Η Φύση είναι πάντοτε παρούσα στον κόσμο μέσω της τεράστιας ποικιλίας μορφών Ζωής.- Μόνο μέσω της Ζωής η Φύση αποκτά Αυτογνωσία.

Φύσις κρύπτεσθαι φιλεί. (Ηράκλειτος)
Ο μεγάλος σοφός εδώ τονίζει την ιδιότητα της Φύσις, να εκδηλώνεται με απλά φαινόμενα.
Κάτω όμως απ' αυτά τα φαινόμενα κρύβονται και δρουν νόμοι της Φύσης.
Τέλος όλα ανεξαιρέτως τα φαινόμενα λειτουργούν κάτω από την ισχύ ενός ή περισσοτέρων Φυσικών νόμων.
Η Φύση μ' αυτόν τον τρόπο προτρέπει σε αφύπνιση την έμφυτη ερευνητική ιδιότητα του Ανθρώπου.
Ασκεί την παρατηρητικότητα του και του δείχνει έτσι τον δρόμο, προς την αποκάλυψη αυτών των φυσικών νόμων, που οδηγούν αργά ή γρήγορα στην Αυτογνωσία του ιδίου και της Φύσης κατ' ακολουθίαν. 

Εξ άλλου ο ίδιος ο Ηράκλειτος έχει διαπιστώσει μια άλλη αλήθεια,την οποία περιγράφει με την φράση: 
Ο άναξ ου το μαντείο έστι το εν Δελφοίς ου λέγει ουδέ κρύπτει αλλά σημαίνει. 
Την έκφραση αυτή  αναφέρω συχνά, για την αλήθεια που κρύβεται κάτω από τα "φαινόμενα". 
Φαινόμενα, τα οποία εν προκειμένω έχουν καθαρά προσωπικό χαρακτήρα.
Με τα οποία, η ίδια η Φύση μας δείχνει τον δόμο, που πρέπει να ακολουθήσει ο καθένας από μας, για να εκπληρώσει τον ρόλο, που του ανέθεσε η Φύση.
Εναπόκειται στον κάθε άνθρωπο  να διαισθανθεί τον κώδικά, με τον οποίο η Φύση του δείχνει τον δρόμο, που οφείλει, να ακολουθήσει, για να αξιοποιήσει την παρουσία του στην ζωή.
Υπό το νόημα πάντα της άψογης συνεργασίας με την Φύση προς απόκτηση Αυτογνωσίας.
Η ίδια η Φύση δηλαδή είναι ο μεγάλος δάσκαλος του Ανθρώπου.
Ο Άνθρωπος είναι το μόνο ον στο οποίο η Φύση έχει αναθέσει την αποστολή της Αυτογνωσίας της. 

Στην επόμενη εικόνα αποδεικνύεται περίτρανα η ιδιότητα του Ανθρώπου, να παρατηρεί, να συνδυάζει και να ανακαλύπτει φυσικούς νόμους.
Η παρατήρηση του σπινθήρα που παράγεται κατά την σύγκρουση δυο σκληρών πετρωμάτων, οδήγησε στην συνέχεια στην ανακάλυψη της Φωτιάς. 

Κατά τον ίδιο τρόπο ο Άγγλος ερευνητής Αλεξάντερ Φλέμινγκ μετά από αιώνες, πειραματιζόμενος σε μια καλλιέργεια ευρωτομυκήτων.

Παρατήρησε "τυχαία" ότι η πράσινη μούχλα παρήγαγε μια ουσία, η οποία ανέστειλε την δραστηριότητα ορισμένων βακτηρίων.
Η ουσία αυτή ήταν η πενικιλίνη.
Το πρώτο αντιβιοτικό είχε ανακαλυφθεί και επέπρωτο να σώσει εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές.

Η παρουσία της Φύσης στον κόσμο γίνεται μέσω των αισθητηρίων οργάνων όλων των ζώντων όντων, που υπάρχουν στον πλανήτη Γη. 

Η τεράστια σοφία της Φύσης την οδήγησε στην δημιουργία μεγάλης ποικιλίας μορφών ζωής με πολλαπλά αισθητήρια απόκτησης συνείδησης 
του κόσμου.
Τον κόσμο αυτόν που ζούμε, τον δημιούργησε η Φύση ασυναίσθητα από ανάγκη, γιατί αυτός ήταν ο ρόλος της και δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά.
Σε ορισμένη φάση της δημιουργίας όμως προέκυψε η ανάγκη γνώσης του κόσμου που δημιούργησε. 

