Αναγνώστες

Σάββατο 24 Μαρτίου 2018

Το θαύμα της Ζωής, ιδωμένο μέσα από το πρίσμα της Φυσικής επιστήμης.

Η Φυσική ερμηνεία του κόσμου, είναι η μόνη αντιληπτή ερμηνεία από το λογικό ΟΝ Άνθρωπος.
Στο βίντεο που ακολουθεί οι καθηγητές αστροφυσικής Μάνος Δανέζης και Στράτος  Θεοδοσίου μιλούν για το φαινόμενο της Ζωής με καθαρά επιστημονικά δεδομένα.


                                      

Ωραία λοιπόν η Ζωή είναι ένα όνειρο, πέραν πάσης αμφιβολίας, αφού απεδείχθη προς το παρόν με επιστημονικά δεδομένα, από τους δυο καθηγητές.

Εδώ  όμως εγώ, ως ένα απλό λογικό ΟΝ με συνείδηση των νόμων της Φύσης, βάσει των οποίων λειτουργεί το γνωστό σύμπαν,  αναρωτιέμαι:
Τι νόημα έχει όλο αυτό το παιχνίδι των αισθήσεων.
Τι νόημα έχει η ίδια η Ζωή στο τέλος- τέλος.

Το γιατί δεν μπορεί να εξηγήσει η Φυσική επιστήμη καθώς επίσης δεν μπορεί να αιτιολογήσει το πως δημιουργήθηκε η Ζωή επάνω στον πλανήτη Γη.
Εκτός εάν αρχίσουμε, να εφαρμόζουμε την λογική της εκ του μηδενός δημιουργίας. 
Σ' αυτό το σημείο έρχεται ο μεγάλος στοχαστής της αρχαιότητας με το όνομα Πλάτων να δώσει χήρα βοηθείας με την απλή φράση
Το κινούν αίτιον του σύμπαντος είναι ο Έρως.
Φράση γεμάτη ποίηση, μια φράση πλήρους ομορφιάς, δεν μπορεί παρά να είναι και αληθινή. 

Επάνω σ' αυτή την φράση του θείου Πλάτωνα προσπάθησα, να δώσω μια ερμηνεία, να την αιτιολογήσω μ' άλλα λόγια στηριζόμενος στις γνώσεις Φυσικής που διαθέτω. 
Αν είχα ζήσει στην εποχή του 5ου π.χ αιώνα θα μπορούσα να αιτιολογήσω το μεγαλείο αυτού του στοχασμού.
Επειδή όμως δεν ξέρω το βαθμό γνώσης της Φυσικής επιστήμης την εποχή, που ζούσε ο μεγάλος στοχαστής, δίνω την πλέον πιθανή ερμηνεία κατ' εμέ, στην (ανάρτηση) με ομώνυμο τίτλο. 

Με τον τρόπο αυτόν απάντησα "εν τινι μέτρο"
στο πρώτο ερώτημα, που αναπτύχθηκε μέσα μου  με την παρακολούθηση του βίντεο των δυο καθηγητών αστροφυσικής.
Ερώτημα που εκκρεμούσε μέσα μου αναπάντητο.
Όσον αφορά στο δεύτερο περί του νοήματος της (Ζωής), με ικανοποιούν κάπως οι σκέψεις που αναπτύσσονται σε μια άλλη ανάρτηση με τον τίτλο: Ανθρωπική Αρχή.  
    
Η Φυσική είναι η μόνη επιστήμη, στην οποία  βασίζεται κάθε επίτευγμα, που συμβάλει στην διατήρηση της Ζωής στην υπάρχουσα πραγματικότητα, που ζούμε.
Όμως ένα γεγονός, που παρακάμπτει ο άνθρωπος, μπλεγμένος μέσα στα γρανάζια της καθημερινότητας, ως μη έχον πρακτικό ενδιαφέρον, είναι: 
Ότι ο ίδιος ο άνθρωπος ζει, διότι αυτό επιβάλλουν οι νόμοι της Φύσης. 
Εν γένει  ολόκληρη η Ζωή, με οποιαδήποτε μορφή αυτής, λειτουργεί υπό το καθεστώς της Φυσικής νομοτέλειας.

Ο άνθρωπος για παράδειγμα αναπνέει το οξυγόνο, που του παρέχει η Φύση, επειδή βρίσκεται υπό την επιρροή φυσικών νόμων, ήτοι: 
Η ατμόσφαιρα της Γης  ασκεί  πίεση 1033gr*/cm2, σε όλη την επιφάνεια της Γης,  στο ύψος της επιφάνειας της Θαλάσσης.
Επομένως την  ίδια πίεση των  1033gr*/cm2 ασκεί και στο κάθε τετραγωνικό εκατοστό (cm2)    επιφάνειας του ανθρώπινου σώματος, όταν βρίσκεται σε υψόμετρο ίδιο με την επιφάνεια της θάλασσας.

