Αναγνώστες

Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

Η πληρότητα που νοιώθουμε ζώντας μέσα στην αγνή Φύση, οφείλεται στην χαρά επιστροφής στην πηγή προέλευσής μας.


Όραμα  καρδιάς από ερωτευμένη ύπαρξη. 
Η αίσθηση πληρότητας που νοιώθουμε, όταν ζούμε αρμονικά με την Φύση, είναι από την ικανοποίηση της ενστικτώδους εντολής επιστροφής στην πηγή προέλευσής μας.
Η επιστροφή μας στην πηγή των πάντων, υποθέτω θα είναι ένα γεγονός  καθαρά πνευματικό. 
Τηρουμένων όμως των αναλογιών  νοιώθουμε κάτι ανάλογο, όταν βρισκόμαστε περιστασιακά μέσα στην αγνή Φύση.
Αυτή την τάση επιστροφής  έχει εγγράψει η Φύση,  κυρίως στον άνθρωπο, απ' ευθείας κατά το  αρχικό χτίσιμο της εσωτερικής του υπόστασης.

Όπως το καράβι μετά από φουρτούνες στις θάλασσες του κόσμου αράζει σ' ένα  λιμάνι οι δε ναυτικοί χαλαρώνουν κι ανακουφίζονται.
Έτσι κι ο άνθρωπος μετά από συνεχείς αναζητήσεις, αράζει σε έναν σύντροφο. Δένεται μαζί του, για όσο καιρό διατηρείται η σωστή επικοινωνία.
Κατά την διάρκεια αυτού του διαστήματος  κυριαρχεί  η Αγάπη, που χαρίζει την αρμόζουσα ποιότητα ζωής στον άνθρωπο.

Οι άνθρωποι που έχουν σαν κύριο επάγγελμα την παραγωγή γεωργικών προϊόντων, ζουν υποχρεωτικά μέσα στην Φύση, συνεργάζονται με την Φύση. 
Είναι αυτοί, που παρέχουν την  διατροφή στον υπόλοιπο πληθυσμό της Γης.
Είναι αυτοί που συνεργάζονται με την Γη, τον Ήλιο και όλα τα στοιχεία της Φύσης, ώστε να προκύψουν πιο άνετα τα αγαθά της Γης για τον άνθρωπο.

Ανάλογη είναι και η δομή της σκέψης τους. 
Δεδομένου ότι όλη τους η ζωή είναι συνυφασμένη με την Φύση, ζουν στον ρυθμό της Φύσης.
Προσαρμόζονται με υπομονή και αγάπη στις ιδιοτροπίες της, ευχαριστώντας ασυνείδητα την Φύση για αυτά, που τους παρέχει.  

Αυτοί οι άνθρωποι είναι εν γένει πιο σωστοί από τους ανθρώπους των πόλεων, που ζουν μέσα στην ταραγμένη ατμόσφαιρα του τεχνικού πολιτισμού.
Ο τεχνικός πολιτισμός μαζί με τα πρακτικά οφέλη που παρέχει στον άνθρωπο,  επηρεάζει  από την άλλη μεριά σημαντικά την ψυχολογία του.

Προκαλεί απομόνωση από τους άλλους ανθρώπους και συχνά καταλήγει σε ψυχώσεις, με συνηθέστερη την κατάθλιψη.
Μαζί με τις παρενέργειες στον άνθρωπο, ο τεχνικός πολιτισμός  προκαλεί αλλοίωση και στην ομαλή λειτουργία της Φύσης.
Εξ αιτίας κυρίως των μηχανών που χρησιμοποιούνται καθημερινά για τις ασχολίες των ανθρώπων. 

Για την λειτουργία των μηχανών απαιτείται ενέργεια.
Αυτήν την  ενέργεια αντλούν συνήθως πηγές ρυπογόνες, όπως είναι το πετρέλαιο και η πυρηνική ενέργεια.
Η χρήση αυτών των πηγών προκαλεί μεγάλη ρύπανση στο περιβάλλον. 
Αλλοιώνει τα αγνά χαρακτηριστικά της Φύσης και η Φύση αντιδρά αναλόγως.

Την απάντηση για πληρότητα και ενδιαφέρον για την ζωή την βρίσκουμε  ολοζώντανη στην εικόνα που υπάρχει στην αρχή του κειμένου. 
Μια ύπαρξη υπό την επήρεια της κοσμικής δύναμης του Έρωτα προσεύχεται με τον δικό της τρόπο, για την μελλοντική ευτυχία του αγαπημένου της, ώστε να μείνει δικός της για πάντα. 
Αυτό θα είναι και δική της ευτυχία.

Είναι ένα τυπικό παράδειγμα ομοιότητας στην υλική πραγματικότητα, της ενστικτώδους τάσης επιστροφής στην πηγή των πάντων. 
Όπου ο άνθρωπος αισθάνεται  απόλυτα μέτοχος της Ενότητας, σαν να μην έχει επέλθει ποτέ κατακερματισμός αυτής, λόγω εκδήλωσης της Φύσης σε κόσμο.  
Αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία του Έρωτα. 
Επαναφέρει στην συνείδηση την αίσθηση της Ενότητας μέσα στην διασπασμένη πραγματικότητα. 
Αυτό κάνει τους ερωτευμένους να λάμπουν με ένα ιδιαίτερο φως, που  τους κάνει, να ξεχωρίζουν.

Γενικότερα η ομορφιά βρίσκεται  με πάγια εντολή της Φύσης, εγκατεστημένη μέσα στον εγκέφαλο του ανθρώπου.
Από εκεί κατευθύνει την δράση του στην ζωή, έχοντας μοναδικό αντίπαλο το παράσιτο"εγώ"του ανθρώπου.

Κεντρικό χαρακτηριστικό της Φύσης είναι η Αρμονία.  
Με τον μαγικό φακό της Φύσης παρατηρεί ο άνθρωπος την διάχυτη αρμονία, που παρέχει απλόχερα η Φύση εμπρός στα μάτια του.
Η Φύση είναι  αυτή, που γεμίζει ομορφιά τις αισθήσεις του ανθρώπου.

Η φυσιολογική δομή των αισθήσεων του ανθρώπου δημιουργεί το γνωστό (ολόγραμμα).
Εφαρμογή του ολογράμματος δημιουργεί  την αίσθηση αντίληψης του σύμπαντος ολοκλήρου για τον κάθε άνθρωπο.
Η πλήρης ερμηνεία του φαινομένου παρέχεται πλήρως από την (κβαντική) Φυσική. 

Οι καθημερινές ανάγκες εγείρουν ένα παιχνίδι με 
το περίφημο ("εγώ"), που δρα σαν άλλος εαυτός. 


Μόλις  μεσολαβήσει αυτό το παράσιτο αλλοιώνονται τα πάντα. Ο νους κυριολεκτικά θολώνει και κάθε τι βγαίνει εκτός πραγματικότητας.  
Στην διπλανή εικόνα, κάντε τις (αντιστοιχίες)



Την παραπάνω διάταξη την δανείζομαι από την θεωρία της σχετικότητας.
Στο πνεύμα δε αυτής της θεωρίας οι συλλογισμοί οδηγούν σε ανάλογα συμπεράσματα. 

Οι αντιστοιχίες προκύπτουν όταν, όπου Ήλιος αντικατασταθεί από το "εγώ"και όπου Γη τοποθετηθεί η ανθρώπινη αίσθηση της όρασης.
Οπότε η πραγματική και φαινομένη θέση αστέρα, θα αντιστοιχεί με την  πραγματική  και εκτραπείσα  από την πραγματική της θέση ιδέα.

Η εκτροπή των αστέρων έχει μόνο επιστημονική αξία.
Σκεφθείτε τώρα την εκτροπή των ιδεών, από την έλξη του "εγώ",  τι μπέρδεμα προκαλεί στην πραγματική ζωή του ανθρώπου.
Την αντιστοιχία αυτή ενισχύει και  ο κοσμικός νόμος της ομοιότητας των δομών. 

Με άλλα λόγια το "εγώ"δρα σαν σκοτεινός  Ήλιος στην ανθρώπινη συνείδηση και κατά συνέπεια στην ανθρώπινη συμπεριφορά. 
Τέτοια είναι η δύναμή του, όταν συσκοτίζει την πραγματικότητα της ζωής.  

Όταν παρεμβαίνει το "εγώ"εισάγεται ο φόβος.
Ο φόβος εκδιώκει την Αγάπη και αντιστρόφως.
Ο αληθινός Έρωτας βασίζεται στην Αγάπη.
Αλλά Αγάπη και φόβος δεν είναι δυνατόν να συνυπάρξουν, όπως αναφέρει και ο απόστολος Παύλος στο γνωστό (εδάφιο).
Συνεπώς Έρωτας και "εγώ"δεν συμβιβάζονται.
Όπως δεν μπορούν να συνυπάρξουν το γλυκό με το πικρό.

Δεν μπορούν δηλαδή οι άνθρωποι, να αισθάνονται πλήρεις, όταν κυριαρχεί το "εγώ".
Το "εγώ"εισάγει την χωριστικότητα, ο δε Έρωτας, εισάγει την Ενότητα, επαναφέρει την Ενότητα

Το συμπέρασμα από την ανωτέρω ανάλυση είναι ότι το μεγαλύτερο αμάρτημα στον κόσμο είναι ο (εγωισμός), που ήταν και η πραγματική αιτία του προπατορικού αμαρτήματος.
Αφού αυτός είναι κυρίως, που προβάλει εμπόδια στην πραγματοποίηση του κοσμικού σχεδίου της επιστροφής των όντων στην (πηγή), από όπου και προέρχονται.
Η δε επιστροφή, σύμφωνα πάντα με το κοσμικό σχέδιο, σημαίνει πραγματική αποκατάσταση της Ενότητας των πάντων.