Ο Μάνος Χατζηδάκης μελοποίησε τον τσάμικο του Νίκου Γκάτσου και Ο Χρήστος Γιανναράς τον προτείνει για Εθνικό Ύμνο της χώρας.
Παραθέτω εδώ τα λόγια του τραγουδιού όπως γράφτηκαν από τον Νίκο Γκάτσο και δεν χρειάζεται μεγάλη ευαισθησία και γνώση ιστορική για να νοιώσει κάποιος ότι αυτό το τραγούδι έχει γραφτεί για την Ελλάδα, την μικρή και τιμημένη Ελλάδα.
Το τραγούδι αποδίδει παρακάτω με την χαρακτηριστική του φωνή ο Μανώλης Μητσιάς
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Παραθέτω εδώ τα λόγια του τραγουδιού όπως γράφτηκαν από τον Νίκο Γκάτσο και δεν χρειάζεται μεγάλη ευαισθησία και γνώση ιστορική για να νοιώσει κάποιος ότι αυτό το τραγούδι έχει γραφτεί για την Ελλάδα, την μικρή και τιμημένη Ελλάδα.
Το τραγούδι αποδίδει παρακάτω με την χαρακτηριστική του φωνή ο Μανώλης Μητσιάς
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική:
Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη
εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Στα κακοτράχαλα τα βουνά
με το σουράβλι και το ζουρνά
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.
Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής
κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.
Δική τους είναι μια φλούδα γης
μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλυτώσουν αυτή τη φλούδα
απ' το τσακάλι και την αρκούδα.
Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς
κι
αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς
Αφορμή για την συγκεκριμένη ανάρτηση πήρα από μια εκπομπή του ραδιοσταθμού Φλας 96, του φίλου Θανάση Λάλα, τον οποίο οφείλω να ευχαριστήσω γιατί χωρίς αυτόν, δεν θα γινόμαστε κοινωνοί με την ομορφιά και την αλήθεια, όπως αυτές προκύπτουν αβίαστα μέσα από τις συνεντεύξεις του.
Ο Θανάσης Λάλας έχει προσφέρει και θα συνεχίσει να προσφέρει, γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, τέτοια είναι η Φύση αυτού του ανθρώπου.
Έχει δώσει στην δημοσιότητα καταπληκτικές συνεντεύξεις με διασημότητες απ' όλον τον κόσμο και σε όλες τις ιδιότητες, πολιτικούς καλλιτέχνες , επιστήμονες, φιλοσόφους δεν έχει αφήσει και τίποτα αυτός ο άνθρωπος, μόνο τα βουνά και τα ποτάμια απομένουν, αν μιλούσαν θα έπερνε και απ' αυτά συνέντευξη, έχει όμως την ευαισθησία να μην τα αγνοεί σαν φυσικές παρουσίες, όπως φαίνεται μέσα από τον λόγο του.
Η συγκεκριμένη εκπομπή μου άρεσε γιατί εκτός του ότι ασχολείται με δυο ανθρώπους των οποίων το έργο εκτιμώ βαθύτατα, εννοώ τον Χρήστο Γιανναρά και τον Ζοζέ Σαραμάγκου.
Για τον Χρήστο Γιανναρά, ότι και να πεις, δεν περιγράφεται αυτή η οντότητα με λόγια, θα πρέπει να εφευρεθεί μια άλλη γλώσσα που να μπορέσει να περικλείσει αυτόν τον γίγαντα της διανόησης όλον μέσα στον λόγο και πάλι κάτι θα περισσεύει απ' έξω, οι άγιοι δεν έιναι δυνατόν να κλειστούν μέσα στα λόγια, γιατί είναι αυθεντική υλοποίηση του Λόγου, ο οποίος υπερβαίνει τα λόγια.
Αυτή η συνέντευξη είναι ζωντανή και ακούγονται οι απόψεις του για την πολιτική και τους σύγχρονους πολιτικούς, Σαμαρά - Βενιζέλο -Τσίπρα.
Ο λόγος του γεμάτος ζωντάνια, ελευθερία και πρωτοτυπία, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Ο λόγος του Χρήστου Γιανναρά είναι απλά επαναστατικός.
Αλλά μια επαναστατικότητα που δεν δέχεται αμφισβητήσεις, δεν στερείται επιχειρηματολογίας, στον λόγο του εφαρμόζει πιστά την βασική αρχή της Φιλοσοφίας, η οποία θεωρείται σαν μια άμαξα με δυο ρόδες, η μία είναι η Ρητορική και η άλλη η Ποίηση.
