Αναγνώστες

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Οι αληθινοί Έλληνες

Οι αληθινοί Έλληνες

Ας ξυπνήσουμε επιτέλους καμιά φορά εμείς οι Έλληνες, έχουμε όπλα στα χέρια μας κι' αφήνουμε την Κα Μέρκελ να μας μεταχειρίζεται σαν πρόβατα χωρίς θέληση.
Ε! δεν είμαστε λοιπόν πρόβατα, μας συνήθισαν έτσι, σ' αυτή την νοοτροπία οι Δυτικού προσανατολισμού  κυβερνήτες μας και η διεθνής πολιτική.
Είμαστε λιοντάρια, όπως και όλοι οι άνθρωποι, όμως ακόμα πιο πολύ εμείς οι Έλληνες όταν χρειαστεί,  
Το αφήσαμε βέβαια να ξεχαστεί, γιατί είχαμε να φάμε, να κοιμηθούμε και μάλιστα μ' όλες τις ανέσεις μας, τόσες που καταλήξαμε παιδιά του καναπέ και της TV. 
Έχουμε τελείως ξεχάσει την ανθρώπινη Φύση μας, αρκεί όμως ένας βρυχηθμός και μόνο από  ένα αληθινό λιοντάρι, έναν αληθινό Έλληνα που αγαπά την πατρίδα του,  για να ξυπνήσει μέσα μας την αληθινή μας Φύση και να κοκαλώσει τότε όλη η Ευρωπαϊκή ζούγκλα.
Στην Ινδία κυκλοφορεί ένας σχετικός μύθος, που παρουσιάζει αυτή την παρανόηση των ανθρώπων , με μια παραβολή, αρκετά εύγλωττα.
Κάποτε λέει ένα κοπάδι λιοντάρια καθώς έτρεχε μέσα στη ζούγκλα, έφτασε σε μια λίμνη, τα λιοντάρια πήδηξαν τη λίμνη και εξαφανίστηκαν μέσα στη ζούγκλα.
Μια λιονταρίνα όμως που ήταν ετοιμόγεννη γέννησε εκεί ένα λιονταράκι και το παράτησε, τρέχοντας μετά να ενωθεί με το υπόλοιπο κοπάδι των λιονταριών. 
Αυτό το μέρος όμως  ήταν βοσκότοπος και συχνά πήγαινε εκεί ένας βοσκός το κοπάδι του με τα πρόβατα για να βοσκήσουν το τρυφερό χορτάρι.
Όταν αντίκρισε το λιονταράκι παρατημένο και πεινασμένο, το μάζεψε και το έβαλε σε μια λεχώνα προβατίνα να πιεί γάλα και να ζήσει. 
Όταν γύρισε στο μαντρί το λιονταράκι ακολούθησε μέχρις εκεί την από μηχανής θεού μητέρα του και ενσωματώθηκε άθελά του στο υπόλοιπο κοπάδι, αφού εκεί έβρισκε φαγητό και ύπνο κατά βούληση.
Σιγά-σιγά όμως απέκτησε και όλες τις συνήθειες των υπόλοιπων προβάτων του κοπαδιού, εντάχθηκε δηλαδή μέσα στο σώμα του κοπαδιού σαν ίσος προς ίσον.    
Μια μέρα που έτυχε να περνάει από αυτά τα μέρη ένα άλλο κοπάδι με λιοντάρια, τα πρόβατα όλα το έβαλαν στα πόδια και μαζί μ' αυτά και το νεαρό λιοντάρι μας, που είχε εντωμεταξύ ενηλικιωθεί και φάνταζε σαν ένα υπερήφανο λιοντάρι, χωρίς όμως καθόλου λιονταρίσια συμπεριφορά.
Ένας γέρο-σοφός, αρσενικό λιοντάρι, όταν είδε αυτό το φαινόμενο, ένα σωστό λιοντάρι να το βάζει στα πόδια με τ' άλλα πρόβατα για να σωθεί, τούστριψε και αποφάσισε να ξεδιαλύνει το μυστήριο.
