Η Λειτουργία του εγκεφάλου

Ο Νους και η σχέση του με τον εγκέφαλο του ανθρώπου.

Ο Νους είναι ένα σύνολο λογικών ενεργειών που εκτελεί ο εγκέφαλος με βάσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Ο Νους, όπως θα φανεί στη συνέχεια, είναι μια κατάσταση δυναμική και δεν έχει νόημα σε σταθερές καταστάσεις ισορροπίας του Κ.Ν.Σ (Κεντρικό Νευρικό Σύστημα) του ανθρώπου. 

Στην Φύση συναντάμε παρόμοιες καταστάσεις, όπως  στην έννοια της (Θερμότητας) για παράδειγμα.

Θερμότητα ονομάζεται η ενέργεια που μεταφέρεται, από σώμα υψηλής θερμοκρασίας σε άλλο χαμηλότερης κατά την επαφή αυτών των δυο σωμάτων. 

Τότε μόνο έχει η νόημα η έννοια θερμότης και όχι σε καταστάσεις θερμικής ισορροπίας.

Όπως είναι δυο εν επαφή σώματα με την ίδια θερμοκρασία.

Κατ' αντιστοιχία ο Νους δημιουργείται μόνο όταν υπάρχει (διαφορά ιδεών) στον πνευματικό χώρο.

Παράδειγμα εμφάνισης της δυναμικής κατάστασης του Νου η διδασκαλία.

Προϋπάρχει η πνευματική διαφορά γνώσεων μεταξύ δασκάλου και μαθητών.

Αυτό προκαλεί την δυναμική έγερση του Νου, ο οποίος καλείται να επιφέρει την ισορροπία στο σύστημα δάσκαλος -μαθητές.

Όπου διεξάγεται διάλεξη αναπτύσσεται μια δυναμική μορφή ιδεών.

Αυτό εννοούμε  ως έγερση ιδεών στον Νου.

Αναπτύσσεται δηλαδή ένα δυναμικό στον Νου με ορισμένη τιμή και αναζητά σημεία με χαμηλότερες τιμές νοητικού δυναμικού για να εκδηλωθεί.

Η Ρητορική είναι το εργαλείο του Νου, με το οποίο επιχειρεί την πνευματική ισορροπία.

Μεταξύ δυο ανθρώπων με διαφορετικές πολιτικές, θρησκευτικές, επιστημονικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις όταν συνομιλούν αναπτύσσεται μια δυναμική του λόγου που λέγεται Ιδεολογία.

Η ιδεολογία είναι ένα σύνολο προγραμμάτων στον Νου των ανθρώπων.

Οι επαναστάσεις οποιουδήποτε περιεχομένου έχουν ως αφετηρία την διαφορά ιδεολογίας των λαών.

Νους προϋποθέτει δράση, κατ΄αντιστοιχία με την θερμότητα η οποία προϋποθέτει μεταφορά ενέργειας λόγω διαφοράς θερμοκρασίας κατά την επαφή δυο σωμάτων.

Η θερμότητα αποκτά νόημα στην προσπάθεια φυσικών συστημάτων για αποκατάσταση θερμικής ισορροπίας, ενώ Νους αποκτά νόημα στην προσπάθεια της φύσης για αποκατάσταση πνευματικής ισορροπίας. 

Γενικό συμπέρασμα:

Επειδή η θερμότητα είναι αιτία κάθε κίνησης και ο Νους αιτία κάθε πνευματικής διεργασίας.

Συνεπώς η Θερμότητα και ο Νους είναι τα κύρια αίτια  της ζωής στο σύμπαν.

Εξ ου και η περίφημη φράση του Παρμενίδη:

"Το γαρ αυτό νοείν εστίν  τε και είναι"

Ο εγκέφαλος είναι η έδρα του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (Κ.Ν.Σ) του ανθρώπου. 

       Εκεί τελούνται έξη και  μία, αυτόνομες λειτουργίες.

