύση στην προσπάθειά της να πάρει απάντηση μεσώ του κοσμικού Νου, στο υπαρξιακό ερώτημα που τέθηκε μετά την εκδήλωσή της σε κόσμο.
Απευθύνθηκε άμεσα στην ανόργανη ύλη, η ποία ήταν η πρώτη που δημιουργήθηκε και κατέχει στοιχειώδη νοημοσύνη.
Απάντηση όμως δεν πήρε.
Γιατί η ανόργανη ύλη έχει μεν νοημοσύνη η οποία περιορίζεται σε μια στοιχειώδη μνήμη, χωρίς την ανώτερη λειτουργία της κρίσης.
Αποφάσισε τότε να αναπτύξει όλο της το περιεχόμενο και δημιούργησε την οργανική φύση.
Επινόησε τότε την ζωή, που έμοιαζε με τον εαυτό του ΕΙΝΑΙ και διέθετε ανώτερη νοημοσύνη.
Εδώ το έργο της δημιουργίας ήταν πλέον πολύπλοκο και απαιτούσε χρόνο και στρατηγική.
Ο Αϊνστάιν έχει πει:
Χρόνος δεν υπάρχει είναι ανθρώπινη επινόηση για να εξυπηρετεί τις ανθρώπινες ανάγκες και τις ανάγκες της Φυσικής επιστήμης.
Ο χρόνος στην Φυσική επιστήμη εφευρέθηκε και χρησιμοποιείται για την μελέτη της κίνησης.
Ο Χρόνος στην κοσμική του διάσταση δεν έχει καμία σχέση με τον χρόνο, που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή.
Εκεί όλα είναι σχετικά και η αναφορά στον χρόνο δεν έχει νόημα, απαιτεί πρώτα εφαρμογή της θεωρίας της σχετικότητας, για να αποκτήσει το νόημα γήινου χρόνου.
Δεν είναι όμως θέμα του παρόντος, απλώς το ανέφερα προς άρσιν κάθε ανθρώπινης σκέψης σχετικής με τον γήινο χρόνο στις κοσμικές διαδικασίες της Δημιουργίας.
Μετά απ' αυτή την παρένθεση για τον χρόνο συνεχίζω.
Έπρεπε κατ' αρχήν να δημιουργηθεί η βάση της ζωής που είναι η οργανική ύλη.
Η οργανική ύλη, έχει την βάση της στο στοιχείο του (άνθρακα (C)).
Η πλέον στοιχειώδης μορφή του ζωικού βασιλείου είναι ο μονοκύτταρος οργανισμός της αμοιβάδας.
Για να θεωρηθεί ένας οργανισμός ότι ανήκει στην οικογένεια της οργανικής ζωής, πρέπει να εμπεριέχει τις λειτουργίες, θρέψη,
αφομοίωση, ανομοίωση και πολλαπλασιασμός.
Η αμοιβάδα έχει όλες αυτές τις λειτουργίες.
Η φύση όμως δεν περιορίστηκε σ' αυτή την στοιχειώδη μορφή ζωής και προχώρησε αναζητώντας μορφές ανώτερης νοημοσύνης.
Στην αναζήτησή της για ανώτερες μορφές ζωής πρέπει να δημιούργησε ταυτόχρονα το κόσμο των φυτών και των ζώων γιατί οι δύο κόσμοι είναι αλληλένδετοι.
Ο ένας συντηρεί και συντελεί στην λειτουργία και ανάπτυξη του άλλου.
Η οργανική ύλη αποτελεί την βάση του κόσμου των φυτών και τον κόσμο των ζώων, το φυτικό και ζωικό βασίλειο μαθαίναμε στο σχολείο.
Έκτοτε η (δημιουργία ζωής) ήταν θέμα κοσμικού χρόνου.
Η ζωή με τις διάφορες μετακινήσεις ύλης στο αχανές σύμπαν έχει φυτευτεί και και σε άλλους πλανήτες του γαλαξία μας.
Εδώ στην Γη πήρε την μορφή του ανθρώπου, των υπόλοιπων ζώων και του κόσμου των φυτών.
Για να φτάσει η εξέλιξη στην μορφή του ανθρώπου χρειάστηκαν αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια.
Για τον άνθρωπο ειδικώς έβαλε όλη της την επινοητικότητα και τον προίκισε με το ανώτερο όργανο επί της Γης τον ανθρώπινο Εγκέφαλο.
Εποίησε αυτόν κατ' εικόνα και ομοίωση του ΕΊΝΑΙ.
Ο ανθρώπινος Εγκέφαλος κατευθύνει και ελέγχει όλες τις λειτουργίες του σώματος, θρέψη, αφομοίωση, ανομοίωση, κίνηση και νοητική λειτουργία με όλες τις ιδιότητες αυτής.
Αλλά όμως επιτελεί και μια άλλη πολύ σπουδαία εργασία που είναι η έρευνα επί παντός επιστητού, η ανάπτυξη επιστημών, οι τέχνες και τέλος η Φιλοσοφία.
Μέσω της Φιλοσοφίας και όχι μόνο καλείται να απαντήσει και στο βασικό υπαρξιακό ερώτημα του ΕΊΝΑΙ, που είναι η Αυτογνωσία.
Έτσι κλείνει αρχικά ο κύκλος της Δημιουργίας, αλλά συνεχίζεται η εξέλιξη του κόσμου σε ένα αιώνιο γίγνεσθαι.
Όπως περιγράφει η Αγία Γραφή, ο Θεός την εβδόμη ημέρα είπε:
"Καλώς εγένετο ο γέγονε" και κάθισε να αναπαυθεί, παρατηρώντας και θαυμάζοντας το έργο της Δημιουργίας.
Η αιτία και σκοπός της εκδήλωσης του ΕΊΝΑΙ σε κόσμο, ήταν η δημιουργία του ανθρώπινου Εγκεφάλου.
Ο εγκέφαλος διαθέτει τα απαραίτητα εφόδια για να δώσει απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα που απασχολούν την ύπαρξη. Ανάμεσα στα κοσμικά προβλήματα περιλαμβάνεται το κυριότερο θεμελιώδες υπαρξιακό ερώτημα του σκοπού της Δημιουργίας.
Η κατανόηση αυτού του ερωτήματος οδηγεί στην απόκτηση της πολυπόθητης Αυτογνωσίας, τον δε άνθρωπο σε απορρόφηση από το ίδιο το ΕΊΝΑΙ.
Ο stephen hawking, διάσημος Φυσικός είπε:
"Βλέπουμε το Σύμπαν να είναι αυτό, που είναι γιατί αν ήταν διαφορετικό, δεν θα βρισκόμασταν στη Γη, για να το παρατηρούμε"
Αυτό περιγράφει περίπου η ("Ανθρωπική Αρχή").
Η ιδέα βασίστηκε επάνω στον κοσμικό νόμο της ομοιότητας που διέπει ολόκληρη την Δημιουργία.
Ο (Πολ Ντιράκ) παρατήρησε κάποιες συμπτώσεις που είχε διαπιστώσει να ισχύουν συγκρίνοντας μεγάλους αριθμούς αναφερόμενους σε φυσικά μεγέθη.
Με τον νόμο της ομοιότητας οι αριθμοί αυτοί είχαν σχέση μεταξύ τους και η μεταβολή του ενός επηρέαζε ανάλογα τον άλλον.
Στην αρχή θεωρήθηκε τυχαίο γεγονός αλλά όταν όμως παρατηρήθηκε και σε πλήθος άλλων φαινομένων αντίστοιχη σχέση, απετέλεσε αφορμή να γεννηθεί η θεωρία της Ανθρωπικής Αρχής.