Η ζωή των ανθρώπων εξελίσσεται σε μορφή τραγωδίας.
Είδος καλλιτεχνικό η τραγωδία, το οποίο μιμείται όμως με μεγάλη προσέγγιση και με ποιητικό τρόπο την ζωή των ανθρώπων.
Σύμφωνα δε με τον ορισμό της τραγωδίας κατά τον Αριστοτέλη καταλήγει πάντοτε: 
Δι' ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν. 
Με άλλα λόγια το δίδαγμα, που μένει από την τραγωδία της ζωής των ανθρώπων, είναι η απόδοση δικαιοσύνης, με ταυτόχρονη καθαρσιν των σχετικών παθημάτων.
Δηλαδή οι κοινωνικές μεταβολές ωφείλουν να καταλήγουν σε αποκατάσταση των ηθικών αρχών στην όποια δήποτε κοινωνία. 
Ο Νίτσε στο έργο του:  Η Γέννηση της Φιλοσοφίας στα χρόνια της Ελληνικής τραγωδίας, συνδέει άμεσα την Φιλοσοφία με την τραγωδία της Ζωής.     

Η Αυτογνωσία όμως της Φύσης είναι ζήτημα, που επωμίζονται μόνο συνειδητοποιημένα όντα στον κόσμο.

Τέτοια μπορεί να είναι μόνο  Άνθρωποι, οι οποίοι έχουν υποστεί τον βάσανο της σηνειδητότητας, που συνοδεύεται από σχεική εμπειρία.

Στην Αυτογνωσία δηλαδή της Φύσης μόνο ο Άνθρωπος μπορεί, να συμβάλει ουσιαστικά διότι διαθέτει έναν εξελιγμένο εγκέφαλο.

Ο εγκέφαλος  επεξεργάζεται αδιάκοπα τις πληροφορίες των αισθητηρίων οργάνων, με τα οποία είναι διαρκώς σε επαφή.  
Η κατασκευή του ανθρώπινου εγκεφάλου έφτασε στην σημερινή μορφή μετά από πολλές μεταβολές και βελτιώσεις μέχρι να πάρει την σημερινή του μορφή. 
Αλλά η εξέλιξη συνεχίζεται. 
Η Φύση βρίσκεται σε κάθε ζώντα οργανισμό στον κόσμο καθώς και στην μη ζώσα ύλη ανεξεραίτως.
Αυτό δεν ικανοποιούσε την ανάγκη Της για Αυτογνωσία.
Ο στόχος της και όλες οι προσπάθειες Της επικεντρώθηκαν στην τελειοποίηση ενός εργαλείου οχήματος, που θα αποτελούσε την ολοκληρωτική μελοντική κατοικία Της.
Διότι η Φύση κατοικεί παντού σε όλη την Δμιουργία, αλλά μόνο με συνειδητοποιημένα όντα μπορεί να αποκτήσει Αυτογνωσία.
Εν προκειμένω τον άνθρωπο. 
Ένα ον που να πληρεί  τις προϋποθέσεις ανάπτυξης καταλήλων λειτουργιών, που θα βοηθούσαν στην ανάππτυξη Αυτογνωσίας.
Οι λειτουργίες αυτές είναι, η μνήμη και η ανώτερη κρίση.(Budhi)

Ο Εγκέφαλος, η πιο τέλεια δημιουργία που υπάρχει στην επί της Γης Ζωής, προσφέρεται γι'αυτές τις λειτουργίες.
Η τελειοποίηση παρ'όλα αυτά δεν έχει ολοκληρωθεί και συνεχίζεται. 
Εμείς οι άνθρωποι ωφείλουμε τον μέγιστο σεβασμό στους άλλους Ανθρώπους.
Απλά και μόνο επειδή φέρουν εγκέφαλο σαν τον δικό μας, που μέσα σ'αυτόν κατοικεί η ίδια η Φύση αυτούσια.
Κάθε άνθρωπος εκπρποσωπεί την ίδια την Φύση.
Άν συνειδητοποιήσουμε ένα γεγονός και μόνο: 
Ότι κάθε άνθρωπος είναι δυνάμει η Φύση αυτοπροσώπως, δηλαδή ο Δημιουργός του κόσμου.
Το ίδιο ισχύει και για τον εαυτό μας.
Η συνειδητοποίηση αυτών των πλευρών της αλήθειας εξασφαλίζει μέγα μέρος της Αυτογνωσίας, για μας και την Φύση.

Ο Άνθρωπος είναι εφοδιασμένος από την Φύση με δυο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που δεν τα έχει κανένας άλλος ζωντανός οργανισμός επί της Γης. 

Το πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό είναι η ασυνείδητη τάση επιστροφής στην κοσμική πηγή από την οποία προήλθε. 

Η τάση επιστροφής στην πηγή των όντων, εκδηλώνεται ως θρησκευτικό συναίσθημα, το οποίο κανένα άλλο έμβιο ον δεν έχει συνειδητά.
Το δε θρησκευτικό συναίσθημα όταν εκδηλώνεται ήρεμα συντελεί στην ισορροπία των κοινωνιών.
Ισορροπία όμως εύθραυστη διότι στηρίζεται κατά έναν τρόπο σε μη στέρεα βάση.
Η Φυσική ισορροπία όμως που στηρίζεται σ'αυτό το θρησκευτικό συναίσθημα, δεν είναι συμβατή με την φυσική πραγματικότητα και ανατρέπεται ανά πάσα στιγμή. 
Διότι το Θ.Σ είναι μια ανθρώπινη παρερμηνία και εκδοχή της τάσης των όντων για επάνοδο στην πηγή των πάντων, από όπου και προήλθαν.
Δεν έχει σχέση με κάποιο φανταστικό Θεό, παρά μόνο με την φυσική πραγματικότητα.  

Μερικές φορές όμως  το Θρ.Συναίσθημα  γίνεται τόσο έντονο, ώστε να καταλήγει σε Θρησκευτικό Φανατισμό.
Τότε άνθρωπος καταφεύγει σε πράξεις βίας προκειμένου να επιβληθεί η άποψή του με το ζόρι.
Πράξεις με παρωπιδισμό και εκτός κάθε λογικής, είναι η μέθοδος, που και οδηγεί κατ' ευθείαν στον ολέθριο ("θρησκευτικό φανατισμό"). 
Οι οπαδοί του Θ.Φ προκαλούν μεγάλες καταστροφές περοιουσιακών στοιχείων, έργων τέχνης ακόμη και μουσειακών ευρημάτων μεγάλης αξίας. 
Στην ιστορία από παλαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα έχουμε πλείστα όσα φαινόμενα μέσα στις ιστορικές περιόδους. 
Από αρχαία Ελλάδα-Ρωμαική εποχή,   χρηστιανική περίοδος  και τώρα με την απάνθρωπη συμπεριφορά των τζιχαντιστών.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι η τάση αναζήτησης και έρευνας του επιστητού μέσω των επιστημών. 
Οι επιστήμες ήταν τα Εργαλεία που χάρισε η Φύση στον Άνθρωπο, για την αναζήτηση της αλήθειας του κόσμου.

Ανέκαθεν ιστορικά ο άνθρωπος μιλούσε για κάποιες θεωρίες λειτουργίας της Φύσης, οι οποίες μερικές φορές ήταν αντίθετες προς τις επικρατούσες απόψεις της ισχύουσας θρησκευτικής πίστης.


Τότε το ισχύον θρησκευτικό καταστημένο στρέφεται με μανία εναντίον της επιστήμης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η άποψη του Γαλιλαίου για την περιστροφή της Γης.

Βασικό χαρακτηριστικό των θετικών επιστημών και δη της Φυσικής, είναι η επιβεβαίωση της θεωρίας από το πείραμα.
Αυτός είναι ο λόγος που η Φυσική καθιέρωσε την έρευνα του επιστητού. 
Μέσα από την έρευνα προκύπτει η εξέλιξη στην κάθε μια επιστήμη.
Με άλλα λόγια η όποια θεωρία στην Φυσική είναι στο έλεος της πειραματικής επαλλήθευσης.
Με τον τρόπο αυτό δια της ερεύνης εξελίσεται η επιστήμη της Φυσικής, προσεγγίζοντας όλο και περισσότερο την αλήθεια.
Ενώ η θρησκεία στηρίζεται στο δόγμα: Πίστευε και μη ερεύνα. 

Για δικούς της λόγους βέβαια αποτρέπει τους πιστούς απο την αναζήτηση της αλήθειας.
Υποθέτω ότι, με το να κρατάει το ποίμνιο στο σκοτάδι της άγνοιας, μακρυά από επιστημονικές προσεγγίσεις περί πραγματικότητας.
Έχει την δυνατότητα να το ελέγχει με μεγαλύτερη ευχαίρια.
Αυτή είναι η βασική διαφορά μεταξύ Θρησκείας και Επιστήμης.

Παρ'όλα αυτά η αλήθεια για την φυσική πραγματικότητα με την χρήση της επιστήμης δεν πρόκειται, να αποκαλυφθεί πλήρως, η προσέγγισή της θα παραμένει  πάντοτε ασυμπτωτική.

Ενώ η αισθαντική γνώση της αλήθειας, που δεν επιτυγχάνεται με την βοήθεια της επιστήμης έχει πλήρη αμεσότητα.
Σε κάθε περίπτωση η επιστήμη προετοιμάζει το έδαφος για την κατανόηση της φυσικής πραγματικότητας.