Δηλαδή σε κάθε τετραγωνικό εκατοστό της επιφάνειας του ανθρώπινου σώματος ασκείται βάρος ενός κιλού και 33 γραμμαρίων.
Από την ατμόσφαιρα της Γης, όταν ο άνθρωπος βρίσκεται στην επιφάνεια της θάλασσας.
Για μεγαλύτερα υψόμετρα μειώνεται αντιστοίχως, διότι ελαττώνεται το ύψος της ατμόσφαιρας. 
Η πίεση αυτή αναγκάζει τον αέρα να εισέρχεται στον χώρο των πνευμόνων, όταν ο άνθρωπος με τους μεις του στήθους δημιουργεί το κατάλληλο κενό εντός του στήθους.

Το οξυγόνο εντός των πνευμόνων ενώνεται με τον άνθρακα, που κουβαλάει το αίμα και παρέχει την θερμότητα, για την διατήρηση της Ζωής.
Η αντίστοιχη χημική εξίσωση είναι:
C + O2---> CO2 + θερμότητα (33800 KJ/Kg).
Το προϊόν της εξώθερμης αντίδρασης της ένωσης του άνθρακα με το οξυγόνο του αίματος είναι το αέριο διοξείδιο του άνθρακα CO2  .

Αυτό το αέριο παραλαμβάνουν τα φυτά με τα φύλα τους, με την επίδραση και της Ηλιακής ακτινοβολίας, παράγουν ξανά οξυγόνο με τον μηχανισμό της (φωτοσύνθεσης).
Η χημική αντίδραση της φωτοσύνθεσης είναι η εξής: 
12H2Ο + 6CO2 + h.ν--->C6H12O6 + 6O2 + 6H2O 
Το hν παριστάνει την ενέργεια των φωτονίων. 
Η αντίδραση της φωτοσύνθεσης δίνει δυο απαραίτητα για την Ζωή προϊόντα.
Την γλυκόζη  C6H12O6 απαραίτητη ουσία για την διατροφή του φυτού και το οξυγόνο O2 απαραίτητο στοιχείο στην Ζωή του ανθρώπου
και κάθε άλλου όντος του ζωικού βασιλείου.
Κλείνει έτσι ο κύκλος της Ζωής πάνω στην Γη, με το αλληλένδετη σχέση φυτικού και ζωικού βασιλείου.

Μια άλλη σοβαρή εξάρτηση του ανθρώπου από τους νόμους της Φύσης είναι η ισορροπία του σώματος.
Σύμφωνα με τους νόμους της στατικής μηχανικής, ένα σώμα εντός του πεδίου βαρύτητος ισορροπεί. Όταν το αλγεβρικό άθροισμα των δυνάμεων που δρουν πάνω στο σώμα δίνει μια συνισταμένη, που διέρχεται μέσα από την βάση στήριξης του σώματος. 
Αυτό μας έχει γίνει βίωμα και χωρίς να το καταλάβουμε, όταν το έδαφος είναι ασταθές, για παράδειγμα όταν ταξιδεύουμε στο λεωφορείο όρθιοι.
Ανοίγουμε τα πόδια για να αυξηθεί η βάση στήριξης.
Αυτός είναι ο λόγος που οι ναυτικοί περπατούν με τα πόδια ανοιχτά χωρίς να υπάρχει λόγος.
Έτσι συνήθισαν να βαδίζουν πάνω στο πλοίο, ιδίως όταν έχει τρικυμία. 

Η φύση όμως έχει μεριμνήσει και γι αυτό με το να εφοδιάσει τον εγκέφαλο του ανθρώπου με κατάλληλο σύστημα αυτομάτου ρυθμίσεως της ισορροπίας. 
Τον λεγόμενο (λαβύρινθο) 
Γενικότερα ο άνθρωπος είναι εξοπλισμένος από την  μητέρα Φύση με έναν τέλειο εγκέφαλο, που φέρει συστήματα αυτόματου ελέγχου όλων των αυτόνομων συστημάτων του σώματος.  
Τα αυτόνομα συστήματα είναι:
Το αυτόνομο κεντρικό (νευρικό) σύστημα  και άλλα εννέα.
Τα οποία συντονίζονται από το κεντρικό νευρικό σύστημα, που εδρεύει στο εγκέφαλο.
Όλα τα συστήματα του εγκεφάλου λειτουργούν σύμφωνα με τον κοσμικό νόμο της ανάδρασης.
Η (ανάδραση) είναι ένα σύστημα, που δημιουργεί σταθερότητα μιας τιμής, με ανατροφοδότηση του συστήματος από την έξοδο. 
Θαυμάζει κανείς την σοφία της Φύσης.