Κυνήγησε λοιπόν το νεαρό λιοντάρι, που έτρεχε αρκετά πιο γρήγορα, όμως παρά την ηλικία του το γέρικο κορμί υπάκουσε στην εσωτερική θέληση του εαυτού του και το πρόφτασε σε μια στροφή, του έκλισε τότε τον δρόμο και του φώναξε, δεν θα σε πειράξω, μόνο να σου δείξω κάτι θέλω, ακλούθησέ με μέχρι εδώ παρακάτω, που είναι μια λίμνη θέλω να δεις κάτι.
Έτσι κι' έγινε, φτάσανε μπροστά στη λίμνη και τότε το σοφό λιοντάρι λέει στο νεαρό, σκύψε και κοίτα μέσα στο νερό και πες μου τι βλέπεις.
Το νεαρό λιοντάρι έτσι και έπραξε...όταν όμως αντίκρισε τη φάτσα του μέσα στο νερό, αναπήδησε συνειδητοποιώντας  αμέσως την πλάνη του, κατάλαβε πόσο διαφορετικό ήταν απ' τα πρόβατα και αμέσως ένας ισχυρός βρυχηθμός βγήκε απ' τα βάθη της ψυχής του που έκανε όλη τη ζούγκλα να παγώσει.
Εμείς οι Έλληνες είμαστε πιο λιοντάρια από λιοντάρια και η ιστορία μας το έχει αποδείξει αδιαμφισβήτητα.
Τι να πρώτο-αναφέρει κανείς αρχίζοντας από την αρχαιότητα, τον Λεωνίδα με τους τριακόσιους μαχητές που έπεσαν μέχρι ενός στο στενό των Θερμοπυλών, εμποδίζοντας τον Περσικό στρατό να περάσει, γιατί ήταν τέτοια και η παιδεία τους και η πειθαρχία και σκληρή εκγύμναση που τους διέκρινε. 
Ξεχνιέται το περίφημο  "ή ταν ή επί τας"  που έλεγαν οι σπαρτιάτισσες μητέρες στα παιδιά τους όταν έφευγαν για την μάχη, είχαν όμως έτσι γαλουχηθεί ανάλογα, δεν ήταν παιδάκια του καναπέ και της καλοπέρασης ,το χάζεμα στην καφετέρια και στα χαζό σίριαλ της TV, ξάπλα στον καναπέ. 
Μην πάμε όμως μακριά, η πιο πρόσφατη ιστορία μας, μια  άλλη πραγματικότητα μας παρουσιάζει.
 Eμφανίζει έναν Έλληνα θηρίο ανήμερο που μπορεί να κρατάει στο Ρούπελ στρατιές Γερμανών κατακτητών μόνο με μια χούφτα μαχητές επί πέντε ημέρες με τρομερές απώλειες των Γερμανών σ' αυτό το διάστημα.
Όταν δε τέλος παραδίδεται το οχυρό, μετά από συνθηκολόγηση που υπεγράφη στη Θεσσαλονίκη, όπως φαίνεται  στην φωτογραφία η σκηνή παράδοσης από τον Έλληνα ταγματάρχη Γιώργο Δουράτσα, ο Γερμανός αξιωματικός τον συγχαίρει για το θάρρος και την φιλοπατρία του.

Λεπτομέρειες στην σελίδα:  

 Θεωρώ καθήκον όλων ανεξαιρέτως  των Ελλήνων να τιμήσουμε την ιστορία μας, που είναι γεμάτη από τέτοιες θυσίες και να βάλουμε την πατρίδα μας στην θέση που της ανήκει, πράττοντας αναλόγως.

Απόλλων  e-mail: servis7@otenet.gr  &  apollon.blob.com & nirav37.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου