Αναγνώστες

Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2018

Τι είναι η Ζωή και ποία η σημασία της σε όλη την Δημιουργία!



Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η ίδια η λέξη Ζωή αρχίζει με τον ήχο Ζ, που είναι ο ήχος του βρασμού και της μέλισσας καθώς πετάει. 
Βρασμός σημαίνει θερμότητα, σημαίνει κίνηση.
Επομένως η Ζωή συμβαδίζει με την κίνηση, διαφορετικά είναι ανύπαρκτη. 
Κίνηση σημαίνει δράση, πνευματική ή υλική.

Παραμένει όμως ένα ερώτημα κι αυτό είναι:
Πως δημιουργήθηκε η Ζωή και αν υπάρχει κάποιος σκοπός, εξ αιτίας του οποίου προκλήθηκε. 
Αν μπορούσαμε να δούμε καθαρά το θαύμα ενός και μόνο λουλουδιού, θ' άλλαζε όλη μας η ζωή. 
(Βούδας)

Από καθαρά βιολογική πλευρά κατ' αρχήν, η Ζωή βασίζεται στην ύπαρξη του στοιχείου άνθρακας (C). 
Η Ζωή επάνω στον πλανήτη Γη, έχει δύο συγκεκριμένες εκδηλώσεις τα Φυτά και τα Ζώα.
Διακρίνεται ως εκ τούτου σε Φυτικό και Ζωικό βασίλειο.

Θα δούμε τώρα που βασίζεται, ποιο είναι το θεμέλιο  της. 
Η ζωή έχει ως θεμέλιο και κίνητρο την βιολογία και την χημεία του άνθρακα (C).
Αυτή η γνώση ξεκινάει ήδη από τα γυμνασιακά χρόνια, όπου δίδονται οι πρώτες γνώσεις της βιοχημείας της ζωής.

Εδώ  θα εξετάσουμε τις λειτουργίες εκείνες.
Που η Φύση έχει προνοήσει, για να προστατεύσει την Ζωή στην Δημιουργία.
Επιτρέποντας την ομαλή λειτουργία της  και ταυτόχρονα την εξέλιξή  της προς ανώτερες βαθμίδες Δημιουργίας.

1)Αναπνοή
Είναι η λειτουργία κατά την οποία ενώνεται το οξυγόνο με τον άνθρακα προς παραγωγή θερμότητας.
-Η αναπνοή των ζώων που κυκλοφορούν στην επιφάνεια της Γης γίνεται μέσω των πνευμόνων.
-Οι οργανισμοί που ζουν μέσα στο νερό, διαθέτουν αντί για πνεύμονες τα βράγχια.
Οι πνεύμονες και τα βράγχια φέρουν σε επαφή το οξυγόνο με τον άνθρακα για να γίνει η καύση. 
Η ατμοσφαιρική πίεση (1033gr/cm2) έχει τον πρώτο ρόλο στην λειτουργία της αναπνοής.
Διότι είναι αυτή, που αναγκάζει τον αέρα να εισχωρήσει στους πνεύμονες, όταν δημιουργηθεί κενό από τους μυς του θώρακος ή του διαφράγματος.
Επίσης μέσα στο νερό η υδροδυναμική πίεση παίζει αντίστοιχο ρόλο με την ατμοσφαιρική.

Η ένωση το στοιχείου άνθρακας (C) με το στοιχείο οξυγόνο (Ο) σύμφωνα με την αντίδραση:  
C + O2---> CO2 + θερμότητα (33800 KJ/Kg).
Είναι η χημική αντίδραση ζωής για το ζωικό βασίλειο.
Η αντίδραση καύσης του άνθρακα συντελείται με την αναπνοή μέσω των πνευμόνων, με την ουσιαστική συμμετοχή και της ατμοσφαιρικής πίεσης.
Με άλλα λόγια η αναπνοή σαν λειτουργία βασίζεται και εξαρτάται απόλυτα από τους νόμους της Φύσης.

2)Στο (φυτικό)  βασίλειο τώρα συμβαίνουν αντίστοιχα φαινόμενα με ορισμένες διαφοροποιήσεις.
Τα φυτά αναπνέουν επίσης αλλά το φαινόμενο εξελίσσεται αντίθετα από το ζωικό βασίλειο.
Η αντίθεση οφείλεται στο ότι οι ζωικοί οργανισμοί καταναλώνουν (Ο) και παράγουν {CO2}διοξείδιο του άνθρακος. 
Στο φυτικό βασίλειο γίνεται ακριβώς το αντίστροφο, δεδομένου ότι, τα φυτά καταναλώνουν {CO2διοξείδιο του άνθρακα και παράγουν (Ο) οξυγόνο και θερμότητα.

Η λειτουργία αυτή  καλείται φωτοσύνθεση και γίνεται με την παρουσία της ηλιακής ακτινοβολίας. 
Η αντίδραση παραγωγής οξυγόνου (Ο) και θερμότητας στα φυτά με φωτοσύνθεση είναι:
62 + 12Η2Ο → C6Η12Ο6 + 6O2 + 6Η2Ο + 674 θερμίδες.
Η διαδικασία της φωτοσύνθεσης και παραγωγής οξυγόνου εμφανίζεται στο κάτωθι βίντεο.


Στο ανωτέρω βίντεο αναδεικνύεται η σοφία της Φύσης, η οποία συνδυάζει την πρακτική πλευρά με την αισθητική. 
Η μεν πρακτική πλευρά οφείλεται κυρίως στο προϊόν της φωτοσύνθεσης που είναι το οξυγόνο. 
Αλλά και η αισθητική πλευρά δεν είναι αμελητέα και βρίσκεται στην ομορφιά του φυτικού βασιλείου. 
Με κυρίαρχο χρώμα το πράσινο, που στην ψυχολογία του ανθρώπου είναι το χρώμα της ηρεμίας και της ξεκούρασης.

Η πρακτική πλευρά είναι η ανταλλαγή προϊόντων οξυγόνου (Ο) και διοξειδίου του άνθρακα{CO2}μεταξύ φυτικού και ζωικού βασιλείου.
Με πρόβλεψη την διατήρηση της Ζωής στα δυο βασίλεια.
Το κυριότερο είναι η ειρηνική συνύπαρξη των δυο βασιλείων.
Συνύπαρξη με αλληλοβοήθεια, αφού το ένα συντελεί στην επιβίωση του άλλου. 
Το μεν φυτικό παράγει το οξυγόνο που καταναλίσκει το ζωικό για να ζήσει.
Το δε ζωικό τροφοδοτεί το φυτικό με διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο με την φωτοσύνθεση εμπλουτίζει την ατμόσφαιρα με  οξυγόνο. 

3)Μια άλλη λειτουργία, που αφορά την πήξη του ύδατος στην θερμοκρασία των 0 βαθμών Κελσίου, είναι η λεγόμενη "ανωμαλία του ύδατος".
Λειτουργία την οποία η Φύση έχει θεσπίσει,  για να προστατεύσει την υποθαλάσσια ζωή.
Στην Φυσική  έχει καθιερωθεί ο όρος, ανωμαλία του ύδατος.
Είναι άξιον λόγου όμως να σημειωθεί, ότι η ανωμαλία αυτή, όπως θα αποδειχθεί στα επόμενα, προστατεύει συνολικά την Ζωή  κάτω από την επιφάνεια του ύδατος.

Επειδή το νερό είναι το μόνο σώμα που δεν ακολουθεί τον γενικό νόμο της συστολής των σωμάτων με την ελάττωση της θερμοκρασίας.
Το νερό ακολουθεί τον φυσικό νόμο συστολής των σωμάτων με την ελάττωση της θερμοκρασίας,  μέχρι να φτάσει  τους 4 βαθμού Κελσίου. 
Η "ανωμαλία" εμφανίζεται μεταξύ 4ων και 0 βαθμών Κελσίου.
Περιοχή όπου το νερό αντί να εξακολουθήσει να συστέλλεται, αντίθετα διαστέλλεται με ταυτόχρονη αύξηση του όγκου του. 
Στους 0 βαθμούς Κελσίου το νερό παγώνει. 
Αλλά ο προκύπτων πάγος είναι μεγαλύτερου όγκου, άρα μικρότερης πυκνότητας ως, προς το νερό και επιπλέει.  
Στο παρακάτω σχέδιο αποδεικνύεται  η πρόνοια της Φύσης για την προστασία της Ζωής μέσα στο νερό.



Η ιδιότητα αυτή χαρακτηρίζεται  στην Φυσική ως, ανωμαλία του ύδατος.
Αλλά εδώ η Φύση θα χαμογελούσε με την αφέλεια της επιστήμης.
Γιατί λόγω αυτής της ανωμαλίας σώζεται η ζωή των ψαριών και λοιπών υδρόβιων  όντων.
Διαφορετικά θα παγιδεύονταν μέσα σε ένα στρώμα στερεού πάγου, οπότε αυτό  θα ήταν και το τέλος της ζωής κάτω από την επιφάνεια λιμνών και θαλασσών. 


