Η Μεταφυσική διάσταση της σχέσης Παναγίας - Χρηστού, ισχύει εν γένει και για κάθε μητέρα.

Εδώ η καλλιτέχνις Γλυκερία αποδίδει μεγαλοπρεπώς όλο το μυστήριο της βαθύτερης ένωσης της Μητέρας Παναγίας με τον υιό της Χρηστό, εκτελώντας με βαθιά κατάνυξη και περίσσεια γλυκύτητα τον ακάθιστο ύμνο.  
Η  Ένωση μητέρας - τέκνου που διαρκεί μια ολόκληρη ζωή και για κάθε φυσιολογική μητέρα.
Το παράδειγμα Παναγίας - Χρηστού, που είναι ο πλέον ισχυρός δεσμός που υπάρχει στην Φύση μεταξύ των υπάρξεων μητέρας - παιδιού. 
Γενικεύεται για κάθε μητέρα και κάθε παιδί σε ολόκληρη την ανθρώπινη κοινωνία.
Η Αγάπη της μητέρας Παναγίας προς τον Χρηστό ήταν αγνή και φωτεινή, όπως ήταν και ο εσωτερικός της κόσμος. 
Αυτό το παράδειγμα υπέρτατης μορφής Αγάπης μητέρας προς το παιδί της, μπορεί να αποτελέσει ιδανικό πρότυπο και οδηγό προς μίμηση, για κάθε μητέρα στις μέλλουσες γενεές.

Με άλλα λόγια η μητρότητα είναι η πιο ευλογημένη λειτουργία ζωής, που υπάρχει σε όλη την εκδήλωση.
Αφού αποτελεί πηγή παραγωγής ανθρωπίνων υπάρξεων, υπηρετώντας έτσι σύμφωνα με την σοφία της Φύσης και την (Ανθρωπική Αρχή).
Βασιζόμενος στην Ανθρωπική Αρχή υποστηρίζω ότι η μητρότητα ως λειτουργία, που συντελεί στην δημιουργία Ανθρώπων, είναι κοσμική,  αναγκαία και ευλογημένη.  
Ευλογημένη επομένως χαρακτηρίζεται και η μητρότητα σε ολόκληρη την εκδήλωση, για όλο το ζωικό βασίλειο.

Η γυναικά μέσα από την λειτουργία της μητρότητας ολοκληρώνεται ορμονικά και βιολογικά. 
Αποκτά σύνεση, αυξάνεται η θηλυκότητα της, ολοκληρώνεται με άλλα λόγια οντολογικά.    

Ο άντρας είναι από την Φύση του ολοκληρωμένος βιολογικά και οντολογικά.

Μετέχει δε στην διαδικασία της μητρότητας παρέχοντας το σπέρμα του κατά την διαδικασία της Ερωτικής λειτουργίας, απαραίτητης για να προκύψει γονιμότητα στην γυναίκα.
Όπως ο Ήλιος με τις ακτίνες του αυξάνει την γονιμότητα της Γης.

Δεν περιορίζεται όμως η συμμετοχή του μόνο σ' αυτό. 
Αλλά φροντίζει στην συνέχεια με ορθή κρίση, για την εύρυθμη λειτουργικότητα της προκύπτουσας οικογένειας, μέσω της μητρότητας της γυναίκας. 

Βάσει του νόμου ομοιότητος των δομών στην εκδήλωση κάθε υλική μορφή έχει το (όμοιό) της σε μια άλλη μορφή με ανάλογη λειτουργικότητα.
Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο το ζεύγος μητέρας - παιδιού έχει το όμοιό του, στο ζεύγος, Γη - Ζωή. 
Η Γη αντιστοιχεί στην μητέρα και το παιδί στην ζωή.


Η Γη παρέχει τις απαραίτητες  συνθήκες για ανάπτυξη της Ζωής.
Επίσης διαθέτει σε όλα τα δημιουργήματά της τα μέσα επιβίωσης μέχρι τέλους της παρουσίας τους στην υλική ζωή, όπως η μητρική φροντίδα δεν σταματάει ποτέ.
Με (στόχο) την Αυτογνωσία της Φύσης μέσω του Ανθρώπου, ο οποίος  βρίσκεται στην κορυφή της εξελικτικής πυραμίδας των έμβιων όντων. 

Μέχρι που  ο νόμος της φθοράς των υλικών δομών στην φύση, να προχωρήσει τόσο, που να μην επιτρέπει πλέον την λειτουργικότητα σε αυτές τις δομές και συγκεκριμένα στην μορφή Άνθρωπος, που μας ενδιαφέρει άμεσα.
Οπότε κάθε  Φυτική ή Ζωική μορφή Ζωής διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη. 
Τα δε υλικά δομής τους επιστρέφουν στην μητέρα Γη.

