ΤΑ ΕΛΑΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

                     Τα ελαττώματα του Έλληνα

(Ο βιτρούβιος άντρας του Ντα Βίντσι, κατάσταση απόλυτης συμμετρίας)

Όσα προτερήματα έχουμε σαν λαός, άλλα τόσα ελαττώματα μας φόρτωσε η μητέρα Φύση, για λόγους ισορροπίας των αντιθέτων, αυτό  επιτάσσει εξ άλλου και ο πανίσχυρος  νόμος της Φύσης.
Σύμφωνα με τον νόμο αυτόν όλη η εκδηλωμένη Φύση εμφανίζεται σε ζευγάρια αντιθέτων, Φως - σκότος, αρσενικό - θηλυκό, αρνητικό - θετικό, δράση - αντίδραση και συνεχίζει ο κατάλογος μέχρι και το τελευταίο ζεύγος αντιθέτων της εκδηλωμένης Φύσης.

Η φιλοξενία, το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, η ανοιχτή καρδιά του Έλληνα έχουν σαν αντίβαρο:
Τον εφιάλτη (προδοσία των ιερών αγώνων του έθνους), τον δοσίλογο (προσφορά υπηρεσιών στον εχθρό του έθνους) και το λαμόγιο (που επωφελείται από καταστάσεις για ίδιον όφελος, χωρίς να υπολογίζει τον συνάνθρωπό του, κοινώς κλέβει ασυστόλως).

Αυτά τα τρία σοβαρά μειονεκτήματα όμως, κράτησαν την Ελλάδα, όπως αποδεικνύει η ιστορία, πίσω στην εξέλιξη για ολόκληρες δεκαετίες, ενώ θα μπορούσε να έχει μεγαλουργήσει σε όλους τους τομείς, ιδιαίτερα δε στον κοινωνικό-οικονομικό και να έχει προσφέρει στην παγκόσμια οικονομία τόσα, όσα έχει ήδη προσφέρει, στον πνευματικό χώρο.

Πολύ δύσκολο το βλέπω, να επανέλθει η χώρα μετά την παρούσα κρίση, σε κανονικούς ρυθμούς.

Μια ανασταλτική λεπτομέρεια για την επανόρθωση της ψυχολογίας του, είναι η ατιμωρησία των υπευθύνων και ενόχων, κάτι που αποκαρδιώνει τον απλό λαό, που συνήθως εκφράζεται με την φράση: «όλοι ίδιοι είναι», γενικεύοντας έτσι και παραμορφώνοντας κατά συνέπεια την αλήθεια.

Στην διατήρηση αυτών των ιδιοτήτων συντελεί πολύ και η χαμηλή παιδεία αυτού του λαού, ένας κλάδος που δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει δική του, Ελληνική οντότητα, ανθρωπιστικής κατεύθυνσης.

Γιατί αυτό που λείπει κυρίως από τον Έλληνα, είναι η λεβεντιά αγκαλιά με την κατανόηση, δυο ιδιότητες που είχε ο Ζορμπάς ο Έλληνας του Καζαντζάκη, σε συνδυασμό με την αναμελιά για την αποτυχία, που αποθαρρύνει τον άνθρωπο και τον εμποδίζει να ριχτεί σε νέες περιπέτειες και να χαράξει νέους ορίζοντες.

Στο ζήτημα της παιδείας υπάρχει και εδώ αρκετή κακοδαιμονία, συνεχώς αλλάζουν οι υπουργοί και οι νέοι που έρχονται, έχουν δικές τους ιδέες που ανατρέπουν τις ιδέες των προκατόχων τους. Αποτέλεσμα ο χώρος της παιδείας να βρίσκεται διαρκώς σε μια αναταραχή.

Αυτό συνεπάγεται απώλεια ενέργειας προσαρμογής στα νέα δεδομένα, απώλεια πολύτιμου χρόνου και ουσιαστική καθυστέρηση της προόδου των παιδιών, που έτυχε να σπουδάζουν  σ’ αυτή την μεταβατική περίοδο.

Εξ άλλου η παιδεία πρέπει να έχει ένα χαρακτήρα που να είναι προσαρμοσμένος αφ’ ενός στην υπάρχουσα τεχνολογική εξέλιξη, αφ’ ετέρου όμως δεν πρέπει να ξεφεύγει από την Ελληνικότητα, που είναι και οι ρίζες μας, από τις οποίες αντλούμε πνευματική υγεία, γιατί όταν χάσεις τις ρίζες σου, χάνεσαι, σβήνεις και σαν λαός.

Το θέμα της αντίδρασης που οφείλουμε σαν έθνος να εφαρμόσουμε, δεν εξαντλείται έτσι εύκολα, αυτός όμως είναι ένας γενικός καμβάς κατά την γνώμη μου, ένας μπούσουλας που λένε οι ναυτικοί που θα δώσει την κατεύθυνση και στη συνέχεια πάνω στον δρόμο επιφέρει κανείς τις απαραίτητες διορθώσεις στην πορεία του καραβιού, αλλά με γνώμονα πάντα την γραμμή, που είναι η διατήρηση της Ελληνικότητας.

Αλλοίμονο αν χάσουμε την ταυτότητά μας ως Έλληνες.

Προσέχουμε πάντα να βαδίζουμε προς ένα στόχο ηθικής και υλικής εξέλιξης του έθνους.

Αυτό πρέπει να είναι η σταθερή ματιά όλων μας, μέσα στην λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης, που ισοπεδώνει εθνικότητες και ανθρώπους δημιουργώντας εσκεμένα ομοιόμορφες καταστάσεις και άβουλα άτομα που θα εργάζονται αποκλειστικά και μόνο για τους «λίγους εκλεκτούς».

                                          

Απολλώνιος e-mail: lykeios7@otenet.gr