4) (Αυτοϊαση) και ανοσοποιητικό.
Όλοι οι ζωικοί οργανισμοί στην Δημιουργία λειτουργούν σε καθεστώς (αυτοίασης).
Που σημαίνει θεραπεύονται μόνοι τους χωρίς εξωτερική επέμβαση, με την βοήθεια της έμφυτης λειτουργίας από την Φύση, που λέγεται αυτοθεραπεία.
Αλλά πριν εμφανισθούν τα συμπτώματα μιας ασθένειας λόγω εισόδου μικροβίων από το περιβάλλον στον οργανισμό του ανθρώπου.
Υπάρχει η ασπίδα, που προβάλει το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. 
Αν κι αυτό το σύστημα δεν καταφέρει να σταματήσει την είσοδο των μικροβίων στον οργανισμό. 
Την θεραπεία της ασθένειας που θα προκληθεί, αναλαμβάνει φυσιολογικά να αντιμετωπίσει ο μηχανισμός της αυτοίασης.
Σε όλη την ιστορία της αυτοάμυνας και αυτοίασης, καίριο ρόλο παίζει η θετική σκέψη και διάθεση του ανθρώπου καθώς και η πίστη του στην δύναμη της Φύσης


5) Ένστικτο αυτοσυντήρησης
Όταν κάτι αλλάξει στο περιβάλλον του ζώντος ατόμου αντιδρά από ένστικτο όπως λέγεται.
Αυτό συμβαίνει σε όλο το φάσμα των ατόμων του ζωικού βασιλείου, από τον στοιχειώδη μονοκύτταρο οργανισμό την αμοιβάδα μέχρι την κορυφή της πυραμίδας τον Άνθρωπο
Αν υπάρχει κάποιος κίνδυνος, που απειλεί την
ζωή του ατόμου, τότε σίγουρα μιλάμε για το (ένστικτο) αυτοσυντήρησης. 
Ο εγκέφαλος μπορεί να διαχειρισθεί τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσει το άτομο σε μια παρουσία που δημιουργείται στο άμεσο περιβάλλον.
Αυτό δεν έχει να κάνει με το ένστικτο καθ' αυτό σε μια απειλή για την ίδια την Ζωή, η επέμβαση του οποίου είναι έμφυτη από την Φύση και τότε μιλάμε πλέον για το ένστικτο αυτοσυντήρησης. 

6)Ο ανθρώπινος (εγκέφαλος) είναι το τελειότερο όργανο της Δημιουργίας, ως εκ τούτου η Φύση  επέλεξε τον ανθρώπινο εγκέφαλο για ενεργό κατοικία της.
Έχει εμπλουτίσει τις λειτουργίες αυτού του οργάνου με την σπουδαία λειτουργία της κρίσης.
Είναι το μοναδικό ΟΝ ανάμεσα στα υπόλοιπα έμβια όντα, που διαθέτει αυτή την λειτουργία. 
Εξ άλλου στον ίδιο τον εγκέφαλο εδράζονται μηχανισμοί που παρέχουν τον έλεγχο και σταθερότητα ανταπόκρισης σε ερεθισμούς του περιβάλλοντος.
Ο έλεγχος επιτυγχάνεται μέσω μηχανισμών κοσμικής ισχύος, που είναι οι μηχανισμοί ανάδρασης.  
Με την δράση αυτών των μηχανισμών επιτυγχάνεται η σταθερότης της θερμοκρασίας του σώματος, η πίεση του αίματος, η λειτουργία αναπνοής, πέψης, μνήμης, βαδίσματος και άλλων εξωτερικών ενεργειών.
Που είναι  απαραίτητες για την επιβίωση του ανθρώπου και πολλών άλλων έμβιων όντων.  
7) Η διαίσθησηείναι λειτουργία την οποία η Φύση, έχει εφοδιάσει όλα τα έμβια όντα.
Σε όλα τα έμβια όντα, εκτός του ανθρώπου, λειτουργεί ασυνείδητα και αυθόρμητα.
Μόνο στον άνθρωπο λειτουργεί συνειδητά.
Μερικές φορές όμως θεωρείται παρασιτική και προϊόν φαντασίας. 
Αυτό μειώνει την αξία της διότι προκαλεί εσφαλμένη εντύπωση λόγω αναπόφευκτης γενίκευσης της ιδέας.   