Πέντε (5) αισθήσεις που λειτουργούν με σύνδεση των (5) αντίστοιχων αισθητηρίων οργάνων μέσω συστήματος νευρώνων με τα κατάλληλα κέντρα του εγκεφάλου.
Εξασφαλίζεται έτσι η συνεχής επαφή με το περιβάλλον μέσω των κατά σειράν σπουδαιότητας αισθήσεων:
Όραση, ακοή, γεύση, αφή, όσφρηση.

Μια 6η λειτουργία αυτόνομη κι' αυτή είναι η (ανάδραση) μέσω της οποίας γίνεται αυτόματα η σταθεροποίηση της λειτουργίας όλων των αυτόνομων συστημάτων, που ελέγχει ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Η λειτουργία αυτή παρεμβαίνει φυσιολογικά και στην αποκατάσταση ισορροπίας φυσικών συστημάτων.  
Η θερμική ισορροπία επιτυγχάνεται με την βοήθεια της ανάδρασης.
Ο μηχανισμός της ανάδρασης επεκτείνεται και στον πνευματικό χώρο, όπως είδαμε ανωτέρω στην ανάπτυξη του Νου, προς επίτευξη πνευματική ισορροπίας στα πνευματικά συστήματα.
Έχω αναφερθεί ως προς τον διαχωρισμό ύλης και πνεύματος.
Δεν υπάρχει τέτοιος διαχωρισμός όλη η Δημιουργία έγινε από το ίδιο υλικό με την διαφορά ότι η συχνότητα του πνευματικού χώρου είναι μεγαλύτερη από την συχνότητα του υλικού πεδίου. 
Οντολογικά θα λέγαμε ότι, το αρχικά πνευματικό περιεχόμενο του ΕΊΝΑΙ κατά την εκδήλωση πήζει  σταδιακά και δημιουργείται  η ύλη.

Και τέλος η 7η λειτουργία του Κ.Ν.Σ είναι η έμπνευση (λειτουργία εν πνεύματι), όπως ακριβώς το περιγράφει η ίδια η λέξη.
Είναι μια  κατάσταση υπερβατική του νου. 
Ο εγκέφαλος λειτουργεί σε κατάσταση έμπνευσης, δηλαδή συνδέεται απ'ευθείας με την ύπαρξη.   

Σε κατάσταση έμπνευσης δημιουργούν όλοι οι πραγματικοί καλλιτέχνες και οι επιστήμονες καλλιτέχνες.
Ο επιστήμων ερευνητής έχει να επιλέξει έναν από τους δυο κλάδους της έρευνας, την βασική ή την εφηρμοσμένη. 
Η πρώτη η βασική αφορά στην καθαρή επιστήμη  και η δεύτερη η εφηρμοσμένη επιλύει προβλήματα κυρίως της βιομηχανίας απλοποιώντας μεθόδους παραγωγής των προϊόντων.
Και οι δυο κλάδοι υπηρετούνται από επιστήμονες με ουσιαστικό ενδιαφέρον για την επιστήμη μακρυά από το κατεστημένο.
Η δράση τους είναι πρωτότυπη και απαιτεί το στοιχείο της έμπνευσης.
Αυτός είναι ο λόγος που τους αποκαλώ βασικά καλλιτέχνες. 


Ο εγκέφαλος σαν υλικό  εργαλείο σε όλη την διάρκεια που εκτελεί  τις επτά (7)  αυτόνομες λειτουργίες, όπως η Φύση το ορίζει, παραμένει κενός και σε ετοιμότητα στην διάθεση του ανθρώπου. 

Αυτή είναι η φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου, να παραμένει κενός, για να είναι σε θέση να διεκπεραιώσει όποια δήποτε εργασία του ζητηθεί από την ύπαρξη χωρίς παρεμβολές και καθυστερήσεις από άλλα προγράμματα.