Η Φυσική είναι το (θεμέλιο) όλων ανεξαιρέτως των επιστημών, που έχει ανακαλύψει και χρησιμοποιεί ο Άνθρωπος, για να διατηρεί και να διευκολύνει την Ζωή του στον πλανήτη Γη, εν  όσο αυτός ζει. 

Αναφύεται στο σημείο αυτό το ακόλουθο ερώτημα:
Τι σκοπό είχε η Φύση και έπλασε όλο αυτόν τον κόσμο?
Μια πρόχειρη απάντηση θα ήταν:
Έτσι για παιχνίδι...
Αστεία απάντηση, που δεν ταιριάζει εξ άλλου στην νοήμονα Φύση.
Η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα έχει ήδη δοθεί  απ' αυτό το ιστολόγιο και είναι μία και μοναδική υποθέτω.
Η απάντηση βρίσκεται στην ανάρτηση με τίτλο (Ανθρωπική Αρχή), πολύ καλά αιτιολογημένη με ατράνταχτα επιχειρήματα. 

Τέλος ολόκληρος ο μηχανισμός της δομής και λειτουργίας του σύμπαντος κόσμου.
Καθώς και των δομικών στοιχείων, που συνθέτουν το σύμπαν, λειτουργούν κάτω από την αυστηρή δράση και ισχύ των νόμων της Φύσης.  
Επομένως η νομοτέλεια της Φύσης είναι απαράβατη σε κάθε γωνιά του σύμπαντος.
Αξίζει να σημειωθεί  ότι η νομοτέλεια αυτή έχει, επεκταθεί μέχρι τα φαινόμενα του φυτικού και ζωικού βασιλείου.

Στο δε ζωικό βασίλειο ισχύουν ακόμη και στις κοινωνίες των ζώων και των ανθρώπων.
Στις κοινωνίες του ζωικού βασιλείου  εφαρμόζεται η (κοσμική) Αρχή της αναλογίας των δομών. 
Ανάλογα παραδείγματα έχουν αναφερθεί σε προηγούμενες αναρτήσεις. 

Εάν συνειδητοποίησει ο άνθρωπος την θέση του μέσα στον κόσμο, θα πάψει αμέσως κάθε πόλεμο.
Διότι ο πόλεμος αφορά την αρχή του κόσμου, όταν το ΟΝ αποφάσισε να εκδηλωθεί.
Για να γίνει αυτό έπρεπε να διασπασθεί η φυσική του Ενότητα σε δυο αντίθετα τμήματα αρχικά.
Έτσι η εκδήλωση ολόκληρη αποτελείται από αντίθετα  όπως, δράση-αντίδραση, φως-σκοτάδι, κρύο-ζεστό, στερεό- ρευστό, αγάπη -μίσος, κραυγή- σιωπή, κίνηση- ακινησία κ.ο.κ. και ο κατάλογος των αντιθέτων δεν έχει τέλος.
Αυτό όμως είχε τους λόγους του, που έγινε, διότι η ανθρωπότητα έπρεπε, να εξελίσσεται.
Πάντα ρει και ουδέν μένει. (Ηράκλειτος)
Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο από την σύνθεση των αντιθέσεων σύμφωνα με τον νόμο του τρία, Θέση-Αντίθεση-Σύνθεση.
Ο Ηράκλειτος αυτό εννοούσε με την ρήση:
Πατήρ πάντων πόλεμος. 
  
Όμως πίσω από τον κόσμο των αντιθέσεων υπάρχει ο κοσμικός νόμος της Ενότητας, ο οποίος βασίζεται  στην Αγάπη. 
Η Ενότητα ήταν και παρέμεινε με την εκδήλωση σε κόσμο η θεμελιώδης ουσία του όντος.
Αυτή είναι επίσης και η αληθινή ουσία του Ανθρώπου και των λοιπών δημιουργημάτων στον κόσμο.
Με μια θεμελιώδη και ουσιαστική διαφορά:
Ότι η δομή του εγκεφάλου του ανθρώπου, του δίνει την δυνατότητα να γίνει Θεός.
Αυτό επεδίωκε η Φύση, για αυτό τίμησε τον άνθρωπο, με την ανάθεση του μεγαλειώδους έργου της απόκτησης Αυτογνωσίας.
Μέσω δε του ανθρώπου αποκτά και η ίδια η Φύση Αυτογνωσία και έτσι ολοκληρώνεται ο σκοπός της Δημιουργίας του κόσμου.