Εκείνα τα υλικά  που είχε αντλήσει η Ζωή από την Γη, για να χτίσει  τις συγκεκριμένες δομές και μορφές, με τις οποίες εκδηλώνει την παρουσία της στον κόσμο.
Επιστρέφουν έτσι όλα τα δομικά στοιχεία στην αταξία και το χάος.
Αυτό επιβάλει η τυχαιότητα της άνευ συγκεκριμένης μορφής υλικής πραγματικότητας. 

Από την θερμοδυναμική γνωρίζουμε το μέγεθος
Εντροπία συστήματος. 
Η Εντροπία εκφράζει το μέτρο της τάξεως των στοιχείων που αποτελούν το σύστημα.
Η διάλυση της τάξεως των μορφών συντελεί στο να μετατραπεί η τάξη σε αταξία και χάος, που επιβάλει κοσμικός  (νόμος) της θετικής εντροπίας ή αποδόμησης του υλικού κόσμου.
Στην κατάσταση θετικής εντροπίας ισχύει ο νόμος των πιθανοτήτων, δεδομένου ότι, δεν υπάρχουν συγκεκριμένες μορφές και επικρατεί το τυχαίο.  
Μέσα από την αταξία και το χάος γεννιέται η τάξη και οι μορφές.
Μέσα στο χάος υπάρχει ο σπόρος της τάξης και μέσα στην τάξη ο σπόρος του χάους.

Το ίδιο υποστηρίζει και η αρχαία Κινέζικη σκέψη με την Θεωρία (Γιν-Γιανγκ).



Η Ζωή υπάγεται στο καθεστώς της έννομης τάξης.
Εδώ λειτουργούν συγκεκριμένοι νόμοι, δηλαδή κυβερνήτης είναι η νομοτέλεια της Φύσης.
Σ' αυτό το καθεστώς, βάσει της θερμοδυναμικής ισχύει ο νόμος της αρνητικής εντροπίας, ο οποίος αντιστοιχεί εν προκειμένω στην τάξη και Ζωή μέσα στην εκδήλωση.
Με άλλα λόγια η αρνητική εντροπία εκφράζει ειδικά την Ζωή την ίδια, με τις διάφορες τις μορφές εκδήλωσής της στο φυτικό και ζωικό βασίλειο. 
Ο ανθρώπινος (εγκέφαλος) είναι η πλέον πολύπλοκη δομή της Φύσης.
Αυτός είναι ο λόγος που παραμένει ανεξερεύνητος σε ένα ποσοστό της δομής του και θα παραμείνει έτσι υπακούοντας στην αδυναμία του ανθρώπου να προσεγγίσει το τέλειο. 
Η προσέγγιση γίνεται ασυμπτωτικά, δηλαδή μετά από άπειρο χρόνο.
Δηλαδή πρακτικά ποτέ.   

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος θεωρείται μέχρι αποδείξεως του εναντίου, ότι είναι η πιο τέλεια δομή, που έχει δημιουργήσει η Φύση στην εκδήλωσή της σε κόσμο.
Υποθέτω ότι αυτό συνετέλεσε στην επιλογή της Φύσης να τον επιλέξει ως (κατοικία) και  παρατηρητήριο του κόσμου.

Το ζευγάρι  μητέρας-παιδιού είναι πράγματι τόσο ισχυρά δεμένο, όπως το όμοιό του Γη - Ζωή, βάσει του κοσμικού νόμου ομοιότητος των δομών,  
Η οντότητα της σχέσης μητέρας-παιδιού  έχει ερευνηθεί περαιτέρω, με την ακόλουθη  διάταξη
στο πείραμα "Ναυτίλος".
Το ("Ναυτίλος") ήταν ένα ατομικό υποβρύχιο του Αμερικανικού ναυτικού. 
Το πείραμα αφορούσε στην έρευνα της ύπαρξης τηλεπάθειας μεταξύ των ζώντων οργανισμών.
Χρησιμοποιήθηκε από το ζωικό βασίλειο ένας αριθμός νεογέννητων κουνελιών και η μητέρα τους.
Ο χώρος διεξαγωγής του πειράματος επελέγη έτσι ώστε να επαληθευθεί η υπερβατική μη υλική υπόσταση της συγκεκριμένης σχέσης.
Επελέγη δηλαδή η απομόνωση των τέκνων μέσα σε στο υποβρύχιο "Ναυτίλος", ενώ η μητέρα τους βρισκόταν στην ξηρά, στην ναυτική βάση συνδεδεμένη με ηλεκτρόδια στον εγκέφαλο και οθόνη παρατήρησης των ασθενών ρευμάτων του εγκεφάλου της.  
Για λόγους σπουδαιότητας των συμπερασμάτων του πειράματος αποφασίσθηκε η θυσία των τέκνων πειραματόζωων με ακαριαίο   θάνατο.
Το πείραμα στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. 
Διότι η μητέρα την ίδια στιγμή του θανάτου του τέκνου της υπέστη αντίστοιχο νευρικό κλονισμό, με την εμφάνιση έντονων ρευματωθήσεων στην οθόνη της πειραματικής διάταξης στην επιφάνεια της Γης.