Το λεγόμενο DNA στην επιστήμη της Βιολογίας, είναι γεγονός και είναι οικογενειακό και εθνικό.
Το οικογενειακό οφείλεται στη ανεξίτηλη εγγραφή ισχυρών χαρακτηριστικών των προγόνων του, το δε εθνικό λιγότερο ισχυρό πρόγραμμα μεταφέρει τα χαρακτηριστικά του έθνους και της φυλής στην οποία ανήκει ο εν λόγω άνθρωπος. 
Τα χαρακτηριστικά του DNA εκδηλώνονται με την παρουσία του ανθρώπου στον κόσμο με ένα προϋπάρχον πρόγραμμα στο κενό τμήμα του εγκεφάλου. 
Αυτό το πρόγραμμα αν βρει το κατάλληλο περιβάλλον και αντίστοιχες  συνθήκες επιβίωσης, προσανατολίζει την ενασχόληση του ατόμου στην υπόλοιπη ζωή του.

Η φράση (ο νους του ανθρώπου) είναι τελείως λανθασμένη..
Διότι ο Νους δεν ανήκει σε κανένα. 
Ο Νους δημιουργείται, όταν υπάρχει ανάγκη για τον κάθε άνθρωπο, από προγράμματα που εισάγονται εντός του εγκεφάλου από εξωτερικές πηγές μέσω των αισθήσεων.
Τα προγράμματα αυτά είναι υπεύθυνα για την νοοτροπία των ανθρώπων, καθορίζουν την συμπεριφορά τους και ελέγχουν άτομα και ολόκληρες κοινωνίες.

Είναι προγράμματα ενεργειών, αλγόριθμοι ιδεών θα λέγαμε στην γλώσσα των υπολογιστών.
Τα οποία γράφονται, σβήνονται ή απωθούνται στο βάθος της μνήμης  ανάλογα με το περιβάλλον που ζει ο άνθρωπος. 
Αυτή η ιδιότητα μοναδική για το ΟΝ άνθρωπος, που τον κάνει ξεχωριστό μεταξύ των υπολοίπων οντοτήτων της δημιουργίας λέγεται:
(Προσαρμοστικότης): Σπουδαία ιδιότητα του εγκεφάλου που κάνει τον άνθρωπο ξεχωριστό ΟΝ στην Δημιουργία. 
Καθ΄όσον η ιδιότητα αυτή προσδίδει στον άνθρωπο την δυνατότητα να επιβιώνει σε οποιεσδήποτε συνθήκες περιβάλλοντος και σωματικών ικανοτήτων του ιδίου.
Όσο περισσότερο διαρκεί μια φάση της ζωής του, τόσο διαρκούν και τα προγράμματα αυτά ρυθμίζοντας την λειτουργία του ανθρώπου στο συγκεκριμένο χώρο.

Η ταύτιση με τις ιδιότητες που επιβάλει το συγκεκριμένο πρόγραμμα λέγεται "εγώ" .
Υπάρχει το ατομικό "εγώ"και το συλλογικό ή κοινωνικό "εγώ".
Και τα δύο είναι επίκτητα και παραλλαγές ή παράσιτα του φυσιολογικού (ΕΓΏ) που επιβάλλεται από την Φύση του ανθρώπου.

Σε κάποια άλλη φάση της ζωής του άνθρωπος ενστερνίζεται ένα άλλο πρόγραμμα, προσαρμόζεται  λόγω ανάγκης, γράφεται ένα άλλο πρόγραμμα στο εγκέφαλό του και του εξασφαλίζει την λειτουργία στο συγκεκριμένο περιβάλλον.
Το χάρισμα αυτό ειδικά για τα όντα με εξελιγμένο εγκέφαλο αναφέρθηκε ήδη και είναι η γνωστή προσαρμοστικότητα. 