Η Α.Α αποτελεί ακράδαντη και αδιαμφισβήτητη απόδειξη της αλήθειας, ότι σκοπός και σχέδιο της Δημιουργίας ήταν ο άνθρωπος:
Δηλαδή η ανάγκη της α υ τ ο γ ν ω σ ί α ς αποτελεί βασικό συστατικό της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο άνθρωπος γεννιέται με αυτήν και στην ζωή του πασχίζει να την αποκτήσει συνειδητά ή ασυνείδητα.
Δεν βρίσκω καλύτερη απόδειξη ισχύος της Ανθρωπικής Αρχής, από την ανάγκη για αυτογνωσία, που είναι βασικό συστατικό του πυρήνα της ύπαρξης κάθε ανθρώπου.
Ένας σοφός φίλος έχει δώσει στην παρέα μας μια παρακαταθήκη με την φράση:
Αναπτύξατε Συνειδητότητα αντί πάσης θυσίας.
Μόνο μέσω του ανθρώπου μπορεί το ΕΙΝΑΙ να αποκτήσει αληθινή Αυτογνωσία.
Αυτό είναι φανερό από την δομή του εγκεφάλου του που είναι μικρογραφία του Σύμπαντος.
Αν επιχειρήσει κανείς να ερμηνεύσει το ανοιχτό βιβλίο της Φύσης θα έχει την εξής απάντηση.
Όπως εδόθη από τους αρχαίους Έλληνες με την φράση του Ηρακλείτου:
"Ο Άναξ ου το Μαντείον εστί το εν Δελφοίς,
ου λέγει ουδέ κρύπτει αλλά σημαίνει".
Ο άρχοντας του οποίου το μαντείο βρίσκεται στους
Δελφούς, δεν περιγράφει αλλά ούτε και κρύβει τίποτα. Αφήνει τα πάντα φανερά στο φως, για να επισημάνει την σημασία τους.
Έτσι ώστε να τα αναγνωρίζουν όσοι μάθουν να διαβάζουν το ανοιχτό βιβλίο της Φύσης
Αντικείμενα, λειτουργίες και νόμους.
Ο άνθρωπος έχει την ιερή υποχρέωση να μαθαίνει να διαβάζει την γλώσσα της Φύσης και να γίνεται κοινωνός της σοφίας της.
Η δομή του σύμπαντος απεικονίζεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο, κατά συνέπεια,
ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι η φωτογραφία του Θεού.
Ο άνθρωπος για αυτόν τον λόγο είναι το αγαπημένο ΟΝ του ΕΊΝΑΙ.
Είναι τέκνο του ΕΊΝΑΙ, κατ' εικόνα και ομοίωσιν Αυτού.
Ο πυρήνας της υποδομής του είναι η Αγάπη.
Αν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει κάποτε την σπουδαιότητα της αποστολής του, θα έχει τελειώσει η ιστορία της απόκτησης Αυτογνωσίας και θα έχει πάρει τον δρόμο για τον Όλυμπο.
Ο άνθρωπος είναι ο ενδιάμεσος λειτουργικός όρος μεταξύ ΕΊΝΑΙ και κόσμου και ως τέτοιος επιβάλλεται να έχει την ηθική υπόσταση του Θεού - Δημιουργού.
Η παλαιά διαθήκη παρουσιάζει τον άνθρωπο,
ως ένα ΟΝ κατ' εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού.
Η επιστήμη έρχεται να επιβεβαίωση την ρήση της Παλαιάς Διαθήκης με την διατύπωση της Ανθρωπικής Αρχής.
Σύμφωνα μ' αυτήν όλη η Δημιουργία έγινε για χάρη του ανθρώπου.
Σκοπός του ΌΝΤΟΣ είναι να αποκτήσει ο άνθρωπος την Αυτογνωσία και να γίνει ένα με το ΟΝ.
Ο άνθρωπος δηλαδή είναι ένας δυνάμει Θεός και η πρώτη ιδιότητα που πρέπει να αποκτήσει για να προχωρήσει τα σκαλοπάτια της ανόδου προς την Θεότητα είναι η Αυτογνωσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου