Η αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα και η επιβεβαίωσή της από την κβαντομηχανική.

Πλάτων το σπήλαιο φυλακή  και η διέξοδος άνω προς το Φως

Ο Πλάτων (427 π.Χ. – 347 π.Χ.) ήταν αρχαίος 

Έλληνας φιλόσοφος από την Αθήνα, ο πιο 

γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του 

Αριστοτέλη.

"Το σύμπαν που βλέπουμε με τα φυσικά μας μάτια δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα σπήλαιο, μια φυλακή της ύλης. (Λόγια του Πλάτωνα)

Ο Πλάτωνας αντιλαμβάνεται το υλικό σύμπαν με την μορφή ενός "σπηλαίου".

Στο σπήλαιο μέσα βρίσκονται αλυσοδεμένοι οι άνθρωποι.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα ο Χρόνος είναι η ροή 

της αιωνιότητας σε κίνηση.
Στον χρόνο δεν υπάρχει αρχή και τέλος.

Δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον.

Όλα συμβαίνουν στο παρόν.

Στην ουσία των πραγμάτων Χρόνος

δεν υπάρχει.
Η έννοια Χρόνος, που εμείς αντιλαμβανόμαστε και χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα, είναι  Χρόνος σχετικός με την κίνηση Γης και Σελήνης.
Βάσει διεθνούς συμβάσεως έχει καθορισθεί, να λαμβάνεται μια περιστροφή της Γης, ως μια ημέρα, μια περιστροφή της Σελήνης γύρω απ' την Γη, ως ένας μήνας και μια περιστροφή της Γης περί τον Ήλιο, ως ένα έτος.   

Η μόνη έννοια που χρησιμοποιείται στην θεωρία της σχετικότητας είναι ο χωροχρόνος, η σύμπτυξη δηλαδή του χώρου με τον χρόνο σε μια ενιαία έννοια.
Στον χωροχρόνο, ο χώρος είναι σύνολο σημείων χρόνου και ο χρόνος σύνολο σημείων χώρου.

Η ιδέα που σχηματίζει ο άνθρωπος για τον κόσμο, δια του μηχανισμού των αισθήσεων, δεν είναι η αληθινή.
Γιατί αν ήταν αληθινή, θα χάναμε το κύριο αισθητικό στοιχείο αυτού του κόσμου,  που είναι η απέραντη  αισθητική ομορφιά του.   

Η οποία ομορφιά πάλι δεν είναι αντικειμενική. 
Αλλά υποκειμενική και οφείλεται στην προβολή  των στοιχείων του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου.
Μέσα από την συγκεκριμένη δομή των αισθήσεων, με την συμμετοχή και του εγκεφάλου.

Την αληθινή εικόνα του κόσμου αναλαμβάνει, να ξεκαθαρίσει θεωρητικά τουλάχιστον, ο νους με εργαλείο την επιστήμη της Φυσικής.  
Η αλήθεια είναι πάντα διαφορετική και κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως η αντικειμενική αλήθεια θα ήταν σκέτη απογοήτευση. 

Στην πραγματικότητα, αυτό που όντως υπάρχει, σύμφωνα με την επιστήμη της Φυσικής, θα ήταν ένας απέραντος ωκεανός από ενεργειακά κβάντα.
Χωρίς κανένα ίχνος ομορφιάς, που διεγείρει τις καλές τέχνες, στις οποίες βασίζεται ο πολιτισμός των ανθρώπων μιας χώρας.
Ένας κόσμος χωρίς ομορφιά, αναρωτιέμαι τι είδους κόσμημα  θα ήταν. 
Όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην πράξη.
Γιατί απλά δεν θα εξυπηρετούσε τον σκοπό της Φύσης, όταν αποφάσισε να εκδηλωθεί σε κόσμο.
Ο σκοπός αυτός ήταν η απόκτηση  Αυτογνωσίας.

Για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός πρέπει ο κόσμος να αντιπροσωπεύει  την ουσία της λέξης.
Να προκαλεί  δηλαδή συγκίνηση ομορφιάς, με τα αντίστοιχα συναισθήματα.

Ευτυχώς ο κλάδος της φυσικής που λέγεται κβαντομηχανική, έρχεται να βάλει τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση.
Αποδεικνύει με άλλα λόγια ότι, αυτό που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος  με τις αισθήσεις του, είναι το (ολόγραμμα) του πραγματικού κόσμου.  
Δηλαδή μια πλάνη των αισθήσεων με όλα όμως τα στοιχεία της ομορφιάς, που πηγάζουν από το βάθος του ΕΊΝΑΙ μας.

Η σοφία της Φύσης έκανε και εδώ το θαύμα της. 
Με το να δώσει στον άνθρωπο την Ελευθερία να επιλέξει, αν θα εκμεταλλευτεί την έμφυτη δυνατότητα, που του παρέχει η Φύση, να γίνει Θεός.
Εάν επιλέξει συνειδητά αυτή την δυνατότητα, προσφέρει άμεσα στην Φύση την αμοιβή της, που είναι η Αυτογνωσία. 

Στο βίντεο που ακολουθεί, αναπτύσσονται όλες οι ιδέες, που επεκράτησαν στην αρχαιότητα και συνέβαλαν  στην αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα. 
Ένα σπήλαιο φυλακή για τον άνθρωπο της καθημερινότητας.

Το παρακάτω βίντεο αναφέρεται εκτενώς στην αλληγορία Matrix και στο σπήλαιο του Πλάτωνα.
Από την σύγκριση των δυο αποδεικνύεται, ότι οι δυο απόψεις συγκλίνουν στην ίδια ιδέα.
Την ιδέα της πλάνης των αισθήσεων του ανθρώπου. 

Η έννοια του ολογράμματος.
Αυτό που βλέπουμε, μυρίζουμε, γευόμαστε αγγίζουμε, είναι όντως μια πλάνη, που παρέχεται με το γνωστό (ολόγραμμα).   

Αυτό είναι το συμπέρασμα που οδηγήθηκε η επιστήμη της (κβαντομηχανικής). 
Επαληθεύοντας ταυτόχρονα μετά 25 περίπου αιώνες, την αλληγορία μύθου σπηλαίου του Πλάτωνα. 

Μετά τα όσα εξετέθησαν μέχρι τώρα, αποδεικνύεται σαφώς, ότι ο κόσμος είναι  ένα (φαινόμενο) καθαρά υποκειμενικό και όχι μια απόλυτη αντικειμενική αλήθεια. 
Δηλαδή μια πλάνη των αισθήσεων.
Υπάρχουν όμως άνθρωποι επίλεκτοι, που με κατάλληλη νοητική επεξεργασία του φαινομένου του κόσμου και την βοήθεια της επιστήμης καταφέρνουν.
Να απομονώσουν την  πλάνη και να φτάσουν αισθαντικά πλέον στην ουσία αυτού του κόσμου.
Οι άνθρωποι αυτοί προσφέρουν ταυτόχρονα στην Φύση, την βιωματική πλέον αλήθεια της Αυτογνωσίας. 
Που απέκτησαν οι ίδιοι, μετά από τεράστια προσπάθεια που κατέβαλαν, για να σπάσουν τις αλυσίδες, που τους κρατούσαν φυλακισμένους, σύμφωνα με την αλληγορία του Πλάτωνα.
Ελεύθεροι πλέον απολαμβάνουν την ουσία του κόσμου.