Για παράδειγμα αν είναι παντρεμένος, ή παντρεμένη μέσα στον εγκέφαλό του έχει γραφτεί ένα πρόγραμμα από πληροφορίες και ιδέες, που έχει διαβάσει ή ακούσει ή και διαμορφώσει από την συζυγική ζωή και μ' αυτό λειτουργεί, όταν παίζει  τον ρόλο του συζύγου.  
Ο ίδιος άνθρωπος όμως έχει και κάποιο επάγγελμα, για να κερδίζει τα προς το ζειν  ή ακόμη και σαν χόμπι.
Για ικανοποίηση των αναγκών αυτού του ρόλου έχει γραφτεί στον νου του ένα άλλο πρόγραμμα ενεργειών και συμπεριφοράς.
Η ταύτιση με αυτόν τον ρόλο παράγει ένα δεύτερο "εγώ".
Ο ίδιος άνθρωπος θα έχει πιθανόν έναν κύκλο φίλων εκεί ο ρόλος το φίλου απαιτεί ένα τρίτο "εγώ" με ένα κατάλληλο πρόγραμμα στον Νου.

Αλλά το ισχυρότερο "εγώ"από όλα και δύσκολο να εξαλειφθεί  είναι αυτό που σχετίζεται με τα πάθη των ανθρώπων.
Η λέξη Πάθος αναφέρεται σαν μια ασθένεια.
Αυτός ή αυτή πάσχει από την αδυναμία του καπνίσματος ή του αλκοόλ ή του σεξ ή της κλοπής ή της βίας.
Των παθών ουκ έστι αριθμός και αλίμονο εμείς είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι.

Έχω αναφέρει τον μηχανισμό κατολίσθησης στο πάθος.
Στην Φυσική υπάρχει ο νόμος υποβάθμισης της ενέργειας. 
Δηλαδή ένα σύστημα όταν δεν έχει εξωτερική διέγερση τείνει να καταλάβει την μικρότερη  δυνατή- προσφερόμενη στάθμη ενέργειας.
Παράδειγμα είναι η κατώτατη θέση (Β), που καταλαμβάνει το εκκρεμές όταν σταματήσει η διέγερση από τον μηχανισμό οδήγησης.

Ο άνθρωπος όταν όταν δεν βρίσκεται σε εγρήγορση είναι ένα σύστημα χωρίς διέγερση.
Είναι μια ευνοϊκή κατάσταση για να εισέλθει το πάθος.
Αυτή η κατάσταση σε συνδυασμό με την έμφυτη ιδιότητα της αναζήτησης ευτυχίας προτρέπει τον άνθρωπο σε εύκολες καταστάσεις ευτυχίας.
Όπως ναρκωτικά και τα επακόλουθα ψευδή προϊόντα ευτυχίας. 

Κοντολογίς ο άνθρωπος στο θέατρο της ζωής,  που μπορεί να είναι δράμα, κωμωδία ή τραγωδία αναγκάζεται να παίξει τους αντίστοιχους ρόλους και ο  κάθε ένας απ' αυτούς απαιτεί ένα πρόγραμμα συμπεριφοράς στον Νου και ένα ακόμη "εγώ" . 
Οι φάσεις της ζωής συνεχώς εναλλάσσονται ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, οπότε καινούργια "εγώ" δημιουργούνται αντιστοίχως.
Όλα αυτά είναι περιττό φορτίο για τον εγκέφαλο και απώλεια ενέργειας.

Αν δούμε το θέμα από την κοινωνική του άποψη.
Εδώ γίνεται το μεγάλο μπέρδεμα στον Νου των ανθρώπων.
Διότι καλούνται να συμβιβάσουν όλα αυτά τα αντικρουόμενα φανταστικά "εγώ" τα οποία ουδεμίαν έχουν σχέση με την φυσιολογία του ανθρώπου.

Το σωστό και αληθινό είναι να αφεθεί ο εγκέφαλος κενός να λειτουργήσει κάθε φορά σύμφωνα με την ανάγκη της στιγμής, ακυρώνοντας όλα τα κατά παραγγελία προγράμματα και τα αντίστοιχα "εγώ".

Είναι φυσικό εξ άλλου ότι όλα αυτά τα"εγώ" κάθε άλλο παρά απαραίτητα  είναι  και δεν συμβάλλουν, μόνο περιπλέκουν την πραγματοποίηση του σκοπού της ζωής του ανθρώπου. 
Υπενθυμίζω ότι σκοπός της ζωής για τον άνθρωπο είναι:

Η απόκτηση συνειδητότητας αντί πάσης θυσίας. 
Στην επιτυχία αυτού του σκοπού ουδόλως συμβάλλουν τα πολλά "εγώ".
Αντίθετα απορροφούν πολύτιμη ενέργεια από το περιορισμένο ενεργειακό δυναμικό του ανθρώπου.

Δεδομένου ότι τα διάφορα "εγώ" δημιουργούν σύγχυση στις δράσεις του ανθρώπου.
Διότι μπλέκονται οι λειτουργίες του εγκεφάλου ανάλογα με το "εγώ" που προσπαθεί να προβληθεί κάθε φορά.
Οπότε το μόνο που επιτυγχάνεται  είναι  ένα  ασυνείδητο στρίμωγμα των "εγώ" στην προσπάθεια τους να παίξει το καθένα  τον δικό του  ρόλο.

Το αποτέλεσμα είναι σύγχυση και μόνιμη απόκλιση από τον σκοπό του ανθρώπου  στην ζωή.
Ο σκοπός αυτός επαναλαμβάνω κατά την γνώμη μου είναι:
Η ανάπτυξη συνειδητότητας αντί πάσης θυσίας για να ανακτήσει μέσα από την περιπέτεια της  ενσάρκωσης με την ύλη, την θέση του στο πάνθεο των θεών.
Εκεί όπου είναι η φυσιολογική του θέση. 

  Ο Σωκράτης αυτός ο  σοφός της αρχαιότητας έχοντας φτάσει στον πυρήνα της ύπαρξης έδωσε την λύση σχετικά με την λειτουργία του Νου, λέγοντας το απλό:
Εν οίδα ότι ουδέν οίδα= Ένα γνωρίζω ότι δεν γνωρίζω τίποτα.

Η εκκίνηση γίνεται κάθε φορά  από μηδενική βάση με
άδειο τον Νου με μόνο περιεχόμενο αυτό τούτο το πρόβλημα και τα δεδομένα του.
Αυτά τα δεδομένα  εισάγω στον Νου μετά από προσεκτική με εγρήγορση παρατήρηση και αν παραστεί ανάγκη χρησιμοποιώ από την μνήμη υπάρχοντα βοηθητικά υποπρογράμματα.
Υπαρξιακά είναι βέβαιο ότι η λύση θα προέλθει μέσα από μένα.

Προς τούτο  δε και  η μέθοδος διδασκαλίας του ήταν η περίφημη (μαιευτική), με την οποία απέφευγε να εισάγει προγράμματα στον νου του συνομιλητή του, με σκοπό να τον κάνει να βγάλει συμπέρασμα για την αλήθεια ο ίδιος με την θέληση του.  
Με τον τρόπο αυτόν η γνώση προκύπτει από μια προσωπική εμπειρία.
Η εμπειρία είναι η μόνη αληθινή γνώση


Η ανάκτηση της χαμένης γνώσης περί την αληθινή φύση του ανθρώπου δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση.
Απαιτεί την κάθε δράση να γίνεται με εγρήγορση και σε καθεστώς Αγάπης και Ειρήνης.

Η βαθύτερη έμφυτη ανάγκη επιστροφής στην πηγή εισάγει τα κατάλληλα προγράμματα στον νου του ανθρώπου. 
Βασικό εν υπάρχον πρόγραμμα είναι αυτό της (Δημοκρατίας), ένα σύνολο αρχών κοσμικής φύσεως ισχύος και προέλευσης.

Μια αναγνωρισμένη μέθοδος δημιουργίας συνθηκών κενότητας στον Νου και αυτοσυνειδητοποίησης είναι ο (Διαλογισμός).