Απεδείχθη έτσι ότι τα κύματα που συνέδεαν μητέρα-τέκνο δεν ήταν ηλεκτρομαγνητικά και ότι η ταχύτητα μετάδοσης υπερέβαινε και αυτήν του φωτός. 
Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα δεν διαδίδονται μέσα στο νερό.
Συνεπώς επρόκειτο για διαφορετικό φορέα μεταφοράς της πληροφορίας.


Έτσι αποκλείσθηκε η φύση της επικοινωνίας δια της συνήθους οδού των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. 
Και απόμεινε ως μόνη οδός, η φυσιολογική οδός δομής ολόκληρου του κόσμου.
Δηλαδή απεδείχθη η ισχύς του νόμου της Ενότητας των πάντων στην εκδήλωση του κόσμου. 

Είναι ο ίδιος δρόμος που μεταβιβάζονται οι σκέψεις μεταξύ των ανθρώπων και γενικότερα των έμβιων όντων, η λεγόμενη τηλεπάθεια των ζώντων οργανισμών.


Η σχέση μητέρας-παιδιού διατηρείται ακέραια και μετά την γέννηση. 
Εμμέσως δε επιβεβαιώνεται και η Ενότητα των πάντων.
Η φροντίδα της μητέρας για την Ζωή των τέκνων της δεν σταματάει ποτέ. 

Με αφορμή τις ανωτέρω εκτεθείσες ιδέες δίνεται η ευκαιρία να εκτεθεί  και η ακόλουθη γενική σκέψη, όσον αφορά την εκδήλωση.
Η διαδοχή των γεγονότων αυθόρμητης και μη συνειδητής δημιουργίας, από το Ανεκδήλωτο στο Εκδηλωμένο, ακολουθεί τις εξής Φάσεις:

ΕΊΝΑΙ--->Εκδήλωση--->Δημιουργία νόμων--->Νόμος Παγκοσμίου Έλξεως--->Εμφάνιση της Ζωής--->Διαμόρφωση του νόμου Π.Ε στην έμβια ύλη υπό την μορφή Έρωτα--->Λειτουργία Μητρότητας πηγής, δημιουργίας Ανθρώπων--->Λειτουργία Συνειδητότητας και Αυτογνωσίας Ανθρώπου--->Τελικός σκοπός Αυτογνωσίας της ίδιας της ΦΥΣΗΣ.

Ένα έμφυτο χαρακτηριστικό του Ανθρώπου από την δημιουργία του είναι το θρησκευτικό συναίσθημα.

Με αυτό ως οδηγό επιστρέφει στην πηγή των πάντων, δηλαδή στο ανεκδήλωτο ΕΊΝΑΙ.

Η θρησκευτικότητα ως έμφυτη λειτουργία στον άνθρωπο, αποτελεί μέσα στις σύγχρονες κοινωνίες, πρακτικό οδηγό ηθικής συμπεριφοράς προς τους άλλους ανθρώπους.

Η Αγάπη είναι κυρίαρχος κοσμικός νόμος.

Αποτελεί δε κυρίως Αυτή οδηγό στην έμπρακτη συμπεριφορά προς τον συνάνθρωπό μας.

Συμπέρασμα:
Η θρησκεία ως ένα σύνολο ηθικών κανόνων με γνώμονα την Αγάπη, αποτελεί ρυθμιστικό παράγοντα εύρυθμης λειτουργίας των ανθρώπινων κοινωνιών.
Από αυτή την άποψη θεωρείται πρακτικά απαραίτητη, αρκεί να μην ελέγχεται και επηρεάζεται από θρησκοληψία και ακραίο πουριτανισμό.
Και τέλος να μην  εκτρέπεται σε θρησκευτικό φανατισμό, που κάθε άλλο παρά διέπεται από Αγάπη για τον συνάνθρωπο.
Η θρησκεία δεν επιβάλλεται δια της βίας των φανατικών οπαδών.
Η όποια θρησκευτική πίστη γίνεται αποδεκτή από τους ανθρώπους ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία τους.