Έχουν ήδη αναφερθεί εφτά (7) αιτίες με ιδιότητες, που η Φύση η ίδια έχει προικίσει ιδίως τον άνθρωπο.
Αυτό εγείρει μια εύλογη απορία. 
Μήπως, όταν η Φύση δημιούργησε το σύμπαν και έβαλε  Ζωή σε κάποιους πλανήτες,  η πραγματική της επιθυμία  ήταν η ίδια η Ζωή ? 

Αλλά αν αυτός ήταν ο σκοπός της Φύσης, δημιουργείται αυτομάτως ένα άλλο εύλογο ερώτημα.
Τι είδους  υπηρεσία παρέχει η Ζωή στην Φύση?
Η τελειωτική απάντηση σ' αυτό το ερώτημα είναι επίσης εύλογη.
Ως ήδη έχει λεχθεί απ' αυτά εδώ τα κείμενα.
Όταν το ΕΊΝΑΙ εκδηλώθηκε σε κόσμο, το έκανε γιατί αυτή ήταν η Φύση του και δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά.
Όταν όμως αντίκρισε αυτό, που δημιούργησε, άρχισε να υποβάλει ερωτήματα δια του ανθρώπου, με μοναδικό στόχο.
Την Αυτογνωσία του ανθρώπου και μέσω αυτού: Της ίδιας της Φύσης, η οποία κατοικεί στον ανθρώπινο εγκέφαλο και εκπροσωπείται απόλυτα από τον άνθρωπο.
Αν λάβουμε μάλιστα υπ' όψιν και τα δεδομένα που αναφέρονται σαν επιχειρήματα στο όμορο (ζήτημα) της Ανθρωπικής Αρχής.

Αφού  έτσι έχουν τα πράγματα, τότε υπάρχει ένα ακόμα επιχείρημα υπέρ της άποψης, ότι σκοπός της Δημιουργίας ήταν η Ζωή.
Και μάλιστα η κορωνίδα αυτής ο Άνθρωπος ως εκπρόσωπος της ίδιας της Φύσης.
Το επιχείρημα βασίζεται: 
Στον κοσμικό νόμο της ομοιότητας των δομών στην εκδήλωση, εν προκειμένω τα δυο σκέλη της ομοιότητας είναι ότι:
Η Φύση προστατεύει το δημιούργημά της, που είναι η Ζωή. 
Το ίδιο κάνει και η μητέρα, ως εντεταλμένη από την Φύση, να φέρει στο κόσμο την ζωή και να την προστατεύει στα πρώτα της βήματα..
Η σχέση μητέρας-παιδιών είναι σχέση  κοσμικής σημασίας. 

Σ' αυτό το σημείο μετά από όσα εξετέθησαν,  ήρθε αναπόφευκτα στο Νου η ρήση του Ηράκλειτου.
Σχετικά με την αλήθεια του αισθητού κόσμου που ζούμε:
Ο άναξ ου το μαντείον έστι το εν Δελφοίς, ου λέγει ουδέ κρύπτει αλλά σημαίνει. 
Πράγματι η Φύση δείχνει στον άνθρωπο σημάδια, που αποκαλύπτουν την ουσία του κόσμου, που κρύβεται πίσω απ' τα φαινόμενα.
Σύμφωνα δε με την άποψη  του δάσκαλου Όσσο για την πραγματικότητα.
Που εκτίθεται στην εικόνα, που βρίσκεται στην αρχή αυτού του κειμένου.
Ο κάθε άνθρωπος θα συνθέσει το δικό του ποίημα γύρω από την εικόνα της δικής του αλήθειας.
Τουτέστιν η αντικειμενική πραγματικότητα είναι ένας μύθος. 
Η μόνη αλήθεια είναι, ότι το σύμπαν ολόκληρο είναι Υποκειμενικό.    
Σύμφωνα με την εσωτερική καλλιέργεια του κάθε ανθρώπου και αντίληψή του για την ουσία της Δημιουργίας. 
Μέσα σ' αυτήν την εικόνα χαίρεται την ζωή  και χορεύειστον ρυθμό της  μουσικής των άστρων.  
Για μένα, η Ζωή είναι μια δοκιμασία Θανάτου, με στόχο την αποκάλυψη της πραγματικής της ουσίας.