Μια απλή μορφή Διαλογισμού είναι  η παρατήρηση της ροής των σκέψεων, που διέρχονται μέσα στο εγκέφαλο μας.
Η παρατήρηση γίνεται αφού πρώτα - απαραίτητα,  το σώμα έχει αναχθεί  σε πλήρη χαλάρωση.

Με τον διαλογισμό επιτυγχάνεται σβήσιμο όλου περιεχομένου στο εγγράψιμο τμήμα του εγκεφάλου.

Είναι σαν να κάνουμε Format (φορμάτ) θα λέγαμε στην γλώσσα των υπολογιστών, σβήνοντας κάθε πληροφορία που υπάρχει στο εγγράψιμο τμήμα του δίσκου.   

Ο εγκέφαλος παραμένει έτσι κενός χωρίς ίχνος σκέψης και μπορεί έτσι να δημιουργήσει, να παράγει αναγκαίες σκέψεις για την επίλυση αληθινών προβλημάτων.

Με τον Διαλογισμό απαλλάσσεται ο εγκέφαλος από τις  τυχαίες, μηχανικές σκέψεις, που μόνο ενέργεια ξοδεύουν και δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα.

Ο εγκέφαλος κενός μπορεί ελεύθερα  να γεννήσει καινούργιες σκέψεις.

Μια καλοπροαίρετη Υπόμνηση  

Όταν αναλαμβάνουμε να εκτελέσουμε μια εργασία θα πρέπει ο Νους να λειτουργεί ανυπερθέτως με το σχετικό για  την εργασία αναγκαίο πρόγραμμα και τα σχετικά υποπρογράμματα.

Μόνο όταν τελειώσει η συγκεκριμένη εργασία επιτρέπεται να εγκαταλείψει ο εγκέφαλος το υπ' όψιν πρόγραμμα στο οποίο εμμένει πιστά μέχρι πέρατος της εργασίας.

Σκεφθείτε έναν χειρουργό που εκτελεί μια δύσκολη επέμβαση να έχει στον Νου συν υπάρχοντα  προγράμματα που αναφέρονται σε υποθέσεις που έχει να διεκπεραιώσει μετά την επέμβαση. 
Είναι φανερά εξαιρετικά δύσκολο να ελέγξει τον χρόνο υλοποίησης αυτών των ενεργειών.   
Το μπλέξιμο θα οδηγήσει πιθανότατα σε αποτυχία της επέμβασης.

Η σύγχρονη πολιτική σκηνή έχει τεράστιο ενδιαφέρον, γιατί έχει πλείστα όσα παραδείγματα:
Άλλοτε θετικά με την έννοια της ορθής διεκπεραίωσης των αποστολών.
Αλλά και αρνητικά των οποίων οι συνέπειες δεν είναι δυνατόν προς το παρόν  να εκτιμηθούν.

Ιδίως αυτέ ς τις μέρες μετά την Μαραθώνια σύσκεψη κορυφής στις Βρυξέλλες  και πριν καλά-καλά ξεκουραστεί ο πρωθυπουργός ύστερα από 17 ώρες πρεσάρισμα από τους ετέρους, καλείται να εκτελέσει αποφασιστικές εργασίες για την προώθηση της πολυπόθητης συμφωνίας.
Χρειάζεται ηρεμία και συγκέντρωση για να να κινηθεί αποτελεσματικά αποφεύγοντας οποιαδήποτε σύγχυση στον Νου.
Από μηδενική βάση σαν γνήσιος απόγονος του Σωκράτη λοιπόν:
Κατά την γνώμη μου θα πρέπει  να κάνει τις επιβεβλημένες ενέργειες για την επιτυχία των διαπραγματεύσεων  για το καλό της χώρας, παράλληλα με τις αναγκαίες μεταβολές μέσα ίδιο του το κόμμα.
Του το εύχομαι, θα είναι  για το καλό της πατρίδας.