Ως προς δε τον δεύτερο, εκθέτει τις ιδέες του μια και δεν βρίσκεται εν ζωή, αλλά με τόσο μεγάλη ακρίβεια και σαφήνεια, έτσι που να απλώνεται μπροστά στα μάτια σου όλος ο κόσμος των ιδεών του Νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου.
Δεν μένει πια καμιά αμφιβολία για την απλότητα και την ομορφιά της σκέψης του υπέροχου ανθρώπου Ζοζέ Σαραμάγκου,τον βαθύ ανθρωπισμό του, όχι όμως σαν γνώση από βιβλία, αλλά σαν βίωμα ζωής. Σκέψη ατομική, εθνική και τέλος κοσμική, απαντά σε όλα τα υπαρξιακά ερωτήματα του σκεπτόμενου ανθρώπου για την ζωή,τον θάνατο, τις σχέσεις, την αγάπη τέλος αυτό το ρευστό που περιλαμβάνει τα πάντα και καλούμεθα εμείς οι άνθρωποι, να το αποκαλύψουμε και να το βιώσουμε, ως μόνο σκοπό ζωής.
Μα τι λέω όμως, αφού υπάρχει το βίντεο της εκπομπής, που τα λέει όλα και κάθε περιγραφή έρχεται δεύτερη, θεωρείται περιττή, συγχωρήστε με, παρασύρθηκα και εγώ μέσα στην ομορφιά των ιδεών.
Από την Ήπειρο στο Μοριά
κι απ' το σκοτάδι στη λευτεριά
το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.
Κριτής κι αφέντης είν' ο Θεός
και δραγουμάνος του ο λαός
και δραγουμάνος του ο λαός
Αφορμή για την συγκεκριμένη ανάρτηση πήρα από μια εκπομπή του ραδιοσταθμού Φλας 96, του φίλου Θανάση Λάλα, τον οποίο οφείλω να ευχαριστήσω γιατί χωρίς αυτόν, δεν θα γινόμαστε κοινωνοί με την ομορφιά και την αλήθεια, όπως αυτές προκύπτουν αβίαστα μέσα από τις συνεντεύξεις του.
Ο Θανάσης Λάλας έχει προσφέρει και θα συνεχίσει να προσφέρει, γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, τέτοια είναι η Φύση αυτού του ανθρώπου.
Έχει δώσει στην δημοσιότητα καταπληκτικές συνεντεύξεις με διασημότητες απ' όλον τον κόσμο και σε όλες τις ιδιότητες, πολιτικούς καλλιτέχνες , επιστήμονες, φιλοσόφους δεν έχει αφήσει και τίποτα αυτός ο άνθρωπος, μόνο τα βουνά και τα ποτάμια απομένουν, αν μιλούσαν θα έπερνε και απ' αυτά συνέντευξη, έχει όμως την ευαισθησία να μην τα αγνοεί σαν φυσικές παρουσίες, όπως φαίνεται μέσα από τον λόγο του.
Η συγκεκριμένη εκπομπή μου άρεσε γιατί εκτός του ότι ασχολείται με δυο ανθρώπους των οποίων το έργο εκτιμώ βαθύτατα, εννοώ τον Χρήστο Γιανναρά και τον Ζοζέ Σαραμάγκου.
Για τον Χρήστο Γιανναρά, ότι και να πεις, δεν περιγράφεται αυτή η οντότητα με λόγια, θα πρέπει να εφευρεθεί μια άλλη γλώσσα που να μπορέσει να περικλείσει αυτόν τον γίγαντα της διανόησης όλον μέσα στον λόγο και πάλι κάτι θα περισσεύει απ' έξω, οι άγιοι δεν έιναι δυνατόν να κλειστούν μέσα στα λόγια, γιατί είναι αυθεντική υλοποίηση του Λόγου, ο οποίος υπερβαίνει τα λόγια.
Αυτή η συνέντευξη είναι ζωντανή και ακούγονται οι απόψεις του για την πολιτική και τους σύγχρονους πολιτικούς, Σαμαρά - Βενιζέλο -Τσίπρα.
Ο λόγος του γεμάτος ζωντάνια, ελευθερία και πρωτοτυπία, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Ο λόγος του Χρήστου Γιανναρά είναι απλά επαναστατικός.
Αλλά μια επαναστατικότητα που δεν δέχεται αμφισβητήσεις, δεν στερείται επιχειρηματολογίας, στον λόγο του εφαρμόζει πιστά την βασική αρχή της Φιλοσοφίας, η οποία θεωρείται σαν μια άμαξα με δυο ρόδες, η μία είναι η Ρητορική και η άλλη η Ποίηση.
Ως προς δε τον δεύτερο, εκθέτει τις ιδέες του μια και δεν βρίσκεται εν ζωή, αλλά με τόσο μεγάλη ακρίβεια και σαφήνεια, έτσι που να απλώνεται μπροστά στα μάτια σου όλος ο κόσμος των ιδεών του Νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου.
Δεν μένει πια καμιά αμφιβολία για την απλότητα και την ομορφιά της σκέψης του υπέροχου ανθρώπου Ζοζέ Σαραμάγκου,τον βαθύ ανθρωπισμό του, όχι όμως σαν γνώση από βιβλία, αλλά σαν βίωμα ζωής. Σκέψη ατομική, εθνική και τέλος κοσμική, απαντά σε όλα τα υπαρξιακά ερωτήματα του σκεπτόμενου ανθρώπου για την ζωή,τον θάνατο, τις σχέσεις, την αγάπη τέλος αυτό το ρευστό που περιλαμβάνει τα πάντα και καλούμεθα εμείς οι άνθρωποι, να το αποκαλύψουμε και να το βιώσουμε, ως μόνο σκοπό ζωής.
Μα τι λέω όμως, αφού υπάρχει το βίντεο της εκπομπής, που τα λέει όλα και κάθε περιγραφή έρχεται δεύτερη, θεωρείται περιττή, συγχωρήστε με, παρασύρθηκα και εγώ μέσα στην ομορφιά των ιδεών.
Ακολουθεί βίντεο με το υποψήφιο τραγούδι για αντικατάσταση του Εθνικού Ύμνου.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε μια κυβέρνηση να επιβάλει κάτι τέτοιο, εκτός κι αν ήταν απόλυτα επαναστατική
Θανάσης Λάλας
O
Θανάσης Λάλας είναι ένας από τους διασημότερους έλληνες δημοσιογράφους και ο
πιο φημισμένος συνεντευξιαστής στην Ελλάδα, με αρχείο τουλάχιστον 3.000
συνεντεύξεων.
Ανάμεσα
στους πολύ διάσημους ανθρώπους από τους οποίους έχει πάρει συνεντεύξεις
βρίσκονται τα ονόματα πολιτικών όπως ο Μπιλ Κλίντον ή ονόματα συγγραφέων όπως
οι Οκτάβιο Παζ, Τζων Νας, Ντάριο Φο, Χοσέ Σαραμάγκο, Άλεκ Γκίνσμπεργκ, και
ονόματα καλλιτεχνών όπως οι Γούντι Άλλεν, Ιγκμαν Μπέργκμαν και άλλες. Πολλές
από τις συνεντεύξεις τους έχουν δημοσιευτεί σε ευρωπαϊκά έντυπα όπως οι Sunday
Times.
Η εκπομπή ολόκληρη δίνεται στο παραπάνω βίντεο,όμως θεωρώ αναγκαίο να προσθέσω το κείμενο μιας ενότητας, που υπάρχει ούτως ή άλλως μέσα στην εκπομπή του Θανάση Λάλα, γιατί θεωρώ ότι η περικοπή αυτή αρκεί για να δώσει μια ιδέα της εσωτερικής δομής του ανθρώπου Ζοζέ Σαραμάγκου.
Ο
συγγραφέας Ζοζέ Σαραμάγκου, περνούσε τις διακοπές του στο χωριό των γονιών του, Αζινιάγκα, μαζί
με τους παππούδες του. Όταν ο παππούς του υπέστη σοβαρό πρόβλημα στην καρδιά
του και έπρεπε να πάει στη Λισσαβώνα για θεραπεία, ο Σαραμάγκου θυμάται: «Πήγε
στην αυλή του σπιτιού, όπου υπήρχαν λίγα δέντρα, μερικές ελιές και συκιές. Και
πέρασε από όλα αγκαλιάζοντάς τα με τη σειρά, κλαίγοντας, λέγοντάς τους αντίο
μιας και ήξερε πως δε θα επέστρεφε». Το να βλέπεις και να ζεις κάτι τέτοιο,
λέει ο Σαραμάγκου, αν αυτό δε σε σημαδεύει για την υπόλοιπη ζωή σου, τότε δεν
έχεις αισθήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου